Polineuropatia Aksonalna

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Polineuropatia aksonalna

Polineuropatia to niezwykle powszechna choroba, która dotyka głównie obwodowy układ nerwowy. Na podstawie patologicznych zmian w organizmie człowieka polineuropatie dzieli się na aksonalne i demielinizacyjne. Polineuropatie aksonalne to polineuropatie, których rozwój dotyczy głównie cylindra aksonalnego.

Ten rodzaj choroby występuje przy różnych poważnych zaburzeniach metabolicznych, a także w zatruciach ołowiem, rtęcią, arszenikiem, różnymi FOS, z alkoholizmem itp. W zależności od charakteru przebiegu istnieją cztery typy: ostry, podostry, przewlekły i nawracający.

Ostra polineuropatia aksonalna może rozwinąć się dosłownie w ciągu 2-4 dni, najczęściej jest spowodowana ciężkim zatruciem - przestępczym lub samobójczym oraz ogólnym zatruciem organizmu pod wpływem szkodliwego tlenku węgla, ołowiu, arsenu, rtęci, alkoholu metylowego i innych czynników. Przedstawiona choroba może trwać dłużej niż 10 dni.

Podostra polineuropatia aksonalna rozwija się w ciągu kilku tygodni, co jest charakterystyczne dla większości przypadków neuropatii metabolicznych i toksycznych. Zwykle proces gojenia trwa długo i może trwać wiele miesięcy.

Przewlekła polineuropatia aksonalna często postępuje przez długi czas - od sześciu miesięcy lub dłużej. Choroba zwykle występuje na tle typowego alkoholizmu, niedoboru witamin B1 lub B12, a także w obecności niektórych chorób, na przykład cukrzycy, chorób krwi, raka, chłoniaka.

Jako nowoczesne leki skutecznie zwalczające polineuropatię należy zwrócić uwagę na apresynę. Ze względu na swoje unikalne działanie neurotropowe leki te znacznie pomagają w leczeniu choroby.

Nawracająca polineuropatia aksonalna może wielokrotnie dawać o sobie znać i nawracać z podobnymi objawami przez kilka lat w różnych odstępach czasu.

Wśród polineuropatii aksonalnych najczęściej występuje polineuropatia alkoholowa. Ta groźna choroba pojawia się w wyniku długotrwałego i nadmiernego spożywania napojów alkoholowych. Ważną rolę odgrywa w tym nie tylko ilość, ale także jakość alkoholu - stosowanie surogatów lub niskiej jakości alkoholu ma również wyjątkowo niekorzystny wpływ na organizm.

n

Główną przyczyną choroby jest negatywny wpływ toksyn zawartych w alkoholu na włókna nerwowe, w wyniku czego zachodzą w nich procesy metaboliczne. Z reguły polineuropatia alkoholowa jest podostra. Występują odczucia drętwienia w dystalnych częściach kończyn dolnych, a także dość silne bóle mięśni łydek. Wraz ze wzrostem ciśnienia wyraźnie wzrasta ból mięśni.

Kolejnym etapem rozwoju choroby jest dysfunkcja kończyn, najczęściej dolnych, objawiająca się osłabieniem, a czasem paraliżem. Najbardziej dotknięte są nerwy odpowiedzialne za zginanie i prostowanie stopy. Wrażliwość powierzchni skóry w obszarze „skarpetki” i „rękawiczki” jest osłabiona.

W niektórych przypadkach polineuropatia alkoholowa jest ostra. Dzieje się to zwykle w wyniku nadmiernej hipotermii. W takim przypadku można zaobserwować poważne zaburzenia psychiczne.

Oprócz powyższych objawów mogą dodatkowo występować inne zaburzenia, takie jak wzmożone pocenie się, zauważalny obrzęk dystalnych odcinków kończyn dolnych i niekiedy górnych, znaczna zmiana ich koloru i normalna temperatura. Choroba może również wpływać na nerwy czaszkowe - w tym przypadku nerw wzrokowy i okoruchowy są uszkodzone.

Bolesne objawy zwykle pojawiają się i narastają przez kilka tygodni lub nawet miesięcy. Następnie rozpoczyna się kolejny etap - stacjonarny, a następnie już w trakcie leczenia etap regresji choroby. W sumie choroba może trwać długo i trwać kilka lat. W przypadku odmowy spożywania napojów alkoholowych z chorobą można skutecznie walczyć.

W leczeniu polineuropatii alkoholowej przepisuje się przede wszystkim witaminy, głównie z grupy B, a także witaminę C, a także stosuje się środki, które pomagają przywrócić metabolizm. Później stosuje się dibazol i, jeśli to konieczne, fizjoterapię.

Z reguły wielu pacjentów z alkoholową polineuropatią zostaje upośledzonych i zostaje uznanych za niepełnosprawnych. Po powrocie funkcji motorycznych organizmu można zmienić grupę niepełnosprawności z II na III, aw przypadku dalszego skutecznego leczenia pacjenci mogą powrócić do pełnoprawnej pracy i życia.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.