Infekcja Jelitowa U Osoby Dorosłej - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Infekcja jelitowa: pierwsze objawy i leczenie

Jeśli jelito lub żołądek dotyczy jednej z trzech tuzinów chorób zakaźnych, u pacjenta rozpoznaje się infekcję jelitową. Wszystkie są powodowane przez chorobotwórcze bakterie, wirusy, pierwotniaki.

Zadowolony:

• Co to jest infekcja jelitowa?
• Choroby związane z infekcjami jelit
• Klasyfikacja
• Objawy infekcji jelitowej
• Przyczyny infekcji jelit
• Komplikacje i konsekwencje
• Jakie testy są wykonywane w przypadku infekcji jelitowej?
• Leczenie infekcji jelitowych
• Niezbędne leki na infekcje jelitowe
• Czy i kiedy potrzebne są antybiotyki?

Co to jest infekcja jelitowa?

Infekcja jelitowa to uszkodzenie przewodu pokarmowego przez mikroorganizmy powodujące zatrucie, biegunkę, wymioty, bóle brzucha, osłabienie i hipertermię. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów patologii jelit jest zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit.

Nie ma kategorii wiekowej, która byłaby ubezpieczona przed wystąpieniem infekcji jelitowej, ale ze względu na cechy odporności najczęściej na nią cierpią dzieci, osoby starsze oraz osoby, które niedawno przeszły poważną chorobę. W krajach rozwiniętych infekcja jelitowa zajmuje drugie miejsce po ARVI pod względem liczby wizyt u lekarza.

Zakażenie następuje w wyniku przedostania się czynników zakaźnych do organizmu zdrowej osoby drogą kałowo-ustną lub pokarmową: przez wodę, artykuły gospodarstwa domowego, żywność. Te drobnoustroje są wydalane z kałem, wymiocinami, śliną, moczem przez osoby chore lub osoby, które niedawno miały infekcję jelitową.

Choroby związane z infekcjami jelit

Około trzech tuzinów chorób zakaźnych powoduje zakażenie układu pokarmowego drobnoustrojami chorobotwórczymi.

Infekcje wywołane przez bakterie:

• Czerwonka;
• Cholera;
• Salmonelloza;
• Shigellosis;
• Botulizm;
• Dur brzuszny;
• Jeersinioza;
• Kampylobakterioza;
• Zatrucie pokarmowe gronkowcami;
• Escherichiosis (Escherichia coli);
• Zakażenie Proteus;
• Zakażenie Clostridium;
• Infekcja Klebsiella;
• Zakażenie Pseudomonas aeruginosa;
• Paratyfus a i b.

Infekcja jelitowa wywołana przez wirusy:

• Rotawirus;
• Adenowirus;
• Koronawirus;
• Reowirus;
• Wirus grupy Norfolk;
• Enterowirus.

Infekcja jelitowa wywołana przez organizmy pierwotniakowe:

• Giardioza;
• Schistosomatoza;
• Amebiaza;
• Kryptosporydioza.

Klasyfikacja

Istnieją dwa powody podziału infekcji jelitowych według rodzaju: kliniczna patogenetyczna, stosowana w praktyce, oraz klasyfikacja etiologiczna stosowana w badaniach naukowych.

Podstawa klasyfikacji:

• Dla patogenetyki - cechy przebiegu choroby;
• Ze względu na etiologię - rodzaj patogennej flory, która wywołała infekcję.

Klasyfikacja etiologiczna - rodzaje infekcji jelitowych:

• Bakteryjne - przenoszone drogą kałowo-ustną i pokarmowo-domową (naruszenie higieny, produkty niskiej jakości), są wywoływane przez patogenne i oportunistyczne mikroorganizmy. Drobnoustroje chorobotwórcze pochodzą z zewnątrz, drobnoustroje warunkowo chorobotwórcze są zwykle obecne w organizmie człowieka w niewielkich ilościach, powstrzymywane przez korzystną mikroflorę.
• Wirusowe - częściej reprezentowane przez infekcje jelitowe rotawirusów i enterowirusów, droga przenoszenia nie różni się od drogi przenoszenia infekcji bakteryjnej i infekcji drogą powietrzną. Pacjent nawet po 0,5-1 miesiącu pozostaje źródłem infekcji dla innych.
• Pierwotniak - rzadko diagnozowany, dotyka człowieka, gdy woda ze zbiorników dostanie się do organizmu, ma długi okres przepływu.

Klasyfikacja patogenetyczna:

• Infekcja jest wywoływana przez nieznany patogen - do 70% przypadków;
• Ustalono czynnik sprawczy infekcji - do 20% przypadków;
• Bakteryjna czerwonka - do 10% przypadków.

Objawy infekcji jelitowej

Ponieważ czynniki wywołujące patologię są niewrażliwe na działanie soku żołądkowego, przenikają do jelit i wnikają do komórek nabłonka (Shigella, Salmonella) lub wypierają przedstawicieli pożytecznej mikroflory (Escherichia coli, Vibrio cholerae). Niektóre patogeny (Staphylococcus aureus) uwalniają swoje toksyny poza organizmem człowieka, będąc jeszcze na pożywieniu, skąd dostają się do jelit.

Wszystkie te mikroorganizmy powodują zapalenie enterocytów - komórek błony śluzowej jelit, niestrawność. Głównym objawem choroby jest biegunka lub powtarzająca się biegunka. Pozostałe objawy różnią się obrazem klinicznym różnych chorób.

Inne objawy:

• Nudności i wymioty;
• Hipertermia przez godziny lub dni;
• Pragnienie;
• Ból brzucha;
• Zaburzenia apetytu;
• Burczenie w żołądku, wzdęcia;
• Utrata masy ciała;
• Słabość;
• Domieszka krwi w kale;
• Stolce wodniste.

We wszystkich przypadkach objawia się zespół jelitowy i zespół ogólnego zatrucia, przebiegający z różnym stopniem nasilenia.

Rodzaje i objawy zespołu jelitowego:

• Zespół żołądka - bóle brzucha, nudności i wymioty po jedzeniu i piciu, pojedyncza, rzadko 2-4 biegunka, wywołana przez wirusy lub Staphylococcus aureus;
• Zespół żołądkowo-jelitowy - ból w projekcji żołądka i wokół pępka, wymioty, częste papkowate, następnie wodniste stolce ze śluzem i resztkami pokarmu, ma brązowy lub zielonkawy kolor, ostry nieprzyjemny zapach;
• Zespół zapalenia żołądka i jelit - wymioty, częste luźne stolce z bolesnymi ruchami jelit, zawiera śluz i krew, charakterystyczne dla salmonellozy;
• Zespół jelitowo-okrężny - silny ból, częste pragnienie z naprzemiennym śluzem lub płynnym kałem, charakterystyczne dla salmonellozy lub czerwonki;
• Zespół zapalenia jelita grubego - ból w dolnej części brzucha, częste wypróżnienia z wydzielaniem płynnego kału z krwią i śluzem, fałszywe pragnienia (parcie), krótka ulga po wypróżnieniu, charakterystyczna dla czerwonki.

Zespół infekcyjno-toksyczny objawia się innym zestawem objawów, jest odczuwalny jeszcze przed wystąpieniem objawów uszkodzenia jelit.

Najczęściej pacjent doświadcza następujących objawów:

• Słabość;
• Bół głowy;
• Wysoka temperatura ciała;
• Brak apetytu;
• Bóle;
• Zawroty głowy.

Wszystkie te objawy spowodowane są wzrostem ilości toksyn wynikającym ze wzrostu kolonii patogenu.

Temperatura infekcji jelitowej

Zakres wartości temperatury dla tej patologii zależy od rodzaju patogenu. Może rosnąć przez kilka godzin lub trwać kilka dni. Ostre wahania temperatury występują, gdy dołączone są komplikacje. Często ten objaw jest przyczyną hospitalizacji.

Hipertermia to pierwsza oznaka infekcji przewodu pokarmowego. Pojawia się przed innymi objawami (ból brzucha, biegunka). Biegunka w niektórych przypadkach występuje na tle normalizacji temperatury, po jej spadku do normalnych wartości. Zaleca się zapobiegać odwodnieniu, aby zapobiec wzrostowi temperatury, zmniejszając ją lekami przeciwgorączkowymi.

Wymioty

Ten objaw nie zawsze pojawia się często, wymioty mogą być pojedyncze, wielokrotne i całkowicie nieobecne. Zabrania się zatrzymywania tego za pomocą środków przeciwwymiotnych, ponieważ zakłóca to eliminację toksyn z organizmu.

Picie dużej ilości płynów w celu uzupełnienia utraconych płynów i pierwiastków śladowych pomoże poprawić stan. Przy niezłomnych wymiotach wymagana jest hospitalizacja, częste picie małymi łykami i wlew roztworów soli.

Przyczyny infekcji jelit

Źródłem infekcji jest chory lub nosiciel infekcji, uwalniający patogeny do środowiska zewnętrznego wraz z kałem, moczem i wymiocinami. Jest w stanie izolować patogeny podczas całej choroby i 2-4 tygodnie po jej zakończeniu.

Drogi infekcji:

• Ustno-kałowe;
• Krajowy;
• Samolotowy.

Patogeny przedostają się do układu pokarmowego przez jamę ustną, czyli drogą pokarmową.

Przyczyny infekcji:

• Nieprzestrzeganie zasad higieny podczas posiłków i podczas ich przygotowywania;
• Naruszenie zasad sąsiedztwa podczas przechowywania produktów i ich obróbki cieplnej;
• Kontakt z zanieczyszczonymi przez pacjenta przedmiotami gospodarstwa domowego;
• Picie nieprzegotowanej wody lub przypadkowe połknięcie jej podczas pływania;
• Długotrwałe przechowywanie produktów nieprzeznaczonych do tego.

Zależność między rodzajem czynnika wywołującego infekcję jelitową a spożywaną żywnością zaszczepioną drobnoustrojami:

• Staphylococcus aureus - majonez, budyń, budyń;
• Vibrio cholerae, Escherichia coli - nie przegotowana woda z zanieczyszczonych zbiorników wodnych, pijąc tę wodę i myjąc nią produkty;
• Clostridia - zakażenie szpitalne;
• Salmonella - jaja i drób;
• Yersinia - mięso i mleko;
• Wibrio parahemolityczne - surowe i gotowane owoce morza.

Infekcje wirusowe są przenoszone przez kropelki domowe i unoszące się w powietrzu, wraz ze śliną, przez skórę, do ust i do jelit. Dzieje się tak podczas całowania, plucia, gryzienia. Najbardziej podatne na infekcję są dzieci, osoby starsze, osoby cierpiące na alkoholizm, pacjenci z patologiami przewodu pokarmowego.

Film o przyczynach i objawach typowych infekcji jelitowych:

Komplikacje i konsekwencje

Każda patologia infekcji przewodu pokarmowego przebiega w ostrej postaci, przejście do przewlekłej patologii nie występuje. Osoba jest całkowicie wyleczona lub umiera z powodu powikłań procesu zakaźnego.

W ciągu pierwszych 1-3 miesięcy po wyzdrowieniu pacjent ma zaburzenia trawienia. Te resztkowe skutki są spowodowane uszkodzeniem dużej liczby komórek błony śluzowej przewodu pokarmowego. Kolka, epizodyczne luźne stolce, wzdęcia mogą wystąpić do czasu przywrócenia struktury jelit. W tym czasie wymagane jest skrupulatne przestrzeganie zasad higieny, a infekcja jelitowa jest niebezpieczna ze względu na jej powikłania:

• Odwodnienie organizmu. Z powodu częstych luźnych stolców i wymiotów organizm traci dużo płynów i soli mineralnych, co negatywnie wpływa na procesy metaboliczne. Przy utracie ponad 10% płynu pojawia się śpiączka, która może zakończyć się zgonem.
• Wstrząs infekcyjny i toksyczny. Występuje na początku choroby z powodu wnikania dużej ilości toksyn, produktów przemiany materii bakterii do układu krążenia. Towarzyszy jej wysoka gorączka.
• Zapalenie płuc. Częściej występuje u dzieci, rozwija się na tle częściowego uzupełniania płynów.
• Ostra niewydolność nerek.

Każda infekcja jelitowa wpływa na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Ten stan wywołuje niestrawność, wymioty i biegunkę.

Infekcja przebiega w postaci ostrej postaci następujących chorób:

• Zapalenie błony śluzowej żołądka - wpływa na wyściółkę żołądka;
• Zapalenie jelit - wpływa na błonę śluzową jelita cienkiego;
• Zapalenie okrężnicy - wpływa na wyściółkę jelita grubego;
• Zapalenie żołądka i dwunastnicy - wpływa na błonę śluzową żołądka i 12-uporczywe jelito;
• Zapalenie jelit - wpływa na błonę śluzową wszystkich części jelita.

Leczenie wszystkich rodzajów infekcji jelit odbywa się według jednego standardu, lokalizacja zapalenia jest ważna w leczeniu objawowym.

Jakie testy są wykonywane w przypadku infekcji jelitowej?

Aby określić strategię leczenia, musisz wiedzieć, co powoduje infekcję układu pokarmowego, wyjaśnić jej rodzaj i patogen. Ponadto informacje o czynniku wywołującym infekcję mogą być przydatne do oceny sytuacji epidemicznej, do podjęcia pilnych działań zapobiegających rozprzestrzenianiu się infekcji.

W tym celu przeprowadza się testy laboratoryjne:

• Szybki test na infekcję rotawirusem. Odbywa się to poprzez zanurzenie pasków testowych w kale i ocenę wyników po 10 minutach.
• Kultura bakteriologiczna. Kał i wymiociny nanosi się na pożywkę, na której po kilku dniach rosną kolonie mikroorganizmów. Są identyfikowane poprzez identyfikację czynników zakaźnych.
• Badania serologiczne: RA (reakcja aglutynacji), RPHA i RNGA (bezpośrednia i pośrednia reakcja hemaglutynacji), ELISA (enzymatyczny test immunosorbentu). Są przeprowadzane na podstawie badania krwi i wykrycia w nim przeciwciał przeciwko specyficznemu patogenowi.
• PCR, czyli metoda reakcji łańcuchowej polimerazy. Identyfikuje patogeny na podstawie materiału pobranego z kału, wymiocin, żołądka w ciągu jednego dnia.

Dodanie objawów ciężkiego uszkodzenia jelita grubego jest powodem przeprowadzenia instrumentalnego badania układu pokarmowego: kolonoskopii, irygoskopii, sigmoidoskopii. Po wyzdrowieniu rozpoczynają się zajęcia rehabilitacyjne.

Leczenie infekcji jelitowych

Główne obszary terapii chorób zakaźnych to dieta i zapobieganie odwodnieniu. Aby to zrobić, całkowicie weź lekarstwo, ponieważ organizm ludzki może samodzielnie radzić sobie z patogenną mikroflorą, tak jak ma to miejsce w przypadku zakażenia ARVI. Ważne jest, aby wytrzymać czas, aż układ odpornościowy wytworzy wystarczającą ilość przeciwciał, które mogą zniszczyć patogeny.

Aby w tym czasie wesprzeć organizm, zapewnij mu środki do regeneracji, pij wystarczająco dużo i utwórz optymalną dietę. Picie dużej ilości płynów ma na celu zrekompensowanie utraty płynów, która nastąpiła w wyniku biegunki i wymiotów. Optymalna dieta sprzyja wczesnej regeneracji błony śluzowej jelit. Jeśli te warunki są spełnione, ludzki układ odpornościowy potrzebuje 3-8 dni, aby całkowicie zatrzymać infekcję.

Ponowne nawodnienie to przywrócenie utraconych przez organizm soli mineralnych i płynów, których niedobór jest niemożliwy do przemiany materii.

W celu skutecznego nawodnienia stosuje się następujące środki:

• Regidron;
• Wycieczka;
• Reosolan;
• Hydrovit;
• Elektrolit humana;
• Glukozolan;
• Cytragluksolan;
• Marathonite;
• Orasan;
• Rehydrar.

Preparaty te są dostępne w postaci proszku do rozcieńczania czystą przegotowaną lub przefiltrowaną wodą. Jeśli nie możesz kupić roztworu nawadniającego, przygotuj go samodzielnie.

Skład soli - zalecenia WHO:

• Jeden litr wody;
• Łyżeczka soli;
• Łyżka cukru;
• Łyżeczka sody oczyszczonej.

Alternatywą dla przyjmowania roztworów nawadniających jest picie dużej ilości herbaty, napoju owocowego, kompotu, wody mineralnej bez gazu, czyli picie dużej ilości płynów w ciągu dnia. Każdy epizod defekacji z luźnymi stolcami lub wymiotami jest kompensowany wypiciem 300-500 ml roztworu odwadniającego. Pij je powoli, 4-6 łyżek co 5-15 minut. Aby lepiej wchłonąć płyn do krwi, należy wypić ciepły roztwór podgrzany do temperatury ludzkiego ciała.

Ważne jest, aby rozpocząć na czas działania w celu zrekompensowania odwodnienia, wezwać karetkę w przypadku następujących objawów:

• Brak oddawania moczu przez 5-6 godzin lub dłużej;
• Sucha skóra, błony śluzowe, język;
• Opadające gałki oczne;
• Obniżenie ciśnienia krwi;
• Szary odcień skóry.

W szpitalu odwodnienie kompensuje dożylna infuzja roztworów soli. Pojawienie się odwodnienia u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ pogarszanie się w nich parametrów życiowych szybko rośnie i może prowadzić do śmierci.

Inne niebezpieczne objawy infekcji jelit, które wymagają hospitalizacji, obejmują:

• Krew w kale
• Ból brzucha;
• Zwiększone wymioty na tle ustania biegunki;
• Skoki temperatury;
• Słabość;
• Niezłomne wymioty, które uniemożliwiają odwodnienie;
• Wiek poniżej roku i powyżej 65 lat.

Ważnym narzędziem terapeutycznym jest dieta 4.

Jego podstawowe zasady:

• Dieta oparta na śluzowatych zupach zbożowych, słabym bulionie, gotowanym chudym mięsie i rybach, owsiance na wodzie, jajecznicy, krakersach, chudych ciasteczkach;
• Zabrania się spożywania wędzonek, konserw, stosowania w potrawach przypraw i przypraw gorących, cebuli, czosnku, rzodkiewki, picia mleka, alkoholu, napojów gazowanych, używania w menu potraw tłustych i smażonych;
• Dieta ta jest stosowana w ciągu 3-4 tygodni po ustąpieniu głównych objawów rozstroju jelit.

Całkowite przywrócenie funkcji układu pokarmowego następuje w ciągu 2,5-3 miesięcy.

Niezbędne leki na infekcje jelitowe

Grupy farmaceutyczne leków stosowanych w leczeniu infekcji przewodu pokarmowego:

• Środki przeciwgorączkowe muszą koniecznie zawierać nimesulid, ibuprofen, paracetamol. Stosuje się je w razie potrzeby w temperaturach powyżej 37,5 °, ponieważ ich wzrost zapobiega przywróceniu utraconych soli i cieczy. Ponadto w wysokich temperaturach z powierzchni ludzkiego ciała wyparowuje dużo cieczy, a to niesie dodatkowe obciążenie podczas odwodnienia.
• Roztwory nawadniające są przyjmowane przez cały okres wymiotów i luźnych stolców, aby zrekompensować utratę soli i płynów.
• Enterosorbenty: węgiel aktywny, Polypefan, Enterosgel, Lactofiltrum, Smecta, Polysorb. Leki nie mają efektu terapeutycznego, ale zmniejszają nasilenie objawów negatywnych, przyjmowane są przez cały okres płynnego stolca i wymiotów.
• Antyseptyki jelitowe: Furazolidon, Interix, Enterofuril, Intestopan. Zniszcz patogenne mikroorganizmy.
• Probiotyki: Linex, Bactisubtil, Enterol. Pomagają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej.
• Enzymy: Creon, Pazinorm, Micrasim, Mezim. Promuj trawienie i wchłanianie pożywienia.
• Środki przeciwbakteryjne są przepisywane ściśle według wskazań, ponieważ mogą zniszczyć własne kolonie pożytecznych lakto- i bifidobakterii (dla informacji: jakie antybiotyki są przepisywane na infekcje jelitowe?).

Nie można przyjmować środków przeciwbólowych na infekcje jelitowe, ponieważ ich działanie maskuje pojawienie się bólu i skurczów, co wskazuje na rozwój poważnych powikłań.

Stosowanie leków przeciwwymiotnych (Cerucal, Metoklopramid) i leków wzmacniających stolec (Imodium, Loperamide) jest zabronione, ponieważ wymioty i biegunka są reakcją ochronną organizmu, która pomaga pozbyć się toksyn. Jeśli gromadzą się w organizmie, pozycja pacjenta znacznie się pogorszy i nie nastąpi szybki powrót do zdrowia.

Czy i kiedy potrzebne są antybiotyki?

Środki przeciwbakteryjne są stosowane w leczeniu infekcji jelitowych w następujących stanach:

• Cholera;
• Długotrwała biegunka towarzysząca lambliozie;
• Domieszka krwi w kale.

W innych przypadkach antybiotykoterapia zmiany zakaźnej układu pokarmowego nie jest wymagana.

Grupy leków przeciwbakteryjnych stosowanych, gdy są wskazane do stosowania:

• Tetracykliny: doksycyklina, tetracyklina;
• Penicyliny: ampicylina, amoksycylina;
• Cefalosporyny: ceftriakson, cefalesyna;
• Fluorochinolony: Ofloksacyna, Ciprofloksacyna, Lomefloksacyna.

Wszelkie objawy infekcji jelitowej wymagają dokładnej diagnozy i konsultacji z lekarzem chorób zakaźnych.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.