Blood Lupus - Przyczyny, Objawy, Diagnoza I Leczenie Tocznia Krwi

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Przyczyny, objawy i leczenie tocznia krwi

Definicja tocznia krwi

Toczeń rumieniowaty układowy występuje dość rzadko, będąc jednocześnie nieuleczalną chorobą o charakterze reumatycznym. Powoduje stany zapalne i zaburzenia organiczne w różnych tkankach organizmu, a także charakteryzuje się znacznymi zmianami w obrazie klinicznym krwi.

Przyczyny tocznia krwi

Toczeń jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała przeciwko własnym komórkom, powodując w ten sposób uszkodzenie zdrowych tkanek. Układ odpornościowy przyjmuje tkanki swojego ciała jako obce i próbuje je zniszczyć. W rezultacie w procesie tym biorą udział prawie wszystkie narządy i układy organizmu, w tym układ krążenia.

Infekcja wirusowa odgrywa rolę w rozwoju tocznia rumieniowatego. Bardzo często choroba zaczyna się objawiać po porodzie, aborcji, stresie emocjonalnym oraz w wyniku długotrwałej ekspozycji na słońce, mróz - czyli pod wpływem zewnętrznych czynników środowiskowych. Pacjenci często mieli w przeszłości alergię na leki i żywność.

Kobiety chorują częściej niż mężczyźni. Znane są przypadki tocznia rumieniowatego w całych rodzinach, co sugeruje genetyczny charakter choroby. Grupa wysokiego ryzyka obejmuje osoby, które mają już krewnych z toczniem rumieniowatym układowym.

Objawy krwi tocznia

Toczeń rumieniowaty rumieniowaty charakteryzuje się falującym przebiegiem choroby, kiedy okresy remisji i dobrego samopoczucia zastępują zaostrzenia, pojawiają się nowe objawy i nasilają się procesy zapalne w różnych narządach. I chociaż obraz kliniczny może być dość zróżnicowany, występują również objawy ogólne - chroniczne zmęczenie, obrzęk i bolesność stawów, gorączka o nieznanej etiologii, wysypki skórne i upośledzona czynność nerek. Krwawy toczeń należy do chorób reumatycznych, czyli towarzyszy mu uszkodzenie tkanki łącznej i stawu, bóle mięśni.

Osoby z toczniem często mają anemię lub leukopenię, co oznacza zmniejszenie liczby białych i / lub czerwonych krwinek. Jeśli liczba płytek krwi zmniejsza się, rozwija się trombocytopenia, co zwiększa ryzyko krwawienia z powodu zaburzeń krzepnięcia. Niektórzy pacjenci mają zwiększone predyspozycje do pojawiania się zakrzepów w naczyniach krwionośnych.

Inne objawy to ciężka utrata włosów, ból w klatce piersiowej, zwiększona wrażliwość na światło słoneczne i zmniejszenie liczby czerwonych krwinek. W przypadku hipotermii pojawia się zaczerwienienie skóry palców rąk lub nóg. U niektórych pacjentów występują silne bóle głowy, niewyjaśnione nagłe zawroty głowy, bezprzyczynowa depresja i apatia, drgawki. Objawy choroby mogą pojawiać się stopniowo, w różnym czasie, a także nowe objawy, nawet po długim czasie od potwierdzenia diagnozy.

Diagnoza tocznia krwi

Rozpoznanie tocznia krwi może być trudne ze względu na charakter przebiegu choroby. Objawy mogą nie pojawić się natychmiast, ale jakiś czas po wystąpieniu choroby bardzo trudno jest je połączyć i złożyć. Dlatego przede wszystkim wymagane jest szczegółowe zebranie wywiadu, w tym dziedzicznego. Duże znaczenie w rozpoznaniu ma badanie zewnętrzne pacjenta.

Ogólne kliniczne badanie krwi pozwala zidentyfikować naruszenia w układzie krwiotwórczym, dla których określa się zawartość hemoglobiny i zliczane są wszystkie komórki krwi, składające się z leukocytów, erytrocytów i płytek krwi. Przeprowadzane są również biochemiczne badania krwi i reakcja Wassermana, wykazując fałszywie dodatni wynik w toczniu. Badanie przeciwciał przeciwjądrowych daje dodatnie miana u większości pacjentów z toczniem rumieniowatym. W zależności od stopnia manifestacji choroby i pod pewnymi wskazaniami zaleca się inne metody badania.

Leczenie krwi tocznia

Lekarz prowadzący może okresowo zmieniać receptę na leki, dobierając je ściśle indywidualnie przy ścisłym udziale hematologa specjalizującego się w chorobach krwi. Terapia lekowa jest stosowana w celu zapobiegania zaostrzeniom i jak najdłuższego przedłużania okresu remisji, minimalizując ryzyko możliwych powikłań.

Przy wyborze metody leczenia należy wziąć pod uwagę wiek i stan pacjenta w momencie badania, objawy kliniczne, czas trwania diagnozy oraz styl życia pacjenta. Im wcześniej pacjent rozpocznie leczenie, tym większe szanse na uniknięcie nieodwracalnych zmian patologicznych w narządach i układach wewnętrznych. Aby osiągnąć pozytywny i długotrwały efekt, pacjentom zaleca się dokładne przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarza prowadzącego i ciągłe przestrzeganie przepisanego schematu.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.