Przepuklina Grzbietowa L5-S1 I L4-L5 - Objawy, Powikłania I Leczenie Przepukliny Grzbietowej

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przepuklina grzbietowa L5-S1 i L4-L5

Przepuklina grzbietowa l5-s1 i l4-l5 to wypukłość zawartości krążka międzykręgowego skierowana w przestrzeń kanału kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Tak więc l5-s1 to piąty kręg lędźwiowy i pierwszy krzyżowy, a l4-l5 to piąty i czwarty kręg lędźwiowy, czyli mówimy o przepuklinie grzbietowej, która pojawiła się w przerwach między nimi. To od kierunku, w którym skierowane jest przemieszczenie dysku, rozróżnia się typy przepuklin. Przepuklina grzbietowa, zwana także przepukliną tylną, jest skierowana w stronę kanału kręgowego. W związku z tym istnieje ryzyko uszczypnięcia przechodzącego przez niego rdzenia kręgowego i nerwów rdzeniowych.

Kierunek wystawania przepukliny grzbietowej jest związany z jej szczególną bolesnością. W przypadku uszkodzenia więzadła podłużnego tylnego dochodzi do powstania dyfuzji przepukliny grzbietowej, co prowadzi do ciężkich zaburzeń neurologicznych z następczym niedowładem i porażeniem narządów miednicy.

Według statystyk przepukliny grzbietowe pojawiają się najczęściej w okolicy lędźwiowej.

Zadowolony:

• Przyczyny przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5
• Objawy przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5
• Powikłania przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5
• Rozpoznanie przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5
• Naprawa przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5

Przyczyny przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5

Przyczyn prowadzących do powstania przepukliny grzbietowej odcinka lędźwiowego kręgosłupa może być kilka:

• Dysplazja kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Stan ten jest wrodzoną wadą budowy kręgosłupa lędźwiowego. Jednocześnie zmienia się struktura i kształt kręgów, dochodzi do zerwania więzadeł, zniszczenia tkanki chrzęstnej, naczyń krwionośnych i nerwów. W rezultacie powstaje wypukłość grzbietowa.
• Osteochondroza kręgosłupa, prowadząca do zniszczenia krążków międzykręgowych i pojawienia się wypukłości.
• Choroby kręgosłupa związane ze złą postawą - kifoza, skolioza i lordoza.
• Urazy kręgosłupa lędźwiowego. Może to również obejmować przeniesione interwencje chirurgiczne, upadki, ostre zakręty.
• Infekcje, takie jak gruźlica kości.
• Nadmierna aktywność fizyczna z podnoszeniem ciężarów. Często u sportowców występują przepukliny grzbietowe. Ponadto zagrożone są osoby, które doświadczają ciągłych wibracji, takie jak kierowcy.
• Zakłócenie procesów metabolicznych w organizmie, prowadzące do niedożywienia tkanki chrzęstnej. Ponadto niewydolność procesów metabolicznych prowadzi do wzrostu masy ciała. Złogi tłuszczu w okolicy brzucha uważa się za szczególnie niebezpieczne z punktu widzenia rozwoju przepukliny grzbietowej. Mają znaczący wpływ na dolną część kręgosłupa.
• Regularne przyjmowanie nikotyny do organizmu znacznie zwiększa ryzyko powstania przepukliny.
• Brak aktywności fizycznej. Pod względem powstawania przepukliny grzbietowej niebezpieczny jest siedzący tryb życia. Sprzedawcy, księgowi, kierowcy, osoby wykonujące te zawody, które są zmuszone spędzać większość czasu pracy w pozycji siedzącej, znajdują się w strefie wysokiego ryzyka.
• Nie można wykluczyć dziedzicznej predyspozycji do powstania przepukliny.

• Zmiany związane z wiekiem, które powodują naturalne zużycie dysków.
• Zaburzenia odżywiania prowadzące do niedostatecznego wchłaniania składników odżywczych do organizmu. W tym przypadku cierpią wszystkie układy narządów, w tym kręgosłup. Ponieważ to obszar lędźwiowy doświadcza maksymalnego obciążenia, jego kręgi są niszczone przed resztą.

Objawy przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5

• Zespół bólowy Dopóki przepuklina nie osiągnie średniej wielkości, zespół bólowy będzie słaby. Wraz ze wzrostem zwiększa się nacisk na nerwy rdzeniowe. W rezultacie każdy ruch: podniesienie nogi, zmiana pozycji ciała - wszystko to będzie towarzyszyć potwornemu ostremu bólowi. W zaawansowanych przypadkach pacjenci nie mogą nawet kaszleć bez odczuwania bólu. Zwykle promieniuje do pośladków i ud.
• Upośledzenie zmysłów. U pacjentów zmniejsza się wrażliwość nóg i stóp, co wiąże się również z uszkodzeniem nerwów rdzeniowych. Może pojawić się drętwienie kości ogonowej, mięśni pośladkowych. Ponadto istnieje większe prawdopodobieństwo obrzęku kończyn dolnych.
• Zespół kręgosłupa. Jest to zespół objawów, których pojawienie się wiąże się z bólem. Intuicyjnie osoba próbuje rozładować okolice lędźwiowe i krzyżowe, zaczyna się garbić, pochylać do przodu. W rezultacie rozwija się niewłaściwa postawa. Ponadto cierpi poczucie równowagi i zmienia się chód. Krzywizna kręgosłupa prowadzi do rozwoju problemów w pracy narządów wewnętrznych.

• Zespół korzeniowy. W przypadku atrofii tkanki mięśniowej dochodzi do naruszenia wrażliwości kończyn, pojawia się ich osłabienie. Skóra staje się sucha lub wręcz przeciwnie, może nasilać się pocenie, co wiąże się z zaburzeniami pracy gruczołów łojowych. Wraz ze wzrostem przepukliny wzrasta ryzyko porażenia dolnej części ciała.

  Im bardziej rdzeń kręgowy jest uszkodzony, tym większe ryzyko wystąpienia stanów zagrażających życiu pacjenta:

  1. Wady układu rozrodczego.
  2. Dysfunkcja narządów miednicy, wyrażająca się zaparciami lub biegunką, nietrzymaniem moczu itp.
  3. Chromanie przestankowe.
  4. Rwa kulszowa w okolicy lędźwiowej i miednicy z bólem lumbago w całej tylnej części kończyn dolnych. (Czytaj także: Przyczyny i objawy rwy kulszowej)
• Zespół Lasegue'a. Obecność tego zespołu określa neuropatolog. U pacjenta z przepukliną grzbietową dochodzi do całkowitego lub częściowego zaniku odruchów fizjologicznych, w szczególności kolana i Achillesa. Ale jednocześnie powstają nowe patologiczne odruchy.

Powikłania przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5

• Sekwestracja przepukliny z naruszeniem integralności dysku i wyjściem jądra miażdżystego do światła kanału kręgowego. Osoba cierpi na silny ból, który tłumaczy się uciskiem nerwów rdzeniowych i rdzenia kręgowego. W rezultacie pacjent traci zdolność do samoopieki, ponieważ nie może się poruszać.
• Wraz ze wzrostem przepukliny może dojść do całkowitego lub częściowego porażenia pacjenta wraz z przydzieleniem do grupy osób niepełnosprawnych.
• Powstanie autoimmunologicznego procesu zapalnego. Przyczyną jego manifestacji jest zawartość białka we włóknach chrząstki i fibryny, które wywołują reakcję autoimmunologiczną.
• Kompresja wiązki korzeni nerwów rdzeniowych. W medycynie to powikłanie nazywa się objawem ogona końskiego.
• Naruszenie aktu oddawania moczu i procesu wypróżniania z powodu nieprawidłowego działania narządów miednicy.
• Atrofia tkanek kończyn dolnych związana z utratą wrażliwości.

Tak więc przepuklina grzbietowa, znajdująca się na poziomie l4-l5, może prowadzić do paraliżu nóg i całkowitej utraty wrażliwości stóp ze wszystkimi konsekwencjami, jakie wynikają z tego stanu.

Przepuklina grzbietowa, zlokalizowana na poziomie l5-s1, może wywołać poważne zaburzenia w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych miednicy. Dlatego jeśli pojawią się pierwsze objawy choroby, należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.

Rozpoznanie przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5

Jeśli istnieje podejrzenie przepukliny grzbietowej w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, konieczne jest przeprowadzenie instrumentalnych metod diagnostycznych. Najbardziej pouczającą metodą w tym przypadku będzie MRI. Zdjęcie pokaże kierunek wypukłości, jego rozmiar, stopień kompresji kanału kręgowego.

Jeśli nie można przeprowadzić rezonansu magnetycznego, pacjent może zostać wysłany na badanie TK. Jednak zgodnie z jego wynikami możliwe będzie ustalenie tylko samego faktu obecności przepukliny. Badanie rentgenowskie w tym przypadku nie jest zbyt pouczające, pozwoli jedynie stwierdzić, że nie ma innych źródeł bólu - skrzywienia kręgosłupa, jego urazów czy guzów.

Naprawa przepukliny grzbietowej L5-S1 i L4-L5

Jeśli przepuklina już się uformowała, możesz się jej pozbyć tylko poprzez interwencję chirurgiczną. Jednak lekarze nie spieszą się z wysłaniem pacjenta na stół operacyjny, ponieważ istnieją na to wyraźne wskazania.

Zachowawcze leczenie przepuklin grzbietowych L5-S1 i L4-L5

Leczenie zachowawcze ogranicza się, aby złagodzić ból pacjenta i zapobiec postępowi przepukliny:

• Aby złagodzić ból pacjenta, przepisuje się mu leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, w tym: diklofenak sodowy, ibuprofen.
• Aby złagodzić skurcz mięśni, pokazano środki zwiotczające mięśnie, na przykład Baclofen, Sirdalud, Midocalm.
• Nienarkotyczne leki przeciwbólowe - Ketanol, Baralgin, Ketanov.
• Leki przeciwdepresyjne i uspokajające mają na celu wyeliminowanie zaburzeń neurologicznych, które często dotykają pacjentów z przepukliną kręgosłupa. Do najpopularniejszych leków należą desipramina, doksepina, amitryptylina.
• Stosowanie leków hormonalnych pomaga złagodzić stany zapalne, jednak są one przepisywane tylko w przypadku braku działania innych leków.
• Terapia witaminowa. Wskazane jest przyjmowanie zwiększonej dawki witaminy B, a mianowicie B1 i B12. Możliwe jest nie tylko ich podanie domięśniowe, ale także doustne podawanie leków, na przykład Neuromultivitis lub Neurovitan.

Metody leczenia zachowawczego obejmują również:

• Fizjoterapia. Do wykonywania kompleksów terapii ruchowej można przystąpić dopiero na etapie remisji choroby, po pozbyciu się zespołu bólowego. Pacjentowi zaleca się wykonywanie ćwiczeń codziennie, bez przerw. Należy unikać gwałtownych ruchów, obciążenie na początkowych etapach powinno być minimalne.
• Trakcja kręgosłupa. Współczesna medycyna proponuje pacjentom z przepukliną trakcję przy użyciu skomputeryzowanych urządzeń, które wykonują zabieg zgodnie z określonym w nich programem. Zasada tej metody polega na tym, że odległość między kręgami zwiększa się maksymalnie o 2 mm. To w tej szczelinie przepuklina, którą można częściowo cofnąć. Możesz przejść procedurę tylko w wyspecjalizowanych placówkach medycznych, aby nie zaszkodzić zdrowiu (więcej szczegółów w artykule: trakcja kręgosłupa: wskazania i przeciwwskazania).
• Zabieg fizjoterapeutyczny. Do najpopularniejszych metod odciążenia pacjenta z zespołem bólowym należy elektroforeza lekowa (z wprowadzeniem środków znieczulających, przeciwzapalnych lub hormonalnych) oraz stosowanie prądów diadynamicznych (sprzyja uśmierzaniu bólu, rozluźnieniu i zwiększeniu krążenia krwi).

Chirurgiczne leczenie przepuklin grzbietowych L5-S1 i L4-L5

Z reguły operacja jest zalecana w nie więcej niż 20% przypadków. Wskazaniem do operacji jest rozwój powikłań, brak efektu leczenia zachowawczego, znaczny rozmiar przepukliny, silny zespół bólowy. Ponadto interwencję chirurgiczną można przeprowadzić z paraliżem pacjenta, a także z naruszeniem pracy narządów wewnętrznych.

Nowoczesne sposoby na pozbycie się wybrzuszenia są następujące:

• Mikrodiscektomia, w której usuwa się część przepukliny i, jeśli to konieczne, część kręgu. Zabieg wykonywany jest pod mikroskopem. Już po 5 dniach pacjent może wykonywać pracę niefizyczną, a po 3 tygodniach jego zdolność do pracy zostaje w pełni przywrócona.
• Endoskopię wykonuje się za pomocą specjalnego urządzenia - endoskopu. Dzięki niemu nakłucie na skórze, które zostanie wykonane w celu usunięcia przepukliny, nie przekroczy 20 mm. Czas trwania zabiegu nie przekracza 45 minut, będzie wymagał wprowadzenia znieczulenia miejscowego. Samą przepuklinę można usunąć laserem lub zimną plazmą.
• Laminektomia jest rzadko stosowana przez współczesnych chirurgów. Wykonywany jest w przypadku dużej przepukliny. Podczas operacji pacjentowi usuwa się część kręgu, a także fragment dysku.

Niemniej jednak, niezależnie od wybranej metody usuwania przepukliny, zawsze istnieje ryzyko nawrotu choroby.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.