Choroba Raynauda (zespół) - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 02:16

Choroba Raynauda (zespół)

Zadowolony:

• Objawy choroby Raynauda
• Przyczyny choroby Raynauda
• Diagnoza choroby Raynauda
• Leczenie choroby Raynauda

Choroba Raynauda to choroba z grupy angiotrofonuroz, która charakteryzuje się ostrym zaburzeniem krążenia tętniczego w ograniczonych obszarach ciała (w stopach i dłoniach). Zaburzenie rozwija się pod wpływem czynników egzogennych i endogennych. Choroba Raynauda nazywana jest również zespołem angiotrofoalgicznym, neuropatią naczyniowo-troficzną, nerwicą naczynioruchową.

Choroba występuje częściej w krajach o zimnym klimacie. 5 razy częściej dotyka przedstawicieli kobiet w wieku od 40 do 50 lat.

Konieczne jest odróżnienie choroby Raynauda od zespołu Raynauda, gdyż pomimo podobieństwa objawów różnią się one czynnikiem etiologicznym. Faktem jest, że po tym, jak Maurice Reynaud opisał objawy i etiologię choroby, stwierdzono, że może się ona rozwijać jako niezależna choroba z powodu dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego i może działać jako zespół innych patologii. To jest przyczyna różnicy między tymi dwoma pojęciami.

Objawy choroby Raynauda

Objawy choroby Raynauda można rozpatrywać w zależności od etapu procesu patologicznego:

Objawy pierwszego stadium choroby Raynauda. Obszar dotknięty chorobą może być powierzchnią stóp lub dłoni, a czasami małżowiny uszne, usta, nos zaczynają blaknąć, stają się zimne po dotknięciu. Wrażliwość w dotkniętym obszarze znika lub znacznie spada.

Czas trwania ataku jest bardzo zróżnicowany i może trwać od minuty do kilku godzin. Po usunięciu skurczu naczyń skóra wraca do normalnego stanu.

Częstość występowania ataków jest różna, ale będą się powtarzać, im częściej, im bardziej choroba postępuje. Z biegiem czasu, oprócz naruszenia wrażliwości, osoba zacznie odczuwać ból.

Parestezje, zimne palce, wybielanie skóry na tym etapie najczęściej występują w wyniku narażenia na zimno, z podniecenia, podczas palenia itp.

Objawy drugiego stadium choroby Raynauda (angioparalityczna). Na tym etapie, oprócz skurczu naczyń, dodaje się zjawisko asfiksji. Podczas ataku skóra nabiera niebiesko-fioletowego koloru, równolegle pojawiają się wyraźne bóle, wrażliwość całkowicie znika. Po zakończeniu ataku skóra na dotkniętych obszarach staje się jasnoczerwona i możliwy jest wzór naczyniowy w postaci siatki.

Aby rozpocząć atak na drugim etapie rozwoju choroby, nie ma już potrzeby wpływu żadnego czynnika, pojawia się spontanicznie i trwa długo.

Objawy trzeciego stadium choroby Raynauda (trophoparalytic). Asfiksja narasta z upływem czasu, powodując pojawienie się pęcherzy na dotkniętych sinicą i obrzęku obszarach ciała. Widać w nich krwawą zawartość. Kiedy pęcherz się otwiera, pod nim znajdują się obszary martwiczej tkanki. Jeśli choroba jest ciężka, może dojść do uszkodzenia mięśni, aż do kości. Z biegiem czasu owrzodzona powierzchnia jest pokryta bliznami.

Pierwszy i drugi etap mogą trwać od 3 do 5 lat. Jeśli dotkniętym obszarem są dłonie lub powierzchnia stóp, często obserwuje się połączenie objawów wszystkich trzech etapów w tym samym czasie.

Choroba Raynauda ma tendencję do nawrotów. Różnica między chorobą a zespołem pod względem nasilenia objawów polega na tym, że w zespole częściej obserwuje się gangrenę dotkniętego obszaru, nasilają się zaburzenia troficzne, tworzą się obszary martwicy, łączą się uszkodzenia płytek paznokciowych i ich deformacja.

Przyczyny choroby Raynauda

Przyczyn choroby Raynauda nie można rozpatrywać oddzielnie od mechanizmu rozwoju choroby. Polega na naruszeniu planu organicznego i funkcjonalnego, wpływając zarówno na ściany naczyń, jak i na aparat odpowiedzialny za ich unerwienie. W rezultacie dochodzi do naruszenia nerwowej regulacji naczyń krwionośnych, więc reagują na różne wpływy skurczami, po których następuje narastająca atrofia.

Zespół Reina powoduje:

• Choroby autoimmunologiczne wpływające na tkankę łączną: toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa, reumatoidalne guzkowe zapalenie wielostawowe, reumatyzm, zespół Sjogrena, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie okołotętnicze.
• Choroby naczyniowe to choroba Takashyu, miażdżyca zarostowa nóg itp.
• Uszkodzenia nerwów obwodowych w obecności cukrzycy (polineuropatia).
• Odurzenie organizmu ołowiem, solami arsenu, cytostatykami i ergotaminą.
• Naruszenia lepkości krwi: krioglobulinemia, czerwienica prawdziwa, makroglobulinemia Waldenstroma.
• Osteochondroza górnego odcinka kręgosłupa piersiowego i szyjnego.

• Długotrwałe narażenie na wibracje wraz z rozwojem choroby wibracyjnej.
• Brak autonomicznej regulacji nerwowej - jamistość rdzenia.
• Zaburzenia w funkcjonowaniu nadnerczy, tarczycy i przytarczyc.
• Rzadziej zespół Reina wywołuje dodatkowy zespół żebra szyjnego, zespół cieśni nadgarstka i zespół mięśnia pochyłego przedniego.

Z kolei przyczyny choroby Raynauda leżą w patologiach ośrodkowego układu nerwowego i rdzenia kręgowego z udziałem w tym procesie podwzgórza, pnia mózgu i kory. Te patologiczne procesy prowadzą do tego, że impulsy regulujące pracę naczyń krwionośnych są przekazywane z upośledzeniem.

Diagnoza choroby Raynauda

Diagnoza choroby Raynauda sprowadza się do analizy skarg pacjentów i opiera się również na zebraniu wywiadu. Podstawową rolę odgrywa nieodpowiednia reakcja ze zmianą koloru skóry stóp i dłoni na działanie zimna. Azbestowe wybielanie ograniczonych obszarów skóry pod wpływem niskich temperatur obserwuje się w 78% przypadków u pacjentów z chorobą Raynauda.

Podkreślono następujące kryteria diagnostyczne oceny odpowiedzi pacjenta na zimny test w okresie między atakami:

• Skóra nie zmienia koloru - zespół nie jest potwierdzony;
• Skóra zmienia kolor, pojawia się uczucie drętwienia, parestezje - istnieje możliwość wystąpienia zespołu;
• Skóra zmienia kolor na niebieskawy, następuje zaczerwienienie, powtarzają się ataki - zespół jest potwierdzony.

Ponadto stosuje się następujące instrumentalne metody badania, takie jak: termografia obszaru dotkniętego chorobą, przepływomierz dopplerowski, angiografia obwodowego łożyska naczyniowego, kapilaroskopia naczyń przedniej powierzchni narządu wzroku i łożyska paznokcia.

Aby zidentyfikować chorobę Raynauda lub zespół Raynauda pacjenta, stosuje się następujące cechy różnicujące:

Zespół Raynauda	Choroba Raynauda
Wiek początku choroby	30 lat i więcej	Nieważne
Ogólnoustrojowa choroba tkanki łącznej	Ujawniony toczeń rumieniowaty, twardzina skóry itp.	Nie
Uszkodzenia kończyn są symetryczne	tak	Nie
Zmiany troficzne, martwica, zanik tkanek	Tam są	Nieobecny
Wyniki kapilarne	Istnieją zmiany morfologiczne we wzorze mikronaczyń	Bez zmian
ESR	Zwiększona	W normalnych granicach
ELISA krwi na przeciwciała przeciwjądrowe	Pozytywny	Negatywny
Obecność skurczów naczyniowych (kryzysów) w tkance płucnej i nerkach	Tam są	Nieobecny
Pletyzmografia zimna	Zmniejszone ciśnienie	Ciśnienie jest normalne lub nieznacznie zmniejszone
Przepływomierz dopplerowski	Przepływ krwi jest znacznie zmniejszony	W normalnych granicach

Zespół Raynauda jest potwierdzony obecnością innych chorób, dla których działa jako zespół objawów. Choroba Raynauda jest przedstawiana jako diagnoza, jeśli takie choroby nie występują, a także na podstawie dokładnej diagnozy.

Leczenie choroby Raynauda

Leczenie choroby Raynauda sprowadza się przede wszystkim do wyeliminowania wszystkich możliwych czynników sprzyjających wystąpieniu skurczów. Są to palenie, hipotermia, narażenie na wibracje i inne egzogenne wpływy.

Ważne jest ustalenie choroby podstawowej, która wywołała zespół Raynauda, jeśli taka diagnoza zostanie potwierdzona. W zależności od tego, dana osoba zostanie przypisana do określonej grupy niepełnosprawności. Jeśli jednak pacjent jest niezdolny do pracy, wówczas niepełnosprawność można przypisać zespołowi Raynauda.

Pomoc w nagłych wypadkach podczas ataku skurczu naczyń jest ograniczona do następujących:

• Chroń osobę tak bardzo, jak to możliwe przed wpływem prowokatora.
• Ogrzej dotknięty obszar - wykonaj masaż, podaj pacjentowi obfity gorący napój.
• Wstrzyknij lub weź doustnie lek przeciwskurczowy (Platafillin, No-shpu, Drotaverin). W przypadku silnego bólu należy zastosować środek przeciwbólowy.

Według uznania lekarza prowadzącego przepisywane są następujące leki:

• Leki rozszerzające naczynia na bazie nifedypiny (Nifedipine, Cordaflex, Osmo-adalat, Corinfar, Cordipin, Nifecard, Fenigidin), a także środki na bazie nikardypiny i werapamilu (Isoptin, Finoptin, Verogalid).
• Leki są inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (Capoten, Captopril).
• Ketanserin jako bloker działania serotoniny.
• Preparaty normalizujące skład krwi, poprawiające jej mikrokrążenie - Trental, Agapurin, Pentoxifylline, Dipyramidol, Vasonit.
• Preparaty z grupy lipidowych substancji fizjologicznie czynnych - Vap, Vazaprostan, Alprostan, Caverject.

Konieczne jest uzupełnienie terapii zachowawczej fizjoterapeutycznymi metodami leczenia. Zabiegi takie jak kąpiele galwaniczne, terapia błotna, UHF, hiperbaria tlenowa, refleksologia sprawdziły się. Na zalecenie specjalisty należy wykonać kompleks terapii ruchowej.

Jeśli konserwatywne metody nie dają efektu, można przeprowadzić operację - sympatektomię lub gangliektomię.

Progresywne metody leczenia zespołu Raynauda obejmują terapię komórkami macierzystymi, które pomagają normalizować przepływ krwi.

Prognozy dotyczące życia są generalnie korzystne, jednak w dużej mierze zależą one od progresji choroby podstawowej. Ponadto możliwe jest spontaniczne ustąpienie napadów niedokrwienia przy zmianie stylu życia, po rzuceniu palenia, zmianie klimatu i warunków pracy.

Nie ma podstawowych środków zapobiegawczych dla choroby Raynauda, a wtórne środki zapobiegawcze są zredukowane do maksymalnej eliminacji czynników prowokujących.

Autor artykułu: Sokov Andrey Vladimirovich | Neurolog

Wykształcenie: W 2005 roku odbył staż w Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Medycznym im. Seszenowa i uzyskał dyplom z neurologii. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe na specjalności „Choroby układu nerwowego”.