Urban Gravilat (plant) - Użyteczne Właściwości I Zastosowanie Ziela Gravilat. Rzeka Gravilata, Wieloletnia, Chilijska. Korzeń I Kwiaty Gravilata

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Miasto Gravilat

Przydatne właściwości i zastosowanie gravilatu

Charakterystyka botaniczna miasta Gravilat

Gravilat urban to wieloletnie zioło z rodziny Rosaceae. Ciemna łodyga może osiągać 130 cm długości (długość łodygi zależy od warunków środowiskowych).

Charakterystyczną cechą tej rośliny leczniczej jest obecność grubego kłącza, pomalowanego na jasno brązowy kolor. U podstawy rośliny rosną razem, tworząc rozetę. Pojedyncze, dość duże kwiaty są pomalowane na jasnożółty kolor. Owoce są kuliste, wielokorzeniowe (dojrzewające). Okres kwitnienia miejskiego gravilatu przypada na okres od maja do października.

Naturalnym obszarem dystrybucji grawitacji miejskiej jest europejska część Rosji, Ukrainy, Białorusi, Syberii Zachodniej i Azji Środkowej. Ta roślina lecznicza rośnie prawie wszędzie.

Przydatne właściwości gravilatu

Zarówno nadziemne, jak i podziemne części rośliny leczniczej mają właściwości lecznicze. Zbiór surowców leczniczych następuje na początku kwitnienia (jest to koniec maja). Kłącza suszy się na powietrzu, część nadziemną suszy się w wentylowanym pomieszczeniu chronionym przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Miejski gravilat w swoim składzie chemicznym zawiera garbniki i substancje gorzkie, olejek eteryczny, żywicę, glikozydy i skrobię. Napar leczniczy i wywar z gravilatu mają wyraźne działanie wzmacniające, tonizujące, napotne, wykrztuśne, hemostatyczne, przeciwzapalne, gojące rany, antyseptyczne i ściągające.

Zastosowanie gravilatu

W przeciwieństwie do tradycyjnej medycyny ludowej, doceniono wszystkie działania lecznicze, jakie ma napar i wywar z miejskiego gravilatu na wszelkiego rodzaju schorzenia różnych narządów i układów narządów.

Kwiaty miejskiej gravilata stosowane są przy chorobach o etiologii wirusowej, chorobach nerek, niedoborach witamin oraz przy różnych chorobach układu pokarmowego (zapalenie okrężnicy, wymioty, wzdęcia, kolka jelitowa).

Część nadziemna jest używana przy kaszlu, biegunce, zapaleniu okrężnicy, zapaleniu żołądka, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i malarii. Surowce lecznicze w postaci proszku są stosowane lokalnie jako środek gojący rany.

Część podziemna (kłącze) jest wykorzystywana przy suchym, szczekającym kaszlu, chorobach nerek i wątroby, różnych chorobach przewodu pokarmowego, takich jak zapalenie żołądka, zapalenie jelita grubego, wzdęcia.

Napar z miejskiego gravilata: 10 g pokruszonego surowca leczniczego umieszcza się w termosie i wlewa 200 ml wrzącej wody. Lekarstwo nalega na dwie godziny, po czym napar podaje się doustnie na 1/4 szklanki 3 razy dziennie.

Odwar z miejskiego gravilata (część nadziemna): 20 g surowca leczniczego zalać 250 ml wrzącej wody i umieścić we wrzącej łaźni wodnej na 30 minut. Powstały bulion schładza się, filtruje i stosuje 1 łyżkę stołową (15 ml) 3 razy dziennie.

Odwar z miejskiego grawilatu (część podziemna): 15 g pokruszonego surowca leczniczego wlewa się do 200 ml wrzącej wody i umieszcza we wrzącej łaźni wodnej na 30 minut. Powstały bulion jest schładzany i filtrowany do czystego pojemnika. Produkt nakładać w ciepłej formie po 1 łyżce (15 ml) 3-4 razy dziennie.

Gravilat River

Gravilat rzeczny to wieloletnie zioło z rodziny Rosaceae. Wyprostowana, owłosiona łodyga osiąga wysokość 75 cm Charakterystyczną cechą rośliny leczniczej jest obecność brązowego pełzającego korzenia. Kwiaty są dzwoneczkami (opadające), kielich czerwono-brązowy, korona jasnożółta lub jasnoróżowa. Owocem jest niełupek złożony z haczykiem na końcu. Gravilat rzeczny kwitnie od maja do czerwca, owoce dojrzewają w lipcu-sierpniu.

Naturalnym obszarem rzeki gravilata jest europejska część Rosji (regiony północne i środkowe), wschodnie i zachodnie regiony Syberii, Kaukaz. Miejscem wzrostu są wilgotne, lekko kwaśne gleby, miejsca bagienne, brzegi jezior, rzek i zbiorników wodnych.

Surowce lecznicze to zarówno część nadziemna rośliny (kwiaty i trawa), jak i część podziemna (korzeń). W swoim składzie chemicznym korzeń grawilatu rzecznego zawiera garbniki, węglowodany, żywice, skrobię, garbniki i substancje gorzkie, glikozydy, kwasy organiczne i olejki eteryczne (olejek goździkowy). W świeżych liściach rośliny leczniczej stwierdzono wysokie stężenie kwasu askorbinowego (witaminy C) i karotenu.

Ze względu na unikalny skład chemiczny grawilat rzeczny znalazł szerokie zastosowanie w medycynie ludowej. Napary i wywary lecznicze, a także suchy proszek z korzenia rośliny leczniczej mają właściwości przeciwzapalne, gojące rany, hemostatyczne, antyseptyczne, przeciwbakteryjne, tonizujące, zobojętniające kwas, napotne i przeciwrobacze.

Stosowanie wlewów leczniczych i wywarów z grawilatu rzecznego jest wskazane przy takich schorzeniach jak krwawienia z hemoroidów i macicy, alergie, malaria, choroby przewodu pokarmowego (z towarzyszącą wysoką kwasowością), choroby zapalne nerek, woreczek żółciowy, zaburzenia nerwowe, reumatyzm.

Na zewnątrz wywar z gravilatu jest stosowany w stomatologii na zapalenie jamy ustnej, zapalenie krtani i choroby przyzębia.

Proszek z pokruszonego korzenia grawilatu rzecznego stosuje się na wrzody o różnej etiologii oraz ropne rany.

Napar z ziela rzeki gravilata: aby przygotować napar, 400 ml wrzącej wody wlewa się do 1 łyżki surowca leczniczego i pozostawia na 2 godziny, po czym filtruje i podgrzewa 3 razy dziennie po 1/3 szklanki.

Napar z korzenia grawilatu rzecznego (opcja nr 1): aby przygotować napar, 2 łyżeczki pokruszonego korzenia wlewa się do 200 ml wrzącej wody i podaje przez 1 godzinę w szczelnym pojemniku, następnie filtruje i pobiera 1 łyżkę stołową (15 ml) 3 razy dziennie.

Napar z korzenia grawilatu rzecznego (opcja nr 2): w celu przygotowania naparu 2 łyżeczki pokruszonego korzenia wlewa się do 100 ml wrzącej wody i pozostawia na 1 godzinę w szczelnie zamkniętym pojemniku, po czym powstały napar filtruje się i pobiera 1 łyżkę stołową 3 razy dziennie przed posiłkami.

Odwar z korzenia grawilatu rzecznego (opcja nr 1): w celu przygotowania wywaru 2 łyżki pokruszonego korzenia zalewamy 400 ml wrzącej wody, umieszczamy we wrzącej łaźni wodnej na 10 minut, następnie schładzamy na 1 godzinę (bez wyjmowania z kąpieli wodnej). Powstały bulion jest filtrowany i stosowany miejscowo w chorobach zapalnych jamy ustnej, a także przy bólach stawów i mięśni.

Odwar z korzenia grawilatu rzecznego (opcja nr 2): 6 g suchego surowca leczniczego wlewa się do 400 ml wrzącej wody, a następnie umieszcza we wrzącej łaźni wodnej na 30 minut. Bulion przefiltrowano (na gorąco) do czystego pojemnika i uzyskaną objętość bulionu doprowadzono do 400 ml oczyszczoną wodą. Narzędzie przyjmuje się 3 razy dziennie, 2-3 łyżki stołowe.

Proszek z korzenia grawilatu rzecznego: suchy korzeń pokruszonego surowca leczniczego umieścić w drewnianym moździerzu i dokładnie go zmielić. Przyjmuje się doustnie 0,1 g 3 razy dziennie.

Wieloletnia gravilat

Wieloletnia gravilat to wieloletnia roślina zielna z rodziny Rosaceae. Charakterystyczną cechą wieloletnich gravilatów jest obecność pełzającego korzenia o barwie brązowo-czerwonej.

Wyprostowana owłosiona łodyga osiąga wysokość 50 cm (w zależności od warunków środowiskowych). Liście łodygi są trzy- i pięciopłatkowe. Kwiaty pojedyncze, duże, jasnożółte. Okres kwitnienia wieloletnich gravilata to maj-czerwiec. Owocem jest niełupek złożony, nasiona zakończone są małym szydełkiem.

Naturalnym obszarem wieloletnich gravilatów jest europejska część Rosji, Ukrainy, Białorusi i terytorium zachodniej Syberii.

Surowce lecznicze to zarówno nadziemna część rośliny (łodyga, kwiaty), jak i jej podziemna część (korzeń z kłączem). Młode liście wieloletniej gravilat zawierają kwas askorbinowy, karoten i garbniki. Korzenie i kłącza rośliny leczniczej zawierają w swoim składzie chemicznym glikozydy, garbniki, substancje gorzkie, olejki eteryczne, skrobię i żywice.

Wieloletnia gravilat posiada szereg właściwości leczniczych, które z powodzeniem wykorzystuje się w medycynie ludowej. Lecznicze napary i wywary mają działanie przeciwzapalne, hemostatyczne, gojące rany, przeciwbólowe, ściągające i antyseptyczne.

Chilijski gravilat

Chilijska gravilat to wieloletnia roślina zielna z rodziny Rosaceae. Wyprostowana łodyga osiąga wysokość 60 cm Charakterystyczną cechą chilijskiej gravilata jest obecność jasnoczerwonych, prawie szkarłatnych kwiatów o średnicy około 3 cm, zebranych w kwiatostan wiechowaty. Liście pierzaste, zebrane w podstawową rozetę. Chilijski gravilat kwitnie od końca czerwca do połowy sierpnia.

Naturalnym obszarem chilijskich gravilata jest Ameryka Południowa (Chile).

Ta roślina lecznicza jest od dawna stosowana w medycynie tradycyjnej przez Indian mieszkających w Chile.

Lecznicze napary i wywary mają działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i tonizujące. Stosowane są przy bólach zębów, chorobach zapalnych układu moczowo-płciowego (m.in. zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn i nieregularne miesiączkowanie u kobiet) oraz w stanach zapalnych przewodu pokarmowego.

Gravilat czerwony

Red gravilat to wieloletnie zioło z rodziny Rosaceae. Wyprostowana, owłosiona łodyga osiąga wysokość 30 cm, kwiaty są duże, do 3-4 cm średnicy, mogą mieć barwę od żółto-pomarańczowej do czerwonej. Zebrane kwiaty w kwiatostany o kilku kwiatach. Czerwony gravilat kwitnie od końca maja do końca czerwca.

Obszar naturalny - Grecja, Azja Mniejsza, Bałkany i Kaukaz.

Gravilat czerwony rzadko występuje w przyrodzie. Napary i wywary z tej rośliny nie mają właściwości leczniczych, dlatego nie są stosowane w medycynie (tradycyjnej i ludowej). Gravilat red to dziś bezpretensjonalna forma ogrodowa.

Terry gravilat

Terry gravilat to wieloletnie zioło. Owłosiona łodyga osiąga wysokość 60 cm Pojedyncze podwójne kwiaty mogą być w kolorze złotożółtym lub jaskrawoczerwonym (szkarłatnym). Terry gravilat kwitnie od czerwca do sierpnia.

Napary i wywary z frotte gravilat nie mają żadnego efektu terapeutycznego, dlatego sadzi się je wyłącznie w celach dekoracyjnych.

Korzeń gravilata

Korzeń gravilata posiada szereg właściwości leczniczych, które z powodzeniem wykorzystuje się w medycynie ludowej. Surowce lecznicze można zbierać dwa razy w roku - późną jesienią lub wczesną wiosną. Korzeń jest czyszczony, krojony na małe kawałki i suszony w temperaturze 45 ° C w wentylowanym pomieszczeniu.

W swoim składzie korzeń gravilata zawiera szereg przydatnych substancji, takich jak olejki eteryczne, żywice, substancje gorzkie, garbniki, glikozydy.

Stosowanie wlewu i wywaru z korzenia gravilat ma działanie przeciwzapalne, hemostatyczne, wykrztuśne, żółciopędne, przeciwwymiotne, gojące rany, przeciwbólowe i przeciwnowotworowe.

Przyjmowanie korzenia gravilat jest wskazane przy takich chorobach jak biegunka, wymioty, wzdęcia, czerwonka, zapalenie żołądka (o niskiej kwasowości), krwawienie z macicy i hemoroidów, dyskinezy żółciowe, zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa.

Kwiaty Gravilata

Gravilat to wieloletnia roślina z rodziny Rosaceae. W sumie w przyrodzie występuje 50 rodzajów gravilata, które rosną na różnych kontynentach, a zatem w różnych warunkach klimatycznych. Jedną z charakterystycznych różnic między jednym rodzajem gravilatu a innym jest kształt i kolor kwiatu.

W zależności od rodzaju gravilatu kwiaty mogą mieć barwę białą, różową, żółtą i czerwoną. Płatki mogą być szeroko otwarte lub zebrane w dzwonek (opadające). Kwiaty mogą być pojedyncze lub zebrane w kwiatostany wiechowate lub baldaszkowate (od 3 do 10 sztuk). Istnieje wiele odmian hybrydowych gravilata, które zostały uzyskane przez skrzyżowanie czerwonego gravilata i chilijskiego gravilata.

Uprawa gravilat

Gravilat to wieloletnie zioło, które jest bezpretensjonalne dla warunków środowiskowych. Kwitnie z reguły od maja do lipca. Wiele gatunków gravilata może kwitnąć w okresie letnim od czerwca do sierpnia (hybrydy).

Aby uzyskać najlepszy wzrost gravilatu, najlepiej nadaje się dobrze oświetlone miejsce, ale dopuszczalny jest również lekki półcień. Pomimo tego, że roślina jest mrozoodporna, krzewy rośliny najlepiej okrywać na okres zimowy, szczególnie w przypadku hybrydowych gatunków gravilat.

Roślina rzadko jest narażona na różne choroby i ataki owadów. Wieloletnia gravilat uwielbia obfite podlewanie, ale roślina nie powinna być przepełniona. Gravilat rzeczny świetnie czuje się na terenach podmokłych, dlatego można go sadzić w miejscach o dużej wilgotności (staw, sztuczny zbiornik).

Podczas kwitnienia gravilat wymaga terminowego usuwania suszonych kwiatów.

Nasiona wysiewa się wczesną wiosną, a gotowe sadzonki pod koniec kwietnia (początek ciepłego sezonu).

Rozmnażanie rośliny odbywa się za pomocą nasion (wiosną) lub dzieląc krzewy (wiosną i jesienią).

Przeciwwskazania do stosowania gravilatu

Do tej pory nie zidentyfikowano żadnych przeciwwskazań do stosowania gravilatu. Należy jednak mieć na uwadze, że leki na nim oparte mogą przyczyniać się do krzepnięcia krwi, dlatego ich długotrwałe stosowanie jest wysoce odradzane osobom cierpiącym na zwiększone tworzenie się zakrzepów. Należy również zachować ostrożność podczas przyjmowania leków na bazie gravilatu u pacjentów z niskim ciśnieniem krwi i skłonnością do zaparć.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie Pirogov (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).