Zapalna polineuropatia
Polineuropatia to cała grupa schorzeń, które wiążą się z przerwaniem nerwów obwodowych, najczęściej kończyn dolnych i górnych. Takie zaburzenia nerwowe dość często występują z niektórymi współistniejącymi chorobami, na przykład cukrzycą lub przewlekłymi chorobami nerek i wątroby, a ponadto również przy poważnym zatruciu różnymi toksynami lub przewlekłym alkoholizmem. W szczególności nawet brak niektórych witamin (a mianowicie B1 lub B12) może prowadzić do tej choroby.
W zależności od czynników, które spowodowały rozwój choroby, polineuropatie występują na różne sposoby. Tak więc w przypadku cukrzycy cierpią przede wszystkim najmniejsze naczynia krwionośne zaopatrujące nerwy w składniki odżywcze, a przy różnych zatruciach toksynami dochodzi do poważnych uszkodzeń pochewek samych nerwów. W praktyce oba zaburzenia są zwykle łączone.
Istnieje kilka różnych klasyfikacji polineuropatii, w zależności od rodzaju i charakteru choroby. Najczęstszą jest klasyfikacja choroby według charakteru jej pochodzenia. Według niego polineuropatie dzielą się na sześć typów: autoimmunologiczne, zapalne, toksyczne, dziedziczne, metaboliczne oraz polineuropatie związane z zewnętrznymi czynnikami fizycznymi.
Zapalne polineuropatie można również z grubsza podzielić na cztery ważne podgatunki: błonicę, trąd, boreliozę z Lyme i związane z HIV.
Polineuropatia błonicza
Charakterystyczną cechą tej choroby jest dość wczesne (już w trzecim lub czwartym dniu choroby) pojawienie się objawów upośledzonego funkcjonowania układu nerwowego w procesach żucia, połykania i mowy. W przypadku polineuropatii błonicy wpływa na nerw okoruchowy, co prowadzi do zaburzenia ruchu gałek ocznych, a także znacznie zmniejsza wrażliwość na światło.
Po 1-2 tygodniach do tych objawów dodaje się drętwienie dystalnych kończyn, częściej te odczucia występują w nogach niż w rękach. Obraz kliniczny uzupełniają ogólne objawy najsilniejszego zatrucia organizmu. Chorobę rozpoznaje się na podstawie pewnych danych epidemiologicznych i na podstawie nowoczesnych badań błony śluzowej gardła.
Polineuropatia trądowa
Lepra to choroba zakaźna, której przyczyną jest prątek kwasoodporny (tzw. Trąd). Choroba silnie wpływa na nerwy obwodowe, skórę i wyraźnie zaburza działanie receptorów. Polineuropatia trądowa jest raczej rzadkim typem schorzenia obwodowego układu nerwowego, w którym na pnie nerwowe bezpośrednio wpływa specjalny patogen.
Ta groźna choroba objawia się różnymi zaburzeniami bólu i wrażliwości na temperaturę w okolicy zmian skórnych z trądem, a także w okolicy nerwów strzałkowych i łokciowych. Występuje dość bolesny wzrost wielkości poszczególnych nerwów (zwykle ich grubości).
Choroba charakteryzuje się także różnymi zaburzeniami wegetatywno-troficznymi, takimi jak nasilone wypadanie włosów i łuszczenie się skóry, łamliwe paznokcie dłoni i stóp. Występuje przebarwienie, nadmierne pocenie się lub odwrotnie, nienormalnie niskie pocenie się. W niektórych przypadkach dochodzi do wiotkiego porażenia mięśni odpowiedzialnych za mimikę twarzy, zwłaszcza jej górnej części. Przebieg choroby jest z reguły postępujący i często kończy się rażącymi naruszeniami funkcji motorycznych.
Polineuropatia boreliozy z Lyme
Ten typ polineuropatii jest często specyficznym neurologicznym powikłaniem boreliozy z Lyme. Borelioza z Lyme to groźna choroba zakaźna, która występuje pod wpływem specyficznego patogenu przenoszonego przez pospolite kleszcze iksodida.
Pacjenci z polineuropatią boreliozy z Lyme skarżą się na silne bóle głowy, znaczne upośledzenie słuchu i ogólne zmęczenie. W przypadku tej choroby obserwuje się drętwienie i bardzo bolesne odczucia w kończynach dolnych i górnych, a te ostatnie cierpią znacznie bardziej. Diagnozując chorobę należy zwrócić uwagę na wyraźny wzrost miana specjalnych przeciwciał we krwi.
Polineuropatia związana z HIV
W większości przypadków choroba objawia się dystalnym symetrycznym osłabieniem kończyn dolnych. Pierwsze objawy choroby nie są zbyt silne, ale uporczywy ból nóg i uczucie drętwienia. Dość często przy tego rodzaju polineuropatii obserwuje się zaburzenie odruchów Achillesa, zmniejsza się wrażliwość na ból, wrażliwość na wibracje, aw rzadkich przypadkach wrażliwość na temperaturę.
Wszystkie powyższe objawy często pojawiają się w połączeniu z innymi objawami zakażenia wirusem HIV. Choroba stopniowo postępuje w czasie.
Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta
Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.
