Zwichnięcie Stawu łokciowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Zwichnięcie stawu łokciowego

Zwichnięcie stawu łokciowego to proces przemieszczenia kości łokciowej i kości promieniowej. Według statystyk publikowanych w specjalistycznych mediach, do najczęstszych urazów kończyny górnej należą zwichnięcia stawu łokciowego. Wynika to z faktu, że dłonie pełnią różne funkcje motoryczne, w wyniku czego nieustannie poddawane są dużemu wysiłkowi fizycznemu. Wynikające z tego kontuzje, czyli regularne ruchy zginania i prostowania, mają negatywny wpływ na ogólny stan stawu łokciowego.

Zadowolony:

• Rodzaje zwichnięć stawu łokciowego
• Przyczyny zwichnięcia stawu łokciowego
• Objawy zwichnięcia łokcia
• Diagnostyka
• Leczenie zwichnięcia łokcia
• Zapobieganie

Rodzaje zwichnięć stawu łokciowego

W większości przypadków zwichnięcie łokcia dotyczy jednej lub obu kości przedramienia.

Współczesna medycyna definiuje trzy typy zwichnięcia stawu łokciowego:

• zwichnięcie, w którym dotknięte są obie kości przedramienia;
• pojedyncze zwichnięcia wystąpiły na jednej kości;
• rozbieżne zwichnięcia występowały na kościach przedramienia.

Przyczyny zwichnięcia stawu łokciowego

Główną przyczyną zwichnięcia stawu łokciowego jest zamknięty uraz kończyny górnej, w którym następuje upadek na wyciągniętą rękę. Uszkodzenie to można uzyskać przez przypadkowe rozciągnięcie ramienia (zwykle z tym problemem borykają się małe dzieci poniżej 3 roku życia).

Podczas uderzenia w staw łokciowy może również wystąpić zwichnięcie, które odnosi się do otwartego urazu kończyny górnej. Duża liczba zwichnięć stawu łokciowego występuje w wypadkach drogowych, podczas których doszło do obrażeń pasażerów samochodów lub pieszych.

Objawy zwichnięcia łokcia

W przypadku zwichnięcia stawu łokciowego u pacjentów mogą wystąpić następujące objawy:

• obrzęk w miejscu urazu;
• szybki wzrost temperatury ciała;
• silny ból w okolicy łokcia, który nasila się nawet przy niewielkim ruchu ręki;
• drętwienie kontuzjowanej kończyny górnej i utrata wrażliwości;
• brak tętna w przedramieniu;
• intensywna gorączka;
• dreszcze;
• wizualnie widoczne odkształcenie stawu łokciowego;
• porażenie palców lub dłoni itp.

Pacjenci, którzy mieli zwichnięcie stawu łokciowego, mogą spotkać się z poważnymi powikłaniami, w których dochodzi do pęknięcia torebki stawowej lub uszkodzenia tętnicy ramiennej. W takim przypadku konieczna będzie interwencja chirurgiczna, która ostatecznie przywróci ruchomość i funkcjonalność uszkodzonej kończyny górnej.

Diagnostyka

W przypadku wystąpienia bólu w okolicy stawu łokciowego pacjent powinien udać się do placówki medycznej, gdzie zostanie zdiagnozowany i udzielona pierwszej pomocy.

Podczas badania lekarz obejmie palpacyjnie uszkodzony obszar i wyśle pacjenta na badanie sprzętu:

• radiografia;
• ultrasonografia;
• arteriogram;
• elektromiografia;
• monitorowanie tętna itp.

Lekarz kieruje pacjentów z tej kategorii do badania neurologowi, który może określić stopień ruchomości ręki.

Pierwsza pomoc

Jeśli podejrzewasz zwichnięcie, w żadnym wypadku nie powinieneś próbować samodzielnie prostować stawu łokciowego. Wskazane jest unieruchomienie kontuzjowanego ramienia szyną lub innymi dostępnymi środkami (kończyna górna powinna być zawieszona). Wszystkie ruchy należy wykonywać z najwyższą ostrożnością, gdyż istnieje duże ryzyko uszkodzenia nerwów lub tętnic zlokalizowanych w stawie łokciowym.

Aby złagodzić ból, ofiara musi otrzymać dowolny środek znieczulający znajdujący się w apteczce pierwszej pomocy. Następnie należy przetransportować pacjenta do najbliższej placówki medycznej.

Leczenie zwichnięcia łokcia

Podczas leczenia pacjentów, u których zdiagnozowano zwichnięcie stawu łokciowego, specjaliści wykonują następujące czynności:

• wprowadzić pacjenta do znieczulenia ogólnego;
• redukcja zwichnięć;
• założyć szynę (plaster).

W większości przypadków okres unieruchomienia nie przekracza 10 dni, po których pacjenci kierowani są na rehabilitację. Przebieg leczenia (jeśli pacjent nie ma powikłań) wynosi 5 tygodni, ale w niektórych przypadkach może wydłużyć się do 7 tygodni.

W leczeniu złożonych zwichnięć stawu łokciowego, w których dochodzi do zajęcia nerwów pacjenta, konieczna jest operacja, po której pacjenci są konsultowani przez neurologów. Interwencja chirurgiczna jest również wymagana w przypadkach, gdy tętnica uległa uszkodzeniu podczas zwichnięcia. Podczas takiej operacji chirurg koryguje zwichnięcie i przywraca krążenie krwi w kontuzjowanej kończynie górnej. Pacjenci po leczeniu operacyjnym wymagają długotrwałej rehabilitacji, która niekiedy trwa kilka miesięcy, a czasem nawet lata.

Rehabilitacja

Wszyscy bez wyjątku pacjenci, u których zdiagnozowano zwichnięcie stawu łokciowego, powinni przejść rehabilitację, której celem jest przywrócenie funkcji motorycznych stawu łokciowego.

Zazwyczaj pacjenci przechodzą następujące zabiegi fizjoterapeutyczne:

• ultradźwięk;
• masaż;
• terapia laserowa;
• magnetoterapia itp.

Duże korzyści dla pacjentów przynosi terapia ruchowa, podczas której przywracana jest funkcjonalność uszkodzonej kończyny górnej. Pacjenci powinni codziennie wykonywać zestaw ćwiczeń, wykonując do 4 podejść. Ćwiczenia fizjoterapeutyczne są wykonywane przez 2 tygodnie, po czym można przystąpić do zabiegów wodnych. Eksperci zalecają pacjentom odwiedzanie basenu, zarówno z wodą słodką, jak i słoną. Kilka miesięcy po urazie pacjenci mogą zacząć uprawiać sport, dając staw łokciowy w dawkach na aktywność fizyczną.

Zapobieganie

Aby zapobiec zwichnięciu stawu łokciowego, ludzie potrzebują:

• zachować ostrożność podczas przemieszczania się, szczególnie w okresie zimowym;
• uprawiać sport;
• jedz wymaganą ilość witamin, minerałów, wapnia i innych składników odżywczych;
• w przypadku bólu stawu łokciowego skontaktować się z placówką medyczną itp.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.