Dysbioza Jelit U Dorosłych - Przyczyny, Objawy, Jak Leczyć?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Dysbioza jelitowa u dorosłych

Dysbioza jelita jest chorobą, która występuje z powodu naruszenia mikroflory tego odcinka układu pokarmowego, któremu towarzyszy zmiana gatunkowa występujących w nim bakterii. Występuje zmniejszenie pożytecznych lakto- i bifidobakterii, a wręcz przeciwnie, rośnie patogenna flora. W rezultacie zaburzona jest funkcja jelit.

Zwykle jelita osoby dorosłej zamieszkuje około 500 gatunków różnych mikroorganizmów, których łączna waga może osiągnąć 3 kg. Są to tak zwane bakterie symbiontów, które biorą udział w procesie trawienia pokarmu. Najważniejsze dla prawidłowego funkcjonowania jelit są takie rodzaje bakterii jak: bifidobakterie, bakteroidy, bakterie kwasu mlekowego i E. coli.

Pełnią tak ważne funkcje jak:

• Stymulowanie obrony immunologicznej;
• Rozkład niestrawionego pokarmu, który dostał się do jelit;
• Tworzenie kału;
• Usuwanie toksyn z organizmu;
• Synteza witamin, enzymów, kwasów;
• Zapobiega zaparciom i biegunce.

Stan równowagi mikroflory nazywany jest normobiocenozą lub eubiozą. Kiedy ta równowaga jest zaburzona, rozwija się dysbioza.

Zadowolony:

• Objawy dysbiozy u dorosłych
• Przyczyny dysbiozy jelitowej
• Stopień dysbiozy
• Diagnoza dysbiozy
• Odpowiedzi na popularne pytania
• Jak leczyć dysbiozę jelitową u dorosłych?

Objawy dysbiozy u dorosłych

Objawy dysbiozy u dorosłych mogą wyglądać następująco:

• Biegunka. Biegunka z dysbiozą występuje z powodu gromadzenia się nadmiernej ilości kwasów żółciowych w jelicie człowieka. Przyczyniają się do tego, że woda z jelit jest gorzej wchłaniana, przyczyniają się do rozluźnienia stolca i naruszają integralność błony śluzowej narządu trawiennego.
• Zaparcie. Ten objaw jest typowy dla osób powyżej 50 roku życia, cierpiących na dysbiozę. Często ci pacjenci mają historię przewlekłego zapalenia jelita grubego i miażdżycy. Długie opóźnienia w wypróżnianiu wynikają z faktu, że mikroflora jelitowa staje się nie do utrzymania i nie może normalnie stymulować skurczu okrężnicy.
• Wzdęcia są również objawem dysbiozy u dorosłych. Wynika to z faktu, że proces usuwania gazów z jelita jest zakłócony, a ich powstawanie jest wzmocnione. Z powodu wzdęć pacjent zaczyna odczuwać bolesne odczucia, nieprzyjemny posmak w ustach, ból i pieczenie w okolicy serca, może wystąpić nerwowość, zmęczenie i osłabienie. Kiedy wzdęcia mają ostry przebieg, u pacjenta może rozwinąć się astma dyspeptyczna z ciężką dusznością, zimnem kończyn, rozszerzonymi źrenicami i wyraźnymi wzdęciami. (czytaj też: Wzdęcia u dorosłych - przyczyny i objawy, co robić?)
• Dudnienie w żołądku. Ten objaw jest szczególnie nasilony po jedzeniu, któremu często towarzyszy przyspieszenie ewakuacji kawałka pokarmu z jelita ślepego.

• Ból brzucha związany z dysbiozą ma najczęściej charakter ciągnący lub pękający. Nie są ostre, ale monotonne, po południu wzmacniają się, czemu towarzyszą wzdęcia. Bóle kolkowe o dużym nasileniu są niezwykle rzadkie.
• Zespół niestrawności żołądkowo-jelitowej. Ten objaw, charakterystyczny dla pacjentów z dysbiozą, objawia się zachowaniem apetytu, uczuciem pełności w jamie brzusznej. Pacjenci mają odbijanie się, wzdęcia, nudności i problemy z wypróżnianiem. Ruchliwość jelit jest upośledzona, jej dyskineza może objawiać się kolką jelitową. Ból ustępuje po wypróżnieniu.
• Przy wyraźnych procesach rozkładu i fermentacji, które obserwuje się tylko u 25% pacjentów, zaburzony jest skład, kształt i kolor kału. Staje się pienisty, płynny, nabiera jasnego koloru i kwaśnego zapachu. Możliwe jest pieczenie w odbycie. Jeśli przeważają procesy rozkładu, kał staje się cuchnący, a gazy mają wyraźny nieprzyjemny zapach.

• Reakcje alergiczne są również często objawami dysbiozy jelitowej. Dlatego pacjenci często cierpią na przewlekłą pokrzywkę pokarmową. Rozwija się w wyniku produkcji nadmiaru histaminy przez bakterie, która nie jest w stanie w pełni wchłonąć i wydalić w jelicie, dlatego jest wchłaniana do krwiobiegu. Jednocześnie ustalenie alergenu może być dość problematyczne. Kontynuując spożywanie pokarmów wywołujących alergie, osoba przyczynia się do rozwoju objawów, takich jak zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, zapalenie przełyku.
• Zespół zaburzeń trawienia lub niewydolności przewodu pokarmowego to zespół objawów charakterystycznych dla dysbiozy jelitowej. Przejawia się w tym, że pokarmu nie można całkowicie strawić z powodu braku enzymów w jamie jelita cienkiego i na błonach jelitowych. Dlatego w kale cząstki całkowicie niestrawionego pokarmu znajdują się w niezmienionej postaci. Ponadto na tle niedostatecznego trawienia rozwijają się procesy gnilne i fermentacyjne. Prowadzi to często do biegunki, bólu w pępku i okolicy biodrowej, do skurczów, które ustępują po wypróżnieniu.
• Nietolerancja niektórych pokarmów. Najczęściej dotyczy to pełnego mleka. Osoba po spożyciu zaczyna cierpieć na biegunkę, stolec upłynnia się, pojawia się w nim piana.

• Na szczególną uwagę zasługują objawy polipowitaminozy w dysbiozy jelitowej.

  Mogą objawiać się w następujący sposób:

  1. Bóle głowy, zaburzenia pracy obwodowego układu nerwowego (niedobór tiaminy i witaminy B6);
  2. Drażliwość, obniżenie nastroju, jego częste wahania, zapalenie języka, zaczerwienienie, zwiększenie ilości wydzielanej śliny (brak kwasu nikotynowego w organizmie);
  3. Zapalenie jamy ustnej, pęknięty język, zabarwienie go na niebiesko, zapalenie fałdów nosowo-wargowych, wypadanie włosów (brak ryboflawiny);
  4. Niedokrwistość hiperchromiczna (brak kwasu foliowego);
  5. Depresja nastroju, krwawienie z dziąseł (brak witaminy P).
• Objawami dysbiozy są zmiany w skórze i błonach śluzowych. To suchość, swędzenie, alergiczne wysypki.

• Możliwe zatrucie organizmu objawami takimi jak: wzrost temperatury ciała do 38 ° C, bóle głowy, ogólne złe samopoczucie i osłabienie, zaburzenia snu. Odurzenie następuje z reguły przy gromadzeniu się produktów przemiany materii w organizmie osoby cierpiącej na dysbiozę.
• Utrata masy ciała może być również objawem wskazującym na zachwianie równowagi mikroflory jelitowej.
• Zmniejszona odporność i podatność na choroby zakaźne, a także infekcje grzybicze. Ten objaw wskazuje na długotrwałą dysbiozę.

Przyczyny dysbiozy jelitowej

Dysbioza jelit jest chorobą wtórną, nigdy nie występuje samodzielnie, ale zawsze jest wynikiem pewnych czynników egzogennych i endogennych.

Tak więc przyczyny dysbiozy jelitowej mogą być następujące:

• Dysbioza jatrogenna rozwija się w wyniku przyjmowania jakichkolwiek leków, które mają bezpośredni wpływ na prawidłową mikroflorę jelitową. Mogą to być środki przeciwbakteryjne, leki hormonalne, cytostatyki, leki sulfonamidowe, blokery histaminy, tuberkulostatyki, leki immunosupresyjne, leki zobojętniające sok żołądkowy, leki o działaniu przeczyszczającym. Wykonana interwencja chirurgiczna jest kolejnym powodem rozwoju dysbiozy jatrogennej.
• Niewłaściwie zorganizowane odżywianie, w którym niezbędna ilość niezbędnych składników nie dostaje się do organizmu ludzkiego, może wywołać rozwój dysbiozy. Występuje również z powodu zużycia różnych dodatków chemicznych zawartych w produktach. Przerwy w zwykłej diecie i gwałtowna zmiana w zwykłej diecie są często czynnikami prowokującymi.
• Przyczyny psychologiczne mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie jelita i powodować zaburzenia w jego mikroflorze. Należy zauważyć, że dysbioza stresowa została niedawno wyizolowana przez naukowców. Wcześniej uważano, że wstrząsy emocjonalne nie są w stanie wpłynąć na rozmnażanie mikroflory jelitowej.
• Choroby zakaźne jelit.
• Choroby układu pokarmowego. Może to być zapalenie żołądka, marskość wątroby, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, wrzód żołądka itp.
• Proces aklimatyzacji często prowadzi do zaburzeń trawienia i zaburzeń mikroflory jelitowej.
• Zaburzenia w funkcjonowaniu układu odpornościowego, choroby endokrynologiczne, zaburzenia metaboliczne.
• Zaburzenia ruchliwości jelit.
• Inwazje pasożytnicze, np. Lamblioza, rzęsistkowica, robaczyce, przyczyniają się do niszczenia prawidłowej mikroflory jelitowej i jej kolonizacji bakteriami chorobotwórczymi.
• Choroby onkologiczne, cukrzyca.
• Wiek starczy może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania mikroflory jelitowej w wyniku związanych z wiekiem zmian w organizmie.

Czasami prawie całkowicie zdrowi ludzie mogą cierpieć na dysbiozę. W takim przypadku przyczyny należy szukać w specyfice zawodu lub w sezonowych zmianach w żywieniu.

Stopień dysbiozy

Zwyczajowo eksperci rozróżniają cztery stopnie dysbiozy:

• Pierwszy stopień dysbiozy jelitowej charakteryzuje się zmniejszeniem ochronnej flory endogennej nie więcej niż o dwa rzędy wielkości. Bifidoflora i lactoflora nie są zaburzone, nie ma klinicznych objawów choroby. Ten stopień jest charakterystyczny dla utajonej fazy rozwoju choroby. Występuje niewielki nadmiar Escherichia coli.
• Drugi stopień dysbiozy charakteryzuje się tym, że we florze jelitowej zachodzą nie tylko zmiany ilościowe, ale także jakościowe. Obserwuje się wzrost mikroorganizmów oportunistycznych, zmniejsza się liczba bifidobakterii. Klinicznie objawia się to miejscowymi reakcjami zapalnymi niektórych części jelita, ale ogólne samopoczucie osoby nie jest zaburzone.
• Trzeci stopień charakteryzuje się nasileniem objawów dysfunkcji jelit, co jest spowodowane wyraźniejszymi zaburzeniami w składzie mikroflory. W jelicie zaczyna się aktywnie namnażać mikroflora tlenowa: Proteus, Staphylococcus, Streptococcus, Clesibella, itp. Symptomatologia choroby jest umiarkowana, pojawiają się biegunka lub zaparcia, wzdęcia i ból.
• Czwarty stopień charakteryzuje się spadkiem liczby lakto- i bifidobakterii. Objawy dysbiozy są wyraźne, narasta odurzenie, wymioty łączą się, stolec staje się częstszy, upłynnia się. Występuje spadek masy ciała. Prawdopodobieństwo wystąpienia sepsy wzrasta na tle destrukcyjnych zmian w jelicie.

Diagnoza dysbiozy

Rozpoznanie dysbiozy rozpoczyna się od zebrania skarg przedstawionych przez pacjenta. Ponadto wymagane będzie obiektywne badanie i pobranie kału do analizy mikrobiologicznej. Obiektywne badanie pacjenta sprowadza się do badania palpacyjnego brzucha, określenia obszarów bólu jelit (grubych i cienkich).

Wskazania do wykonania analizy mikrobiologicznej kału są następujące:

• Długotrwałe zaburzenia jelitowe;
• Przedłużony okres rekonwalescencji po infekcjach jelitowych;
• zidentyfikowano ogniska ropno-zapalne, które nie nadają się do korekcji lekami przeciwbakteryjnymi;
• Zaburzenia w funkcjonowaniu jelit po radioterapii lub po napromieniowaniu;
• Wszelkie stany niedoboru odporności;

Dysbakteriozę jelita cienkiego wykrywa się przez wykonanie skrobania lub aspiracji jelita czczego. Jednak ta technika jest dość pracochłonna, dlatego jest stosowana tylko w skrajnych przypadkach, gdy inne analizy nie pozwalają na postawienie diagnozy.

Dysbakteriozę można również podejrzewać na podstawie wyników analizy biochemicznej kału, zgodnie z wynikami koprogramu i analizy gaz-ciecz.

Odpowiedzi na popularne pytania

• Czy dysbioza może ustąpić samoistnie? W niektórych przypadkach naprawdę możliwe jest samodzielne pozbycie się drobnych zaburzeń mikroflory jelitowej. Na przykład, gdy przyczyną zaburzenia staje się przeżywany szok emocjonalny, czy proces aklimatyzacji. Jeśli choroba nie przekroczyła pierwszego stopnia, dysbioza może ustąpić samoistnie. Jednak w tym przypadku jest mało prawdopodobne, aby osoba w ogóle zauważyła, że ma naruszenie mikrobiocenozy jelitowej. Oprócz wyraźniejszych objawów nie należy mieć nadziei na samoleczenie, należy zwrócić się o pomoc do specjalisty.
• Czy dysbioza jest zaraźliwa? Sama dysbakterioza nie jest chorobą zaraźliwą, ponieważ występuje na tle wszelkich stanów organizmu ludzkiego. Jednak niektóre z powodów, które go prowokują, mogą być niebezpieczne dla ludzi w pobliżu. Na przykład, jeśli dysbioza rozwija się na tle robaczycy.
• Czy przy dysbiozie może być temperatura? Możliwy jest wzrost temperatury ciała z dysbiozą. Może to być spowodowane zarówno przyczyną rozwoju dysbiozy, jak i samą dysbiozy, w wyniku której często obserwuje się objawy zatrucia.

Jak leczyć dysbiozę jelitową u dorosłych?

Leczenie farmakologiczne dysbiozy ogranicza się do przyjmowania leków mających na celu przywrócenie prawidłowej mikroflory jelitowej, a także korygowanie innych zaburzeń w organizmie. Dobór leków i ich dawkowanie wybiera wyłącznie lekarz, po pełnym zbadaniu pacjenta.

To może być:

• Prebiotyki, na przykład: Hilak-forte, Duphalac. Przyczyniają się do tworzenia warunków do wzrostu i rozmnażania korzystnych dla organizmu bakterii.
• Eubiotyki, na przykład: Bifidumbacterin, Bifikol, Linex, Biosorb-Bifidum, Enterol. Preparaty te zawierają żywe bakterie, które kolonizują florę jelitową.
• Symbiotyki, na przykład: Maltodofilus, Bifidobac. Preparaty te zawierają probiotyk i prebiotyk, dzięki czemu nie tylko stwarzają warunki do wzrostu i rozmnażania oraz korzystnej mikroflory, ale także dostarczają ją do organizmu.
• Antybiotyki są przepisywane tylko na ostatnim etapie rozwoju choroby w celu zniszczenia patogennej mikroflory, która zagraża zdrowiu ludzkiemu. Najczęściej są to leki takie jak: metronidazol, doksycyklina, Ampiox, ceftriakson.
• Jeśli zgodnie z wynikami testu wykryto florę grzybową, konieczne jest leczenie przeciwgrzybicze. W takim przypadku najczęściej przepisywany jest Levorin.
• W przypadku wyraźnych zaburzeń procesu trawienia pacjentom zaleca się przyjmowanie enzymów, na przykład Mezim, Pankreatyna.
• Objawy zatrucia wymagają wyznaczenia sorbentów, na przykład węgla aktywnego.
• Być może powołanie multiwitamin.

Czytaj więcej: Pełna lista leków na dysbiozę

Równie ważnym punktem w leczeniu dysbiozy jelit jest dieta. Ważne jest, aby wykluczyć alkohol, tłuste i smażone potrawy, a także pokarmy powodujące gnicie i fermentację w jelitach.

Autor artykułu: Gorshenina Elena Ivanovna | Gastroenterolog

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany na Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Medycznym im N. I. Pirogova (2005). Studia podyplomowe na specjalności „Gastroenterologia” - centrum medyczno-dydaktyczne.