Sucha Martwica

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Sucha martwica

Wybór metod leczenia martwicy w dużej mierze zależy od ich rodzaju. Tak więc sucha (koagulacyjna) martwica lub sucha zgorzel zwykle nie postępują, ale są ograniczone do dowolnego obszaru ciała lub narządu. Sucha martwica charakteryzuje się stopniowym wysuszeniem martwych tkanek, tworzeniem linii demarkacyjnej, która wyraźnie oddziela martwą tkankę od żywej tkanki.

Charakterystyczne jest również zmniejszenie objętości martwiczej tkanki; proces ten nazywa się mumifikacją. Objawy choroby charakteryzują się pojawieniem się silnego bólu niedokrwiennego, skóra staje się blada, marmurkowata i zimna. Puls jest zaburzony, wrażliwość znika, pojawia się uczucie drętwienia. W kończynach ból się przedłuża, może wystąpić skurcz bocznych gałęzi tętnic.

Martwica rozciąga się w górę od kończyn obwodowych do poziomu zamknięcia naczyń. Początkowo wymagane jest działanie, aby zapobiec infekcji dotkniętego obszaru. W tym celu wprowadza się różne płyny, aby zapobiec infekcjom tkanek. Martwica ta stanowi niewielkie zagrożenie dla życia pacjenta, gdyż ogranicza się do niewielkiej ilości martwej tkanki.

Rozwija się u osób z bardziej stabilną odpornością, występuje w tkankach bogatych w białka i ubogich w płyny, przebiega bez drobnoustrojów chorobotwórczych i nie jest konsekwencją jakichkolwiek współistniejących chorób. Pojawienie się choroby wiąże się z upośledzeniem krążenia krwi w określonym obszarze tkanki. Często sucha martwica w wyniku niedostatecznego krążenia krwi i braku tlenu w organizmie, działanie różnych czynników uszkadzających wpływa na nerki, mięsień sercowy, nadnercza, śledzionę.

W przypadku miażdżycy i zakrzepicy tętniczej sucha martwica kończyn rozwija się po oparzeniach i odmrożeniach, atakuje tkanki palców w chorobie Raynauda i skórę w tyfusie. Pojawienie się choroby wiąże się z upośledzeniem krążenia krwi w określonym obszarze tkanki. Sucha martwica obejmuje zawały anemiczne, martwicę sercowatą w gruźlicy, nosaciznę. W martwicy koagulacyjnej martwe komórki tracą jądro, ale zachowują swój kształt przez kilka dni.

Pod mikroskopem komórki bez jądra są galaretowatą masą jednorodnej różowej cytoplazmy. Koagulacja białek cytoplazmatycznych czyni je odpornymi na działanie enzymów lizosomalnych, a więc ich upłynnianie jest powolne. Ten rodzaj martwicy nazywany jest suchym, ponieważ martwe obszary są gęste, suche, kruszące się, białe lub żółte. Występuje martwica tkanek z ich odwodnieniem.

• Martwica koagulacyjna dzieli się na kilka typów:
• zawał serca - martwica naczyniowa (niedokrwienna) narządów wewnętrznych. Ten najczęstszy rodzaj martwicy nie rozwija się w tkance mózgowej.
• sercowata (zsiadła) martwica jest towarzyszem gruźlicy, kiły, limfogranulomatozy.
• woskowata lub martwica Zenkera może rozwinąć się w przypadku duru brzusznego i tyfusu, cholery. Zwykle występuje w mięśniach przedniej ściany brzucha i uda.
• martwica fibrynoidalna - występuje w tkance łącznej z reumatyzmem, reumatoidalnym zapaleniem stawów i toczniem rumieniowatym, ze złośliwym nadciśnieniem tętniczym.

Zatrzymanie dalszego rozwoju śmierci komórek tkankowych można osiągnąć nie tylko za pomocą interwencji chirurgicznej. Miejscowe leczenie suchej martwicy polega na leczeniu okolicznych zmian skórnych środkami antyseptycznymi. Stosowanie opatrunków z alkoholem etylowym, kwasem borowym lub chlorheksydyną dezynfekuje tkanki, zapobiegając rozwojowi środowiska mikrobiologicznego. Ponadto strefy martwicy można leczyć tradycyjnym alkoholowym roztworem brylantowej zieleni.

n

Wszystkie procedury są przepisywane przez lekarza prowadzącego, trudno jest samodzielnie poradzić sobie z taką chorobą. Terapia zachowawcza pozwala poprawić krążenie krwi w dotkniętym narządzie. Dopływ krwi zostaje przywrócony za pomocą intymotrombektomii, operacji bajpasu. Leczenie pacjentów z martwicą tkanek jest raczej trudnym zadaniem i często zdarza się, że nie da się go rozwiązać bez operacji.

Zatrzymanie procesu obumierania komórek i tkanek jest trudne, konieczne są drastyczne środki, które najczęściej obejmują wspólną pracę lekarzy kilku specjalizacji.

Sukces leczenia zależy od umiejscowienia patologii, wielkości obszaru martwiczego, a także od zmian zachodzących w organizmie pacjenta. W przypadku wystąpienia martwicy tkanek konieczne jest skierowanie działania na zwalczanie drobnoustrojów za pomocą antybiotyków o szerokim spektrum działania. Ponieważ zniszczone tkanki mają toksyczny wpływ na organizm pacjenta jako całość.

Każda osoba ma wybór, czy żyć zdrowo bez tytoniu, alkoholu, czy cierpieć na choroby spowodowane złymi nawykami. Regularne wizyty u lekarza ujawnią chorobę na wczesnym etapie jej powstawania.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.