Astragalus (ziele) - Zastosowanie I Właściwości Rośliny Astragalus. Korzeń Traganka, Nalewka I Syrop

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Astragalus

Zastosowanie i właściwości korzenia traganka, nalewki i syropu

Charakterystyka botaniczna Astragalus

Astragalus to naprawdę wyjątkowa roślina. Ze względu na swoje właściwości lecznicze stosowanie rośliny jest skuteczne w przypadku różnych chorób. W naturze występuje jako zioło, mały krzew lub półkrzew. Z reguły wieloletnie, ale istnieją również roczne gatunki astragalus. Łodyga wyprostowana, wysokość od 40 do 60 cm Liście rośliny złożone, od spodu owłosione, miejscami dziwnie pierzaste. W zależności od rodzaju astragalusa różnią się kwiaty i kwiatostany rośliny, a także jej kolor. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i trwa do sierpnia. Owoce (fasola) pojawiają się późną jesienią.

Właściwości traganka

Astragalus to roślina lecznicza. Praktyka medyczna aktywnie wykorzystuje wiele rodzajów astragalusa w leczeniu nadciśnienia i chorób nerek, przewlekłej niewydolności, miażdżycy, krążenia krwi, nerwicy, przeziębień, chorób przewodu pokarmowego. Niektóre typy są zalecane jako środki moczopędne i hemostatyczne.

Na świecie występuje około 1600 gatunków astragalusa, ale istnieje kilka gatunków, których właściwości lecznicze są szczególnie cenione w medycynie ludowej i naukowej.

Astragalus membranous („centaury” lub „cat pea”). Dziś roślina jest bardzo rzadka, ponieważ zagrożony gatunek jest wymieniony w Czerwonej Księdze. Rośnie na półkuli północnej, ale można go znaleźć w Ameryce Południowej i tropikach. Jako surowce lecznicze wykorzystuje się korzenie i trawę. Korzeń jest wykopywany jesienią, jest dokładnie, ale wystarczająco szybko, myty wodą, suszony na świeżym powietrzu, a następnie całkowicie suszony w zamkniętym pomieszczeniu. Trawa, w przeciwieństwie do korzenia, jest ścinana podczas kwitnienia. Suszy się w małych pęczkach.

Traganka błoniasta działa ogólnie wzmacniająco, tonizująco, przeciwbólowo i moczopędnie, stymuluje hematopoezę. Jest również stosowany zewnętrznie jako idealny środek antyseptyczny i gojący rany. Różne wywary i napary z korzeni traganka są stosowane jako środki hemostatyczne, żółciopędne, przeciwgorączkowe i wykrztuśne.

Roślina skutecznie obniża ciśnienie tętnicze i nerkowe, uaktywnia napięcie narządów wewnętrznych, pomaga normalizować procesy metaboliczne organizmu w cukrzycy, a także tłumi żywotną aktywność flory bakteryjnej (toksoplazma, rzęsistki, ameby itp.).

Właściwości moczopędne, przeciwnowotworowe, hipotensyjne i immunostymulujące traganka zostały potwierdzone naukowo.

Astragalus Danish - popularnie zwany „watą cukrową”. Roślinę można spotkać w lasach, na przykład sosnie, w ich jasnych miejscach, z reguły na krawędziach. Duński astragalus jest bardzo rzadki. Rośnie w Kazachstanie, na Uralu - na południe od Jakucji. Flawonoidy i alkaloidy znajdują się w duńskim astragalus. Zioła (kwiaty, liście, łodygi) są używane jako surowce lecznicze. Zbieraj surowce od maja do czerwca. Roślina ma działanie tonizujące, szybko przywraca siłę i łagodzi zmęczenie.

Środek tonizujący: 2 łyżki ziół zalać 0,5 szklanki schłodzonej przegotowanej wody, pozostawić na 4 godziny, a następnie dokładnie odsączyć. Zaleca się spożywać 1/2 szklanki 3 (czasami 4) razy dziennie.

Astragalus piaszczysty

Astragalus sandy jest uznawany za lekarstwo nie tylko przez lud, ale także przez medycynę naukową. Pożytecznym surowcem jest zioło (część nadziemna rośliny), korzeń nie jest używany. Flawonoidy znajdują się w ziołach. Nalewki i wywary z astragalusa piaskowego mają działanie kardiotoniczne, moczopędne, wazodylatacyjne, są stosowane w leczeniu chorób przewodu pokarmowego, przyczyniają się do normalizacji krzepnięcia krwi. Z powodzeniem stosowane są jako środki przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.

Zbiór piasku astragalus odbywa się w okresie kwitnienia rośliny (w czerwcu). Jest starannie suszony pod baldachimem i umieszczany w drewnianych skrzyniach do dalszego przechowywania.

Astragalus piaskowy można znaleźć w jasnych lasach, w strefie przybrzeżnej rzek, na piaskach, w pobliżu jezior, na poboczach dróg. Zakład jest szeroko rozpowszechniony w Centralnej Rosji, Ukrainie, Polsce, Czechach, Słowacji, Szwecji, Litwie, Estonii i Niemczech.

Ciecierzyca Astragalus

Ciecierzyca Astragalus zawiera szereg cennych substancji aktywnych, takich jak alkaloidy, flawonoidy, saponiny, triterpenoidy. Do przygotowania wywarów leczniczych i nalewek stosuje się zioło rośliny (kwiaty, liście, łodyga).

Od czasów starożytnych do dnia dzisiejszego ciecierzyca Astragalus była stosowana w leczeniu układu pokarmowego i serca. Wywary działają również uspokajająco na organizm, są stosowane jako skuteczny środek moczopędny, zmniejszają zawartość beta-lipoprotein we krwi, adrenaliny i norepinefryny w tkankach.

Ciecierzyca Astragalus rośnie w Europie Środkowej i zachodniej części Morza Śródziemnego na zboczach, na stepach, na polanach i łąkach, wzdłuż brzegów rzek.

Bulion Astragalus: do pojemnika należy wlać 20 gramów suchej trawy, po zmiażdżeniu go wlać 200 ml czystej wody na trawę, rozpalić na małym ogniu i gotować przez trzy do czterech minut. Następnie bulion należy podawać przez 2 godziny, a następnie przecedzić. Zaleca się przyjmować lekarstwo w przypadku silnego pobudzenia, nadciśnienia, a także w przypadku zaburzeń metabolicznych 2-3 łyżki stołowe 3 razy dziennie.

Zastosowanie Astragalus

Pozytywny wpływ Astragala na normalizację pracy narządów i różnych układów organizmu, poprawę samopoczucia pozwala nazwać go cudowną rośliną. Do chwili obecnej istnieje wiele sposobów przygotowywania preparatów leczniczych z rośliny użytecznej w farmakologii, naparach i wywarach w medycynie ludowej.

Syrop Astragalus

Syrop Astragalus to produkt zawierający selen, który nie ma przeciwwskazań, spowalnia procesy starzenia, jest szczególnie przydatny dla dorosłych i dzieci, którym brakuje selenu. Kiedy dzieci poniżej 10 lat biorą syrop, bierze się pod uwagę wiek: jeden rok - jedna kropla, dwa lata - dwie krople i tak dalej. Dorosłym przepisuje się 10-15 kropli raz dziennie w celach profilaktycznych, w przypadku chorób dawkowanie ustalane jest indywidualnie.

Korzeń traganka

Korzeń traganka wykopuje się wiosną i jesienią, usuwa się korzenie włókniste i podstawę korzenia, suszy na słońcu i stosuje jako tonik w postaci naparów i wywarów. Korzeń traganka przewyższa żeń-szeń w swoich wzmacniających właściwościach immunomodulujących. Wskazany jest przy nadciśnieniu tętniczym, dusznicy bolesnej, obrzękach, przewlekłym i ostrym zapaleniu kłębuszków nerkowych, bólach reumatycznych, obrzękach o różnej etiologii, wypadaniu macicy i nadciśnieniu nerkowym, skrofulach, a także przy przewlekłej niewydolności serca I i II stopnia z towarzyszącą tachykardią.

Z korzenia leczniczego można przygotować: - nalewkę na wodę: 1 łyżkę surowca zalać 2 szklankami wrzącej wody, nalegać w termosie na 30 minut i wypijać 1/3 szklanki 3 razy dziennie po posiłkach; - nalewka z wódki: należy wymieszać 40 gramów korzenia Astragalusa i 400 gramów wódki, nalegać przez 10 dni w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej - i można przyjmować 10-20 kropli 2-3 razy dziennie przed posiłkami.

Napar z traganka

Nalewkę z traganka można przygotować na dwa sposoby.

Pierwszy sposób: 1 łyżka. łyżkę posiekanych ziół zalać 1 szklanką wody, gotować 3-4 minuty, odstawić na 2 godziny, odcedzić. Weź 1 / 4-1 / 3 szklanki 3 razy dziennie na zapalenie żołądka i jelit, wodobrzusze, choroby śledziony, obrzęk. Odwar z ziela jest również używany jako rodostymulator i przyspieszacz separacji łożyska.

Drugi sposób: weź 2 łyżki suchych rozgniecionych ziół w 1 szklance wrzącej wody, pozostaw na 2 godziny, odcedź i użyj do płukania gardła grypą 3-4 razy dziennie.

Przeciwwskazania do stosowania Astragalus

Do tej pory nie zidentyfikowano żadnych szczególnych przeciwwskazań do stosowania Astragalus. Niepożądane jest stosowanie go w leczeniu dzieci w wieku poniżej dwóch lat, ponieważ wpływ rośliny na organizm dziecka nie został w pełni zbadany. Należy również unikać nalewek z astragalusa przy silnym pobudzeniu.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie Pirogov (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).