Zwichnięcie Stawu Biodrowego - Objawy, Diagnostyka I Leczenie Zwichnięcia Stawu Biodrowego. Zapobieganie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Zwichnięcie biodra

Zwichnięcia w okolicy bioder stanowią nie więcej niż 5% wszystkich zwichnięć. Zwykle uszkodzenie powstaje w wyniku wystarczająco silnego przyłożenia siły traumatycznej, przeprowadzonej z dużą prędkością. Na przykład może się to zdarzyć podczas wypadku, upadku ze znacznej wysokości, z różnymi upadkami.

Zwichnięcie tylnego stawu biodrowego jest częstszym urazem. Występuje z ostrym zgięciem lub rotacją biodra do wewnątrz. Następnie tylna część torebki stawu biodrowego zostaje rozerwana przez głowę kości udowej, która wyszła z panewki. Pozycja zwichniętej głowy stawu decyduje o tym, czy zwichnięcie jest biodrowe czy kulszowe.

Zwichnięcie przedniego biodra jest rzadszym urazem. Jest to pośrednie i może wystąpić, gdy osoba upadnie z wysokości na nogę położoną na bok. Głowa kości udowej przesunie się w dół, przecinając torebkę stawową. Przednie zwichnięcia są zasłonowe i łonowe.

Osobno należy wziąć pod uwagę wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego, które występuje z powodu nieprawidłowego rozwoju wewnątrzmacicznego płodu. Ta patologia jest dość powszechna, aw przypadku jej szybkiego wykrycia i odpowiedniego leczenia, funkcjonowanie stawu zostaje w pełni przywrócone. W przeciwnym razie wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego grozi u dziecka kulawizną, „kaczym chodem” i zespołem bólowym.

Zadowolony:

• Objawy zwichnięcia biodra
• Przyczyny zwichnięcia biodra
• Rodzaje zwichnięć biodra
• Diagnostyka zwichnięcia stawu biodrowego
• Leczenie zwichnięcia stawu biodrowego
• Zapobieganie zwichnięciom biodra

Objawy zwichnięcia biodra

Objawy zwichnięcia biodra należy podzielić ze względu na rodzaj kontuzji. Ogólnie ofiara skarży się na dość poważny ból stawów biodrowych.

Oprócz deformacji i wymuszonej pozycji kontuzjowanej kończyny głównym objawem zwichnięcia stawu biodrowego jest silny ból. W przypadku tylnego zwichnięcia biodra noga zgina się i obraca z kolanem do wewnątrz. Im silniejsze zgięcie, tym większe prawdopodobieństwo zwichnięcia kulszowo-tylnego biodra. W związku z tym przy zwichnięciu biodra noga jest mniej zgięta.

Dla każdego typu zwichnięcia stawu biodrowego charakterystyczne są następujące objawy fizyczne:

• wymuszone umieszczenie kończyny;
• zmiana kształtu stawu biodrowego;
• mocne lub nie, ale mimo to wyraźne skrócenie nogi po stronie, w której nastąpiła kontuzja.

Nawet najmniejsze przemieszczenia w okolicy prezentowanego stawu są bolesne, mocno ograniczone i towarzyszą im specyficzny opór. Jeśli mówimy o bardziej aktywnych ruchach, wydają się one niemożliwe.

W przypadku zwichnięcia przedniego kończyna osoby jest odwrócona na zewnątrz, odłożona na bok. W tym samym czasie będzie również zginany nie tylko w biodrze, ale także w stawie kolanowym. Zwichnięcie przednie i dolne ustępuje po bardziej widocznym zgięciu i odwodzeniu uszkodzonego obszaru.

Zwichnięciu, które występuje bezpośrednio w udzie, może towarzyszyć i oddzielenie niewielkiej części pionowego zagłębienia. W niektórych przypadkach dochodzi do złamania chrząstki górnej części kości udowej. W przypadku urazów tylnej i dolnej części uda często określa się poważne kontuzje nerwu kulszowego. W przypadku zwichnięcia stawu biodrowego w części przedniej prawdopodobny jest ucisk naczyń udowych, z przednim i dolnym - silny nacisk na nerwy zasłonowe, co powoduje silny ból.

Zwichnięcie stawu biodrowego, które wystąpiło dawno temu lub nie jest świeże, ustępuje z dużo mniej oczywistymi objawami klinicznymi, ponieważ ból w okolicy stawu z czasem zmniejsza się. Zmiana długości i kształtu nogi zaczyna być kompensowana pochyleniem okolicy miednicy i nagłym wzrostem lordozy (zgięcia w odcinku lędźwiowym) kręgosłupa.

Ponieważ zwichnięcia stawu biodrowego są często łączone ze złamaniami, do postawienia diagnozy konieczne jest badanie rentgenowskie.

Pierwsza pomoc w przypadku zwichnięcia stawu biodrowego to podanie znieczulenia poszkodowanemu i natychmiastowa hospitalizacja pacjenta. W takim przypadku musisz spróbować, aby pacjent się nie poruszał.

Przyczyny zwichnięcia biodra

Zwichnięcia w okolicy biodra powstają w wyniku uderzenia pośredniego urazu. W tym przypadku to kość udowa pełni rolę określonej dźwigni, która wpływa na cały staw biodrowy.

Po wykonaniu wymuszonego wpływu głowica kości udowej:

• rozrywa jamę kapsułki stawu;
• niszczy lub uszkadza więzadła;
• liście, od wnęki do obszaru stawów.

Przyczyną zwichnięcia tylnego stawu biodrowego jest zwykle uraz samochodu. Mechanizm takiego szkodliwego działania polega na namacalnym obrocie lub wyprostowaniu kończyny, rozciągniętej do wewnętrznej części, zredukowanej i zgiętej.

Zwichnięcie biodra w odcinku przednim występuje najczęściej w przypadku upadku z wysokości na odwodzoną kończynę w pozycji zgiętej, zwróconej na zewnątrz.

Rodzaje zwichnięć biodra

Klasyfikację zwichnięć biodra przeprowadza się według kilku zasad. Przede wszystkim konieczne jest podkreślenie przednich i tylnych zwichnięć tego obszaru.

Zwichnięcia w części przedniej należy podzielić na przednie i górne (supralonal), a także przednie i dolne (obturator). Tylne są klasyfikowane w ten sposób: tylne i górne (biodrowe), a także tylne i dolne (kulszowe). Biorąc pod uwagę przedstawioną klasyfikację, proces realizacji leczenia może być różny w zależności od niuansów diagnozy.

Osobną kategorią zwichnięć stawu biodrowego jest wada wrodzona. Przeprowadzone dotychczas badania dowiodły, że u podłoża wrodzonego zwichnięcia w okolicy biodra leży dysplazja. Mówimy o naruszeniu optymalnego ukształtowania każdej z części prezentowanego stawu w trakcie rozwoju w macicy.

Te dysfunkcje o charakterze początkowym stają się katalizatorami dalszego rozwoju: nie ostateczny rozwój kości miednicy, ruch górnej części uda, spowolnienie procesu kostnienia (kostnienia) opisanych elementów stawowych.

Diagnostyka zwichnięcia stawu biodrowego

Rozpoznanie „zwichnięcia stawu biodrowego” w zdecydowanej większości przypadków nie sprawia żadnych trudności traumatologowi ani żadnemu innemu specjaliście. W celu wyjaśnienia położenia końca kości udowej i wykluczenia ewentualnego uszkodzenia kości konieczne jest wykonanie badania rentgenowskiego. Ponadto musi być w dwóch rzutach.

W tym samym przypadku, jeśli diagnoza budzi wątpliwości, wykonuje się rezonans magnetyczny całego opisywanego stawu.

Leczenie zwichnięcia stawu biodrowego

Proces leczenia jest dość prosty i zakłada najszybszą możliwą redukcję i dość krótkie utrwalenie. Następnie konieczne jest przeprowadzenie określonej terapii (procedury fizjologiczne i ćwiczenia terapeutyczne).

Zwichnięciu w urazowej okolicy biodra towarzyszy odruchowy skurcz dużych mięśni uda i pośladków. Aby uzyskać skuteczną i kompetentną redukcję, mięśnie te powinny być maksymalnie rozluźnione. W związku z tym redukcję zwichnięcia kości udowej przeprowadza się w leczeniu szpitalnym w całkowitym znieczuleniu z użyciem środków zwiotczających mięśnie. Należy to uznać za warunek wstępny.

W procesie repozycjonowania niedawno otrzymanych urazów przedniej i dolnej, tylno-dolnej i tylnej kości udowej należy zastosować metodę Janelidze (jako najmniej traumatyczną, ale dość bolesną). Jeśli mówimy o repozycjonowaniu starszych lub świeżych zwichnięć przednich i górnych, wtedy metoda Kochera będzie odpowiednia.

W przypadku zwichnięć przednich i górnych w okolicy uda nie stosuje się metody Janelidze, ponieważ prawdopodobieństwo złamania szczytu kości udowej podczas redukcji jest zbyt duże.

Po zastosowaniu trakcji szkieletowej należy je stosować przez co najmniej trzy do czterech tygodni. Następnie ofiara będzie musiała poruszać się o kulach przez około 10 tygodni. Mówimy również o powołaniu specjalnej terapii i gimnastyki o charakterze terapeutycznym.

Uszkodzeniu chrząstki końca kości biodrowej podczas jej zwichnięcia prawie zawsze towarzyszy rozwój takiej artrozy stawu biodrowego, która staje się katalizatorem zmiany jej kształtu. Alternatywną nazwą dla prezentowanego zjawiska jest koksartroza w długim okresie.

W takich sytuacjach, zwłaszcza przy oczywistym rozwoju zaburzeń w okolicy stawu, może być konieczne wykonanie endoprotezoplastyki stawu biodrowego. W tym celu jest najpierw usuwany, a następnie naprawiany jest proteza.

Jeśli mówimy o wrodzonych zwichnięciach stawu biodrowego, to opracowano dwie podstawowe metody leczenia przedstawionej patologii: zachowawczą i operacyjną (czyli chirurgiczną). Jeśli diagnoza zostanie postawiona nie tylko na czas, ale także prawidłowo, wówczas stosuje się tylko konserwatywne metody leczenia.

W takim przypadku opona dobierana jest indywidualnie dla dziecka, co umożliwia trzymanie kończyn w następujących pozycjach:

• na zgięciu w stawach biodrowych i kolanowych pod kątem 90 ° C;
• odwodzenie w okolicy stawów biodrowych, co pozytywnie wpływa na ich późniejszy prawidłowy rozwój i uformowanie.

Redukcję końca kości udowej należy przeprowadzać raczej powoli, etapami i bez powodowania obrażeń. W takim przypadku jakiekolwiek mocne działanie jest niedopuszczalne, ponieważ łatwo uszkadza głowicę uda, a także resztę tkanek stawowych.

Najważniejszym sposobem jest leczenie zachowawczego charakteru dzieci z wrodzonymi zwichnięciami dowolnej kategorii. Ponadto im szybciej możliwe jest wyrównanie panewki i końca uda, tym bardziej pomyślne warunki zostaną stworzone dla późniejszego uformowania całego stawu biodrowego.

Optymalny czas do rozpoczęcia leczenia to pierwsze dni życia dziecka, czyli dokładnie okres, w którym zmiany natury wtórnej w okolicy jamy i bliższej części kości udowej są minimalne. Jednocześnie leczenie zachowawcze ma więcej niż zastosowanie w przypadku opóźnionej diagnozy u starszych dzieci. Mogą to być również dzieci, które ukończyły pierwszy rok życia, czyli dokładnie wtedy, gdy odkryto w pełni uformowane zwichnięcie w okolicy bioder.

Wszelkie czynności związane z diagnostyką i leczeniem dzieci ze wszystkimi typami zwichnięć stawu biodrowego należy wykonywać w pierwszych trzech miesiącach życia. Wszelkie późniejsze daty należy uznać za późne. Jeśli mówimy o interwencjach chirurgicznych, to są one przeprowadzane w przypadku starszych zwichnięć.

Zapobieganie zwichnięciom biodra

Aby zapobiec zwichnięciom w okolicy, zaleca się ścisłe monitorowanie bezpieczeństwa w życiu codziennym oraz podczas uprawiania sportu.

Zatem istnieje potrzeba:

• trening różnych grup mięśni, racjonalne przyjmowanie aktywności fizycznej;
• stosowanie wyjątkowo wygodnej odzieży i obuwia, aby zapobiec upadkom;
• stosowanie profesjonalnych środków ochrony podczas ćwiczeń. Mówimy przynajmniej o nakolannikach i ortezach biodrowych;
• odmowa wszelkich wycieczek po lodzie, zwracając uwagę na śliskie i mokre nawierzchnie.

Aby całkowicie przywrócić staw biodrowy po zwichnięciu, zajmie to, jeśli nie wystąpią powikłania, od 2 do 3 miesięcy. Okres ten można wydłużyć tylko w przypadku współistniejących złamań. Tak więc lekarz może nalegać na wykonanie nietrwałej trakcji typu szkieletowego z dalszymi kompleksami ćwiczeń. Odbywa się to za pomocą urządzenia ciągłego nieaktywnego ruchu.

Samodzielne poruszanie się o kulach jest możliwe tylko przy braku bólu. Do momentu ustąpienia kulawizny zaleca się stosowanie dodatkowych środków ułatwiających poruszanie się, na przykład laski.

Następnie zaleca się stosowanie leków wzmacniających, które wpłyną na strukturę tkanki kostnej. Ważne jest również wykonanie określonych ćwiczeń, których listę powinien opracować specjalista. Kluczem do odbudowy będzie regularność ich wykonywania. Ponadto należy jak najdokładniej leczyć uszkodzony obszar uda, ponieważ teraz jest to jeden z najsłabszych punktów ciała.

Pamiętając o wszystkich zasadach profilaktyki i leczenia, jest więcej niż możliwe, aby szybko i trwale pozbyć się wszelkich konsekwencji zwichnięcia stawu biodrowego przy zachowaniu optymalnego rytmu i tonu życia.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.