Choroby Autoimmunologiczne - Przyczyny, Objawy, Diagnostyka I Lista Chorób Autoimmunologicznych

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Choroby autoimmunologiczne

Zanim zaczniemy mówić o pochodzeniu chorób autoimmunologicznych, zrozummy, czym jest odporność. Zapewne każdy wie, że to słowo lekarze nazywają naszą zdolnością do ochrony przed chorobami. Ale jak działa ta ochrona?

W ludzkim szpiku kostnym wytwarzane są specjalne komórki - limfocyty. Zaraz po wejściu do krwi są uważane za niedojrzałe. A dojrzewanie limfocytów zachodzi w dwóch miejscach - grasicy i węzłach chłonnych. Grasica (grasica) znajduje się w górnej części klatki piersiowej, tuż za mostkiem (górne śródpiersie), a węzły chłonne znajdują się w kilku częściach ciała naraz: w szyi, pod pachami, w pachwinie.

Te limfocyty, które przeszły dojrzewanie w grasicy, otrzymują odpowiednią nazwę - limfocyty T. A te, które dojrzewały w węzłach chłonnych, nazywane są limfocytami B, od łacińskiego słowa „bursa” (worek). Do wytwarzania przeciwciał potrzebne są oba typy komórek - broń przeciwko infekcjom i obcym tkankom. Przeciwciało reaguje ściśle z odpowiadającym mu antygenem. Dlatego po przebytej odrze dziecko nie uzyska odporności na świnkę i odwrotnie.

Celem szczepień jest właśnie „oswojenie” naszej odporności z chorobą poprzez wstrzyknięcie niewielkiej dawki patogenu, aby później, przy masowym ataku, strumień przeciwciał zniszczył antygeny. Ale dlaczego w takim razie, z roku na rok chorując na przeziębienie, nie nabywamy na nie trwałej odporności, pytasz. Ponieważ infekcja nieustannie mutuje. I to nie jedyne zagrożenie dla naszego zdrowia - czasami same limfocyty zaczynają zachowywać się jak infekcja i atakują własny organizm. Dlaczego tak się dzieje i czy można sobie z tym poradzić, zostanie omówione dzisiaj.

Co to są choroby autoimmunologiczne?

Jak można się domyślić z nazwy, choroby autoimmunologiczne to choroby wywoływane przez naszą własną odporność. Z jakiegoś powodu białe krwinki są uważane za obce i niebezpieczne dla określonego typu komórek w naszym ciele. Dlatego choroby autoimmunologiczne są złożone lub ogólnoustrojowe. Dotyczy to całego organu lub grupy narządów od razu. Ciało ludzkie uruchamia, mówiąc obrazowo, program samozniszczenia. Dlaczego tak się dzieje i czy można uchronić się przed tym nieszczęściem?

Przyczyny chorób autoimmunologicznych

Wśród limfocytów istnieje szczególna „kasta” komórek karmiących: są one dostrojone do białek własnych tkanek organizmu i jeśli jakakolwiek część naszych komórek niebezpiecznie się zmieni, zachoruje lub umrze, sanitariusze będą musieli zniszczyć te niepotrzebne odpady. Na pierwszy rzut oka jest to bardzo przydatna funkcja, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że specjalne limfocyty są pod ścisłą kontrolą organizmu. Ale niestety sytuacja czasami rozwija się, jakby zgodnie ze scenariuszem pełnego akcji filmu akcji: wszystko, co jest w stanie wymknąć się spod kontroli, wymyka się z niej i bierze za broń.

Przyczyny niekontrolowanej reprodukcji i agresji pielęgniarek limfocytów można warunkowo podzielić na dwa typy: wewnętrzne i zewnętrzne.

Powody wewnętrzne:

• Mutacje genu typu I, kiedy limfocyty przestają identyfikować określony typ komórek w organizmie. Odziedziczywszy taki bagaż genetyczny po swoich przodkach, osoba prawdopodobnie zachoruje na tę samą chorobę autoimmunologiczną, na którą cierpieli jego najbliżsi krewni. A ponieważ mutacja dotyczy komórek konkretnego narządu lub układu narządów, będzie to np. Wole toksyczne lub zapalenie tarczycy;
• Mutacje genu typu II podczas karmienia limfocytów proliferują w sposób niekontrolowany i powodują ogólnoustrojową chorobę autoimmunologiczną, taką jak toczeń lub stwardnienie rozsiane. Takie dolegliwości są prawie zawsze dziedziczne.

Powody zewnętrzne:

• Bardzo ciężkie, długotrwałe choroby zakaźne, po których komórki odpornościowe zaczynają się niewłaściwie zachowywać;
• Szkodliwe skutki fizyczne ze środowiska, takie jak promieniowanie lub promieniowanie słoneczne;
• „Sztuczka” z komórkami chorobotwórczymi, które udają, że są bardzo podobne do naszych własnych, tylko chorych komórek. Pielęgniarki limfocytów nie mogą dowiedzieć się, kto jest kim, i biorą broń przeciwko obu.

Objawy chorób autoimmunologicznych

Ponieważ choroby autoimmunologiczne są tak różnorodne, niezwykle trudno jest wyodrębnić u nich typowe objawy. Ale wszystkie choroby tego typu rozwijają się stopniowo i prześladują człowieka przez całe życie. Bardzo często lekarze gubią się w domysłach i nie mogą postawić diagnozy, ponieważ objawy wyglądają na wymazane lub okazują się charakterystyczne dla wielu innych, znacznie bardziej znanych i rozpowszechnionych chorób. Ale sukces leczenia, a nawet uratowania życia pacjenta, zależy od terminowej diagnozy pacjenta: choroby autoimmunologiczne mogą być bardzo niebezpieczne.

Rozważ objawy niektórych z nich:

• Reumatoidalne zapalenie stawów wpływa na stawy, zwłaszcza małe na dłoniach. Objawia się nie tylko bólem, ale także obrzękiem, drętwieniem, wysoką gorączką, uczuciem ucisku w klatce piersiowej i ogólnym osłabieniem mięśni;
• Stwardnienie rozsiane to choroba komórek nerwowych, w wyniku której osoba zaczyna odczuwać dziwne wrażenia dotykowe, traci wrażliwość i widzi gorzej. Stwardnieniu towarzyszą skurcze i drętwienie mięśni, a także zaburzenia pamięci;
• Cukrzyca typu 1 sprawia, że człowiek jest uzależniony od insuliny na całe życie. Jego pierwsze objawy to częste oddawanie moczu, ciągłe pragnienie i żarłoczny apetyt;
• Zapalenie naczyń to niebezpieczna choroba autoimmunologiczna, która atakuje układ krążenia. Naczynia stają się kruche, narządy i tkanki wydają się zniszczone i krwawią od wewnątrz. Niestety rokowanie jest niekorzystne, a objawy są wyraźne, dlatego rozpoznanie rzadko jest trudne;
• Toczeń rumieniowaty rumieniowaty nazywany jest układowym, ponieważ uszkadza prawie wszystkie narządy. Pacjent odczuwa ból w sercu, nie może normalnie oddychać, ciągle się męczy. Na skórze pojawiają się czerwone, zaokrąglone wypukłe plamy o nieregularnym kształcie, które swędzą i są pokryte strupami;
• Pemphigus to straszna choroba autoimmunologiczna, której objawami są ogromne pęcherze na powierzchni skóry wypełnione limfą;
• Zapalenie tarczycy Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną tarczycy. Jego objawy: senność, szorstkość skóry, znaczny przyrost masy ciała, lęk przed przeziębieniem;
• Niedokrwistość hemolityczna to choroba autoimmunologiczna, w której białe krwinki walczą z czerwonymi. Brak czerwonych krwinek prowadzi do zwiększonego zmęczenia, letargu, senności, omdlenia;

• Choroba Gravesa-Basedowa jest antypodą zapalenia tarczycy Hashimoto. Wraz z nią tarczyca zaczyna wytwarzać zbyt dużo hormonu tyroksyny, więc objawy są odwrotne: utrata masy ciała, nietolerancja ciepła, zwiększona drażliwość nerwowa;
• Myasthenia gravis wpływa na tkankę mięśniową. W rezultacie osoba jest stale dręczona słabością. Mięśnie oczu męczą się szczególnie szybko. Objawy miastenii można leczyć specjalnymi lekami, które zwiększają napięcie mięśni;
• Twardzina jest chorobą tkanki łącznej, a ponieważ takie tkanki znajdują się w naszym organizmie prawie wszędzie, chorobę tę nazywa się układową, podobnie jak toczeń. Objawy są bardzo zróżnicowane: dochodzi do zmian zwyrodnieniowych stawów, skóry, naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych.

Ważne jest, aby wiedzieć! Jeśli jakakolwiek osoba pogorszy się na witaminach, makro i mikroelementach, aminokwasach, a także przy stosowaniu adaptogenów (żeń-szeń, żeń-szeń syberyjski, rokitnik i inne) - to pierwsza oznaka procesów autoimmunologicznych w organizmie!

Lista chorób autoimmunologicznych

Długa i smutna lista chorób autoimmunologicznych raczej nie pasowałaby do naszego artykułu. Wymienimy te najpopularniejsze i najbardziej znane. Według rodzaju zmiany choroby autoimmunologiczne dzielą się na:

• Systemowe;
• Specyficzne dla narządów;
• Mieszany.

Układowe choroby autoimmunologiczne obejmują:

• Toczeń rumieniowaty;
• Twardzina skóry;
• Niektóre rodzaje zapalenia naczyń;
• Reumatoidalne zapalenie stawów;
• Choroba Behceta;
• Zapalenie wielomięśniowe;
• Zespół Sjogrena;
• Zespół antyfosfolipidowy.

Do narządów, to znaczy wpływających na określony narząd lub układ organizmu, choroby autoimmunologiczne obejmują:

• Choroby stawów - spondyloartropatia i reumatoidalne zapalenie stawów;
• Choroby endokrynologiczne - wole toksyczne rozlane, zespół Gravesa, zapalenie tarczycy Hashimoto, pierwszy typ cukrzycy;
• Nerwowe choroby autoimmunologiczne - myasthenia gravis, stwardnienie rozsiane, zespół Guien-Bare;
• Choroby wątroby i przewodu pokarmowego - żółciowa marskość wątroby, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna, zapalenie dróg żółciowych, autoimmunologiczne zapalenie wątroby i trzustki, celiakia;
• Choroby układu krążenia - neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, plamica małopłytkowa;
• Autoimmunologiczne choroby nerek - niektóre rodzaje zapalenia naczyń nerkowych, zespół Goodpasture'a, kłębuszkowe zapalenie nerek i kłębuszkowe zapalenie nerek (cała grupa chorób);
• Dolegliwości skórne - bielactwo nabyte, łuszczyca, toczeń rumieniowaty i zapalenie naczyń z lokalizacją skórną, pemphingoid, łysienie, pokrzywka autoimmunologiczna;
• Choroby płuc - ponownie zapalenie naczyń z zajęciem płuc, a także sarkoidoza i włóknienie pęcherzyków płucnych;
• Autoimmunologiczne choroby serca - zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie naczyń i gorączka reumatyczna.

Diagnostyka chorób autoimmunologicznych

Diagnozę można postawić za pomocą specjalnego badania krwi. Lekarze wiedzą, jakie typy przeciwciał wskazują na konkretną chorobę autoimmunologiczną. Problem polega jednak na tym, że czasami osoba cierpi i choruje przez wiele lat, zanim lekarz ogólny nawet pomyśli o wysłaniu pacjenta do laboratorium na badania w kierunku chorób autoimmunologicznych. Jeśli masz dziwne objawy, koniecznie skonsultuj się z kilkoma renomowanymi specjalistami naraz. Nie należy polegać na opinii jednego lekarza, zwłaszcza jeśli ma on wątpliwości co do diagnozy i doboru metod leczenia.

Temat: Skuteczna metoda żywieniowa w leczeniu chorób autoimmunologicznych

Który lekarz leczy choroby autoimmunologiczne?

Jak powiedzieliśmy powyżej, istnieją narządowe choroby autoimmunologiczne, które są leczone przez wyspecjalizowanych lekarzy. Ale jeśli chodzi o formy systemowe lub mieszane, może być potrzebna pomoc kilku specjalistów naraz:

• Neurolog;
• Hematolog;
• Reumatolog;
• Gastroenterolog;
• Kardiolog;
• Nefrolog;
• Pulmonolog;
• Dermatolog;
• Endokrynolog.

Autor artykułu: Kuzmina Vera Valerievna | Endokrynolog, dietetyk

Edukacja: Dyplom Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im NI Pirogov z dyplomem z medycyny ogólnej (2004). Rezydencja na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii, dyplom z Endokrynologii (2006).