Przetoka Odbytnicza (przetoka Okołodbytnicza), Przetoka Odbytu

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Przetoka odbytnicza

Przetoka okołoodbytnicza powstaje w wyniku zaburzeń metabolicznych w tkance wokół brodawki odbytnicy. Najczęściej występuje to na tle paraproctitis lub odbytnicy, którego objawem jest ropień celulozy.

Główne objawy przetoki odbytu to ropna lub krwawa wydzielina, ból, swędzenie, podrażnienie naskórka okolicy odbytu.

Niezależnie od miejsca lokalizacji przetoka okołostrumieniowa to kanał łączący bańkę odbytnicy lub okolicę odbytu z pobliskimi narządami wydrążonymi.

Czynniki wywołujące paraproctitis:

• Colibacillus,
• Staphylococcus aureus,
• Paciorkowiec,
• Clostridia,
• Gruźlica.

Przetoka odbytnicza jest konsekwencją ostrego lub przewlekłego zapalenia odbytu, obejmującego krypty odbytu (zatoki odbytu), przestrzeń między zwieraczami i tkankę wokół odbytnicy. Krypta odbytu dotknięta zapaleniem odbytnicy staje się jednym z otworów przetoki zlokalizowanych w grubości tkanki.

Przetoka okołostrumieniowa charakteryzuje się częstymi nawrotami, dręczy pacjenta, przebiega z ciężkimi objawami miejscowymi i znacząco pogarsza ogólny stan zdrowia. Jeśli choroba trwa wystarczająco długo, zwieracz odbytu pacjenta ulega deformacji i zwiększa się ryzyko zachorowania na raka jelita dolnego.

Zadowolony:

• Klasyfikacja przetok okołoodbytniczych
• Przyczyny pojawienia się przetoki odbytniczej
• Objawy przetoki odbytu
• Diagnostyka
• Leczenie przetoki odbytniczej
• Prognoza i zapobieganie pojawieniu się przetoki okołostopniowej

Klasyfikacja przetok okołoodbytniczych

W zależności od obrazu klinicznego wyróżnia się następujące postacie przetoki okołostopniowej:

• Niekompletna przetoka to rodzaj, który nie wychodzi na powierzchnię. Kanał kończy się w tkance okołotarczowej, jest to etap pośredni przed utworzeniem pełnej formy. Jeśli rozwiną się ropne procesy, niepełna przetoka znajduje wyjście, przekształcając się w pełną.
• Pełna przetoka ma jeden lub więcej wlotów, które rozpoczynają się na ścianie odbytnicy i jeden wylot, który kończy się w skórze w pobliżu odbytu.

Klasyfikacja według lokalizacji względem zwieracza:

• Lokalizacja wewnątrzzwieraczowa - przetoka ma kanał prosty, otwór wewnętrzny w jednej z krypt, otwór zewnętrzny w pobliżu odbytu.
• Lokalizacja przezzwieraczowa - przetoka ma rozgałęzione kanały, ropne kieszenie w tkance okołostopniowej, w okolicznych tkankach tworzą się blizny. Kanał przetoki zlokalizowany jest pod skórą, na powierzchni lub głęboko w zwieraczu.
• Lokalizacja zewnątrzzwieraczowa - przetoka powstaje w wyniku ostrego zapalenia paraproctitis, ma długi skręcony przebieg, kilka wyjść. Otwór wewnętrzny otwiera się w okolicy zatoki odbytu (krypty).

Stopień złożoności przetoki zewnątrzzwieraczowej:

• I stopień - przejście przez przetokę jest proste i wąskie, nie ma blizn, nacieków, ropni.
• Drugi stopień - wewnętrzny otwór otoczony tkanką bliznowatą, nie ma oznak zapalenia.
• Trzeci stopień - nie ma tkanki bliznowatej, w tkance rozwija się proces zapalny z tworzeniem się ropy.
• Czwarty stopień - przetoka ma powiększony otwór wewnętrzny, nacieka, tkankę bliznowatą.

Przyczyny pojawienia się przetoki odbytniczej

Zdecydowana większość przypadków patologii to powikłanie ostrego zapalenia przyzębia. Z powodu penetracji infekcji do tkanki okołostopniowej w ścianie bańki odbytnicy tworzy się ropień. Po otwarciu tworzy się pięść. Takie powikłanie jest diagnozowane, jeśli pacjent nie skonsultował się z lekarzem w odpowiednim czasie lub chirurg ogranicza promień operacji.

Choroby lub stany prowadzące do pojawienia się przetoki:

• Uraz lub resekcja odbytnicy;
• Powikłanie porodu;
• Prezentacja piersi płodu, łzy w kanale rodnym;
• Powikłanie po operacjach ginekologicznych;
• Choroba Crohna;
• Gruźlica odbytnicy;
• Rak odbytnicy;
• Uchyłkowatość odbytnicy;
• AIDS;
• Syfilis;
• Chlamydia.

Objawy przetoki odbytu

Na początku choroby na skórze w pobliżu odbytu pojawia się garbaty otwór. Uwalnia się z niej ropa i posoka, brudzą bieliznę, a tych śladów nie sposób przeoczyć. Pacjent musi użyć elektrod, umyć okolice odbytu, wziąć kąpiel nasiadową. Do objawów tych dochodzi świąd, maceracja skóry na skutek ciągłej ekspozycji na wydzieliny oraz nieprzyjemny zapach.

Przy dobrym drenażu przetoki ból jest słaby. Nasila się przy przewlekłym zapaleniu niepełnej przetoki, nasila się przy wypróżnieniach, kaszlu i długim marszu.

Po okresach zaostrzeń następują okresy remisji. Zaostrzenie występuje, gdy kanał przetokowy jest zatkany ropną masą, produktami martwicy i ziarninowaniem. W rezultacie powstaje ropień, który samoistnie się otwiera, a oddzielanie się ropy i posoki jest czasowo zmniejszone. Mimo to zewnętrzne otwarcie przetoki nigdy się nie zagoi, po chwili zaostrzenie się powtarza.

Podczas remisji, jeśli pacjent uważnie przestrzega higieny, nie odczuwa silnego bólu ani nieprzyjemnych objawów.

Jednak długotrwała choroba z częstymi zaostrzeniami pozostawia następujące objawy:

• Bezsenność,
• Hipertermia,
• Słabość,
• Nerwowość,
• Bół głowy,
• Asthenization.

Zmiany tkankowe wynikające z przedłużającego się przebiegu złożonych postaci choroby:

• Niewydolność zwieracza odbytu;
• Deformacja kanału odbytu;
• Blizny mięśni zwieracza;
• Pektenoza - bliznowacenie kanału odbytu;
• Zwężenie kanału odbytu.

Diagnostyka

Całą przetokę można zdiagnozować na podstawie oględzin. Na skórze w okolicy odbytu pacjenta pojawia się przetoka, z której uwalniana jest ropa i krwawy śluz. Jeśli przetoka ma jedną dziurę, jest to konsekwencja ostrego zapalenia paraproctitis. Dwa otwory kanału przetokowego po prawej i lewej stronie odbytu są objawami przetoki okołostałowej w kształcie podkowy.

Zależność rodzaju wydzieliny od kształtu przetoki:

• Bezwonna żółta ropa - stan po paraproctitis;
• Obfite wydzielanie cieczy - zmiana gruźlicza;
• Skąpe drobne wydzieliny - przetoka po promienicy;
• Krwawe lub krwawe wydzieliny są możliwymi konsekwencjami złośliwości procesu przetokowego.

Jeśli przetoka jest niekompletna, w badaniu cyfrowym odbytnicy ujawnia się pojedynczy otwór wewnętrzny. Kobiety cierpiące na tę chorobę muszą zostać zbadane przez ginekologa, aby wykluczyć przetokę pochwową.

Dodatkowe metody diagnostyczne i ich cel:

• Sondowanie - określenie kierunku i rozgałęzienia przetoki, jej lokalizacji względem zwieracza;
• Anoskopia - badanie kształtu i długości kanału przetokowego;
• Fistulografia - badanie rentgenowskie ze środkiem kontrastowym w celu określenia objętości przetoki;
• Sigmoidoskopia - ocena stanu błony śluzowej, wykrywanie guzów;
• Irygoskopia - różnicowanie z chorobami o podobnych objawach (torbiel tkanki okostnej);
• Sfinkterometria - badanie funkcjonalności zwieracza odbytu;
• Ultrasonografia - kompleksowa diagnostyka.

Leczenie przetoki odbytniczej

Aby uzyskać całkowite wyleczenie przetoki, istnieje tylko jedna radykalna metoda - jest to interwencja chirurgiczna. Operacja nie jest wykonywana, gdy otwory są zamknięte w czasie remisji, ponieważ w tym przypadku nie można ocenić obszaru dotkniętego chorobą, może dojść do uszkodzenia zdrowej tkanki lub całkowitego wycięcia kanału przetokowego.

W przypadku zaostrzenia zapalenia paraproctitis chirurg otwiera ropień, eliminuje ropę i przepisuje pacjentowi leczenie środkami przeciwbakteryjnymi. Dodatkowo stosowane są zabiegi fizjoterapeutyczne (UFO, elektroforeza). Gdy tylko proces zapalny ustąpi, kanał przetokowy zostaje wycięty.

Techniki operacyjne:

• Wycięcie przetoki do światła odbytu;
• Otwarcie ropnych smug;
• Drenaż nacieków;
• Zamknięcie zwieracza;
• Zamknięcie garściowego otworu płatkiem własnej tkanki mięśniowej i śluzowej.

Chirurg wybiera technikę operacji w zależności od stopnia uszkodzenia i lokalizacji przetoki względem zwieracza.

Po operacji mogą wystąpić powikłania w postaci niewydolności zwieracza odbytu, a także nawroty choroby. Ich prawdopodobieństwo jest znacznie zmniejszone dzięki terminowemu rozpoczęciu leczenia i prawidłowej technice operacyjnej.

Prognoza i zapobieganie pojawieniu się przetoki okołostopniowej

Przetoki wewnątrz- i przezzwieraczowe o niskiej lokalizacji dobrze reagują na leczenie i rzadko nawracają. Głębokie przetoki zewnątrz- i przezzwieraczowe charakteryzują się długim przebiegiem choroby i częstymi nawrotami.

Aby uniknąć pojawienia się patologii, musisz spróbować wykluczyć urazy odbytu, w odpowiednim czasie leczyć paraproctitis.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.