Zanik Mięśni Pleców

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Zanik mięśni pleców

Zanik mięśni grzbietu (rdzeniowy zanik mięśni) jest uważany za dziedziczne zaburzenie powodujące stopniową śmierć komórek nerwowych w rdzeniu kręgowym i pniu mózgu, co prowadzi do rozwoju i progresji osłabienia mięśni i samego atrofii. Wtórny zanik mięśni pleców rozwija się z reguły po urazach, w wyniku różnych chorób somatycznych, w okresie pooperacyjnym, przy przedłużonym przymusowym unieruchomieniu pacjenta.

Przyczyny zaniku mięśni pleców

Komórki nerwowe odpowiedzialne za mięśnie pleców znajdują się w rdzeniu kręgowym. Wraz z ich stopniową śmiercią w wyniku patologii genetycznej cierpią mięśnie. Bez odbierania sygnałów z tych komórek nerwowych i bycia nieaktywnymi tkanka mięśniowa zaczyna się rozrzedzać, deformować i zanikać.

Choroba jest dziedziczona recesywnie. Jeśli każdy z rodziców ma w swoich chromosomach gen, który blokuje białko w rdzeniu kręgowym niezbędne do istnienia komórek nerwu ruchowego, wówczas u dziecka rozwija się niedobór białka, a neurony ruchowe powoli umierają, co prowadzi do atrofii.

Obraz kliniczny choroby objawia się z różnym nasileniem, w zależności od rodzaju lub postaci zaniku mięśni pleców. Mogą być trzy z nich: ostre, pośrednie i przewlekłe.

Objawy zaniku mięśni pleców

Najwcześniejsze objawy rdzeniowego zaniku mięśni pojawiają się w pierwszych 2-4 miesiącach życia dziecka. Dzieci mają osłabienie mięśni, charakterystyczne dla ostrego zaniku mięśni kręgosłupa. Ta postać choroby charakteryzuje się szybkim postępem, któremu towarzyszą zaburzenia oddychania, postawy ciała (kifoskolioza) i funkcji motorycznych.

Wrażliwość jest w pełni zachowana, rozwój intelektualny i umysłowy takich dzieci zwykle odpowiada ich wiekowi. Według statystyk większość z nich nie ma czterech lat, a ci, którzy przeżyli, stają się niepełnosprawni.

Zanik mięśni pośrednich u dzieci w pierwszych dwóch latach życia przebiega prawie bezobjawowo. Po dwóch latach pojawiają się objawy kliniczne w postaci rozwijającej się osłabienia, zwłaszcza nóg. Patologia układu sercowo-naczyniowego, układu oddechowego, nerwów czaszkowych z reguły nie jest obserwowana. Forma ta charakteryzuje się powolnym rozwojem i dystrybucją.

Powoli postępująca, przewlekła postać rdzeniowego zaniku mięśni rozwija się w wieku od 2 do 17 lat. Choroba zaczyna się w nogach, a następnie rozprzestrzenia się na dłonie.

Jest to najłagodniejsza postać choroby, ponieważ proces patologiczny rozwija się powoli, pacjenci żyją znacznie dłużej niż w przypadku innych postaci zaniku mięśni grzbietu.

Jeśli rodzice zauważą pewne trudności związane z połykaniem lub ssaniem dziecka, problemy z oddychaniem lub dziecko pozostaje w tyle w rozwoju psychomotorycznym dziecka, należy skonsultować się z lekarzem specjalistą. Powodem konsultacji jest również nasilenie się osłabienia tkanki mięśniowej u starszego dziecka oraz niemożność samodzielnego stania. Jeśli pacjent z rdzeniową dystrofią mięśniową nagle ma duszność, sinicę, zaleca się natychmiastowe wezwanie karetki.

n

Zanik mięśni pleców może się również rozwinąć na skutek długotrwałego unieruchomienia pacjenta w wyniku różnych chorób somatycznych, np. Powikłań pourazowych w okresie pooperacyjnym.

Diagnostyka i leczenie zaniku mięśni grzbietu

Rozwój tej raczej rzadkiej choroby u dziecka można przypuszczać w obecności objawów klinicznych, gdy rozwija się niewyjaśnione osłabienie mięśni, aw efekcie dochodzi do atrofii. W postawieniu diagnozy ogromne znaczenie ma wywiad rodzinny, ponieważ choroba jest dziedziczna. Do potwierdzenia używa się również miografii. Dzięki nowoczesnym metodom diagnostycznym możliwe jest badanie komórek płynu owodniowego w czasie ciąży w celu wykrycia niektórych z tych chorób, jest to szczególnie ważne w przypadku obciążonej dziedziczności.

Zanik mięśni grzbietu leczy się tylko objawowo, nie ma specjalnego leczenia. Terapia opiera się na leczeniu choroby podstawowej; często przepisywane są leki poprawiające metabolizm. Fizjoterapia i różne urządzenia ortopedyczne są stosowane jako metody pomocnicze i wspomagające.

Fizjoterapia służy poprawie sprawności funkcjonalnej mięśni i zwiększeniu ich masy pod wpływem ściśle wyliczonego obciążenia, dodatkowo wpływa korzystnie i ogólnie wzmacniająco na organizm przy wysiłku fizycznym. Ćwiczenia fizjoterapeutyczne przepisywane są w formie gimnastyki leczniczej, porannych ćwiczeń higienicznych, ćwiczeń w wodzie, masaży.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.