Rak Okrężnicy - Objawy, Objawy, Stadia I Leczenie Raka Jelita Grubego. Jak Długo żyjesz Z Rakiem Jelita Grubego?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 09:51

Oznaki, objawy, stadia i leczenie raka jelita grubego

Zadowolony:

• Co to jest rak okrężnicy?
• Objawy raka jelita grubego
• Pierwsze znaki
• Przyczyny raka jelita grubego
• Gradacja
• Przerzuty do jelit
• Jak długo żyjesz z rakiem jelita grubego?
• Diagnostyka
• Leczenie raka okrężnicy
• Zapobieganie

Co to jest rak okrężnicy?

Rak jelita grubego jest złośliwą transformacją nabłonka gruczołowego, głównie okrężnicy lub odbytnicy. W pierwszych etapach charakterystyczne są powolne objawy, odwracające uwagę od pierwotnej patologii i przypominające rozstrój przewodu żołądkowo-jelitowego. Wiodącą radykalną metodą leczenia jest chirurgiczne wycięcie chorej tkanki.

Epidemiologia

W oficjalnej medycynie rak jelita jest określany jako „rak jelita grubego”. Jest to nazwa zbiorcza, składająca się z dwóch rdzeni: „kolumn” i „odbytnicy”. To w odpowiednich częściach jelita wykrywa się maksymalną liczbę pierwotnych nowotworów złośliwych.

Okrężnica (dwukropek łaciński) to dwukropek z czterema kolejnymi sekcjami:

• rosnąco, który znajduje się pionowo po prawej stronie ciała ludzkiego;
• malejąco - pionowo po lewej stronie;
• poprzeczny - łączy obszary wstępujące i opadające, znajduje się w górnej części jamy brzusznej, tuż pod żołądkiem i wątrobą;
• esicy - tworzy rodzaj krótkiego zagięcia w kształcie litery (Σ), znajdującego się u dołu po lewej stronie i łączącego zstępujący i odbytniczy.

Odbytnica (łac. Odbytnica) to odbytnica (znajdująca się w miednicy małej).

W jelicie ślepym i wyrostku robaczkowym (trzeci odcinek jelita grubego) i małym odcinku (dwunastnica, jelito czcze, jelito kręte) nowotwory złośliwe występują znacznie rzadziej. Średnia zapadalność na raka poza okrężnicą wynosi 0,4-1,0% wszystkich przypadków onkologii jelit.

Ważne cechy epidemiologiczne raka jelita grubego:

• zajmuje czołowe miejsce w strukturze chorób onkologicznych, gorsze od: u mężczyzn - raka żołądka i płuc, u kobiet - raka piersi;
• najczęstszą postacią morfologiczną tego raka jest gruczolakorak (złośliwa transformacja łagodnych polipów jelitowych składających się z tkanki gruczołowej);
• prawdopodobieństwo wystąpienia gruczolakoraka w jelicie wynosi 98-99%, częstość występowania mięsaka i innych rodzajów nowotworów nie przekracza 1-2%;
• najczęstsza lokalizacja guza: w odbytnicy (ok. 50%), w esicy (do 40%), w okrężnicy zstępującej i wstępującej (ok. 7%), w jelicie poprzecznym (ok. 3%);
• u kobiet częściej (do 55%) rozpoznaje się raka okrężnicy, u mężczyzn (do 60%) - odbytnicy;
• choroba występuje w każdym wieku, gwałtowny wzrost zachorowalności obserwuje się po 40 latach, szczyt przypada na okres od 60 do 75 lat.

W Rosji rocznie rozpoznaje się około 40 tysięcy przypadków raka jelita grubego, przy śmiertelności sięgającej 30 tysięcy. Wysoka śmiertelność związana jest ze stanem zdrowia osób starszych, prawie zawsze z chorobami współistniejącymi.

Paradoks polega na tym, że rak jelita grubego nie należy do patologii z trudnymi do wykrycia objawami. Chorobę tę można wykryć nowoczesnymi metodami instrumentalnymi i laboratoryjnymi już na najwcześniejszym etapie, jednak wyróżnia ją znaczna liczba błędów diagnostycznych związanych z różnorodnymi objawami klinicznymi choroby.

W związku z tym jest to bardzo ważne:

• kwalifikacja i czujność onkologiczna lekarzy przeprowadzających wizytę wstępną w poradni powiatowej;
• uważność pacjentów (zwłaszcza starszych i starszych) cierpiących na zaburzenia przewodu pokarmowego i zaliczonych do grup ryzyka raka jelita grubego.

Rozpoznanie jakiejkolwiek choroby, zwłaszcza we wczesnym stadium, jest zawsze dialogiem między lekarzem a pacjentem. Bardzo często kluczowe znaczenie ma informacja od pacjenta, który prawidłowo opisuje objawy choroby.

Jednak czujność pacjenta nie jest głównym ogniwem w szybkiej diagnostyce raka z następujących powodów:

• Lekarz prowadzący wizytę w poliklinice w przepływie pacjentów może nie zwracać uwagi na objawy onkologiczne. Objawy są zróżnicowane, prawdopodobnie usunięte, zwłaszcza że zwiększone zmęczenie, utrata masy ciała, biegunka, krew w kale, dyskomfort lub ból w jamie brzusznej, kołatanie serca (główne objawy pierwszych etapów) przypominają wiele chorób i są skutecznie, aczkolwiek czasowo, eliminowane leki.
• Lokalnemu terapeucie czasami trudno jest zastąpić wcześniej postawioną diagnozę związaną z banalną przewlekłą niestrawnością przerażającą - rakiem i szybko skierować pacjenta do wąskiego specjalisty na bardzo czułe badanie;
• Tylko pacjent wie o swoich predysponujących czynnikach ryzyka onkologii w postaci podobnych chorób u krewnych, cechach własnego stylu życia, charakterze pracy, odżywianiu, występowaniu indywidualnych delikatnych objawów.

Wiedza zdobyta w ramach tego artykułu edukacyjnego pomoże zwykłemu człowiekowi zrozumieć przyczyny choroby w ilości wystarczającej do zwrócenia uwagi lekarza polikliniki na ten problem podczas pierwszej wizyty.

Rak nie zawsze jest wyrokiem! To sytuacja, w której lepiej jest pomylić się w założeniu groźnej diagnozy niż błędnie postawić diagnozę banalną. Do szybkiego wykrycia patologii potrzebny jest przygotowany pacjent, który nie wpada w depresję tylko z podejrzenia onkologii w swoim ciele.

Objawy raka jelita grubego

Rozpoznanie raka na podstawie samych objawów klinicznych jest daremne z powodu wielu objawów choroby. Poniższy opis objawów ma na celu ukazanie różnorodności objawów patologii i potwierdzenie znaczenia właściwej diagnozy medycznej przy użyciu nowoczesnych metod.

Rak jelita grubego nie ma charakterystycznych (patognomonicznych) objawów. Istnieje kilka grup objawów raka jelit, które charakteryzują różne procesy patologiczne zachodzące w organizmie pacjenta.

Objawy toksyczno-anemiczne

Początkowym stadiom raka jelita towarzyszy naruszenie integralności błon śluzowych ścian jelit.

W rezultacie otwierają się bramy infekcji, zawartość jelit dostaje się do krwiobiegu, powodując zatrucie, które objawia się:

• zwiększone zmęczenie, osłabienie, ból głowy, nudności, inne oznaki zatrucia;
• podwyższona temperatura ciała, ból stawów (następstwo zatrucia);
• utrata krwi z drobnych naczyń ściany jelita, niedokrwistość, bladość błon śluzowych, spadek poziomu hemoglobiny, zgrubienie krwi, zmiana jej innych parametrów, aw konsekwencji zmiana rytmu serca i oddychania.

Chorobę można pomylić z różnymi zatruciami wywołanymi np. Chorobami zapalnymi serca, stawów czy górnych dróg oddechowych.

Zapalenie jelitowe jelita grubego: objawy

To zapalenie powstaje głównie przy rozległym uszkodzeniu błon śluzowych, kiedy toksyny zaczynają przedostawać się do krwi z powierzchni uszkodzonych błon, a oprócz zatrucia zaburzona jest funkcja jelit.

Patologia objawia się:

• wzrost temperatury ciała przypominający gorączkę zakaźną;
• zaparcia i częściej - biegunka;
• zwiększona produkcja gazu w wyniku gnicia treści jelita, wzdęć i dudnienia;
• udział w patogenezie zwieraczy jelit, które regulują perystaltykę jelit. Procesowi towarzyszą nawracające bóle brzucha (lewe lub prawe), zwłaszcza po jedzeniu;
• śluz widoczny jako krew i ropa w stolcu.

W przypadku braku czujności na raka lekarz może pomylić te objawy z czerwonką, procesami zapalnymi w jelicie grubym.

Niestrawność jelit: objawy

Zaburzenie to występuje, gdy duża liczba receptorów bólu bierze udział w patogenezie i podrażnieniu w wyniku owrzodzenia ścian błon śluzowych, a także w początkowych stadiach przerzutów do wątroby.

Objawy pojawiają się jako:

• silny ból brzucha;
• nieprzyjemne odbijanie jest oznaką uszkodzenia zwieraczy i wątroby;
• nudności i wymioty - zatrucie;
• biegunka lub zaparcie - naruszenie perystaltyki jelit;
• podwyższona temperatura ciała.

Zaburzenia dyspeptyczne jelit przypominają proces zapalny w wyrostku robaczkowym (jest to część jelita grubego), a także w narządach sąsiadujących lub funkcjonalnie z nimi związanych (trzustka, żołądek, jelito cienkie, woreczek żółciowy).

Obturacyjna blokada światła jelita: objawy

Zablokowanie jest wykrywane, gdy nowotwór daje przerzuty i tworzą się wokół niego zrosty zapalne.

Patologia zwykle objawia się objawami częściowego zablokowania światła okrężnicy w postaci:

• długotrwałe zaparcia, których nie eliminują lewatywy i środki przeczyszczające;
• ociężałość w brzuchu;
• zwiększony ból po jedzeniu.

Oznaki zatoru przypominają uchyłkowatość (powstawanie kieszonek wypełnionych kałem w ścianach jelita), zrosty, spastyczne bóle jelit i obecność kamieni kałowych (kamieni nazębnych) w świetle odbytnicy.

Gdy jelito cienkie bierze udział w karcynogenezie, powstają objawy ostrej i całkowitej niedrożności jelit, wgłobienia (wystawanie ścian) i skręt. Zjawiska te objawiają się silnym bólem, nieugiętymi wymiotami, czasami bezpośrednio po jedzeniu, szybkim tempem powstawania objawów raka.

Objawy rzekomo zapalne (przypominające ogólne zapalenie)

Rozwijają się w późnych stadiach onkologii z przerzutami do płuc, jajników i innych narządów, bardzo często objawy są połączone z wyczuwalnym wyczuwalnym guzem.

Wykrywane są następujące objawy choroby:

• ciepło;
• silny, uporczywy ból brzucha, czasami o niejasnej lokalizacji;
• ropne i krwawe wydzielanie z odbytu podczas wypróżnień;
• zaparcia, niezdolność do wypróżnienia bez lewatywy, trudności z odprowadzaniem gazów jelitowych;
• objawy związane z narządami przerzutowymi, na przykład kaszel z zajęciem płuc, niestrawność z zajęciem wątroby, wydzielina z narządów płciowych, gdy biorą udział w karcynogenezie.

Pierwsze oznaki raka jelita grubego

Wskazane jest wykrycie pierwszych objawów raka jelita grubego instrumentalnymi metodami wizualnego badania ścian jelita grubego, sondą lub metodami radiacyjnymi, bez wnikania w ciało.

Podstawą powołania na studia instrumentalne lub laboratoryjne są:

• grupy ryzyka;
• wiek powyżej 40 lat, ale zdarzają się przypadki choroby w młodszym wieku;
• obecność pewnych oznak wskazujących na uszkodzenie przewodu żołądkowo-jelitowego na tle jakiejkolwiek innej symptomatologii, na przykład połączenie funkcji serca i wydalania na tle zaburzeń jelitowych.

Bardzo ważną rolę w tym okresie odgrywa kompetentna czujność onkologiczna lekarza pierwszego kontaktu, gdyż do terapeuty w 70-90% przypadków zwracają się ludzie we wczesnych stadiach choroby, często z przyczyn nie mających widocznego związku z rakiem.

Lekarz zazwyczaj myśli o możliwym nawarstwieniu onkologii, gdy u pacjenta pojawiają się lub nasilają się następujące subiektywne odczucia (co najmniej trzy na raz), w tym:

• ogólna słabość;
• szybka męczliwość;
• ból w pewnym anatomicznym obszarze brzucha (patrz powyżej anatomia jelita);
• postępująca utrata masy ciała;
• niewielki, ale trwały wzrost temperatury ciała;
• krew lub śluz w kale;
• odchody ciemnego (czarnego) koloru;
• bladość błon śluzowych i skóry;
• brak ulgi po skutecznych manipulacjach terapeutycznych.

Oczywiście te objawy nie są dokładnym wskazaniem na raka, zawsze należy wziąć pod uwagę podejrzliwość pacjenta, indywidualny próg wrażliwości na ból i inne parametry klinicznie ważne dla diagnozy. Kiedy lekarz potwierdzi dolegliwości pacjenta, diagnoza zostaje wyjaśniona na podstawie badań klinicznych, instrumentalnych i laboratoryjnych.

Niewłaściwe jest wymienianie podstawowych makro- i mikroskopowych zmian w ścianach jelit, które są wykrywane przez diagnostów podczas badań, gdyż jest to wiedza czysto fachowa.

Przyczyny raka jelita grubego

Rak jelita grubego występuje u osób z dominującą dietą białkową i tłuszczową pochodzenia zwierzęcego, prowadzących siedzący tryb życia - są to mieszkańcy Europy i Ameryki Północnej (niezależnie od rasy).

W krajach afrykańskich, gdzie dieta składa się głównie z białek roślinnych i węglowodanów z dużą zawartością błonnika roślinnego w żywności, a także przy wysokim poziomie pracy fizycznej, wskaźnik zapadalności jest 10–20 razy niższy niż w krajach rozwiniętych. Ale długoterminowi Afrykanie w Europie czy Ameryce stanowią znaczną grupę pacjentów z rakiem jelita grubego.

Daje to powód do przypuszczenia, że to właśnie nadmiar w diecie pokarmów mięsnych na tle niedoboru błonnika roślinnego jest niezbędny do perystaltyki i wypróżnień podczas wypróżnień, a siedzący tryb życia to główne przyczyny raka jelita grubego. Teoria rasowej odporności na raka jest błędna.

Trzy najbardziej prawdopodobne szlaki prowadzące do raka jelita grubego (chociaż prawdziwe przyczyny początku i rozwoju kancerogenezy nie są w pełni znane):

I. grupa powodów

W niektórych przypadkach etapy przedrakowe przebiegają bez objawów klinicznych w postaci dysplazji (zmiany na poziomie komórkowym). Osoba czuje się całkowicie zdrowa przez długi czas, okresowe zaburzenia są przyjmowane za drobne naruszenia, które są eliminowane przy minimalnym wysiłku. Rak w tym przypadku jest zaskoczeniem zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza.

II. grupa powodów

Inna część stanów przedrakowych jest zamaskowana jako chroniczne patologie. Z pewnością udowodniono śmiertelny związek między niektórymi chorobami przewodu żołądkowo-jelitowego a rakiem jelita grubego.

Niektóre z najważniejszych chorób, które najprawdopodobniej poprzedzają raka, to:

• Polipy jelita grubego (prawdopodobieństwo złośliwej transformacji (złośliwość) sięga 100%), czasami związane z zaburzeniami genetycznymi u bliskich krewnych. Nie wszystkie są prekursorami raka, najgroźniejszej polipowatości:

  • rodzina rozproszona, ma następujące objawy kliniczne - częste wypróżnienia, więcej niż pięć razy dziennie, stolce zmieszane z krwią, ból lub dyskomfort w jamie brzusznej o różnym nasileniu;
  • kosmówka, ma następujące objawy - obfity śluz podczas wypróżnień (do 1,5 litra dziennie), inne objawy (patrz rozlana polipowatość);
  • Zespół Turkota jest rzadką chorobą dziedziczną, która łączy w sobie guz mózgu i polipowatość jelita grubego, patrz objawy polipowatości powyżej;
  • Zespół Peitza-Jeghersa-Touraine'a jest połączeniem u krewnych plam starczych na twarzy i polipów w jelicie grubym.

• Choroby przewodu pokarmowego (prawdopodobieństwo złośliwości sięga 90%):

  • wrzodziejące zapalenie jelita grubego - biegunka, częstość wypróżnień do 20 razy dziennie, krew lub ropa w stolcu spowodowane wrzodami na ścianach jelit, ból w dolnej części brzucha, obrzęk pętli jelitowych (wysunięcie podbrzusza);
  • Choroba Leśniowskiego-Crohna lub guzkowe zapalenie błon śluzowych dowolnej części przewodu pokarmowego (od jamy ustnej do odbytnicy) - zwiększone zmęczenie, utrata masy ciała, gorączka, silny ból imitujący zapalenie wyrostka robaczkowego, a także biegunka i wymioty.

• Choroby związane z zaburzeniami metabolicznymi (prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworu do 10%):

  cukrzyca typu II (niezależna od insuliny) - zwiększone pragnienie, duża objętość moczu z normalną częstotliwością oddawania moczu, swędzenie, suchość skóry, otyłość, osłabienie, przedłużone gojenie się skóry i uszkodzenie mięśni.

III. grupa powodów

Choroby, które nie są poprzednikami raka, ale często nakładają się na tę chorobę i mylą obraz kliniczny.

Dzieje się tak, jeśli lekarz nadzoruje pacjenta przez długi czas, na przykład o:

• hemoroidy;
• uchyłki (kieszonki w ścianie jelita)
• przewlekła niedrożność jelit;
• szczeliny lub przetoki odbytu;
• inne choroby dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

Każda choroba ma swój typowy obraz kliniczny z tym samym lub wspólnym objawem dla wszystkich wymienionych chorób - trudnym, bolesnym wypróżnianiem.

Etapy raka jelita grubego

Podział patogenezy raka na różne stadia jest akceptowany na całym świecie. Istnieją różne podejścia do tej kwestii, ale cała społeczność medyczna uznała, że podział jest możliwy. Ta metoda klasyfikacji znacznie upraszcza opis kancerogenezy i standaryzuje jej zrozumienie. W naszym kraju ogólnie przyjmuje się wyróżnienie czterech głównych stadiów raka i kilku możliwych wariantów w każdym z nich.

Do diagnostyki raka jelita grubego zaproponowano następujące klasyfikacje, w tym stosowane za granicą:

• S. Dukes i wsp., Łącznie sześć etapów, wykorzystują zasadę określania głębokości wzrostu guza i obecności przerzutów w węzłach chłonnych;
• TNM (łacińskie odpowiedniki pierwszych liter oznaczających „guz”, „węzeł chłonny”, „przerzuty”) to międzynarodowa klasyfikacja szeroko stosowana przez rosyjskich lekarzy. Tylko 4 stadia raka, jeden etap przedrakowy. Skrót klasyfikacji opiera się na jej zasadzie.

Istnieją również inne klasyfikacje. Skoncentrujemy się na klasyfikacji TNM, jako najbardziej powszechnej w naszym kraju i opiszemy charakterystyczne cechy każdego etapu.

Kiedy nie ma powodu, aby brać pod uwagę ustalone zmiany wskazujące na oznaki raka, stan ten ma symbol - (T _x). Jeśli istnieją oznaki wskazujące na objawy przedrakowe, stosuje się oznaczenie (T _is). Aby opisać udział regionalnych węzłów chłonnych w karcynogenezie, stosuje się oznaczenie N. Jeśli podczas badania pacjenta nie uzyskano przekonujących dowodów na zajęcie węzłów, wówczas wyniki są oznaczone literami (N _x), a jeśli wyraźnie ustalono, że węzły nie są uszkodzone, oznacza to (N ₀). Litera M (przerzuty) nie jest używana w opisie stanu przedrakowego.

Stadium 1 raka okrężnicy

W historii medycznej, protokołach badań i innych oficjalnych dokumentach medycznych jest to oznaczone kombinacją liter i cyfr (T ₁ N ₀ M ₀). Jest to początkowy etap, klinicznie objawiający się ogólnymi objawami zatrucia. W badaniu instrumentalnym uwidacznia się jako mała, ruchoma, gęsta formacja lub wrzód (T ₁). Zmiany występują w błonie śluzowej lub podśluzowej. Nie dotyczy to węzłów chłonnych (N ₀). Brak przerzutów (M ₀).

Stadium 2 raka okrężnicy

Istnieją dwie możliwości opisania tego etapu w dokumentach medycznych z wynikami badań instrumentalnych: (T ₂ N ₁ M ₀) lub (T ₃ N ₀ M ₀). Te opcje różnią się wielkością guza. Mianowicie - wielkość guza jest opisywana od jednej trzeciej do połowy średnicy jelita (T ₂ i T ₃). W jednym wariancie widoczne są oznaki uszkodzenia najbliższych węzłów chłonnych (N ₁), aw drugim brak uszkodzeń (N ₀). Odległe przerzuty są zawsze nieobecne (M ₀).

Stadium 3 raka okrężnicy

Tę postać raka jelita grubego wyróżnia różnorodność morfologicznych i cytologicznych postaci kancerogenezy.

Istnieje siedem możliwych opisów, w tym lżejsze przejawy, na które wskazują:

• (T ₄ N ₀ M ₀) - guz zajmuje więcej niż 50% średnicy jelita, węzły chłonne nie są dotknięte, nie ma przerzutów;
• (T ₁ N ₁ M ₀) - mały ruchomy guz, zajęte są najbliższe węzły chłonne, bez odległych przerzutów w wątrobie;
• (T ₂ N ₁ M ₀) - guz do 30% średnicy, zajęte są najbliższe węzły chłonne, nie ma przerzutów;
• (T ₃ N ₀ M ₀) - guz do 50% średnicy jelita, brak zmian w węzłach chłonnych, brak przerzutów.

Na stosunkowo cięższe formy trzeciego etapu wskazują:

• (T ₄ N ₁ M ₀) - masywny guz otaczający jelito, tworzą się zrosty z sąsiednimi narządami i tkankami, zajęte są najbliższe 3-4 węzły chłonne, nie ma odległych przerzutów;
• (T _1-4 N ₂ M ₀) - wielkość guza nie ma znaczenia, dotyczy więcej niż czterech jelitowych węzłów chłonnych (N ₂), nie ma przerzutów.
• (T _1-4 N ₃ M ₀) - wielkość guza nie ma znaczenia, zajęte są węzły chłonne wzdłuż dużych naczyń krwionośnych (N ₃), to znaczy dochodzi do masowego rozprzestrzeniania się komórek nowotworowych w całym organizmie, nie ma jeszcze odległych przerzutów.

Stadium 4 raka okrężnicy

To ostatni, najniebezpieczniejszy etap choroby, charakteryzujący się odległymi przerzutami w organizmie. W dokumentach medycznych można to oznaczyć (T _1-4, N _1-3 M ₁). Wielkość guza i uszkodzenie regionalnych węzłów chłonnych nie mają fundamentalnego znaczenia. Jednak zawsze występują odległe przerzuty, zwykle w wątrobie (M ₁).

Przerzuty do jelit

Cechą raka jelita grubego są odległe przerzuty do wątroby, znacznie rzadziej występują one w płucach, mózgu, narządach płciowych i sieci. Kiełkowanie złośliwych komórek w ważne narządy znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo skutecznego leczenia pacjentów.

Przerzuty do jelit w gruczolakoraku stwierdza się w 50% przypadków, w raku koloidalnym w 70%, a w raku anaplastycznym w około 82%. Porównując częstotliwość, przerzuty raka płaskonabłonkowego występują częściej, ale można je znaleźć znacznie rzadziej niż nowotwory postaci gruczołowej.

Prognozy dotyczące choroby

W Rosji nie ma systemu wczesnego przewidywania raka. Powodem jest chroniczny brak funduszy na pożyteczne działania. Dlatego nie ma wysoce czułych metod wykrywania raka dostępnych do masowego użytku.

Badania krwi utajonej, które są szeroko stosowane w naszych klinikach, dają wiele fałszywych wyników, a diagnostyka DNA jest nadal ograniczona do masowych badań.

Współczesne prognozowanie zależy głównie od umiejętności czytania i pisania oraz czujności onkologicznej lekarza, który wie, jak znaleźć związek między chorobami przewodu pokarmowego a prekursorami raka. Rokowanie opiera się na subiektywnych odczuciach lekarza i wynikach wizualnego badania pacjenta, dlatego do 20% pacjentów w Rosji ma pierwotną diagnozę - raka jelita grubego z odległymi przerzutami.

Sposoby doskonalenia obiektywnych metod prognozowania opierają się na wprowadzeniu do masowej praktyki medycznej wysoce skutecznych technik instrumentalnych i laboratoryjnych.

W przypadku obecności już uformowanego guza najbardziej obiecującymi metodami obiektywnego przewidywania tempa rozwoju przerzutów jest oznaczenie specyficznych markerów białkowych, w tym testu okrężnicy Oncotype Dx i innych.

Jak długo żyjesz z rakiem jelita grubego?

Pytanie zawiera fatalną implikację śmiertelnego niebezpieczeństwa raka. Ale bądźmy optymistami, bo we wczesnych, a czasem w późniejszych stadiach choroby lekarze osiągają niesamowity sukces w radykalnym leczeniu tej postaci raka.

Odpowiedź na postawione pytanie o długość życia można podzielić na dwie części:

• pierwsza dotyczy jakości i długości życia po rozpoznaniu;
• druga to częstotliwość badań w celu rozpoznania onkologii na jak najwcześniejszym etapie.

Informacje o pięcioletnim przeżywalności chorych na raka jelita grubego, które są często wykorzystywane w badaniach naukowych do pokazania trendów i wzorców choroby, są błędne w kontekście popularnego artykułu, ponieważ organizm każdej osoby ma inny margines bezpieczeństwa, w zależności od:

• wiek;
• współistniejące patologie;
• złe nawyki;
• warunki życia;
• stres i tak dalej.

Spośród powyższych nie można zmienić tylko wieku. Prawidłowe leczenie współistniejących patologii, odrzucenie złych nawyków, dobór diety, eliminacja stresu, znacznie zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania, a zwiększają się szanse pacjenta na wyzdrowienie i znaczne wydłużenie życia przy pomocy chirurgów i lekarzy innych specjalności.

Wysoka jakość życia jest możliwa nawet przy znacznym wycięciu (resekcji) części jelita i nałożeniu kolostomii (otwory do usuwania kału na zewnątrz, omijając odbyt). Wykonywanie kolostomii przy normalnej opiece nie jest istotnym czynnikiem wpływającym na jakość życia.

Z drugiej strony, im wcześniej zostanie wykryty nowotwór, tym większe szanse na skuteczne leczenie. Kierując się tą logiką można przypuszczać, że niezwykle częste badanie daje szansę na wczesne wykrycie choroby i przedłużenie życia. Na szczęście nie jest to do końca prawda.

Wczesne potwierdzenie diagnozy jest możliwe dzięki badaniom w odstępie jednego roku. Rzeczywiście, od pierwszych mutacji do wystąpienia etapów klinicznych trwa średnio od dwóch do trzech lat.

Aby znacznie wydłużyć oczekiwaną długość życia i jakość życia, badania przesiewowe należy przeprowadzać corocznie po czterdziestym roku życia.

W przypadku wykrycia choroby w późnych stadiach istotną rolę w przedłużeniu życia odgrywa właściwa opieka nad pacjentem i utrzymanie dobrego stanu higienicznego kolostomii.

Jeśli rak jelita został wykryty na etapie 1, a guz nigdzie się nie rozprzestrzenił (co jest niezwykle rzadkie, z szczęśliwym zbiegiem okoliczności), to szansa na sukces sięga 99%.

Jeśli rak jest w stadium 2, kiedy guz zaczyna rosnąć na ścianach jelita, szansa na wyleczenie wynosi 85%.

Na 3. etapie, gdy guz dotyka najbliższych węzłów chłonnych, szansa na wyleczenie spada do 65%.

W późniejszych stadiach raka jelita grubego, jeśli zajęte są odległe węzły chłonne, szansa na wyleczenie wynosi około 35%.

To, jak długo dana osoba będzie żyła po wyleczeniu, zależy od zaniedbania choroby, a także innych czynników wymienionych powyżej.

A propos: Selen 2-krotnie zmniejsza ryzyko zachorowania na raka, jakie pokarmy zawiera?

Diagnostyka raka okrężnicy

O wyborze schematu diagnostycznego decyduje lekarz. Minimum obejmuje badania przesiewowe, przede wszystkim - analizę kału pod kątem krwi utajonej, która jest bardzo prostą i szeroko dostępną metodą stosowaną w najbardziej prymitywnych laboratoriach.

• Pacjenci zagrożeni powinni oddawać kał raz w roku, aby wykluczyć ukryte krwawienie, ta metoda pozwala na określenie guza lub polipa o średnicy 2 cm;
• Przy dodatnim badaniu krwi utajonej zalecana jest fibrosigmoskopia lub rektomanoskopia z utrwaleniem wideo lub badaniem kontrastowym okrężnicy.

Prawdziwy przełom w diagnostyce raka jelita grubego nastąpił po powszechnym wprowadzeniu do praktyki medycznej metod diagnostyki radiacyjnej, np. Radiografii kontrastowej czy nowocześniejszych metod:

• tomografia komputerowa i jej modyfikacje (CT, MSCT);
• diagnostyka ultrasonograficzna przez ścianę brzucha i za pomocą czujników wprowadzanych do jelita (USG, TRUS, inne);
• rezonans magnetyczny i jego modyfikacje (MRI)
• pozytonowa tomografia emisyjna (PET-CT).

Obiecującą metodą jest laboratoryjne oznaczanie markerów DNA raka jelit. W końcu ta postać choroby jest jedną z nielicznych, które można określić na długo przed początkiem etapu klinicznego, a tym samym uratować życie bez bolesnych zabiegów medycznych.

Leczenie raka okrężnicy

Nowoczesne metody leczenia raka jelita grubego opierają się na radykalnym chirurgicznym usunięciu guza, otaczających tkanek i przerzutów. Jako środki pomocnicze stosuje się promieniowanie i chemioterapię. W literaturze medycznej pojawiają się informacje o znacznym wydłużeniu życia pacjentów operowanych w 3-4 stadiach raka jelita grubego. Niektóre źródła podają, że 3-letnie przeżycie wynosi 50%, a 5-letnie 30% chorych operowanych. Zastosowanie metod łączonych daje nadzieję na lepsze wyniki przeżycia pacjentów.

Chemioterapia raka jelita grubego

Głównym czynnikiem odstraszającym przed powszechnym stosowaniem chemioterapii w tej postaci raka jest oporność głównych postaci nowotworów jelit na leki cytostatyczne.

Chemioterapię stosuje się systemowo, przed lub po operacji. W niektórych przypadkach wskazane jest podanie miejscowe do naczyń krwionośnych odżywiających przerzuty. Głównym lekiem stosowanym w chemioterapii jest 5-fluorouracyl. Oprócz tego stosowane są inne cytostatyki - kapecytabina, oksaliplastyna, irynotekan i inne. Aby wzmocnić ich działanie, przepisuje się immunokorektory (interferogeny, stymulatory odporności humoralnej i komórkowej).

Chirurgia w celu usunięcia guza w jelicie

Powszechnie przyjmuje się, że jest to jedyne ostateczne leczenie raka jelita grubego. Istnieją różne techniki, w tym:

• tradycyjne metody resekcji dotkniętego odcinka jelita i otaczających naczyń;
• operacje poprzez miniaturowe nacięcia brzucha;
• usunięcie guza z pakietem węzłów chłonnych i przerzutów nożem o wysokiej częstotliwości.

Metodę i metodę operacji wybiera lekarz prowadzący na podstawie zaleceń rady. Udowodniono, że jakość operacji i prawdopodobieństwo ponownego rozwoju guza zależą bezpośrednio od przeszkolenia zespołu chirurgów i wyposażenia specjalistycznej kliniki.

Zobacz także: Inne zabiegi

Zapobieganie rakowi jelita grubego

Choroby onkologiczne charakteryzują się podstępnością i nieprzewidywalnością. Profilaktykę należy rozważyć w przypadku osób z dziedziczną predyspozycją do raka lub z rozpoznanymi chorobami, które mogą przekształcić się w raka, a także wszystkich osób powyżej 40 roku życia.

Ogólne wytyczne dotyczą zmian stylu życia, w tym:

• Zwiększona aktywność fizyczna;
• Wzmocnienie diety produktami zawierającymi błonnik;
• Rzucenie złych nawyków (palenie, picie alkoholu).

Zwykła aspiryna zmniejsza ryzyko zachorowania na niektóre formy raka jelita grubego. Należy go przyjmować po posiłkach. Zwykle ten niedrogi lek jest przepisywany na nadciśnienie w celu zmniejszenia lepkości krwi. Istnieją mocne dowody naukowe na tłumienie niektórych form raka jelita grubego przy codziennym przyjmowaniu małych dawek aspiryny.

Uwaga! Aspiryny nie należy przyjmować w dużych dawkach, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo nadżerek, wrzodów, zapalenia żołądka i dwunastnicy i krwawienia z żołądka.

Nawet proste coroczne badania przesiewowe na krew utajoną w kale zmniejszają prawdopodobieństwo zachorowania na raka o 18-20%.

Nieinwazyjna diagnostyka PET-CT pozwala na identyfikację wczesnych postaci onkologicznych z dużym prawdopodobieństwem sięgającym 90%.

Metody sondowania i oceny wizualnej ścian jelita mają ograniczone zastosowanie w diagnostyce profilaktycznej.

Autor artykułu: Bykov Evgeny Pavlovich | Onkolog, chirurg

Wykształcenie: ukończyła rezydenturę w Rosyjskim Naukowym Centrum Onkologicznym. N. N. Błochin”i uzyskał dyplom w specjalności„ Onkolog”