Torbiel Kości Ogonowej - Przyczyny, Objawy, Leczenie I Usunięcie (wycięcie) Torbieli Kości Ogonowej

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Objawy, leczenie i usuwanie torbieli kości ogonowej

Zadowolony:

• Objawy torbieli kości ogonowej
• Przyczyny torbieli kości ogonowej
• Konsekwencje torbieli kości ogonowej
• Torbiel dermoidalna kości ogonowej
• Operacja usunięcia torbieli kości ogonowej

Torbiel kości ogonowej jest wrodzoną chorobą z góry określoną przez specyfikę rozwoju embrionalnego człowieka, w której w górnym odcinku fałdu między pośladkami pod skórą tworzy się jama wyłożona nabłonkiem.

W przeciwnym razie choroba ta nazywa się przetoką kości ogonowej, nabłonkowym kanałem kości ogonowej lub zatoką włosowatą.

Torbiel kości ogonowej występuje głównie u mężczyzn w wieku poniżej 30 lat, chociaż odnotowano przypadki wykrycia choroby u kobiet. Przez długi czas może się nie pojawiać, jego obecność można określić wizualnie, jeśli znajdziesz małą dziurkę w linii pośladkowej, w punkcie 7-10 cm od odbytu.

Czasami ruch jest głęboki, może przypominać mały lejek.

Objawy torbieli kości ogonowej

Pojawieniu się nowotworów w okolicy kości ogonowej towarzyszą następujące objawy:

• w fałdzie między pośladkami wyczuwalny jest obcy przedmiot, powodujący dyskomfort podczas ruchu;
• w okolicy kości ogonowej skóra staje się czerwona i puchnie, stan zapalny może być dowolnej wielkości, nawet przekraczający linię pośladkową w prawo lub w lewo;
• między pośladkami pojawia się dziura, z której następuje niewielka infiltracja lub ropa;
• w okresie zaostrzenia mogą pojawić się wtórne otwory obok pierwszego, które służą jako kanały wyjściowe dla torbieli kości ogonowej. Jeśli taki ruch jest aktywny, wydzielają się z niego wydzieliny, pasywne dziury są leczone;
• wzrost temperatury ciała;
• zespół bólowy występuje podczas siedzenia.

Przyczyny torbieli kości ogonowej

Przetoka kości ogonowej jest związana z wadą rozwoju ogona zarodka. Polega ona na obecności kanału wyścielonego nabłonkiem pod fałdem międzygłębnym. W większości przypadków stan ten nie objawia się w żaden sposób, tylko w szczególnych okolicznościach może rozpocząć się stan zapalny.

Według ekspertów torbiel kości ogonowej jest spowodowana obfitym owłosieniem w tym obszarze, który z głębokim fałdem między pośladkami przyczynia się do nieprawidłowego wzrostu włosów i ich zanurzenia w skórze powodującej chorobę.

Ponadto istnieją pewne czynniki, które mogą wywołać manifestację torbieli. Wśród nich odnotowano:

• zablokowane pory, mieszki włosowe;
• pasywny styl życia;
• dziedziczność;
• różne choroby zakaźne;
• obniżona odporność;
• hipotermia;
• uraz mechaniczny.

Konsekwencje torbieli kości ogonowej

Przetoka kości ogonowej wygląda jak wąska rurka, która otwiera się na skórze przez jeden lub więcej otworów. W określonych warunkach (uraz, infekcje, hipotermia) rozwija się proces zapalny.

Zapalenie torbieli kości ogonowej wywołuje ropne wydzielanie, które rozszerza się, a następnie niszczy przebieg. Cierpią otaczające tkanki, powstaje ropień, który pękając na zewnątrz prowadzi do pojawienia się nowej dziury.

Infekcja może dostać się do kanału. W tym przypadku dochodzi do zaostrzenia zapalenia torbieli kości ogonowej, któremu towarzyszy ból, wysoka gorączka, obrzęk i zaczerwienienie skóry.

Rezultatem niedokończonego procesu leczenia lub błędów popełnionych w eradykacji nabłonka kości ogonowej mogą być następujące powikłania:

• pojawienie się wtórnej i, z reguły, wielu przetok;
• nawracający ropień;
• ropne zapalenie (ropowica).

Torbiel dermoidalna kości ogonowej

Dermoid kości ogonowej jest łagodną formacją, która tworzy się, gdy elementy listków zarodkowych przemieszczają się pod warstwę skóry, która obejmuje mieszki włosowe, części ektodermy, gruczoły łojowe i komórki barwnikowe.

Dermoid krzyżowo-guziczny w procesie wzrostu prowadzi do skrzywienia kości ogonowej i wystąpienia objawów bardzo podobnych do torbieli kości ogonowej.

Wcześniej obie te choroby były uważane za identyczne i były leczone w ten sam sposób. Teraz zostały zróżnicowane, chociaż nie ma dużych różnic w rozpoznaniu, ale cechy etymologiczne tych formacji są różne. Główna różnica polega na tym, że w przebiegu kości ogonowej występuje pierwotny otwór w fałdzie między pośladkami, czasami zasłonięty rozległym ropieniem. Formacja guza z dermoidalną torbielą kości ogonowej, nawet przy ostrym ropieniu, ma przezroczystą torebkę. To prawda, że może się przebić w zaawansowanych przypadkach choroby, w tym przypadku różnicą jest tylko pierwotne otwarcie torbieli kości ogonowej.

Torbiel dermoidalna kości ogonowej jest zlokalizowana w środkowej części linii między pośladkowej z przejściem do tkanki podskórnej kości ogonowej. Często towarzyszy mu otwór w postaci nabłonka (przetoka). Dzięki niemu zapewnione jest ciągłe uwalnianie zawartości formacji, blokada kanału jest obarczona infekcją i stanem zapalnym.

Torbiel dermoidalna kości ogonowej w nieskomplikowanej postaci może rozwijać się bezobjawowo przez lata, czasami objawiając się bólem po długiej pracy w pozycji siedzącej. Prowokatorem objawów klinicznych jest ropienie, które prowadzi do wzrostu temperatury, pojawienia się pulsujących bólów, trudności w takich czynnościach, jak zginanie, kucanie i zwykła pozycja siedząca.

Dermoid kości ogonowej nadaje się tylko do leczenia operacyjnego, podczas którego wycina się nabłonek, blizny i ewentualne przetoki.

Operacja usunięcia torbieli kości ogonowej

Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się tej choroby jest operacja. Wykonuje się go we wszystkich przypadkach niepowikłanego przebiegu choroby i na każdym etapie zapalenia torbieli kości ogonowej. Im wcześniej wykonano operację, tym szybciej organizm wyzdrowieje po następstwach choroby i zabiegach chirurgicznych, dodatkowo zmniejsza się prawdopodobieństwo nawrotów i powikłań w tym przypadku.

Podczas operacji lekarz usuwa samo źródło choroby - kanał nabłonkowy wraz z jego pierwotnymi i wtórnymi otworami.

Eliminacja torbieli kości ogonowej jest praktykowana w okresie remisji, chociaż zdarzają się przypadki, w których konieczne jest przeprowadzenie operacji w momencie zaostrzenia. Operacja odbywa się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym i trwa 20 minut. - godzina, łatwo tolerowana przez pacjenta. Rana goi się około miesiąca, zdolność do pracy zostaje przywrócona po 3 tygodniach.

Wycięcie torbieli kości ogonowej można przeprowadzić na różne sposoby, których wybór zależy od umiejscowienia formacji i złożoności nabłonka kości ogonowej. Stosuje się następujące metody operacyjnego usuwania ogniska choroby:

• Lekarz całkowicie wycina torbiel kości ogonowej, zszywa ranę do dna, tworząc tym samym naturalny drenaż. W okresie pooperacyjnym pacjent pozostaje pod obserwacją. Metodę tę stosuje się w przypadku skomplikowanej postaci torbieli kości ogonowej i obecności otwartej rany.
• Chirurg całkowicie wycina torbiel, ale zszywa ranę, pozostawiając otwór do drenażu. Ta metoda jest dobra w przypadku zamkniętej rany, gdy możliwy jest nawrót, a także podczas remisji.
• Metodę Bascom wyróżnia fakt, że torbiel kości ogonowej jest usuwana pod skórą w kierunku od pierwotnego otworu, który jest całkowicie zszyty, do wtórnego, pozostawiany jest w nich drenaż do wyjścia nacieku.
• Metoda Karidakisa zakłada, że wycina się kawałek skóry wraz z torbielą kości ogonowej, dotknięty obszar nieco się wymieszał, prowadząc ranę do linii między pośladkowej. Metoda ta przyspiesza rekonwalescencję pooperacyjną oraz zmniejsza ryzyko nawrotów i powikłań.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.