Zanik Mięśni Ramienia, Barku I Ręki - Przyczyny I Objawy Zaniku Mięśni, Diagnostyka I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przyczyny i objawy atrofii mięśni ramienia, barku i dłoni

Zanik mięśni ręki, dłoni, przedramienia rozwija się głównie jako choroba wtórna na tle zaburzonego unerwienia (odżywianie, krążenie krwi) w określonym obszarze tkanki mięśniowej oraz rzadziej jako pierwotna (zwykle z miopatią), gdy funkcja motoryczna nie jest zaburzona.

Przyczyny atrofii mięśni ramienia, barku i dłoni

Do rozwoju atrofii mięśni predysponują: czynnik zawodowy (ciągłe przeciążenie podczas ciężkiej pracy fizycznej), artroza stawu nadgarstkowego, patologia endokrynologiczna - otyłość, cukrzyca i choroby tarczycy, akromegalia; procesy bliznowaciejące po urazach, chorobach metabolicznych i ogólnoustrojowych (toczeń rumieniowaty), nowotworach różnego pochodzenia, wrodzonych patologiach rozwoju kończyny dolnej.

Objawy zaniku mięśni ramienia, barku i dłoni

Zanik mięśni to poważny stan, który dotyka przede wszystkim włókien mięśniowych. Głównym typowym objawem jest symetria zmiany (z wyjątkiem miastenii) i powolny rozwój choroby (z wyjątkiem zapalenia mięśni), zanik zajętych mięśni i osłabienie odruchów ścięgnistych z zachowaną wrażliwością.

Większość nerwów obwodowych ma strukturę mieszaną, a po uszkodzeniu praca włókien czuciowych, motorycznych i autonomicznych zostaje zakłócona. Zdarza się, że jeden z włókien jest najbardziej dotknięty.

Jeśli w procesie biorą udział włókna motoryczne, dochodzi do niedowładów mięśni, które są unerwione przez ten nerw. Pacjent skarży się na osłabienie mięśni, niskie napięcie mięśniowe. Atrofia nie rozwija się natychmiast, ale 2-3 miesiące po zmianie. W przypadku braku odpowiedniego leczenia po półtora roku mięsień ulegnie całkowitemu zanikowi.

Jeśli w procesie zaangażowane są wrażliwe włókna, klinika objawia się parastezjami - pacjenci odczuwają mrowienie, skrada się. Objawy neurologiczne wyrażają się w postaci przeczulicy (nadwrażliwości) lub przeczulicy (zmniejszona wrażliwość). Pojawia się uczucie drętwienia chorej kończyny z rozległym uszkodzeniem włókien nerwowych.

W większości przypadków zmniejsza się wrażliwość na ból przy zachowaniu wrażliwości dotykowej. W późniejszych stadiach rozwoju choroby dochodzi do głębokiej hipestezji, aż do całkowitego braku wrażliwości. Zaczerwienienie lub blednięcie skóry, pojawienie się marmurowego wzoru mówi o zaburzeniach naczyniowych, które występują, gdy bezpośrednio dotknięte są włókna wegetatywne.

Z reguły zwiększona lub zmniejszona potliwość chorej kończyny. Palący ból o charakterze hiperplastycznym jest niepokojący, promieniujący na całą kończynę biorącą udział w procesie. Trofizm (odżywianie komórkowe) tkanek jest zaburzony z powodu głębokich zaburzeń wegetatywnych.

Zanik mięśni ramion zaczyna się z reguły od najbardziej odległych lub dystalnych części kończyn górnych. Dłoń przybiera wygląd „małpiej ręki” z powodu pokonania mięśni międzykostnych i palców. Występuje całkowita utrata odruchów ścięgnistych, ale wrażliwość pozostaje w chorej kończynie. W miarę postępu choroby w proces włączane są mięśnie szyi i tułowia.

Diagnostyka zanik mięśni ramienia, barku i dłoni

Rozpoznanie nie stwarza obecnie szczególnych trudności w związku z wprowadzeniem do badania klinicznego metody elektromiografii i biopsji zajętych mięśni. Pacjentowi przydzielono bezbłędnie biochemiczne i ogólne badania krwi, analizę moczu; w surowicy krwi określa się aktywność enzymów mięśniowych (głównie metodą CPK). W moczu liczy się kreatyna i kreatynina. Zgodnie ze wskazaniami pacjentka kierowana jest na badanie TK lub MR kręgosłupa szyjno-piersiowego i mózgu, badanie w kierunku patologii endokrynologicznej.

Leczenie zaniku mięśni ramienia, barku i dłoni

Przy wyborze metody leczenia brane są pod uwagę następujące czynniki: postać choroby, nasilenie i rozpowszechnienie procesu, wiek pacjenta. Obok farmakoterapii dużą wagę przywiązuje się do prawidłowego odżywiania, zabiegów fizjoterapeutycznych, kursów masażu leczniczego i gimnastyki, elektroterapii. W niektórych przypadkach wskazane jest przydzielenie pacjenta do sesji psychoterapeutycznych.

Obecnie nie ma leku, który byłby w stanie całkowicie wyleczyć zanik mięśni, jednak właściwy dobór metody leczenia i szybka diagnoza może spowolnić proces patologiczny, przywrócić regenerację mięśni i przywrócić utracone zdolności pacjenta. Najważniejsze jest, aby ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.