Jak Trwale Pozbyć Się Hemoroidów?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Jak trwale pozbyć się hemoroidów?

Siedzący tryb życia i hemoroidy - to połączenie nikogo nie dziwi, ponieważ związek tej choroby z brakiem aktywności fizycznej jest oczywisty. Pojęcie „hemoroidy” stało się atrybutem żartów i anegdot, a tymczasem pacjenci proktologowie cierpiący na tę chorobę wcale nie żartują. Hemoroidy nie ograniczają się do bólu odbytu i nawracających dolegliwości. Ciężkie postacie tej choroby grożą powikłaniami, takimi jak zakrzepica naczyniowa, krwawienia i inne dolegliwości, które znacznie komplikują życie. Problem pozbycia się żylaków odbytnicy, a to drugie imię tej patologii, wydaje się pacjentom nierozwiązywalny.

Zadowolony:

• Czy można trwale pozbyć się hemoroidów?
• Czy hemoroidy mogą zniknąć same?
• Co należy zrobić, aby na dobre pozbyć się hemoroidów?
• Jak pozbyć się zewnętrznych hemoroidów
• Schemat leczenia zaostrzeń
• Usuwanie węzłów zewnętrznych
• Jak pozbyć się hemoroidów wewnętrznych?
• Farmakoterapia
• Metody chirurgiczne
• Gimnastyka na hemoroidy
• Dieta przeciwhemoroidalna

Czy można trwale pozbyć się hemoroidów?

Ta choroba w wielu przypadkach staje się przewlekła. Nie jest wcale konieczne, aby wypadanie hemoroidów i związany z nim ból były stałym źródłem nieprzyjemnych wrażeń. Hemoroidy są chorobą, w której etapy zaostrzenia występują naprzemiennie z etapami remisji, pod warunkiem, że czynniki prowokujące tymczasowo ustępują w tle.

Nie wszyscy lekarze specjalizujący się w leczeniu hemoroidów podzielają optymistyczne oczekiwania co do całkowitego wyleczenia choroby. Ich zdaniem nie sposób pozbyć się przyczyny rozszerzania się ścian żylnych - ich słabości. Ten nieodwracalny proces nie pozwoli, aby raz odkryte hemoroidy wcześniej czy później przeszły do kategorii wyleczonych, a nawrotów nie da się uniknąć. Radzą uciekać się do operacji i pozbyć się problemu za pomocą konserwatywnych metod leczenia.

Inna część środowiska medycznego specjalistów od proktologii opiera się na danych statystycznych dotyczących pacjentów, którzy nie chorują na hemoroidy, chociaż kiedyś doświadczyli jej objawów. W szczególności mówimy o kobietach w ciąży, u których choroba objawiała się nie z powodu żylaków, ale z powodu zupełnie innych czynników.

Proktolodzy uważają, że nie ma potrzeby spieszyć się z drastycznymi środkami. Musisz spróbować poradzić sobie z chorobą łagodniejszymi środkami, zmieniając dietę, schemat, styl życia. Dzięki terminowemu rozpoczęciu leczenia przypadków nierozpoczętych możliwe jest osiągnięcie stabilnej remisji, która będzie trwać przez całe życie.

Czy hemoroidy mogą zniknąć same?

Najbardziej irracjonalną taktyką jest odkładanie wizyty u proktologa na czas nieokreślony w nadziei, że objawy choroby same znikną. Jeśli pojawiły się i znacznie pogorszyły jakość życia, oznacza to, że proces patologiczny rozpoczął się od dawna.

Wczesne stadia hemoroidów przebiegają praktycznie bezobjawowo, pojawienie się zewnętrznych objawów świadczy o konieczności bezzwłocznego rozpoczęcia leczenia. Szczególnie często proktolodzy mają do czynienia z ciężkimi stadiami hemoroidów wewnętrznych, ponieważ rozwój patologicznego procesu wewnętrznego przez bardzo długi czas pozostaje niezauważony przez pacjenta.

Ściany żylne w późniejszych stadiach choroby są tak rozszerzone i osłabione, że tworzą hemoroidy, które nie mogą powrócić do normy bez radykalnych środków.

Pacjent może liczyć na przywrócenie napięcia naczyniowego i normalizację przepływu krwi w żyłach odbytniczych, jeśli zastosuje nowoczesne metody leczenia, przywróci aktywność fizyczną, zacznie stosować dietę i wyeliminuje czynniki prowokujące, które doprowadziły do choroby. W takim przypadku hemoroidy przejdą w długi etap remisji.

Początkowy okres choroby charakteryzuje się brakiem wysunięcia hemoroidów z odbytu z hemoroidami zewnętrznymi lub do odbytnicy z wewnętrzną postacią choroby. Jedynym objawem jest okresowy dyskomfort, który pojawia się po wysiłku podczas wypróżniania, podczas podnoszenia ciężarów, po długiej pozycji siedzącej.

Na tym etapie nadal można osiągnąć całkowitą i ostateczną remisję. Na początkowym etapie ściany żylne zachowują swój ton, nie są jeszcze rozcieńczone. Ciała jamiste odbytnicy, chociaż są przepełnione krwią pod wpływem zwiększonego stresu, nadal są w stanie powrócić do normy po przywróceniu przepływu krwi.

Ten etap to optymalny czas, aby zapobiec dalszemu rozwojowi choroby. Leczenie hemoroidów na początkowym etapie będzie w stanie zawiesić jego rozwój, przejście do następnego, cięższego etapu. Stosowanie zalecanych przez proktologa czopków i leków nie może radykalnie zmienić sytuacji.

Potrzebne są skuteczniejsze środki, zmiana całego stylu życia. W tym celu pacjent powinien przez całe życie przestrzegać następujących zasad: stabilizacja masy ciała, normalizacja przewodu pokarmowego w celu zapewnienia regularnych wypróżnień oraz walka z hipodynamią.

Co należy zrobić, aby na dobre pozbyć się hemoroidów?

Aby zaplanować skuteczne środki leczenia tej choroby, należy zapoznać się z etiologią hemoroidów. Ta patologia opiera się na wrodzonej lub nabytej słabości sieci żylnej. Pojawienie się czopków hemoroidalnych i związane z tym krwawienie pojawia się jako wczesny objaw dość szybko, jeśli osłabienie naczyń jest wrodzone.

Głównymi przyczynami deformacji żył u dorosłych pacjentów jest długotrwała ekspozycja na zespół schorzeń: wysokie ciśnienie śródbrzuszne, zastój krwi w narządach miednicy, urazy i podrażnienia ścian jelit.

Czynniki wywołujące te objawy:

• Brak aktywności fizycznej (hemoroidy to choroba zawodowa „białych kołnierzyków”, którzy spędzają cały dzień pracy w pozycji siedzącej);
• Nieprawidłowe odżywianie (brak regularności, niedobór błonnika roślinnego w żywności z przewagą pokarmu białkowego, sucha karma) powoduje zaburzenia stolca, choroby przewodu pokarmowego, dysbiozę;
• Problemy z wypróżnianiem (nadmierny nacisk na ściany odbytnicy i ich rozciąganie), długotrwałe przebywanie w toalecie, nadwyrężenie przy patologicznym zastoju stolca;
• Sport lub praca fizyczna polegająca na podnoszeniu ciężarów;
• Ciąża, poród;
• Nadużywanie złych nawyków: spożywanie alkoholu, nikotyna (prowadzi do skurczu naczyń i upośledzenia krążenia krwi).

Metoda kompleksowego leczenia hemoroidów obejmuje następujące środki:

• Konsultacja z proktologiem lub chirurgiem - wyjaśnienie diagnozy, określenie stopnia i rodzaju hemoroidów, zalecenia dotyczące przyjmowania leków.
• Badanie w celu ustalenia, czy współistnieją przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego, a także leczenie szczelin odbytu i procesów zapalnych innych narządów.
• Walka z zaparciami - oczyszczanie jelit, stosowanie łagodnych środków przeczyszczających, jedzenie mające na celu rozluźnienie stolca W wyniku tych zabiegów należy ustalić regularne stolce, których konsystencja nie podrażnia odbytnicy i odbytu.
• Normalizacja żywienia: wprowadzenie do diety dużej ilości błonnika roślinnego, płynu i usunięcie z niej produktów gazotwórczych, a także pokarmu drażniącego jelita lub powodującego zaparcia.
• Normalizacja mikroflory jelitowej.
• Zwalczanie hipodynamii: wykonywanie ćwiczeń terapeutycznych (ćwiczenia Kegla dla rozluźnienia i skurczu zwieracza odbytu), wykonanie rozgrzewki po długiej pozycji siedzącej. Odmowa treningu siłowego, podnoszenia ciężarów.
• Przestrzeganie rygorystycznych norm w zakresie higieny odbytu: używanie wilgotnych chusteczek lub miękkiego papieru toaletowego po wypróżnieniach, mycie okolicy odbytu zimną wodą.

Po rozważeniu środków mających na celu uzyskanie stabilnej remisji, szczegółowo rozważymy metodę leczenia hemoroidów.

Jak pozbyć się zewnętrznych hemoroidów

Przyczyną rozwoju hemoroidów zewnętrznych jest zastój krwi żylnej z przepełnieniem ciał jamistych pod skórą i błoną śluzową okolicy odbytu. W pierwszym stadium choroby wokół odbytu tworzą się małe węzły, które dają pacjentowi nieprzyjemne odczucia podczas wypróżniania, odczuwa ból, swędzenie i pieczenie.

W drugim etapie dochodzi do stanu zapalnego dotkniętych żył, nasilają się objawy choroby. Ból w okolicy odbytu staje się przewlekły, nasilający się podczas ruchu. W trzecim etapie hemoroidów zewnętrznych ból nasila się, proces zapalny powoduje hipertermię, rozprzestrzenia się na tkankę tłuszczową, w okolicach odbytu pojawiają się duże hemoroidy koloru niebieskiego lub fioletowego.

Po zdiagnozowaniu hemoroidów zewnętrznych, wraz z działaniami mającymi na celu ogólną poprawę organizmu, stosuje się farmakoterapię:

• Phlebodia, Detralex, Anavenol - te ogólnoustrojowe leki venotoniczne i ich analogi są skuteczne w leczeniu hemoroidów zewnętrznych. Zaostrzenie choroby obejmuje krótki cykl leczenia, zapobieganie nawrotom - długotrwałe leczenie.
• Ultraproject - leki eliminujące miejscowe objawy: obrzęk i stan zapalny.
• Maść heparynowa i inne antykoagulanty w postaci maści to leki niszczące skrzepy krwi w hemoroidach.
• Maść Levomekol i podobne środki bakteriobójcze są lekami do zapobiegania infekcjom węzłów żylnych.
• Relief Advance to maść zwężająca naczynia krwionośne do leczenia ognisk krwawienia.
• Ginkor Forte, Asklezan A oraz inne suplementy diety i preparaty stworzone z myślą o ziołolecznictwie są dodatkiem do kompleksowego leczenia hemoroidów zewnętrznych.

Schemat leczenia zaostrzeń

Świece lodowe i zimne okłady na obszar objęty stanem zapalnym są najskuteczniejszym lekarstwem w pierwszych godzinach zaostrzenia hemoroidów zewnętrznych. Skurcz naczyń występujący pod wpływem zimna wypycha krew z hemoroidów i służy jako profilaktyka zakrzepicy żylnej.

Po złagodzeniu bólu i obrzęku, efekt zimna zostaje zastąpiony przez nasiadówki z ciepłą wodą. Środek ten ma na celu zniszczenie skrzepów krwi. Dodatkowy efekt uzyskuje się dzięki stosowaniu maści przeciwzakrzepowych. Jeśli objawy nie ustąpią, a stan pacjenta nie ulegnie poprawie po podjętych działaniach, stosuje się leki do użytku zewnętrznego i wewnętrznego.

Radykalnym środkiem w przypadku powikłań hemoroidów jest zachowanie podczas operacji chirurgicznej polegającej na wycięciu skrzepliny (trombektomia).

Usuwanie węzłów zewnętrznych

Duży uraz operacji usunięcia hemoroidów zewnętrznych wynika z konieczności głębokiego preparowania tkanek, więc nie są one powszechne. Hemoroidektomia, w której usuwa się zewnętrzne węzły, przeprowadza się w obecności poważnych wskazań - ciężki przebieg choroby, ryzyko powikłań.

Nowoczesne małoinwazyjne metody leczenia hemoroidów zewnętrznych, które praktycznie nie powodują powikłań, to kriodestrukcja (leczenie ciekłym azotem), laseroterapia, usuwanie stożków hemoroidów metodą elektrokoagulacji.

Jak pozbyć się hemoroidów wewnętrznych?

Objawy hemoroidów wewnętrznych przez długi czas nie dają pacjentowi nieprzyjemnych wrażeń. Czynniki prowokujące (ciężka praca fizyczna, podnoszenie ciężarów, wysiłek podczas wypróżniania) prowadzą do wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej. Naruszenie normalnego odpływu krwi powoduje rozszerzenie żył odbytnicy. Pacjent odczuwa ten objaw jako obecność ciała obcego w odbytnicy lub uczucie niepełnego opróżnienia podczas wypróżnień.

W kolejnych etapach następuje nasilenie objawów choroby: wzrost stożków hemoroidalnych i ich wybrzuszenie do światła odbytnicy. Bolesne odczucia nasilają się, pojawia się krwawienie, ponieważ węzły żylne są stale uszkadzane przez kał.

Na etapie 3 i 4 pojawia się kolejny charakterystyczny objaw hemoroidów wewnętrznych - węzły żylne powiększają się tak bardzo, że podczas wypróżniania wychodzą poza odbyt. Pod koniec wypróżniania mogą spontanicznie dopasować się z powrotem, jednak największe węzły pacjenta z hemoroidami są zmuszone do samodzielnego dostosowania.

Ponieważ początkowe stadium choroby jest bardzo trudne ze względu na niewyraźne objawy, w większości przypadków wystąpienie hemoroidów zewnętrznych pozostaje niezauważone przez pacjenta. Tacy pacjenci trafiają do proktologa już w 2-3 stadiach choroby.

Wybór taktyki leczenia zależy od terminowej wizyty u lekarza. Opadanie i szczypanie węzłów, zakrzepica żył wewnętrznych jest powodem leczenia operacyjnego. Leczenie przez proktologa, rozpoczęte wraz z pojawieniem się pierwszych objawów choroby, umożliwia stosowanie wyłącznie leczenia zachowawczego. Czas jego trwania zależy od istniejących objawów i stadium hemoroidów.

Farmakoterapia

Leki stosowane na hemoroidy wewnętrzne:

• Detralex, Phlebodia, Vasoket - tabletki i czopki z grupy venotonics, które zwiększają napięcie i elastyczność ścian żylnych, wzmacniając je. Zawierają ekstrakt z kasztanowca.
• Czopki i maści przeciwzapalne - łagodzą obrzęki i bolesność. Mogą dotyczyć NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych), np. Czopków z indometacyną, a także leków hormonalnych (zawierających hydrokortyzon).
• Troxevasin, Heparyna - leki z grupy trombolityków, które zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi w hemoroidach. Dostępny w postaci maści i doodbytniczych czopków.
• Leki przeciwbólowe to leki łagodzące zespół bólowy, metoda stosowania zarówno doustna (tabletki), jak i miejscowa (czopki z mentolem i belladonną do znieczulenia miejscowego).
• Antyseptyki - leki zatrzymujące infekcję węzłów żylnych dotkniętych patologicznym procesem (maść ichtiolowa, mikroblosy z wywaru z rumianku i nagietka).
• Preparaty do regeneracji ścian żylnych - stosowane w celu przyspieszenia procesu gojenia (czopki z olejkiem z rokitnika, propolis, metylouracyl).
• Leki hemostatyczne stosuje się w postaci czopków (trombina) i tabletek (Vikasol).

Metody chirurgiczne

Radykalne leczenie hemoroidów wewnętrznych ma w zapasie wiele technik operacyjnych. Większość z nich to technologie małoinwazyjne, które praktycznie nie powodują żadnych komplikacji.

Te metody mogą być stosowane w leczeniu hemoroidów wewnętrznych do stopnia 3 włącznie:

• Skleroterapia - podczas tego zabiegu do hemoroidów wstrzykuje się substancję tworzącą twardzinę. W wyniku jego działania ściany węzła żylnego są sklejone i uszczelnione, ulega zniszczeniu.
• Podwiązanie polega na nałożeniu lateksowych pierścieni na naczynia krwionośne hemoroidów. Węzeł obumiera w ciągu 7-8 dni, ponieważ nie otrzymuje krwi.
• Koagulacja laserowa i fotokoagulacja - do odbytnicy wprowadza się końcówkę z laserem lub emiterem światła, podgrzewa węzeł hemoroidalny, którego ściany są stwardniałe, a węzeł przestaje istnieć.
• Krioterapia - działanie na guzek hemoroidów ciekłym azotem, który ma wyjątkowo niską temperaturę, obumiera tkanki węzła.

We wszystkich tych zabiegach stosuje się znieczulenie miejscowe, nie towarzyszy im utrata krwi, nie mają powikłań, nie wymagają długiego okresu rekonwalescencji i mogą być wykonywane na oddziale dziennym lub ambulatoryjnym. Efekt takich manipulacji natychmiast daje o sobie znać: objawy choroby nie przeszkadzają pacjentowi, hemoroidy przestają istnieć, pacjent odczuwa znaczną ulgę. Jednak przyczyna pojawienia się hemoroidów takimi metodami nie jest wykluczona, osłabienie ścian naczyń krwionośnych może prowadzić do nawrotu choroby.

Zaawansowane stadia hemoroidów wewnętrznych można wyleczyć tylko metodami radykalnymi - hemoroidektomią (wycięciem węzłów chłonnych). Oprócz usunięcia stożków hemoroidów chirurg zszywa słabe ściany żylne, aby je wzmocnić i zapobiec nawrotom. Ze względu na złożoność i traumatyczny charakter takich operacji wykonuje się je w znieczuleniu ogólnym na oddziale chirurgicznym. Pacjent jest hospitalizowany przez dość długi czas, okres rekonwalescencji po operacji trwa od 2 do 4 tygodni. Chociaż zarówno lekarze, jak i pacjenci z zaawansowanymi postaciami hemoroidów niechętnie poddają się takim operacjom, w praktyce lekarskiej proktologów zdarzają się przypadki, gdy jest to jedyna dopuszczalna metoda pozbycia się choroby.

Gimnastyka na hemoroidy

Na każdym etapie hemoroidów niemożliwe jest szybkie uzyskanie formy bez aktywności fizycznej zgodnie z siłą pacjenta, ale szczególnie przydatne są ćwiczenia fizjoterapeutyczne, które aktywują przepływ krwi, wzmacniają miednicę małą i zwiększają napięcie żylne.

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne - ćwiczenia na hemoroidy:

• Ćwiczenia z „Gimnastyki Kegla” - ściskanie i rozluźnianie mięśni krocza, zwieracza odbytu, rozluźnienie i retrakcja odbytu. Wykonywane zawsze i wszędzie, można je wykonywać stojąc, siedząc, leżąc.
• „Chodzenie” po podłodze na pośladkach - pobudza krążenie krwi w nogach i narządach miednicy.
• Możliwe pompki z dowolnej pozycji, potrząsając mięśniami prasy, nie należy nadmiernie rozciągać ściany brzucha.
• Wędrówki i jogging 4-5 km i jazda na rowerze nie są zalecane.
• Wbiegam po schodach.
• Przysiady możliwie najgłębiej z pozycji wyjściowej z szeroko rozstawionymi nogami.
• Miękkie skoki w miejscu.
• Stań na łopatkach („brzoza”).
• Stanie na głowie.
• Ćwiczenia „rowerowe” - imitacja nóg w powietrzu podczas jazdy na rowerze, leżenie na plecach.

Ostatnie trzy ćwiczenia pomagają normalizować odpływ krwi z odbytu i obszarów problemowych, służą zapobieganiu zaostrzeniom choroby i łagodzeniu dyskomfortu.

Dieta przeciwhemoroidalna

Racjonalne odżywianie, odpowiednio dobrana dieta, uporządkowany plan posiłków to podstawa leczenia hemoroidów. Główne zasady terapii żywieniowej:

• Wykluczenie z diety pokarmów drażniących jelita (pikle, wędliny, potrawy pikantne i smażone, przyprawy, alkohol);
• Ograniczenie w menu pokarmów białkowych (produkty mięsne, jajka), które pomagają zagęścić stolec;
• Zmniejszenie liczby produktów zawierających skrobię (wypieki, ryż, ziemniaki, makaron), które wywołują zaparcia;
• Zwiększenie udziału błonnika w menu (otręby, pieczywo pełnoziarniste, świeże owoce i warzywa);
• Zgodność z optymalnym reżimem picia (co najmniej 2 litry płynu dziennie);
• Stosowanie środków przeczyszczających (suszone morele, suszone śliwki, jabłka, buraki);
• Wprowadzenie do diety sfermentowanych przetworów mlecznych zawierających „żywe” bakterie.

Stosując zachowawcze metody leczenia hemoroidów nie można przeoczyć takich objawów jak ostry ból, ropna wydzielina, obfite krwawienie. Takie powikłania wymagają leczenia szpitalnego. Samoleczenie hemoroidów jest niedopuszczalne, wymagane jest wsparcie medyczne na wszystkich etapach - od przepisywania leczenia po monitorowanie przebiegu terapii.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.