Ascariasis U Dorosłych - Jakie Są Objawy I Leczenie? Co Robić?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Ascariasis u dorosłych: objawy i leczenie

Co to jest Ascariasis?

Ascariasis to rodzaj robaczycy wywoływanej przez glisty z klasy nicieni z rodziny Ascarididae (glisty). Pasożytują w jelitach ludzi i zwierząt. Według Amerykańskiego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) na glistnicę cierpi 807-1,2 miliarda ludzi na całym świecie ^[1].

Istnieje kilka rodzajów tych pasożytów, które atakują różne kręgowce: koty, psy, ptaki, świnie. Zasadniczo są wybredni co do wyboru głównego żywiciela, preferując tylko niektóre gatunki i nie wpływając na inne zwierzęta. Gatunek Ascaris lumbricoides (glista ludzka) pasożytuje tylko w organizmie człowieka, gdzie może żyć od roku do dwóch lat.

Głównym miejscem życia ascaris jest jelito cienkie. Jednocześnie robaki nie mają żadnych urządzeń typu scolex, które pozwalają im przyczepiać się do ścian jelita. Aby pozostać w jelitach, dorosły glisty musi stale wykonywać ruchy w kierunku przeciwnym do ruchu bolusa pokarmowego. Tego robaka nie można znaleźć żywego w kale. Tam trafiają tylko martwe osobniki lub jaja złożone przez samice glisty. Rozmnażanie rozpoczyna się dopiero wtedy, gdy w jelitach obecne są dojrzałe płciowo samice i samce. Osoby tej samej płci nie są zdolne do rozmnażania się, przeważnie istnieją w organizmie człowieka do naturalnego końca życia. Takie przypadki są rzadkie, ponieważ przy masowej inwazji nie brakuje obu płci.

W krajach o wysokich standardach sanitarno-higienicznych i doskonałym poziomie rozwoju medycyny częstość występowania glistnicy jest znacznie niższa niż w krajach rozwiniętych, gdzie brakuje nawet czystej wody i dobrej jakości żywności. Najczęściej dzieci w wieku od 3 do 7 lat są zarażone tą infekcją pasożytniczą. Ta grupa wiekowa nie charakteryzuje się dostatecznie starannym przestrzeganiem wymogów higienicznych, dzieci od czasu do czasu myją ręce, często jedzą źle umyte owoce i warzywa, bawią się zwierzętami.

Objawy glistnicy najczęściej przeszkadzają pacjentom podczas migracji larw i dorosłych po całym organizmie. Istniejące objawy zależą od stopnia zaawansowania inwazji pasożytów i lokalizacji robaków. Najczęściej inwazja objawia się zaburzeniami w normalnym funkcjonowaniu układu pokarmowego (ze względu na życiową aktywność dorosłych) i układu oddechowego (gdzie migrują larwy).

W większości przypadków glistnica nie prowadzi do zgonów, chociaż zaburzenia w organizmie człowieka mogą skutkować groźnymi powikłaniami. Najczęściej taki rozwój wydarzeń zagraża dzieciom i dorosłym z osłabionym układem odpornościowym.

Czytaj więcej: cechy strukturalne glisty / diagram rozwoju cyklu życia glisty

Zadowolony:

• Kim jest Ascaris?
• Objawy glistnicy
• Powikłania glistnicy
• Przyczyny zakażenia glistą
• Rozpoznanie glistnicy
• Leczenie glistnicy
• Jaki lekarz leczy glistnicę?
• Leczenie glistnicy podczas ciąży
• Zapobieganie glistnicy

Kim jest Ascaris?

Ascaris to robak Ascaris Lumbricoides, który należy do grupy okrągłych robaków. Długość samic może dochodzić do 40 cm, a długość samców do 25 cm, szerokość osobników od 4 do 6 cm Ogon samców ma charakterystyczne wygięcie w kierunku odwłoka. Ascaris ma kolor biało-różowy lub żółto-różowy, wrzecionowaty. Jaja Ascaris można znaleźć w glebie, wodzie, produktach roślinnych. Metodą przenoszenia pasożytów jest droga pokarmowa z kałem (przez wodę, glebę lub pokarm z jajami robaków).

Larwy Ascaris dostają się do organizmu człowieka, jeśli nie są przestrzegane zasady higieny osobistej. Choroba objawia się wzrostem temperatury ciała do wysokiego poziomu, ogólnym złym samopoczuciem, uporczywym suchym kaszlem, zaburzeniami przewodu pokarmowego, reakcjami alergicznymi. Aby zidentyfikować zarażenie pasożytami, należy pobrać kał na jaja robaków, metody pomocnicze to ogólne badanie krwi, próbki serologiczne. Dorosłe glisty są często wykrywane na podstawie zdjęć rentgenowskich płuc i jelit.

Ile glisty żyje w ludzkim ciele?

Ascaris żyją w ludzkim jelicie cienkim. Są w nim trzymane z powodu ciągłego ruchu w kierunku przeciwnym do ruchu jedzenia. Wraz z kałem wydalane są jaja ascaris i martwe osobniki. Pasożyt żyje w organizmie człowieka od roku do dwóch lat, potem umiera ze starości. Podczas infekcji w jelitach najczęściej rosną osobniki obu płci.

Jak wyglądają jaja Ascaris w kale?

Jaja Ascaris w kale są trudne do zobaczenia gołym okiem, ponieważ ich wielkość nie przekracza 0,05-0,07 mm. Mogą być okrągłe lub owalne. Jeśli jajo robaka nie zostanie zapłodnione, jego kształt będzie nieprawidłowy. Jajko ma gęstą skorupę z równych warstw. Jajka można oglądać tylko pod mikroskopem. W kale pojawią się po około 2-3 miesiącach od zarażenia pasożytem.

Ile jajek Ascaris składa dziennie?

Każdego dnia dojrzały ascaris składa w ludzkim jelicie ponad 200 000 nieinwazyjnych jaj. Wraz z kałem są uwalniane do środowiska zewnętrznego. Po wejściu do gleby, w sprzyjających warunkach, jaja uzyskują zdolność wywoływania choroby po dwóch tygodniach.

Objawy glistnicy

Ascariasis u osoby dorosłej, która nie ma ciężkich przewlekłych patologii, może przez długi czas przebiegać bezobjawowo. Takie objawy glistnicy, takie jak odbijanie się, zgaga, niestrawność, bóle jelit ^[2], mogą być przypisywane przez pacjentów naruszaniu zwykłej diety lub diety. Przyczyną tej nieostrożności jest fakt, że glistnica nie ma specyficznych objawów charakterystycznych tylko dla tej choroby. W większości przypadków należy go odróżnić od innych zaburzeń układu pokarmowego.

Objawy objawów glistnicy zależą od stadium choroby i współistniejących patologii. Rozróżnij wczesne stadium helminthiasis (wędrowne) i późne (jelitowe). Faza migracji trwa 2-3 tygodnie, podczas gdy larwy migrują wraz z przepływem krwi przez wątrobę i płuca. Faza jelitowa trwa rok lub dłużej, o ile glisty znajdują się w jelicie cienkim pacjenta.

W jakich narządach występują objawy glistnicy?

Przede wszystkim jelito cienkie cierpi na glistnicę, w której osoby dojrzałe płciowo odżywiają się i rozmnażają. Jednak złożony cykl rozwojowy tego pasożyta zmusza je do penetracji układu oddechowego i krążenia. Larwy Ascaris są tu przez krótki czas w porównaniu z jelitową fazą choroby.

Narządy, do których mogą dostać się glisty podczas masowej inwazji:

• Jelito na całej swojej długości, w tym kątnica i wyrostek robaczkowy;
• Przewody trzustkowe;
• Żołądek i przełyk (krótkotrwale);
• Woreczek żółciowy i wspólny przewód żółciowy (drogi żółciowe);
• Płuca;
• Wątroba;
• Serce.

W innych narządach znajdowanie glisty nie jest typowe dla tego typu robaków. W takich przypadkach tworzą ubytki jak ropnie. Takie formacje nie rosną i nie można ich samodzielnie zniszczyć. Nie są niebezpieczne, ponieważ w nich larwy glisty nie mogą rozwinąć się w postać dorosłą.

Objawy glistnicy w fazie migracji

Objawy glistnicy najczęściej objawiają się w przewodzie pokarmowym i układzie oddechowym. Robaki uszkadzają tkanki płuc i jelit, a także powodują objawy alergiczne. Czas wystąpienia objawów zależy od stężenia ascaris w organizmie człowieka. Inwazja z niewielką ilością ascaris powoduje niewyraźne, łagodne objawy (zmęczenie, osłabienie, obniżona wydajność) lub w ogóle nie wywołuje żadnych objawów.

Objawy glistnicy z masową inwazją:

• Kaszel - może być suchy i wilgotny, mieć różną intensywność, zawierać śluzową plwocinę, czasem smugi krwi w wydzielinie. Pojawia się z powodu uszkodzenia tkanki płucnej, gdy larwy przemieszczają się z naczyń włosowatych płuc do pęcherzyków płucnych.
• Ból w klatce piersiowej o umiarkowanym nasileniu - spowodowany ruchem larw, a także chwilowym odłączeniem płata płuc od procesu oddechowego.
• Duszność podczas wysiłku - objawia się ciężką reakcją alergiczną, a także historią astmy oskrzelowej.
• Temperatura podgorączkowa (37-37,9) z dodatkiem dreszczy, bólów mięśni i stawów, wzmożona potliwość, ból brzucha.
• Tachykardia to szybkie bicie serca o częstotliwości 80 uderzeń / min lub więcej.
• Skoki ciśnienia krwi - częściej w kierunku niedociśnienia ze spadkiem ciśnienia do 90/60 mm Hg. Sztuka. i mniej.

Dodanie objawów alergii u dorosłych pacjentów występuje rzadko i objawia się w pełni tylko przy zwiększonej wrażliwości organizmu. Najczęściej objawy alergiczne pojawiają się w okresie linienia larw ascaris i mogą wyrażać się obrzękiem, swędzeniem i wysypką. Czynnikiem wyzwalającym reakcje biochemiczne w organizmie jest krążenie immunoglobuliny IgE. Konsekwencją tego jest pokrzywka, powiększone węzły chłonne, alergiczne zapalenie wątroby i zapalenie mięśnia sercowego. Najpoważniejszym powikłaniem alergii na produkty przemiany materii ascaris jest wstrząs anafilaktyczny, który może być śmiertelny w przypadku uduszenia.

Na późnym etapie rozwoju glistnicy i podczas jej przejścia do postaci przewlekłej większość objawów jest związana z aktywnością dojrzałych płciowo glistnicy w jelicie cienkim.

Objawy glistnicy w fazie jelitowej

Po tym, jak glisty wejdą po raz drugi do jelita cienkiego, zaczynają tam rosnąć.

Prowadzi to do następujących objawów:

• Niestabilność stolca, w której zaparcia zastępuje biegunka.
• Wzdęcia, objawy czerwonki.
• Ból brzucha, wymioty i nudności. Bóle są zlokalizowane głównie w prawym odcinku biodrowym oraz w pępku. Charakter bólu jest skurczowy.
• Swędzenie w odbycie i zaczerwienienie skóry odbytu.
• Zmniejszony apetyt, nagła utrata masy ciała. Pacjent wygląda na wychudzonego i wyczerpanego.
• Objawy neurologiczne wyrażają się w napadach histerii, w zaburzeniach normalnego nocnego odpoczynku (pacjenci często mają koszmary), charakterystyczne są nocne płacze. Możliwe jest pojawienie się napadów. Bóle głowy, zawroty głowy pojawiają się okresowo. Pacjenci z glistą bardzo szybko się męczą.
• Ze strony narządów wzroku zaburzenia obserwuje się dość rzadko, ale nie wyklucza się patologicznej reakcji na jasne światło, anizokorię i niedowidzenie.
• Ciśnienie krwi u pacjentów z glistą jest najczęściej obniżane.
• Badania krwi w fazie jelitowej: poziom eozynofili wraca do normy, a poziom hemoglobiny spada.
• Na tle spadku odporności najpierw zaczyna cierpieć skóra i błony śluzowe. Często obserwuje się ropienie i stan zapalny. Pacjent staje się bardziej podatny na różne choroby zakaźne.
• Jeśli glisty przebiją jelita, mogą dostać się do jelita ślepego i sprowokować rozwój ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego.
• Masywne inwazje często prowadzą do zablokowania dróg żółciowych z rozwojem zapalenia pęcherzyka żółciowego, żółtaczki obturacyjnej, ropnia wątroby, zapalenia otrzewnej i ziarniniakowego zapalenia wątroby. Przy masowej akumulacji robaków w jelicie rozwijają się objawy niedrożności jelit.

Medycyna kliniczna opisuje przypadki uduszenia się ascaris, kiedy robaki czołgają się do dróg oddechowych, gardła i zatok. Ponadto pasożyty można znaleźć w płucach, w prawej komorze serca, w ludzkim mózgu.

Ascariasis jest niezwykle niebezpieczna dla kobiet w ciąży, ponieważ proces rodzenia płodu komplikuje ciężka toksykoza, która przyczynia się do opóźnienia wzrostu wewnątrzmacicznego i naruszeń porodu.

Powikłania glistnicy

Ten typ robaczycy nie stanowi dużego zagrożenia dla życia ani zdrowia ludzi. Niektórzy zarażeni pacjenci żyją bezpiecznie z glistami, nieświadomi ich istnienia. Jednak u niektórych kategorii pacjentów (kobiety w ciąży, osoby z historią przewlekłych patologii) glisty mogą powodować komplikacje. Odporność takich osób jest znacznie osłabiona, a inwazja pasożytnicza rozprzestrzenia się szybciej.

Najczęstsze powikłania glistnicy:

• Niedrożność jelit, której przyczyną jest zablokowanie światła jelita cienkiego kulką robaków. Innym powodem tego powikłania jest skurcz jelit spowodowany uszkodzeniem nerwowo-mięśniowej regulacji ich ścian. Zakończenia nerwowe w tym przypadku są podrażnione przez wydzieliny ascaris. Objawy to ból brzucha, długotrwały brak wypróżnień, silny obrzęk ściany brzucha. Pożywienie nie może przedostać się przez jelita, możliwe jest pęknięcie jego ściany i zapalenie otrzewnej. Nieterminowa opieka medyczna zwiększa ryzyko zatrucia, pojawiają się wymioty z zapachem kału.
• Ostre zapalenie trzustki - wywołane przez wnikanie robaków do przewodów trzustki. W rezultacie dochodzi do zakłócenia wydzielania enzymów trawiennych, które normalnie trafiają do dwunastnicy. W rezultacie enzymy są zatrzymywane i aktywowane w trzustce, niszcząc w ten sposób jej strukturę. Objawy - ból obręczy promieniujący do pleców, przeszywający ból w górnej części brzucha, wymioty. Proces może zakończyć się martwicą trzustki.
• Żółtaczka obturacyjna - występuje w wyniku przenikania robaków pasożytniczych z dwunastnicy 12 do przewodu żółciowego wspólnego (dróg żółciowych). Robaki całkowicie zatykają wąskie kanały, żółć jest pozbawiona możliwości naturalnego odpływu. Stagnacja żółci prowadzi do wzrostu poziomu bilirubiny, skóra i twardówka oczu nabierają żółtego zabarwienia. Upośledzona jest asymilacja tłuszczów z pożywienia, pojawiają się bóle głowy i senność, uczucie ciężkości w prawym podżebrzu. Im wyższy poziom bilirubiny, tym intensywniejsze są objawy.
• Zapalenie otrzewnej nie jest objawem specyficznym, występuje w wyniku infekcji bakteryjnej otrzewnej w wyniku pęknięcia jelita, jako powikłanie zapalenia wyrostka robaczkowego z martwicą trzustki. Przedwczesne rozpoznanie zapalenia otrzewnej i brak pomocy jest śmiertelne.



• Zapalenie wyrostka robaczkowego - u pacjentów z glistą często pojawia się to powikłanie, które może wiązać się z wnikaniem ascaris do jelita ślepego. Objawy - ból w prawym podbrzuszu, promieniujący do pępka, hipertermia, wymioty. Stan zagraża życiu, wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej, opóźnienie jest obarczone śmiercią.
• Ropień wątroby - występuje w wyniku przedostania się glisty do wątroby przez układ żyły wrotnej wraz z krwią, a także przez drogi żółciowe. Robaki uszkadzają błonę śluzową narządu, bakterie ropotwórcze przedostają się do tkanki wątroby przez uszkodzenie i pojawia się ropień.
• Ropne zapalenie dróg żółciowych - rozwija się z powodu uszkodzenia przez robaki pasożytnicze błony śluzowej dróg żółciowych i dodania bakterii do procesu powodującego zapalenie tkanek. Objawy to znaczna hipertermia (do 39 ° C), dreszcze, silny ból w prawym podżebrzu.
• Zapalenie płuc - pojawia się w płucnej fazie glistnicy. Bakterie wywołujące zapalenie płuc namnażają się w uszkodzonych naczyniach włosowatych i pęcherzykach oddechowych. Objawy bakteryjnego zapalenia płuc objawiają się szybkim oddychaniem, gorączką, świszczącym oddechem podczas słuchania płuc. Krótkotrwały pobyt larw w układzie oddechowym nie pozwala lekarzowi prowadzącemu na ustalenie związku między zapaleniem płuc a glistnicą.
• Nietypowa lokalizacja ascaris - objawia się spożyciem larw robaków lub dorosłych z napływem krwi do zatok, ucha środkowego, kanału łzowego, do narządów układu moczowo-płciowego. Tam nie powodują zniszczenia tkanek, z czasem umierają i są odkrywane zupełnie przypadkowo.
• Uduszenie na skutek zablokowania dróg oddechowych - następuje na skutek odruchowego skurczu mięśni gładkich, w wyniku czego dochodzi do zablokowania dróg oddechowych, zatrzymanie oddechu. Przyczyną skurczu jest podrażnienie błony śluzowej gardła przez larwy pasożyta. Asfiksja może być poprzedzona silnym, bolesnym kaszlem.

Pojawienie się powikłań jest najczęściej wywoływane przez nadmierną aktywność ruchową ascaris. Zwiększa się pod wpływem leków, infekcji jelitowych, hipertermii. Osoby dojrzałe płciowo rozpoczynają aktywne ruchy wzdłuż przewodu pokarmowego, wywołując komplikacje. Ich ryzyko wzrasta wraz z ponowną infekcją, co tłumaczy się osobliwością rozwoju pasożyta.

Przyczyny zakażenia glistą

Źródłem infekcji i właścicielem ascaris jest tylko osoba. Wraz z odchodami pacjenta jaja robaków wpadają do gleby. Tam mogą istnieć przez wiele lat, choć po dwóch tygodniach zamieniają się w larwy gotowe do inwazji. Ale larwy nie mogą rozwijać się poza organizmem człowieka. Korzystne warunki do dojrzewania jaj to temperatura powietrza +24 stopnie, powietrze nasycone wilgocią i gleba. Jaja Ascaris dostają się do organizmu człowieka z wodą lub pokarmem zanieczyszczonym glebą. Przede wszystkim są to niemyte jagody i warzywa. Nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej i niedbałe mycie rąk to dwa niebezpieczne czynniki zwiększające ryzyko infekcji.

Ascariasis jest bardzo często rejestrowana u dzieci w wieku przedszkolnym. W końcu nie są w stanie w pełni przestrzegać zasad higieny osobistej i bardzo często wchodzą w kontakt z glebą (z piaskiem). Do grupy ryzyka zaliczają się także mieszkańcy wsi, ogrodnicy, mieszkańcy lata, osoby żyjące w niekorzystnych warunkach. Szczyt zakażenia glistą występuje jesienią i latem, kiedy kontakt z glebą i wodą występuje znacznie częściej. Ponadto istnieje zwiększone ryzyko spożycia skażonych warzyw i owoców oraz nieprzegotowanej wody.

Do zakażenia dochodzi na drodze kałowo-ustnej drogą pokarmową. Oznacza to, że jaja uwolnione do środowiska zewnętrznego muszą ponownie dostać się do jelit. Są tam wprowadzane przez usta przez przewód pokarmowy. Następnie larwy migrują przez organizm i ostatecznie osiadają w jelicie.

Często zdarzają się przypadki samozakażenia jajami ascaris wytwarzanymi przez osoby dorosłe we własnych jelitach pacjenta. Ta droga infekcji występuje u dzieci. Nie myją rąk, na których znajdują się jaja robaków, rozprowadzając je na żywność i zabawki, artykuły gospodarstwa domowego. Ponowne spożycie jaj prowadzi do rozpoczęcia nowego cyklu reprodukcyjnego pasożyta.

Nawet jeśli larwy dostaną się przez jakiś czas do układu krążenia, nie można zarazić się glistami przez krew. Pasożyt wędruje przez mały krąg krwi: z przewodu pokarmowego do wątroby i płuc człowieka. Stamtąd ascaris wchodzi do gardła i do jamy ustnej. Podczas całowania, kaszlu i kichania, w kontakcie ze śliną, nie można zarazić się glistami, ponieważ taka migracja występuje tylko podczas snu.

Aby chronić się w jak największym stopniu przed możliwą infekcją, musisz przestrzegać następujących zasad:

• Podczas pracy z podłożem należy nosić rękawiczki.
• Wszystkie produkty ziołowe należy dokładnie umyć.
• Paznokcie należy przyciąć krótko, jest to szczególnie ważne w przypadku rolników, ogrodników, ogrodników.
• Ręce należy umyć mydłem i wodą przed gotowaniem lub jedzeniem.
• Dzieci należy uczyć od najmłodszych lat, jak dbać o czystość rąk.

Dowiedz się więcej: na czym polega przenoszenie jaj ascaris na ludzi?

Rozpoznanie glistnicy

Wykrywanie glistnicy może być trudne, ponieważ każdy etap rozwoju robaków ma charakterystyczne zmiany. Dla dokładnej oceny lekarz może potrzebować kilku tygodni (co najmniej 2-3), podczas których można zweryfikować obecność ascaris w organizmie. Ten czas zwykle wystarcza, aby zidentyfikować powikłania spowodowane inwazją robaków.

Metody diagnostyki glistnicy stosowane u dorosłych w różnych stadiach choroby:

• Ogólne i biochemiczne badania krwi;
• Badanie krwi na obecność przeciwciał;
• Analiza plwociny;
• Analiza odchodów jaj ascaris;
• Analiza moczu;
• RTG płuc;
• Ultradźwięk.

Badanie krwi na glistnicę W większości przypadków metody te nie pokazują konkretnych zmian, które zachodzą w organizmie przy glistnicy. Wzrost poziomu leukocytów obserwuje się podczas przemieszczania się larw do płuc z przewodu pokarmowego. W ten sposób układ odpornościowy reaguje na kontakt organizmu z robakiem. Wysoki poziom leukocytów wynika ze wzrostu frakcji eozynofili - krwinek, które wcześniej reagują na inwazje pasożytów. Ta reakcja jest krótkotrwała, objawia się w ciągu kilku dni. Ten sam objaw można zaobserwować w przypadku alergii o zupełnie innym pochodzeniu.

Analiza przeciwciał przeciwko glistom Serologiczna metoda diagnostyczna dokładnie określa obecność inwazji. Opiera się na oznaczeniu przeciwciał przeciwko ascaris w surowicy krwi pacjenta. Tworzą się natychmiast po wejściu larw robaków do ciała. Specyficzna obrona nie może wytrzymać pasożyta chronionego przez naskórek. Powstawanie przeciwciał na krótko opóźnia jego rozwój w początkowej fazie.

Serologiczne metody badań przeciwciał przeciwko ascaris Reakcja wytrącania pierścienia; Pośrednia reakcja hemaglutynacji; Reakcja aglutynacji z karminem; Przyspieszona sedymentacja erytrocytów w obecności antygenu ascaris w próbce; Analiza immunofluorescencyjna; Reakcja wytrącania; Reakcja wiązania dopełniacza; Reakcja flokulacji bentonitu. Metoda oznaczania przeciwciał przeciwko ascaris ma charakter informacyjny na etapie rozwoju robaków pasożytniczych. Najdokładniej diagnozuje się jelitową fazę choroby, analizując kał pod kątem jaj robaków.

Analiza plwociny pod kątem glistnicy Metoda ma charakter informacyjny w fazie płucnej rozwoju glistnicy. Badanie mikroskopowe plwociny uwalnianej podczas kaszlu pacjenta ujawnia w niej larwy ascaris. Objawowi temu towarzyszy zwiększona zawartość eozynofili we krwi. W przypadku braku wydzieliny bada się płukanie - wypłukanie wydzieliny oskrzelowej uzyskanej podczas bronchoskopii. Takie badanie jest rzadko przeprowadzane, ponieważ jest dość pracochłonne i wiąże się z nieprzyjemnymi doznaniami dla pacjenta. Wykonywany jest jako jedyne narzędzie diagnostyczne dla glistnicy u ciężko chorego pacjenta.

Analiza stolca pod kątem glistnicy Najczęstsza metoda diagnozowania tej choroby. Opiera się na takiej cechy rozwoju obleńców, jak składanie dużej liczby zapłodnionych jaj przez dojrzałą płciowo samicę. Żółtobrązowe eliptyczne jajo robaka o średnicy od 30 do 60 mikronów jest dobrze zróżnicowane podczas analizy kału pod mikroskopem. Metody badawcze: Według Krasilnikova; Kalantaryan; Według Fullenborn. Brak jaj robaków pasożytniczych w kale pacjenta nie może być gwarancją braku choroby. W stadium larwalnym pasożyt nie składa jaj, będzie mógł je wyprodukować dopiero kilka miesięcy po wejściu do organizmu. Dlatego analizę stolca należy powtórzyć. Jeśli do organizmu dostanie się kilka osobników z rodzaju żeńskiego, dopuszczalna jest obecność niezapłodnionych jaj w kale. Są małe, różnią się kolorem i trudno je rozróżnić w badaniu mikroskopowym. Samce robaków w ogóle nie składają jaj, chociaż powodują znaczne uszkodzenia organizmu.

Analiza moczu pod kątem glistnicy Specyficzna analiza biochemiczna moczu na obecność lotnych kwasów tłuszczowych pomoże potwierdzić obecność glistnicy. Takie kwasy są wydzielane zarówno przez osobniki dorosłe, jak i larwy robaków pasożytniczych w procesie metabolizmu węglowodanów. Metoda pozwala na określenie obecności pasożyta na najwcześniejszym etapie choroby, przed początkiem dojrzewania i okresem składania jaj. Metoda może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ to samo naruszenie występuje w przypadku innych patologii.

Radiografia dla glistnicy Metoda służy do określania zmian w płucach i jelitach. Jest to niedroga i niedroga metoda diagnostyczna, stosowana od razu przy pierwszym podejrzeniu glistnicy. Zmiany rentgenowskie: RTG jamy brzusznej - rozpoznaje się nagromadzenie kału i powietrza z niedrożnością jelit, można je wykonać w celu odróżnienia glistnicy od innych patologii przewodu żołądkowo-jelitowego. Robaki obłe nie są bezpośrednio wykrywane na zdjęciu rentgenowskim. RTG klatki piersiowej - charakterystyczne zmiany w tkankach wykrywane są w płucnej fazie glistnicy (w ciągu 10 dni). Diagnozuje się lotny naciek Lefflera, który po kilku dniach zmienia swoją lokalizację. Różnice między glistnicą a zapaleniem płuc, a także nowotworami w płucach, uwidaczniają się w powtórnym obrazowaniu, kiedy nagromadzenie pasożytów przenosi się w inne miejsce. Zapalenie płuc można rozpoznać u pacjentów z obniżoną odpornością jako wtórne powikłanie choroby.

Badanie ultrasonograficzne w kierunku glistnicy Osobliwością tej metody jest odmienne odbicie fal dźwiękowych od tkanek ciała. USG nie jest w stanie wykryć lokalizacji ascaris, ale badanie to skutecznie diagnozuje choroby układu pokarmowego, które mają podobne objawy (wrzody żołądka i jelit, zapalenie okrężnicy, choroba Leśniowskiego-Crohna). W przypadku powikłań USG ujawnia uszkodzenia narządów spowodowane przez glisty (zapalenie dróg żółciowych, zapalenie trzustki, niedrożność jelit). Najdokładniejszą metodą diagnozowania glistnicy wszystkich powyższych jest serologiczny test przeciwciał. Pozostałe metody badawcze służą tylko do różnicowania, ponieważ wyniki uzyskane przy ich pomocy mogą wskazywać na patologie, które są całkowicie dalekie od robaczycy.

Leczenie glistnicy

Do leczenia glistnicy lekarz dobiera lek, biorąc pod uwagę wiek pacjenta i cechy organizmu, nasilenie i rozległość inwazji. Nowoczesne środki przeciwpasożytnicze gwarantują wyleczenie choroby o 80-100%.

Terapia przeciw robakom glistnicy nie jest trudna, ale musi być prowadzona pod kierunkiem lekarza prowadzącego. W jego arsenale znajduje się wiele nowoczesnych wysoce skutecznych środków, które w jednej dawce mogą całkowicie zniszczyć pasożyta. W przeciwieństwie do bakterii, robaki pasożytnicze nie są w stanie uodpornić się na niektóre leki. Jednak większość tych leków jest silnie toksyczna, a przedawkowanie może zaszkodzić ludzkiemu organizmowi. Odpowiednio wyliczona dawka i podzielenie jej na kilka dawek pomaga zmniejszyć ryzyko efektów toksycznych.

Kierunki kompleksowego leczenia glistnicy:

1. Zniszczenie ascaris - przeprowadzane przy pomocy wysoce skutecznych środków, które pozwalają całkowicie usunąć pasożyty z organizmu.
2. Leczenie objawów glistnicy przeprowadza się po zniszczeniu pasożytów, ustąpieniu objawów takich jak kaszel, zaburzenia stolca, bóle brzucha itp.
3. Zapobieganie ponownemu zakażeniu to niszczenie źródeł ponownego zakażenia, które pozostały w środowisku domowym pacjentów. Aby wyeliminować ogniska, przeprowadza się kompleks środków sanitarnych.
4. Odpowiednie odżywianie - służy do przywracania zdrowia dzieciom opóźnionym w rozwoju. W leczeniu glistnicy nie jest wymagana specjalna dieta.
5. Przeprowadzenie cyklu preparatów witaminowych - stosowanych w celu uzupełnienia zapasów zubożonych przez robaki podczas inwazji.
6. Leczenie powikłań glistnicy - stosowanie dodatkowych metod, stosowanie interwencji chirurgicznej w przypadku zapalenia wyrostka robaczkowego lub wgłobienia jelita cienkiego.
7. Dodatkową terapię wspomagającą stosuje się zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, który przepisuje enzymy i probiotyki w celu przywrócenia pełnego trawienia oraz inne leki.
8. Leczenie współistniejących chorób przewlekłych - przeprowadza się przy zaostrzeniu przebiegu infekcji jelitowych i zaostrzeniu innych patologii.

Leczenie glistnicy rozpoczyna się natychmiast po wyjaśnieniu diagnozy. W regionach o wysokiej częstości występowania inwazji, leczenie profilaktyczne wszystkich mieszkańców prowadzi się za pomocą jednej dawki leku.

Pamiętaj, aby leczyć glistnicę przed operacją jelit lub płuc. Przystąpienie do powikłań spowodowanych glistą może spowodować śmierć podczas operacji lub w okresie pooperacyjnym.

Dowiedz się więcej: leki na ascaris.

Lecznicze leczenie glistnicy

Aby wyeliminować glistnicę, stosuje się leki przeciwpasożytnicze, które są stosowane z uwzględnieniem lokalizacji ascaris i postaci choroby. Ascariasis można rozpoznać zarówno w ostrym, jak i przewlekłym stadium rozwoju inwazji. Lekarz bierze pod uwagę indywidualne cechy pacjenta i ewentualne przeciwwskazania do stosowania silnie toksycznych leków.

Nazwa leku	Zdjęcie	Tryb odbioru	Przeciwwskazania
Dekaris (lewamizol)		Jest używany do masowych inwazji. Dorośli raz 120 - 150 mg, dzieci - 2,5 mg na 1 kg masy ciała.	Nie przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym oraz dzieciom poniżej 14 roku życia.
Mebendazol (Vermox)		Jest lekiem z wyboru w przypadku jednoczesnej glistnicy i trichocefalozy. Przyjmuje się 100 mg 2 razy dziennie przez 3 do 4 dni.	Przeciwwskazane we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, chorobie Leśniowskiego-Crohna, niewydolności wątroby. Nie przepisywany dzieciom poniżej 2 lat, kobietom w ciąży i karmiącym.
Mintezol (tiabendazol)		50 mg / kg masy ciała dwa razy dziennie przez tydzień. Lek jest skuteczny we wczesnych stadiach choroby.	Przeciwwskazane u dzieci poniżej 2 roku życia, kobiet w ciąży, matek karmiących.
Albendazol		W przypadku dorosłych dawkę 100 mg dzieli się na 2 razy dziennie. Weź trzy dni. W przypadku dzieci dawka wynosi 25-50 mg / dobę (wiek od 2 do 10 lat).	Przeciwwskazane u dzieci poniżej 2 roku życia, kobiet w ciąży, matek karmiących.
Cytrynian piperazyny		Wysoce skuteczny środek do leczenia glistnicy i owsicy, stosowany w postaci tabletek lub roztworu. Związek chemiczny (adypinian piperazyny) nie jest higroskopijny i przyjmuje postać krystaliczną. Dawkowanie - 3 razy dziennie godzinę po posiłku, przebieg kuracji 3 dni.	Równoległe podawanie chloropromazyny jest zabronione.
Pirantel		10 mg / kg raz doustnie po posiłkach.	Może być stosowany w ciąży pod ścisłym nadzorem lekarza. Zabrania się niewydolności nerek i dzieciom poniżej szóstego miesiąca życia.

Gdy glistnica znajduje się w fazie migracji, do leczenia inwazji u dzieci i dorosłych stosuje się leki na nicienie o uniwersalnym działaniu:

• Mebendazol - Vormin, Mebex, Vermox (od 90 do 130 rubli), Termox, Vero-Mebendazole, Vermakar;
• Lewamizol - Dekaris (od 70 do 90 rubli);
• Tiabendazol - Mintezol, Mertect, Arbotekt, Tresaderm, Mintezol, Tecto.

Dodatkowo leki rozszerzające oskrzela są przepisywane w przypadku obturacyjnego zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc, a także kortykosteroidy.

Etap jelitowy glistnicy jest zatrzymywany przez następujące leki:

• Pirantela pamoat - Helmintox (od 90 do 120 rubli), Pirantel (od 30 do 50 rubli), Kombantrin, Nemocid, wszystkie leki są przeznaczone do jednorazowego użytku;
• Dekaris - przyjmowany zgodnie z instrukcją, z uwzględnieniem wieku i wagi pacjenta.
• Mebendazol - Vormin, Mebex, Vermox, Termox, Vero-Mebendazole, Vermacar.

Uniwersalne leki do specyficznej terapii glistnicy:

• Santonin - przyjmowany przez 2 dni, dawkę leku dostosowuje się w zależności od wieku. Preparat do Kuracji Santoniną u Dorosłych - Oczyszczanie okrężnicy środkiem przeczyszczającym. Dawkowanie leku wynosi 3 ruble / dzień, godzinę przed posiłkiem. Na noc należy przyjąć środek przeczyszczający, stosuje się lekkostrawny pokarm. Drugi cykl leczenia - miesiąc później. Przeciwwskazania do stosowania - zapalenie żołądka i jelit, zapalenie nerek i nerek.
• Sankafen to wysoce skuteczny lek działający podobnie do Nemozol. Przed leczeniem Sankafenem pacjent otrzymuje oczyszczającą lewatywę dzień wcześniej, przyjmuje środek przeczyszczający. Dawkowanie 2 razy dziennie, przebieg kuracji 2 dni. Lek przyjmuje się następnego dnia po lekkim śniadaniu, w 2 dawkach z godzinną przerwą w stosunku do całej dziennej dawki. Po 2-2,5 godzinach dozwolone jest jedzenie, wieczorem przepisywany jest łagodny środek przeczyszczający. Drugi dzień leczenia glistnicy przebiega podobnie, z tą różnicą, że wieczorem przyjmuje się środek przeczyszczający na bazie soli. Dieta podczas leczenia jest zalecana z ograniczeniem tłustych i pikantnych potraw.

Samoleczenie glistnicy jest zabronione, ponieważ nieprawidłowo obliczona dawka może spowodować poważne zatrucie organizmu. Krótkotrwałe skutki uboczne stosowania leków są tak zróżnicowane, że mogą prowadzić do negatywnych konsekwencji dla pacjenta.

Oprócz doustnej drogi podawania leków można również stosować metody doustne. Przy masowej inwazji dopuszcza się podawanie leku przez sondę nosowo-żołądkową - bezpośrednio z nosa do żołądka, omijając jamę ustną i kontakt ze śliną.

Środki przeczyszczające nie są stosowane w leczeniu ostrej glistnicy, zwłaszcza w przypadku zaparć. Przyczyną może być niedrożność jelit, a dodatkowa stymulacja mięśni jelit doprowadzi do pęknięcia jego ściany i rozwoju zapalenia otrzewnej. Po odrobaczeniu można zastosować środki przeczyszczające w celu szybkiego usunięcia martwych lub sparaliżowanych ascaris z organizmu.

Jeśli podejrzewa się infekcję bakteryjną, może być konieczna kuracja antybiotykowa. Ogólnie leczenie glistnicy, nieskomplikowane przez współistniejące patologie, jest raczej krótkotrwałe.

Inne metody leczenia glistnicy

Stosowanie tlenu to nowoczesna metoda leczenia glistnicy opracowana przez N. Kravetsa. Metoda polega na wstrzyknięciu tlenu do żołądka pod niskim ciśnieniem za pomocą cienkiej sondy lub cewnika (przy leczeniu dzieci w wieku od 1 do 3 lat). Sondę wprowadza się przez nos, urządzenie podłącza się do poduszki tlenowej, aparatu odmy opłucnowej lub balonu Richardsona. Nie jest wymagane wstępne oczyszczanie jelit. Zabieg wykonywany jest w pozycji leżącej, na czczo, w minimalnych dawkach. Przebieg leczenia to 2 dni po 2 godziny. Kilka godzin po zabiegu można jeść jak zwykle, ograniczając się tylko do potraw tłustych i pikantnych. Brak stolca w ciągu dnia jest powodem zażywania środka przeczyszczającego. Przeciwwskazania do stosowania metody - zaostrzenia wrzodów żołądka i dwunastnicy, niebezpieczeństwo zapalenia otrzewnej, choroby zapalne przewodu pokarmowego.

Heptylresorcinol - lek jest produkowany w postaci tabletek. Nie należy ich żuć, aby uniknąć podrażnienia błony śluzowej jamy ustnej, gardła i przełyku. Przed leczeniem należy sprawdzić, czy pacjent jest w stanie połknąć lek bez żucia. Przygotowanie wstępne - 12-godzinny post, przyjmowany przed snem w przeddzień zastosowania środka przeczyszczającego (soli fizjologicznej). Rano pacjent przyjmuje pełną dawkę leku w odstępie 5 minut pomiędzy zastosowaniem tabletek, popijając wodą. W ciągu dnia pacjent obserwuje leżenie w łóżku, w nocy lub następnego ranka przyjmuje środek przeczyszczający na bazie soli fizjologicznej. Możliwe skutki uboczne (ból brzucha, wymioty) są kontrolowane za pomocą ciepłej poduszki grzewczej lub lewatywy. Dieta podczas całego leczenia jest podobna do diety Santonin. Przeciwwskazania do stosowania - wrzód trawienny, stany zapalne przewodu pokarmowego, ogólne osłabienie organizmu. Powtarzany kurs - w ciągu 20 dni.

Olejek z henopodium - ma ostry smak, ma jasnożółty kolor. Dawkę leku mierzy się pipetą z podziałką, zmieszaną ze środkiem przeczyszczającym (olejem rycynowym), przyjmowanym jednocześnie. Przygotowanie do zabiegu - oczyszczenie jelit z lewatywą poprzedniego wieczoru. Następnego dnia rano, 2 godziny po lekkim śniadaniu, przyjmuje się roztwór leku. Następny posiłek jest po 3 godzinach. W przypadku zaparć przepisywany jest środek przeczyszczający lub podaje się lewatywę. Przeciwwskazania do stosowania olejku z henopodium - patologia nerek, niemowlęctwo, ostre choroby przewodu pokarmowego, patologia OUN, ogólne osłabienie. Drugi cykl leczenia przeprowadza się po 2 miesiącach pod nadzorem laboratorium. Enterosorbenty przywracające czynność jelit (Polyphepan, Polysorb, węgiel aktywny) uzupełniają leczenie glistnicy. Monitorowanie skuteczności terapii przeciw robakom odbywa się miesiąc po zakończeniu kursu.

Dowiedz się więcej: jak pozbyć się ascaris z organizmu?

Jaki lekarz leczy glistnicę?

Diagnozę i leczenie glistnicy przeprowadza parazytolog. Taki lekarz o wąskiej specjalizacji nie jest dostępny we wszystkich placówkach medycznych, częściej inwazjami pasożytniczymi zajmuje się lekarz chorób zakaźnych. Pełni te same funkcje diagnozowania i leczenia glistnicy jak parazytolog. Ponieważ pierwszymi objawami, na które pacjent zwraca uwagę, są zaburzenia układu pokarmowego lub oddechowego, można skontaktować się z terapeutą lub lekarzem rodzinnym. Aby wyjaśnić diagnozę lub zatrzymać konsekwencje i powikłania glistnicy, zaangażowani są wąscy specjaliści o pokrewnych profilach.

Konsultacje lekarzy w leczeniu glistnicy:

• Immunolog - w przypadku objawów alergii;
• Chirurg - do badania i leczenia operacyjnego powikłań;
• Gastroenterolog - w obecności przewlekłych patologii układu pokarmowego;
• Mikrobiolog - aby przeprowadzić dogłębne badanie i postawić dokładniejszą diagnozę.

Czy muszę iść do szpitala na glistnicę? Po postawieniu diagnozy i wstępnym badaniu lekarz przepisuje leczenie. Ponieważ w większości przypadków jest to pojedyncza dawka leku odrobaczającego, leczenie w domu jest wystarczające. Aby spełnić zalecenia specjalisty chorób zakaźnych, hospitalizacja nie jest wymagana, istnieje możliwość wydania zwolnienia lekarskiego.

Możesz potwierdzić powrót do zdrowia po testach laboratoryjnych (analiza kału itp.). Tylko powtarzający się wynik negatywny może być gwarancją, że pacjent pozbył się robaków.

Leczenie w szpitalu odbywa się tylko w przypadku poważnych powikłań. Szczególnej uwagi wymagają stany zagrażające życiu, takie jak zapalenie wyrostka robaczkowego, niedrożność jelit, zapalenie trzustki. Dołączenie do procesów glistnicy prowokowanych przez bakterie chorobotwórcze może znacząco pogorszyć stan pacjenta. Nadzór lekarza jest wymagany w przypadku pacjentów z cukrzycą, niewydolnością serca lub niewydolnością oddechową, ponieważ glistnica może spowodować gwałtowne pogorszenie ich samopoczucia.

Leczenie glistnicy podczas ciąży

Jeśli glistnica u przeciętnego pacjenta jest uważana za niebezpieczną chorobę, to w czasie ciąży niebezpieczeństwo to wzrasta kilkakrotnie. Bariera łożyskowa nie może stanowić przeszkody w przenikaniu larw tego robaka do płodu. Toksyny uwalniane podczas życia ascaris mają negatywny wpływ na organizm kobiety spodziewającej się dziecka. Pojawiają się bóle brzucha, nasilają się nudności i mogą wystąpić wymioty.

Jeśli larwy glisty wnikną do płuc nienarodzonego dziecka, prawdopodobnie po urodzeniu będzie ono cierpieć na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub płuc, zapalenie dróg oddechowych i objawy alergii. Te choroby są niezwykle trudne do wyleczenia. Robaki obłe, które dostają się do wątroby noworodka, powodują stan zapalny (zapalenie wątroby) i przewlekłą żółtaczkę.

Wybierając środek przeciwrobacze do leczenia glistnicy u kobiety w ciąży, lekarz preferuje najmniej toksyczny lek. Najczęściej stosowanymi lekami są piperazyna i heptylorezorcynol.

Zapobieganie glistnicy

Zapobieganie glistnicy ma ogromne znaczenie dla całkowitego wyleczenia tej choroby. Nawet po wydaleniu pasożytów z organizmu jaja ascaris mogły pozostać w otoczeniu pacjenta. Ten czynnik może prowadzić do ponownej infekcji. Środki zapobiegawcze pomogą uniknąć nowej infekcji w wyniku spożycia jaj i larw pasożyta. Ignorowanie środków zapobiegawczych zwiększa nawroty glistnicy.

Środki zapobiegania glistnicy:

• Wczesne badanie przesiewowe choroby. Jeśli podejrzewasz zakażenie glistami, powinieneś przejść niezbędne badania diagnostyczne: analizę kału pod kątem jaj pasożytów, badanie krwi w celu wykrycia przeciwciał przeciwko glistom i innym badaniom. Jeśli wynik jest pozytywny, przeprowadza się leczenie i rozmowę wyjaśniającą na temat przestrzegania zasad higieny. Infekcja co najmniej 10% populacji nakazuje w niektórych krajach obowiązkową kontrolę raz w roku dla wszystkich mieszkańców regionu. Przy 40% zakażeniu zaleca się ogólne leczenie profilaktyczne lekami przeciwrobaczymi.
• Dokładne higieniczne mycie rąk. Ponieważ najbardziej prawdopodobnym siedliskiem rozprzestrzeniania się glisty jest ziemia, rozwój ich larw z jaj, każdy, kto ma kontakt z glebą, powinien zwrócić szczególną uwagę na dokładne umycie rąk.
• Produkty do prania, które nie są poddawane obróbce cieplnej przed jedzeniem. Owoce, warzywa, jaja drobiowe mogą mieć kontakt z glebą zawierającą larwy glisty. Ponieważ produkty te mogą być używane do jedzenia bez gotowania, należy je płukać ze szczególną ostrożnością. Krótkotrwałe ogrzewanie w temperaturze około + 50 ° C całkowicie wyeliminuje ryzyko zanieczyszczenia żywności.
• Briefing od pracowników SES. Kategorie populacji o zwiększonym ryzyku zarażenia się glistą powinny mieć pełne informacje na temat tej choroby i środków ostrożności. Są to pracownicy zakładów żywienia zbiorowego, placówek przedszkolnych, robotnicy rolni oraz pracownicy kanalizacji. Takie szkolenie musi być przeprowadzone przez służby sanitarno-epidemiologiczne regionu. Szczególną uwagę należy zwrócić na kształcenie dzieci w zakresie przestrzegania zasad higieny przez rodziców i wychowawców przedszkolnych.
• Ochrona gleby przed skażeniem odchodami. Sanitarna ochrona gleby obejmuje następujące działania: analizę składu gleby przed rozpoczęciem budowy obiektów i przeznaczeniem gruntów uprawnych, obowiązkowe cementowanie szamb, stworzenie odpowiednich ram prawnych.
• Monitoring stanu sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Zużyta kanalizacja ze względu na swoje wady zanieczyszcza glebę odchodami. Przez uszkodzenie rur wodociągowych jaja ascaris dostają się do wody w celu picia i gotowania.
• Kontrola wektora choroby. Jaja Ascaris mogą być przenoszone do pożywienia przez muchy i karaluchy w kontakcie z odchodami i zanieczyszczoną glebą. Dlatego tak duże znaczenie ma walka z nimi w przedsiębiorstwach gastronomicznych.

Wysoką jakość ochrony przed infekcją glistą tworzą wspólnie lekarze SES, epidemiologowie i specjaliści od chorób zakaźnych, a także administracja regionalna. Ale ich wysiłki będą daremne, jeśli pacjent zostanie zarażony z powodu nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.