Martwica Hydatidów Morgagniego I Hydatidów Jąder

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Martwica hydatidów Morgagniego i hydatidów jąder

Gidatida Morgagni jest podstawą u chłopców i mężczyzn; u kobiet powstają z niego wewnętrzne narządy płciowe. Gidatida Morgania to polip szypułkowy, który może znajdować się na jądrze, najądrzu, przydatku lub nasieniowodzie. Jądra i hydatidy najądrzy zostały opisane w 1761 roku i nazwane imieniem autora. Wyrostek jądra zlokalizowany jest na styku z głową najądrza, określanego jako embrionalna pozostałość przewodu Müllera.

A proces najądrza znajdujący się na jego głowie jest szczątkową częścią czaszkowej części przewodu Wilka. Odchylone przewody Hallera działają jak bąblowce w okolicy tułowia i ogona najądrza oraz paradidymis w rejonie dystalnej części powrózka nasiennego. Prawie wszystkie hydatidy mają strukturę podobną do łodygi, niektóre mają szeroką podstawę, średnicę od 0,2 do 1,5 cm.

Hydatidy Morgagniego zawierają wtrącenia torbielowate, pokryte są nabłonkiem cylindrycznym, składają się z formacji tkanki łącznej, z delikatnym i luźnym zrębem, cienkimi i kruchymi naczyniami krwionośnymi. Te formacje embrionalne są łatwo narażone na różne patologie, wśród których jest martwica wywołana urazami - skoki z wysokości, zabawy na świeżym powietrzu, urazy do moszny i wiele innych przyczyn. Martwica bąblowicy u Morganii najczęściej występuje w wyniku jej skrętu, w którym praca naczyń krwionośnych zostaje zakłócona dopływem tlenu.

Towarzyszy temu koniecznie rozwój procesu zapalnego, krwotok i martwica. Martwica rozwija się podczas procesów infekcyjnych lub po niewielkich urazach. Klinicznie martwica bąblowców Morgagniego objawia się obrzękiem, stanem zapalnym i upośledzonym przepływem krwi w całej mosznie, co często prowadzi do zwyrodnienia jąder. Martwica bąblowicy szybko się rozwija, dlatego należy do patologii nagłych.

Otwierając błony dokonuje się dokładnej diagnozy, jej wierność potwierdza mętny, ropny wysięk z płatkami fibryny.

Jednak nie zawsze można ją dokładnie zdiagnozować, można ją pomylić z zapaleniem jąder, zapaleniem najądrzy itp. Objawy choroby są stałe, stopniowo narastający ból w pachwinie, podbrzuszu, jądrze. Wizualnie można zobaczyć ciemnoniebieski guzek, widoczny przez tkankę moszny. Badanie palpacyjne z powodu obecności kropelkowego i silnego bólu jest niemożliwe. W początkowym okresie rozwoju zmian diagnozę można postawić na podstawie zewnętrznych znaków. …

Zwykle drugiego dnia na jądro występuje obrzęk, pojawia się obrzęk i zaczerwienienie moszny. Przekrwienie moszny i wtórne obrzęki (wodniak) są późnymi objawami choroby. Martwica bąblowicy powoduje stan zwany zespołem obrzęku moszny, który ma niuanse w rozwoju i odzwierciedla obraz głębokich zaburzeń. Jeśli po wyeliminowaniu skrętu przez ogrzanie lub zablokowanie powrózka nasiennego za pomocą nowokainy ciemny kolor charakterystyczny dla martwicy nie zmienia się, wówczas uciekają się do usunięcia jądra.

n

Szybka operacja z wyraźnym zespołem obrzęku moszny przyczynia się do zachowania narządu, w przeciwnym przypadku może rozwinąć się atrofia jąder. Martwica związana ze skrętem może wystąpić w macicy, po urodzeniu w mosznie znajduje się bezbolesna gęsta formacja, można wykryć zmiany koloru moszny, oznaki wybroczyny i obrzęku. W tym przypadku żywotność jąder jest upośledzona. Aby w przyszłości zapobiec zjawisku skrętu i martwicy, należy wykonać utrwalenie drugiego, zdrowego jądra.

Martwica bąblowicy może wystąpić w każdym procesie zapalnym, jest następstwem róży skóry, wyprysków płaczących. W tym samym czasie w tkankach zawiesiny powstają obszary niedokrwienne, rozwija się aseptyczne przewlekłe zapalenie pochwy. Choroba charakteryzuje się ciężkością przebiegu w obecności infekcji beztlenowej. W zaawansowanym stadium na skórze pojawiają się pęcherze z treścią surowiczo-krwotoczną, pacjenci skarżą się na bóle głowy, wysoką temperaturę ciała, dreszcze, duszności, kołatanie serca.

Kiedy pęcherzyki otwierają się samoistnie, powstaje erozja. Pojawienie się ciemnoszarych plam wskazuje na martwicę moszny. Po tygodniu utworzona linia demarkacyjna przyczynia się do odrzucenia martwego naskórka moszny i uwolnienia ropy z pęcherzykami gazu. Proces topnienia i odrzucenia może trwać do 12 dni od wystąpienia choroby. Kiedy jądra są całkowicie odsłonięte, ból mija, temperatura spada, a skóra się regeneruje.

W diagnostyce ostrych chorób narządów stosuje się termografię, skanowanie radioizotopowe, ekhotomografię ultrasonograficzną, nakłucie moszny i jądra grubą igłą. Badania ultrasonograficzne pozwalają dokładnie określić stopień zmian funkcjonalnych i strukturalnych.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.