Martwica Stawu Biodrowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Martwica stawu biodrowego

Staw biodrowy to staw kulisty, dzięki któremu ludzki organizm może się poruszać. Tworzy ją panewka miednicy i głowa kości udowej. Wszystkie istniejące więzadła stawu miseczkowego pozwalają na wykonywanie różnych ruchów biodra (w górę, w dół, w lewo, w prawo). Dopływ krwi do stawu biodrowego zapewniają odgałęzienia tętnic, które zginają się wokół kości udowej.

Martwica występuje w tkankach stawu biodrowego, stopniowo go niszcząc w wyniku upośledzenia ukrwienia. Nie udało się jeszcze dokładnie określić przyczyn rozwoju złożonej choroby, ale wśród czynników ryzyka są: wiek 20-50 lat, obecność urazów (zwichnięć, złamań biodra), spożycie alkoholu, stosowanie glikokortykoidów, procesy zapalne w stawach (artretyzm, artroza, reumatyzm) …

Po przebytych chorobach, takich jak złośliwa proliferacja limfocytów (choroby limfoproliferacyjne), przewlekłe zapalenie trzustki, zapalenie ziarniniakowe, toczeń rumieniowaty układowy, obserwuje się również rozwój martwicy stawów biodrowych. Stanowi ze zjawiskami nekrotycznymi może towarzyszyć wiele objawów.

Ruchliwość w stawie jest upośledzona, podczas chodzenia występują ciągłe bóle. Zaleca się, aby w przypadku uporczywego bólu w stawie biodrowym promieniującym w bok stawu kolanowego skonsultować się z lekarzem. Zniszczenie stawu biodrowego z martwicą może trwać 2,5 roku. Zatrzymanie dopływu krwi do części głowy kości udowej prowadzi do śmierci komórki. W tym przypadku zaburzony jest kształt głowy kości udowej, uszkodzona jest chrząstka stawowa.

Metody, intensywność i wynik leczenia zależą od stopnia zaawansowania zmian w stawie.

W diagnostyce martwicy tradycyjnie przeprowadza się badania kliniczne przy użyciu rentgenowskiego rezonansu magnetycznego stawu biodrowego. Dekompresja lub przeszczep kostny dotkniętego obszaru jest zalecana, jeśli staw jest dotknięty 20% i tylko niewielki fragment jest dotknięty martwicą. Jeśli martwica objęła znaczną część głowy kości udowej, konieczne jest wykonanie endoprotezoplastyki stawu biodrowego.

Martwica stawu biodrowego lub choroba Perthesa występuje u dzieci. Wyraża się martwicą i częściowym zniszczeniem elementów tworzących staw biodrowy. Leczenie martwicy u dzieci odbywa się za pomocą silnych leków. Głównym powodem wystąpienia choroby jest niewłaściwe ukrwienie po urazie, złamaniu, siniaku, zwichnięciu. Martwica może również powstać, jeśli dziecko przez długi czas przyjmowało leki usuwające wapń z organizmu.

Na początkowych etapach rozwoju martwicy powstają ubytki, a gdy organizm nie może ich wyeliminować, pojawiają się cysty i pojawiają się obszary martwicy. Wraz z tworzeniem się tkanki łącznej kość zaczyna się kruszyć na fragmenty, w których powstają delikatne belki, pękają pod wpływem stresu. W tym okresie występuje ciągły ból, wklęsłość nogi do wewnątrz i kulawizna. Tylko wczesne leczenie może zapobiec rozwojowi martwicy i przywrócić zaburzone funkcje stawu.

Kompleks środków leczniczych powinien obejmować odciążenie stawu biodrowego, co sprzyja utrzymaniu kształtu głowy kości udowej: pływanie w basenie, masaże, zabiegi borowinowe, terapię witaminową. Wiadomo, że urazy śródstawowe przyczyniają się do rozwoju procesów zapalnych i dystroficznych na powierzchniach stawowych. Stare urazy, które zakłócają fizjologiczne cechy stawu biodrowego, prowadzą do poważnych chorób, z których jedną jest martwica. Powinny być leczone operacją rekonstrukcyjną. Pozwoli to uniknąć poważnych problemów zdrowotnych.

Leczenie chirurgiczne jest wskazane w późniejszych i postępujących stadiach. Spośród metod operacyjnych jako skuteczną wyróżnia się tunelizacja szyjki kości udowej, która polega na wywierceniu wiertłem kilku tuneli w szyjce i głowie kości udowej tak, aby wyrosła w nich ziarnina bogata w naczynia. Metoda endoprotetyki polega na zastąpieniu uszkodzonego stawu biodrowego sztucznym stawem.

Czynnikami determinującymi rokowanie choroby są wielkość i umiejscowienie ogniska martwicy głowy kości udowej, wczesne rozpoznanie choroby i trafność zastosowanego leczenia, właściwy wybór miejsca leczenia oraz doświadczenie specjalisty. Ważna jest też osobista powaga w tej kwestii, staranne przestrzeganie zaleceń lekarza. Wszystko razem zapewnia korzystny wynik nawet w najcięższych przypadkach.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.