Operacja Redukcji żołądka To Najskuteczniejsza Metoda Odchudzania

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Operacja redukcji żołądka

Na redukcję nadwagi istnieje wiele metod: dieta lecznicza, leki stosowane w leczeniu otyłości, stosowanie masaży i specjalnie opracowane kompleksy ćwiczeń, post. Metody te wskazane są dla osób, które przybrały na wadze w wyniku niewłaściwie sformułowanej diety, zaniedbania aktywności fizycznej, skoku hormonalnego w wyniku ciąży i porodu. U takich osób wskaźnik masy ciała (BMI) zwykle nie przekracza 30-35 kg / m ².

BMI oblicza się za pomocą bardzo prostego wzoru: wagę osoby (w kg) należy podzielić przez wzrost (w metrach) do kwadratu. Na przykład przy wzroście 1,7 mi wadze 80 kg wskaźnik masy ciała wyniesie 80: 1,7 ² = 27,6. Górna granica normy to 25 kg / m ², im dalej od tej wartości BMI, tym wyższy stopień otyłości.

Operacja zmniejszenia żołądka jest wymagana u osób, które mają BMI równe 40 kg / m ² lub więcej („otyłość martwa”). Ponadto osoby z problemami zdrowotnymi nie będą w stanie samodzielnie schudnąć:

• Cukrzyca;
• Patologie układu hormonalnego;
• Zaburzenia procesów metabolicznych w organizmie.

Dalsze zachowanie nadwagi jest obciążone dla takich pacjentów ze zwiększonym ryzykiem nadciśnienia, niedokrwienia, udaru i chorób stawów. Przy takich wskazaniach stosuje się metody chirurgiczne w celu zmniejszenia wielkości żołądka.

Zadowolony:

• Balonowanie żołądka
• Opaska żołądka
• Gastrektomia
• Bypass żołądka

Balonowanie żołądka

Przewidywana skuteczność tej manipulacji to utrata 40% początkowej masy ciała. Operacja polega na umieszczeniu balonu w żołądku w celu czasowego zmniejszenia jego objętości. Wskazania do interwencji - BMI powyżej 30-35 jednostek. Ta manipulacja jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym przez analogię z gastroskopią. Przez usta wprowadzany jest do żołądka elastyczny pojemnik z cienkiego silikonu. Jest wypełniony wodą zabarwioną na niebiesko. Takie środki ostrożności są konieczne, aby w przypadku naruszenia integralności pęcherza pacjent mógł określić tę irytującą okoliczność na podstawie koloru swojego moczu.

Jednak pacjenci prawie nigdy nie muszą kontaktować się z lekarzem z takimi dolegliwościami, ponieważ prawdopodobieństwo takich incydentów jest zbyt małe. Aby zapobiec zniszczeniu ścianek silikonowego pojemnika przez agresywne środowisko soku żołądkowego, pacjenci przyjmują leki zmniejszające kwasowość żołądka.

Po wyjściu ze snu lekarskiego pacjent może opuścić szpital.

Prawdopodobne objawy w ciągu pierwszych kilku dni po balonowaniu:

• Nudności,
• Wymioty
• Odbijanie
• Smak gumy w ustach.

Po 5-7 dniach kończy się adaptacja do ciała obcego w żołądku i dyskomfort nie jest już odczuwalny. Balon jest w żołądku przez sześć miesięcy. W tym czasie pacjent przyzwyczaja się do radzenia sobie z małymi porcjami pokarmu, masa ciała spada o 40%. Kolejnym i ostatnim etapem jest wyjęcie balonu z żołądka. Manipulacja odbywa się w znieczuleniu, pod kontrolą gastroskopu. Pojemnik jest przekłuty, wypompowywany jest z niego płyn, a balonik wyjmowany z żołądka. Głównym zadaniem pacjenta po balonikowaniu jest nie powrót do wcześniejszych nawyków żywieniowych, aby utrzymać osiągnięte rezultaty.

Opaska żołądka

Skuteczność tego zabiegu chirurgicznego to możliwość utraty 50% pierwotnej wagi. Wskazania do założenia bandaża na brzuch - BMI powyżej 30 jednostek. Pacjent musi mieć ukończone 18 lat.

Przeciwwskazania do manipulacji:

• Dzieci i młodzież;
• Podwyższone piekło;
• Ciąża;
• Uzależnienie od alkoholu;
• Stosowanie leków hormonalnych;
• Historia patologii autoimmunologicznych.

Sekwencja operacji laparoskopowego bandingu:

• Pacjentowi podaje się znieczulenie ogólne, wykonuje się 5 nakłuć w ścianie jamy brzusznej.
• Pod kontrolą specjalnego sprzętu (miniaturowa kamera i specjalny monitor) wokół brzucha zakłada się i zapina opaskę.
• Rurka przechodzi od bandaża z wylotem do portu regulacji na przedniej ścianie klatki piersiowej pod żebrami.
• Po 2 miesiącach do bandaża przez port wprowadza się sól fizjologiczną, zmniejszając w ten sposób rozmiar żołądka. Po operacji zmniejszenia żołądka należy jeść głównie miękkie pokarmy, małymi porcjami, nie pić wody.
• Po 6 miesiącach opaska zostaje opróżniona, usuwając płyn przez port na zewnątrz.
• W przypadku zwrócenia nadwagi procedura jest powtarzana.

Pierścień należy zdjąć, aby złagodzić stan psychiczny pacjenta, który zmuszony jest żyć z miniaturowym żołądkiem. Nie każdy może jeść skąpe porcje, nie czuć głodu i zachować taką samą samoświadomość. Nawet wstępna praca z psychologiem nie zawsze pomaga pokonać taki test.

Niestety nie wszyscy pacjenci są w stanie zachować uzyskane wyniki. Po powrocie do poprzedniego rozmiaru żołądka, niektórzy operowani zwiększają objętość swoich porcji i ponownie przybierają na wadze.

Gastrektomia

Zabieg wolumetryczny wykonywany jest przy BMI powyżej 40 kg / m ². Wykonywany jest w wyniku operacji laparoskopowej w znieczuleniu ogólnym i radykalnie zmienia anatomię żołądka. Krótko mówiąc, operację tę można opisać jako całkowite usunięcie żołądka. Z niego pozostaje mała rurka o średnicy nie większej niż półtora centymetra. Po 5-6 dniach pacjent może wrócić do domu.

Zasady żywienia w okresie pooperacyjnym:

• Przez 2 tygodnie należy spożywać pokarmy płynne: buliony, soki;
• Po tym czasie pacjent przechodzi na jogurty i puree warzywne;
• Po 5 tygodniach przechodzą na zwykłą dietę;
• Cały pokarm należy dokładnie przeżuć;

• Aby uzupełnić przydatne minerały i witaminy, należy przyjmować złożone preparaty;
• Być może będziesz musiał zastosować środki ułatwiające trawienie pokarmu.

Ta interwencja drastycznie zmienia nie tylko nawyki żywieniowe, ale także cały styl życia człowieka. Poprzednia waga jest zmniejszona o połowę, ale nie będzie już możliwe przywrócenie zwykłej objętości żołądka. Tego psychologicznego dyskomfortu nie da się natychmiast przezwyciężyć, konieczna będzie pomoc specjalisty.

Bypass żołądka

Wskazania do operacji bajpasu są takie same jak do gastrektomii. Chirurgia bajpasowa polega na utworzeniu nowej dodatkowej ścieżki omijającej żołądek za pomocą systemu bajpasów. Podczas tej operacji jama narządu trawiennego zostaje podzielona na 2 części, z których jedna jest połączona z jelitem cienkim, gdzie wchłaniana jest większość składników odżywczych.

Dzięki tej taktyce większość żołądka nie bierze udziału w procesie trawienia, a uczucie sytości następuje znacznie szybciej niż dotychczas.

Operacja przebiega w 2 etapach:

• Po wykonaniu 8 nakłuć w ścianie jamy brzusznej chirurg dokonuje resekcji żołądka i wycina nowy narząd trawienny o objętości do 30 ml.
• Część jelita cienkiego, która intensywnie wchłania składniki odżywcze, zostaje skrócona, a pozostały odcinek jelita jest przyszywany do ściętego nowego żołądka.

W ten sposób osiąga się jednocześnie 2 cele - zmniejsza się objętość spożywanego pokarmu i przyswaja się mniej kalorii.

Możliwe powikłania po operacji bajpasu żołądka:

• Zapalenie otrzewnej z powodu źle wykonanego szwu i wycieku płynnej frakcji pokarmu. Zapalenie otrzewnej grozi pacjentowi śmiercią.
• Pojawienie się blizny w świetle jelita, zmniejszona drożność. Aby leczyć to powikłanie, do światła jelita wprowadza się specjalny balon.
• Naruszenie dopływu krwi do zszytej części żołądka i powstawanie na nim wrzodów wynika z palenia, stresu, wysokiej kwasowości.
• Pojawienie się syndromu dumpingowego z powodu przekroczenia dopuszczalnej ilości węglowodanów w diecie. Objawy: ból w nadbrzuszu, zimne poty, tachykardia.

Takie komplikacje są niezwykle rzadkie, ponieważ takie operacje są wykonywane przez wysoko wykwalifikowanych specjalistów. Po operacji bajpasu, a także po gastrektomii należy uzupełnić objętość składników mineralnych i witamin poprzez dodatkowe spożycie specjalnych środków. Osobliwością tego rodzaju interwencji chirurgicznej jest długi okres pooperacyjny.

Zabieg chirurgiczny polegający na zmniejszeniu żołądka wykonywany jest po dokładnym zbadaniu pacjenta i przy braku przeciwwskazań. Stosuje się je tylko w przypadkach, gdy inne środki okazują się nieskuteczne. Aby utrzymać osiągnięte efekty, aby uniknąć pojawienia się zwiotczenia skóry i mięśni, należy stosować aktywność fizyczną, przyjmować kompleksy witaminowo-mineralne.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.