Neuropatia Aksonalna

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Neuropatia aksonalna

Neuropatia to poważne uszkodzenie nerwu, które w znacznym stopniu zakłóca pełne funkcjonowanie całego układu nerwowego człowieka. To zaburzenie w większości przypadków jest niezwykle trudne do manifestacji, ma wiele przyczyn. Ponadto choroba jest wyrażana w różnych przejawach i odmianach. Pomimo faktu, że wszystkie powszechne typy neuropatii mają określone objawy, choroba jest trudna do zdiagnozowania.

Po postawieniu diagnozy rokowanie w neuropatii jest bardzo niejasne, ponieważ zaburzenie zawsze objawia się na różne sposoby. Wielu pacjentów skarży się na dość bolesne i nieprzyjemne odczucia w nogach i rękach. Takie jak silne drętwienie, zauważalne mrowienie, przedłużające się swędzenie i nietypowy efekt piasku w butach podczas chodzenia.

Istnieją dwa rodzaje neuropatii. Kiedy pojedynczy nerw jest uszkodzony, mówią o mononeuropatii. Gdy wiele lub tylko kilka nerwów jest zniszczonych, rozpoznaje się polineuropatię. Z reguły neuropatia występuje właśnie w wyniku zniszczenia samych komórek nerwowych lub ich otoczki mielinowej. Nerwy obwodowe to specjalne rozszerzenia komórek zwane neurytami, które przypominają zwykłe przewody elektryczne. Mielina jest używana jako rodzaj izolacji dla tych przewodów nerwowych.

Obraz kliniczny neuropatii aksonalnej

Jeśli nerw jest poważnie uszkodzony przez ucisk lub rozciąganie, rozpoznaje się neuropatię aksonalną. W tym przypadku pojawiają się również oznaki mrowienia, drętwienia, a większość pacjentów skarży się na pieczenie kończyn. Czasami choroba ta negatywnie wpływa na pracę niektórych narządów wewnętrznych. Objawy kończyn mogą różnić się stopniem bólu. W wyjątkowych przypadkach z neuropatią aksonalną pojawia się swędzenie, a także przewlekły ból w połączeniu z głównymi objawami.

n

Zazwyczaj poważne uszkodzenie aksonu jest zdecydowaną konsekwencją znacznego uszkodzenia nerwu. Anatomiczna struktura nerwu zostanie zachowana poprzez rozciągnięcie lub lekki ucisk. Przywrócenie funkcji takiego nerwu jest możliwe w okresie od kilku minut do jednego miesiąca, w zależności od nasilenia obrzęku i stopnia niedokrwienia. Jednak cięższe obrażenia, na przykład po silnym uderzeniu, mogą poważnie zakłócić niezbędną integralność samych aksonów, ale otoczka mielinowa nie jest uszkodzona.

Podczas zwyrodnienia nerwów często dochodzi do poważnych dystalnych pęknięć wielu aksonów. Ta patologia nazywa się odrodzeniem Wallerian. Ta regeneracja nerwów jest charakterystyczna dla wzrostu aksonów zlokalizowanych w osłonkach zachowanych w mielinie. W tym przypadku aksony rosną tylko w kierunku ich bezpośrednich konsekwencji końcowych z szybkością 1 mm dziennie.

Przy jeszcze cięższym urazie obserwuje się neurotmezę, innymi słowy, anatomiczne całkowite złamanie całego nerwu. Po tym często następuje nieuniknione odrodzenie Wallerian. Uważa się, że niezbędna regeneracja aksonów z powodu ciężkiego urazu jest zawsze niewystarczająca. Niektóre włókna motoryczne mogą czasami zastąpić jakiekolwiek włókna czuciowe lub nawet przejść do tak zwanych „obcych” mięśni.

Zwyrodnienie aksonów to zupełnie inny mechanizm rozwoju neuropatii aksonalnej. To właśnie ta degeneracja jest spowodowana poważnym naruszeniem typowego metabolizmu bezpośrednio w ciele neuronu. W konsekwencji niezbędny prąd aksoplazmatyczny jest dodatkowo znacznie utrudniony. Zawsze przede wszystkim bardzo odległe duże odcinki nerwu są poważnie dotknięte, po czym tak niebezpieczny proces konsekwentnie rozprzestrzenia się w kierunku proksymalnym.

Mechanizm ten jest uważany za główny czynnik we wszystkich dystalnych neuropatiach aksonów. Znaczące uszkodzenie ciał neuronów ruchowych w neuropatiach ruchowych można przypisać różnym chorobom rdzenia kręgowego, jeśli obraz kliniczny był spowodowany jedynie uszkodzeniem nerwów. Dlatego rozważa się ten typ choroby wraz z neuropatiami aksonalnymi.

Należy zwrócić uwagę, że charakterystycznymi objawami neuropatii aksonalnych typu motorycznego są fascykulacje, atrofia i osłabienie mięśni. Przy długotrwałym uszkodzeniu w ciężkich przypadkach wszystkie odruchy ścięgien są zauważalnie osłabione. Ponadto utratę odruchów często stwierdza się z reguły dopiero na początku choroby. Zauważono, że w przypadku neuropatii aksonalnych typu sensorycznego często naruszane są różne strefy wrażliwości, w przybliżeniu w tym samym stopniu.

Komórki Schwanna wtórnie cierpią na dystalną neuropatię aksonalną i zwyrodnienie Wallera. W większości przypadków ich liczba maleje lub całkowicie znikają.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.