Artroza Stawu łokciowego - Przyczyny, Objawy, Stopnie I Leczenie Choroby Zwyrodnieniowej Stawu łokciowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Artroza łokcia

Zadowolony:

• Co to jest artroza stawu łokciowego?
• Przyczyny artrozy stawu łokciowego
• Objawy artrozy stawu łokciowego
• Stopień artrozy stawu łokciowego
• Deformująca artroza stawu łokciowego
• Leczenie artrozy łokcia

Co to jest artroza stawu łokciowego?

Artroza stawu łokciowego to zaburzenie jego normalnego funkcjonowania spowodowane wieloma przyczynami i mające charakter dystroficzno - zwyrodnieniowy. Możesz również znaleźć nazwę epikondyloza. Miejscem lokalizacji procesu patologicznego jest obszar nadkłykcia. Choroba charakteryzuje się tym, że zmniejsza się objętość mazi stawowej w stawie, co prowadzi do zwiększonego tarcia, zwężenia przestrzeni stawowej i proliferacji osteofitów. Stąd pojawia się ból i ograniczenie ruchomości. Istotną cechą artrozy jest to, że w momencie jej wystąpienia wszystkie elementy stawu są pokryte, w tym torebka maziowa, błona maziowa, mięśnie okołostawowe, więzadła i kość podchrzęstna.

Staw łokciowy nie jest bardzo często podatny na rozwój artrozy, ponieważ nie podlega takim obciążeniom, jak np. Staw skokowy czy biodrowy. Niemniej - choroba występuje, częściej dotyka osoby starsze, które przekroczyły 45-letnią granicę. Być może patologia zaczyna się rozwijać znacznie wcześniej, ale ze względu na to, że pacjenci prawie nigdy nie zgłaszają takich dolegliwości, ogólnie przyjmuje się, że manifestacja artrozy występuje właśnie w tym wieku. Strefa wysokiego ryzyka obejmuje kobiety ze względu na zmiany hormonalne w ich ciele, a także sportowców (np. Tenisistów) oraz osoby wykonujące tego typu prace, w których łokieć ma imponujące obciążenie (np. Pisarze, zawodowi kierowcy, pianiści).

Przyczyny artrozy stawu łokciowego

Przyczyny artrozy stawu łokciowego są następujące:

• Uraz łokcia występujący w młodym wieku. Są to stłuczenia i urazy łąkotek, złamania kości nadgarstka, zerwania więzadeł i zwichnięcia.
• Zaburzenie metaboliczne organizmu, które prowadzi do tego, że staw nie otrzymuje składników niezbędnych do jego normalnego funkcjonowania.
• Reumatoidalne zapalenie stawów, które w miarę postępu choroby atakuje wszystkie stawy.
• Naruszenie reżimu picia.
• Choroby przewlekłe: zapalenie migdałków, próchnica, zapalenie żołądka, zapalenie pęcherzyka żółciowego.
• Procesy zapalne powstałe w wyniku infekcji wewnątrz worka stawowego.
• Zmiany związane z wiekiem.
• Choroby gruczołów dokrewnych.
• Czynniki zewnętrzne związane z warunkami pracy i życia człowieka.
• Czynnik dziedziczny. Naukowcy odkryli, że artroza rozwija się częściej u osób, których najbliżsi krewni cierpieli na tę dolegliwość.
• Toksyczne zatrucie organizmu.
• Częste choroby układu oddechowego, a także hipotermia.

Objawy artrozy stawu łokciowego

Zwyczajowo wyróżnia się 4 duże grupy objawów, które charakteryzują artrozę stawu łokciowego:

• Bolesne odczucia podczas zginania, prostowania ręki, obracania, a nawet podczas chodzenia. Ale na początkowym etapie objawy te nie są zbyt wyraźne i pojawiają się dopiero po pewnym obciążeniu, na przykład podczas podnoszenia ciężarów, uprawiania sportu. Następnie, w miarę postępu artrozy, ból łokcia będzie obserwowany nawet w spoczynku. Dość często dochodzi do napromieniania kręgosłupa szyjnego, dlatego objawy artrozy stawu łokciowego są często związane z objawami choroby zwyrodnieniowej stawów szyjnych.
• Szorstki i suchy chrupnięcie przy ruchu łokcia. Ten dźwięk jest tworzony przez pocieranie kości o siebie. Im dalej choroba idzie, tym głośniejsze i głośniejsze staje się chrupnięcie. Ponadto towarzyszy mu ból. Warto wyróżnić kliknięcia dźwięczne, bez towarzyszących im nieprzyjemnych doznań, które czasem można usłyszeć wykonując ruchy łokciem - te dźwięki są normą i nie stanowią zagrożenia.

• Ograniczenie ruchomości w stawie łokciowym, zmniejszenie amplitudy rotacji ramienia. Wynika to z przerostu kolców kostnych, zwężenia przestrzeni stawowej, a także z powodu skurczów mięśni. Często przy artrozie łokcia obserwuje się tak zwany objaw Thompsona. Wyraża się to w tym, że pacjent nie jest w stanie utrzymać zgiętej grzbietowo dłoni zaciśniętej w pięść. Z tak „niewygodnej” dla chorego pozycji szybko przechodzi w tryb rozkładania palców. Objaw Vetli jest również charakterystyczny, gdy pacjent z trudem spełnia polecenie lekarza, aby zgiąć i wyprostować ręce w przedramieniu na wysokości brody. Ruchy zdrowej ręki będą łatwiejsze i szybsze.
• Zmiany w stawie łokciowym. Związane są z proliferacją osteofitów, zwiększeniem objętości mazi stawowej, która uciska bolący staw od wewnątrz. Łokieć staje się spuchnięty i mogą pojawić się na nim guzy.

Stopień artrozy stawu łokciowego

Kluczem do skutecznego leczenia jest natychmiastowa wizyta u lekarza, gdy pojawią się pierwsze objawy. Ale niestety większość pacjentów waha się przed pójściem do lekarza i ignoruje początkowe objawy choroby. Chociaż są już zauważalne na pierwszym etapie. Ogólnie rzecz biorąc, zwykle rozróżnia się 3 stopnie rozwoju choroby, z objawami charakterystycznymi dla każdego z nich.

Artroza stawu łokciowego 1 stopień

Początek choroby charakteryzuje się niewielkimi bolesnymi odczuciami, które najczęściej pojawiają się po wysiłku fizycznym na uszkodzonym stawie. Nie ma zewnętrznych objawów choroby, ale lekarz w trakcie badania może zauważyć niewielkie zmniejszenie napięcia mięśniowego, a także trudności w poruszaniu przedramieniem.

Jeśli przy próbie cofnięcia ramienia za udo, a także przy zginaniu i prostowaniu, pacjent doświadcza trudności, to wyraźnie wskazuje to na wystąpienie artrozy i potrzebę dodatkowych badań. Aby wykluczyć osteochondrozę szyjki macicy i zespół tunelowy, konieczne jest badanie rentgenowskie. Jeśli artroza zaczęła wywierać destrukcyjny wpływ na staw, na zdjęciu widać lekkie zwężenie szczeliny.

Artroza stawu łokciowego II stopnia

Bóle na tym etapie rozwoju choroby znacznie się nasilają, pacjent cierpi na nie znacznie mocniej. W tym czasie większość ludzi udaje się do lekarza po pomoc. Dzieje się tak, ponieważ nawet w spoczynku dyskomfort będzie nadal prześladował osobę. Ruchom dłoni może towarzyszyć suchy chrupnięcie. Normalna funkcjonalność stawu jest upośledzona, odsuwanie lub zginanie ramienia do tyłu może być dla pacjenta nie do zniesienia. Może wystąpić zanik mięśni. Ze względu na to, że ból zaczyna nieustannie nawiedzać człowieka, jakość jego życia ulega pogorszeniu. Wykonywanie zwykłych czynności domowych staje się trudniejsze.

Badanie rentgenowskie daje następujący obraz: narośla kostne są liczne, są wyraźnie widoczne, tkanka stawowa ma liczne nieregularności i deformacje, ale na zewnątrz mogą na razie pozostać niewidoczne. Wizualnie można zobaczyć tylko obrzęk, który jest charakterystyczny dla etapu zaostrzenia choroby i powstaje w wyniku pojawienia się mazi stawowej.

Artroza łokcia stopnia 3

Bóle nabierają silnie obolałego charakteru, nie puszczają człowieka nawet podczas nocnego odpoczynku. Ruch jest znacznie ograniczony. Często pacjenci, którzy nie odwiedzają lekarza, mocują ramię w pozycji wygodnej dla stawu. Dzieje się tak, aby tylko w ten sposób można było zmniejszyć intensywność bólu.

Na zdjęciu rentgenowskim widać całkowicie zniszczoną chrząstkę, całkowity brak przestrzeni stawowej, liczne narośla kostne. Choroba staje się wykrywalna nawet gołym okiem, ponieważ widoczne są deformacje stawów. Jedno ramię może stać się krótsze niż drugie. Na tym etapie nie będzie już możliwe całkowite pozbycie się patologii. Osoba nie jest w stanie wykonywać zwykłych czynności.

Temat: Ból stawu łokciowego, co robić?

Deformująca artroza stawu łokciowego

Deformująca choroba zwyrodnieniowa stawów stanowi około połowy wszystkich przypadków artrozy stawów łokciowych. W przypadku deformacji artrozy charakterystyczne są podobne dolegliwości. Polegają na bolesnych odczuciach w okolicy stawu łokciowego, z późniejszym ich wzrostem.

W zależności od stadium choroby, z którego wyróżnia się również trzy, zależne będzie również zdjęcie rentgenowskie. Im dalej choroba postępuje, tym wyraźniejsze narośla kostne, węższa przestrzeń stawowa i silniejsza deformacja stawu łokciowego. Niemniej jednak istnieją pewne osobliwości:

• Na pierwszym etapie narośla są utrwalone na dystalnej nasadzie kości ramiennej, ale później nie zwiększają się znacząco. Najbardziej niebezpieczne są narośle, które pojawiają się wokół stawu kości łokciowej. Czasami wciskane są w dół łokciowy i już na pierwszym etapie utrudniają poruszanie ręką. Czasami są zlokalizowane głównie w pobliżu wyrostka koronowego i nie pozwalają na swobodne wyprostowanie ramienia.
• W drugim etapie osteofity prawie równomiernie otaczają cały staw łokcia, ale możliwa jest praca kończyny. Ograniczenie następuje stopniowo. Często obserwuje się narośla wokół głowy kości promieniowej.
• Trzeci etap, oprócz wzrostu osteofitów, charakteryzuje się również stwardnieniem sąsiednich płatów kości.

Końcówka stawowa kości ramiennej w większym stopniu ulega rearanżacji i deformacji, a same narośla kostne są zlokalizowane w pobliżu jamy panewkowej. Ból i niezdolność do wykonywania ruchów ręki prowadzą do tego, że formacje śródstawowe należy usunąć chirurgicznie.

Leczenie artrozy łokcia

Leczenie artrozy stawu łokciowego sprowadza się do następujących zasad:

• Konieczność wykonywania ćwiczeń mających na celu rozwinięcie bólu.
• Odmowa przeciążenia obolałego ramienia.
• Stosowanie leków zmniejszających ból i stan zapalny.
• Operacja wskazana w najbardziej zaawansowanych przypadkach.
• Korzystanie z alternatywnych metod leczenia.

Główne kierunki terapii:

• Kontrolowanie bólu.
• Zwiększona ruchomość stawu łokciowego.
• Prowadzenie odpowiedniego stylu życia.

Temat: Dieta na artrozy

Aby osiągnąć wynik, konieczne jest zastosowanie nie jednej, ale kilku metod leczenia, ich połączenia i wymiany. Naukowcy odkryli, że ćwiczenia są jednym z najskuteczniejszych sposobów leczenia artrozy stawu łokciowego. Nie tylko poprawiają ogólny ton, ale także zmniejszają ból i poprawiają przepływ krwi. Wykonywane poprawnie ćwiczenia są całkowicie bezpieczne, a także nie mają przeciwwskazań i skutków ubocznych.

Ale naturalnie, zanim zaczniesz ćwiczyć, musisz złagodzić stan zapalny.

Schemat leczenia jest następujący:

• Przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych domięśniowo lub w postaci zastrzyków bezpośrednio w strefę zapalną (diklofenak, woltaren, ortofen). W razie potrzeby powtórz kurs.
• Podczas leczenia wymagany jest delikatny schemat, dlatego zaleca się mocowanie chorej kończyny bandażem lub chustką.
• Dobre efekty daje również terapia manualna.
• Po ustąpieniu ostrego zapalenia wskazane jest uczestnictwo w kursach fizjoterapeutycznych, które polegają na przeprowadzaniu zabiegów elektroforezy z hydrokortyzonem, a także laseroterapii, okładach parafinowych.
• Aby przywrócić tkankę chrzęstną, przepisuje się chondroprotektory. Najpopularniejsze z nich to Glucosamine Sulfate, Structum, Ostenil. Chondroprotektory mogą być stosowane w postaci maści, a czasami są wstrzykiwane bezpośrednio do stawu łokciowego. (Jakie chondroprotektory wziąć na artrozę?)
• Gdy ból przestaje dokuczać pacjentowi, wskazane jest rozpoczęcie wykonywania kompleksu treningu fizycznego. Warto odwiedzić salon masażu.
• Wszyscy pacjenci z artrozą są poddawani leczeniu sanatoryjnemu przeprowadzanemu corocznie.
• Interwencja chirurgiczna jest konieczna, gdy wszystkie inne metody okazały się nieskuteczne, a choroba osiągnęła punkt kulminacyjny.

Z reguły zintegrowane podejście do leczenia artrozy stawu łokciowego daje doskonałe rezultaty, a rokowanie jest bardzo korzystne. Jednocześnie, jeśli choroba jest ignorowana przez długi czas, może to prowadzić do trudności w poruszaniu się lub całkowitego ograniczenia funkcji przedramienia, deformacji stawu i gwałtownego spadku jakości życia.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.