Zapobieganie Odleżynom

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Zapobieganie odleżynom

Zadowolony:

• Przyczyny odleżyn
• Etapy odleżyn
• Jak zapobiegać odleżynom?
• Ochrona skóry

Odleżyny nazywane są martwicą tkanek miękkich. Stały nacisk na określone części ciała u pacjentów obłożnie prowadzi do upośledzenia krążenia krwi i normalnego działania impulsów nerwowych, które zapewniają procesy życiowe w komórkach. W rezultacie możliwa jest martwica tkanek miękkich. Zjawisko to w medycynie nazywane jest odleżynami.

Najczęstszymi miejscami ich pojawienia się są kościste wypukłości. Początkowo skóra blednie, po czym pokrywa się obrzękiem, złuszcza się. Odleżyny często obejmują górną warstwę tkanki miękkiej i kości. W takim przypadku otwarta rana może spowodować zatrucie krwi, które jest śmiertelne. Dlatego ważne jest, aby unikać odleżyn. Ryzyko ich pojawienia się jest największe na kości krzyżowej, łokciach, łopatkach, pośladkach. Istnieją dwa rodzaje odleżyn: egzogenne i endogenne. Pierwszy rodzaj to martwica tkanek w wyniku obciążenia mechanicznego. W przypadku gatunku endogennego wiodącą rolę odgrywają zaburzenia w funkcjonowaniu narządów i układów organizmu.

Przyczyny odleżyn

Do powstawania odleżyn przyczynia się wiele czynników. Wśród nich największy wpływ na martwicę tkanek miękkich mają:

• brak ruchu, rzadka zmiana pozycji pacjenta - lekarze zalecają regularne przewracanie leżącego pacjenta. W końcu ciągłe ściskanie nie pozwala na krążenie krwi przez naczynia włosowate. Zaburzony jest metabolizm, tkanki miękkie nie otrzymują niezbędnych dla komórek pierwiastków, w wyniku czego następuje ich martwica.
• tarcie i ślizganie - skóra pacjenta jest bardzo wrażliwa na jego działanie. Tarcie ciała pacjenta może uszkodzić tkanki miękkie i naczynia włosowate.
• niewłaściwe odżywianie - elastyczność skóry spada wraz z brakiem białka, kwasu askorbinowego i płynu w organizmie, dlatego pod ciśnieniem łatwo ulega kontuzjom.
• zmarszczki w pościeli, które powodują dodatkowe tarcie;
• zbyt sucha lub wilgotna skóra;
• nadwaga i zwiększona potliwość.

Etapy odleżyn

1. W pierwszym etapie na bladej skórze w miejscach szczególnie podatnych na tę chorobę widoczne są odleżyny. Z biegiem czasu pojawia się tam obrzęk. Osoba odczuwa ból podczas dotykania tych miejsc na skórze;
2. Drugi etap charakteryzuje się zmianami w skórze właściwej i naskórku. Obrzęk staje się jeszcze bardziej zauważalny, przypominając pęcherz wypełniony płynem;
3. Odleżyny trzeciego stopnia są bardzo częste. Wrzody pojawiają się stopniowo w całym ciele. Co więcej, dotyczy to nie tylko wszystkich warstw skóry, ale także tkanki mięśniowej;
4. Najbardziej niebezpieczny jest ostatni etap odleżyn. W tym przypadku dotyczy to tkanki kostnej. Rany są głębokie i bardzo bolesne. W bolesnych miejscach na powierzchni zauważalna jest strupa martwych tkanek miękkich.

Jak zapobiegać odleżynom?

Istnieje możliwość zabezpieczenia się przed wystąpieniem owrzodzeń na skórze pacjenta poprzez prowadzenie profilaktyki i zapewnienie odpowiedniej pielęgnacji. Konieczne jest monitorowanie nie tylko stanu zewnętrznego skóry, warunków sanitarnych, ale także odżywiania. Szczególnej ostrożności wymagają pacjenci z cukrzycą, otyłością i nietrzymaniem moczu.

Materac przeciwodleżynowy

Obecnie w sprzedaży dostępne są specjalne modele, które zapewniają zmianę punktów nacisku na ciele poprzez ruch powietrza. Dzięki tej właściwości krążenie krwi nie jest zaburzone. Nowoczesne materace na odleżyny działają niemal bezgłośnie. Ponadto, w przeciwieństwie do pierwszych modeli, nie pobierają dużo energii elektrycznej. Materac odleżynowy pozwala rzadziej przewracać pacjenta i ułatwia opiekę nad nim.

Pacjenta należy przenosić, najpierw podnosząc go. W przeciwnym razie w wyniku poślizgu i tarcia na skórze powstają uszkodzenia prowadzące do odleżyn.

Ważne jest, aby monitorować dietę pacjenta. Dieta powinna zawierać pokarmy zawierające cynk, żelazo i inne korzystne pierwiastki śladowe. Odleżyny są często spowodowane brakiem żelaza. Są bogate w nabiał, ryby, drób, kurze jaja. Pacjent powinien jeść więcej zielonych warzyw i świeżych owoców. Dla pacjentów, których układ pokarmowy nie radzi sobie dobrze z mięsem, alternatywą są buliony.

POWIĄZANE: Lista domowych środków na odleżyny

Ochrona skóry

• Zapobieganie odleżynom oznacza częstą zmianę prania. Pomaga to utrzymać skórę w czystości. Ostrożnie wkładaj świeżą pościel, aby uniknąć zagniecenia łóżka. Tworzą dodatkowe tarcie i uszkadzają skórę. Paznokcie powinny być krótkie zarówno dla pacjenta, jak i dla opiekuna. W przeciwnym razie skórę można łatwo zarysować.
• Odzież dla pacjenta powinna być luźna. Jeśli uciska lub jest zbyt ciasny, doprowadzi to do słabego krążenia. Musisz wybrać modele bez guzików, sztywnych szwów, kieszeni. Tkaniny syntetyczne negatywnie wpływają na skórę, dlatego len i odzież powinny być uszyte z naturalnych materiałów. Nie należy dopuścić do przegrzania ciała pacjenta. Zwiększona potliwość zwiększa ryzyko odleżyn.
• Skóra powinna być zawsze czysta. Aby to zrobić, należy go traktować wilgotną gąbką. W takim przypadku musisz działać bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić górnych warstw skóry. Skórę zbyt suchą należy nawilżyć, a tłustą wysuszyć. Nie zaleca się stosowania środków przeciwbakteryjnych. Na przykład mydło, oczyszczając skórę, niszczy pożyteczne bakterie na jej powierzchni. Po zabiegach wodnych wilgoć usuwa się ręcznikiem. W takich przypadkach nie należy pocierać skóry.

• Nietrzymanie moczu jest często jedną z przyczyn odleżyn. Pacjenci, którzy mają z tym trudności, powinni jak najczęściej zmieniać bieliznę i używać pieluch. W przypadku wzmożonej potliwości, przetrzyj skórę gąbką zamoczoną w słabym roztworze octu jabłkowego.

Leczenie odleżyn to długi i bolesny proces. Jeśli pacjent jest odpowiednio pielęgnowany, można uniknąć wrzodów. Najważniejsze jest utrzymanie czystości ciała i łóżka pacjenta, zapewnienie mu dużej ilości napojów i zróżnicowanej diety oraz regularna zmiana pozycji ciała.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.