Zespół Pageta-Schroettera - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Zespół Pageta-Schröttera

Zadowolony:

• Objawy zespołu Pageta-Schroettera
• Przyczyny zespołu Pageta-Schröttera
• Leczenie zespołu Pageta-Schröttera

Zespół Pageta-Schröttera to ostra zakrzepica obejmująca żyłę podobojczykową lub pachową.

Według dostępnych statystyk choroba występuje 2 razy częściej na prawej ręce niż na lewej. Wśród pacjentów z tym zespołem jest więcej mężczyzn niż kobiet. Ponadto wszyscy mężczyźni są w większości młodzi. Manifestacja zespołu rzadko jest spontaniczna; do jego wystąpienia wymagane są pewne czynniki. Zespół wysiłku - w praktyce medycznej nazywa się to czasami zakrzepicą.

Objawy zespołu Pageta-Schroettera

Choroba przechodzi przez dwa etapy rozwoju: ostry (w postaci łagodnej, umiarkowanej i ciężkiej, o nasileniu decyduje poziom ciśnienia żylnego) i przewlekły.

Objawy zespołu Pageta-Schroettera są następujące:

• Silny ból pojawia się pod pachą lub w okolicy obojczyka. Jest to nieoczekiwane dla osoby, ponieważ pojawia się nagle. Charakter bólu jest tępy, pękający. Czasami w różnych miejscach barku i przedramienia może wystąpić wędrujące uczucie pieczenia.
• W miejscu zapalenia pojawia się uczucie ciepła lub ciepła.
• W przebiegu żyły możliwe jest zaczerwienienie lub zasinienie skóry.
• Obrzęk rozprzestrzenia się od dłoni do okolicy podobojczykowej i osiąga maksymalnie 24 godziny po wystąpieniu zespołu. W efekcie cała kończyna górna pogrubia się, jej mięśnie są napięte. W miarę postępu choroby napięcie tkanek dłoni ustępuje, a obrzęk rozluźnia się. Obrzęk może rozprzestrzenić się na górną część klatki piersiowej.
• Dalsze kończyny stają się sinicze.
• W okolicy pachy, w pobliżu szyi od strony dotkniętej chorobą, zaczyna pojawiać się sieć żylna.
• W dole łokciowym i wokół przedramienia naczynia puchną i silnie rozszerzają się, co wskazuje na niezdolność zabezpieczeń do radzenia sobie z odpływem krwi.
• Jeśli zakrzepica rozprzestrzeni się na żyły ramienne i pachowe, choroba staje się ciężka. Obrzęk narasta, blokuje tętno na tętnicy promieniowej, kończyna dotknięta chorobą staje się zimniejsza, istnieje ryzyko powstania zgorzeli.
• W miarę ustępowania choroby obserwuje się odwrotny rozwój obrazu klinicznego, chociaż nie zawsze jest możliwe osiągnięcie całkowitego ustąpienia objawów.

Jeśli wystąpią te objawy, wymagane jest szybkie leczenie, ponieważ zwiększa się ryzyko rozwoju zatorowości płucnej.

Przyczyny zespołu Pageta-Schröttera

Przyczyny zespołu Pageta-Schröttera są różne, między innymi:

• Predyspozycja do powstania zespołu występuje u osób z wysokim stanem pierwszego żebra. Ryzyko powstania skrzepliny wzrasta wraz z przerostem mięśnia podobojczykowego i części ścięgnistej mięśnia piersiowego mniejszego.
• Sport lub ciężka praca fizyczna często prowadzą do ucisku mięśnia podobojczykowego w wyniku wyraźnego naprężenia mięśni obręczy barkowej w połączeniu z ruchami stawu barkowego. Mięsień jest zaciśnięty przez obojczyk i pierwsze żebro.
• Podnoszenie ciężarów jest czynnikiem ryzyka.
• Zaburzenia postawy zwiększają ryzyko zakrzepicy żył podobojczykowych głębokich.
• Patologie kości (proliferacja kręgów szyjnych, obecność dodatkowego żebra szyjnego) mają negatywny wpływ.
• Czynnikami prowokującymi są złamania obojczyka, zwłaszcza te, którym towarzyszy pojawienie się kalusa.
• Pozycja dłoni podczas snu ma znaczenie. Postawa, w której głowa osoby leży na ramieniu, ma negatywny wpływ.

Zatem istotne dla rozwoju zespołu Pageta-Schroettera jest:

• Ciężka aktywność fizyczna na żyle;
• Jej wieloletnia systematyczna trauma.

Leczenie zespołu Pageta-Schröttera

Leczenie zespołu Pageta-Schroettera w zdecydowanej większości przypadków jest zachowawcze. Celem działań terapeutycznych jest: zahamowanie procesu tworzenia się skrzepliny, zamocowanie skrzepliny do ściany żyły, złagodzenie skurczu, likwidacja stanu zapalnego i normalizacja mikrokrążenia w tkankach.

Pacjentowi nie pokazano ścisłego leżenia w łóżku, jednak kontuzjowanemu ramieniu należy zapewnić maksymalny komfort. Wskazane jest trzymanie go w podwyższonej pozycji.

W razie potrzeby można zastosować antykoagulanty: Heparyna w połączeniu z Fibrynolizyną. Leki podaje się dożylnie, a następnie domięśniowo.

Natychmiast po wystąpieniu zespołu lekarze przepisują pacjentowi flawonoidy: Venoruton, Detralex, Troxevasin, Eskuzan, Glivenol. Leki te mogą eliminować ból i stany zapalne oraz poprawiać procesy metaboliczne.

Aby złagodzić skurcz, poprawić przepływ krwi, zaleca się dożylne podawanie Trental lub Xanthinol. Doustnie, po wyeliminowaniu ostrej fazy, możesz wziąć No-shpa, Galidor, Papaverin.

Wskazaniem do interwencji chirurgicznej jest groźba powstania zgorzeli, wyraźnych zaburzeń hemodynamicznych.

Jeśli choroba stała się przewlekła, można wykonać operacje naczyniowe mające na celu odtworzenie żyły w celu poprawy odpływu żylnego.

Co do rokowania, jest ogólnie korzystne, jednak całkowite wyleczenie może nie nastąpić. Ciężkie powikłania, takie jak gangrena lub choroba zakrzepowo-zatorowa, są rzadkie.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.