Streptokokowe Zapalenie Gardła - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Streptokokowe zapalenie gardła

Paciorkowcowe zapalenie gardła to zapalenie błony śluzowej gardła wywołane przez paciorkowce beta-hemolityczne grupy A.

Według statystyk choroba jest najczęściej diagnozowana u dzieci w wieku od 5 do 15 lat, ale nie wyklucza się rozwoju stanu zapalnego u dorosłych. Chłopcy i dziewczęta chorują z tą samą częstotliwością.

Zadowolony:

• Przyczyny paciorkowcowego zapalenia gardła
• Objawy paciorkowcowego zapalenia gardła
• Powikłania paciorkowcowego zapalenia gardła
• Rozpoznanie paciorkowcowego zapalenia gardła
• Leczenie paciorkowcowego zapalenia gardła

Przyczyny paciorkowcowego zapalenia gardła

Przyczyny paciorkowcowego zapalenia gardła są zredukowane do uszkodzenia błony śluzowej gardła przez paciorkowce hemolityczne z grupy A. Rzadko, ale ostre zapalenie gardła mogą być również wywoływane przez paciorkowce z grup C i G.

Droga przenoszenia choroby przebiega drogą powietrzną, z jednej osoby na drugą. Im bardziej zatłoczony zespół, tym większe ryzyko infekcji. Pod tym względem paciorkowcowe zapalenie gardła jest częściej diagnozowane w zimnych porach roku u osób spędzających długi czas w zamkniętym zespole.

Od czasu do czasu dochodzi do grupowych ognisk choroby w wyniku spożywania pokarmów zapłodnionych paciorkowcami.

W ostrej fazie choroby w błonie śluzowej gardła stwierdza się dużą liczbę paciorkowców. Jeśli terapia nie zostanie przeprowadzona, będą pasożytować w górnych drogach oddechowych jeszcze przez kilka tygodni, a nawet miesięcy. W takim przypadku osoba nie będzie już odczuwać objawów choroby. Nawet po pewnym czasie paciorkowce nie są całkowicie eliminowane z organizmu, a osoba, która wyzdrowiała, staje się nosicielem infekcji (pod warunkiem, że nie ma leczenia przeciwbakteryjnego). Chociaż ryzyko przeniesienia patogenu na inne osoby poza fazą zaostrzenia jest znacznie niższe.

Objawy paciorkowcowego zapalenia gardła

Objawy paciorkowcowego zapalenia gardła pojawiają się po zakończeniu okresu inkubacji.

Waha się od 2 do 4 dni. Choroba charakteryzuje się następującym obrazem klinicznym:

• Ostry początek zapalenia z ciężkim bólem gardła. Bóle nasilają się po połknięciu pokarmu.
• Pojawia się ból głowy, osoba doświadcza ogólnego złego samopoczucia i osłabienia.
• Temperatura ciała wzrasta, możliwe są dreszcze. Często znak na termometrze przekracza 38,3 stopnia.
• W dzieciństwie paciorkowcowe zapalenie gardła często wywołuje wymioty, nudności i ból brzucha.
• Gardło jest zaczerwienione, opuchnięte, pęcherzyki na tylnej ścianie powiększone.
• Migdałki są przekrwione, obrzęknięte, na ich powierzchni znajduje się drenaż lub wysięk punktowy. Kolor śluzu jest różny i może być żółty, biały lub szary.
• Na powierzchni tylnej części gardła, a także na migdałkach widoczne są obszary pokryte wysiękiem. Mogą być wielkości główki szpilki.
• Enantema wybroczynowa na podniebieniu miękkim może być objawem anginy.
• Regionalne węzły chłonne stają się powiększone i bolesne.
• Na ciele może pojawić się wysypka podobna do szkarlatyny.

Choroba przebiega dość szybko iw ciągu tygodnia objawy można ustąpić samodzielnie. Temperatura ciała wraca do normy trzeciego lub piątego dnia, po czym objawy ze strony układu oddechowego znikają. Najdłużej odbudowują się migdałki i węzły chłonne. Pozostają powiększone i bolesne jeszcze przez kilka tygodni.

Powikłania paciorkowcowego zapalenia gardła

Powikłania paciorkowcowego zapalenia gardła stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi.

Powikłania ropne obejmują:

• Zapalenie ucha;
• Zapalenie zatok;
• Ropień okołomigdałkowy;
• Ropień okołogardłowy;
• Ropne zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy;
• Powstawanie odległych ropnych ognisk - zapalenie stawów i zapalenie kości i szpiku.

Jeśli chodzi o tworzenie odległych ropnych ognisk, są one bardzo rzadkie we współczesnej praktyce medycznej. Chociaż przed odkryciem penicyliny takie powikłania wystąpiły u 13% pacjentów.

Ważne jest również, aby w odpowiednim czasie rozpoznać powstawanie ropnia okołomigdałkowego, ponieważ to powikłanie wymaga interwencji chirurgicznej. Pacjent ma ostry wzrost bólu gardła, wzrost temperatury ciała, obrzęk szyi.

Jeśli chodzi o nie ropne powikłania choroby, wśród nich są:

• Rozwój ostrej gorączki reumatycznej, która objawia się 14-21 dni po ustąpieniu objawów choroby;
• Kłębuszkowe zapalenie nerek o etiologii post-paciorkowcowej (rozwija się najczęściej w 8-10 dniu od wystąpienia choroby);
• Szok toksyczny wywołany przez paciorkowce (rozwija się w tym samym czasie, co zapalenie kłębuszków nerkowych);
• Zespół PANDAS (autoimmunologiczny zespół neuropsychiatryczny).

Ostra gorączka reumatyczna rozwija się najczęściej, gdy chory ma dziedziczną predyspozycję do choroby reumatycznej serca, a także w przypadku zakażenia reumatogennymi szczepami paciorkowców. Na jego początek wskazuje długi powrót do zdrowia po chorobie, kołatanie serca, osłabienie, niska temperatura ciała.

Rozpoznanie paciorkowcowego zapalenia gardła

Rozpoznanie paciorkowcowego zapalenia gardła należy przeprowadzić w warunkach laboratoryjnych.

Po zbadaniu gardła przez otolaryngologa można wykonać następujące badania:

• Badanie mikrobiologiczne wymazu pobranego z tylnej części gardła. Z zastrzeżeniem wszystkich zasad dotyczących zbierania i transportu materiałów, ta metoda ma 99% informacji.
• Ekspresowa diagnostyka antygenu paciorkowcowego w wymazie z tylnej części gardła. Ekspresowe testy umożliwiają uzyskanie wyników w ciągu 4-10 minut. Nie ma potrzeby posiadania specjalnie wyposażonego laboratorium do analizy. Czułość testów sięga 97%.
• Diagnostyka immunoserologiczna.

Leczenie paciorkowcowego zapalenia gardła

Lekiem z wyboru w leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła jest penicylina. Aby to zrobić, pacjentowi przepisuje się przyjmowanie fenoksymetylopenicyliny do środka przez 10 dni.

Cele antybiotykoterapii w tym przypadku to:

• Zniszczenie czynnika wywołującego stan zapalny;
• Zapobieganie rozwojowi powikłań, zarówno ropnych, jak i nie ropnych;
• Zmniejszenie zaraźliwości;
• Wyzdrowienie pacjenta.

Alternatywnym lekiem jest amoksycylina, ale przepisując ją, ważne jest, aby wykluczyć mononukleozę zakaźną, aby uniknąć rozwoju reakcji toksyczno-alergicznej.

Jeśli penicylina nie jest możliwa lub nie ma efektu jej stosowania, wskazane jest powołanie leków z grupy cefalosporyn (Cefixime, Ceftibuten, Cefuroxime Axetil) lub makrolidów (Erytromycyna, Azytromycyna, Klarytromycyna, Josamycyna, Spiramycyna).

Należy zwrócić uwagę, że wczesne rozpoczęcie terapii zmniejsza nasilenie przebiegu choroby i znacznie zmniejsza ryzyko powikłań. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni w celu całkowitego wyeliminowania patogenu. Jeśli objawy choroby utrzymują się przez 72 godziny po rozpoczęciu antybiotyku, lek należy zmienić.

Leczenie objawowe może przyspieszyć powrót do zdrowia. Aby to zrobić, przepłucz gardło środkami antyseptycznymi i przeciwbakteryjnymi (Miramistin, Chlorophyllipt, Furacilin, Chlorhexidine, Biclotymol itp.), Przepłucz migdałki i tył gardła sprayami (Ingalipt, Proposol, Hexoral itp.).

NLPZ są przepisywane w celu złagodzenia gorączki i bólu gardła. Jeśli chodzi o dzieci, należy preferować Paracetamol lub Ibuprofen.

Ważne jest, aby zrozumieć, że terapia miejscowa nie jest w stanie zastąpić ogólnoustrojowego podawania antybiotyków w przypadku paciorkowcowego zapalenia gardła.

Korzystne rokowanie w celu pozbycia się paciorkowcowego zapalenia gardła można podać tylko wtedy, gdy pacjent otrzyma terminowe i odpowiednie leczenie.

Autor artykułu: Lazarev Oleg Vladimirovich | ENT

Wykształcenie: W 2009 roku uzyskał dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” na Państwowym Uniwersytecie w Pietrozawodsku. Po odbyciu stażu w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Murmańsku uzyskał dyplom z Otorynolaryngologii (2010)