Ból Kostki

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Ból kostki

Staw skokowy ma złożoną strukturę. Kość skokowa stopy jest połączona z kośćmi podudzia. Połączenie jest utrzymywane przez trzy grupy silnych więzadeł. Powierzchnie stawowe pokryte są tkanką chrzęstną. Jama stawowa jest wypełniona płynem maziowym.

Staw skokowy zapewnia jedynie zgięcie stopy. Złącze nie wykonuje zginania bocznego i obrotu. Jeśli te ruchy są wykonywane na siłę, następuje uszkodzenie kostki, któremu towarzyszy ból i obrzęk.

Wszystkie choroby powodujące ból kostki można podzielić na:

• Choroby związane z uszkodzeniem stawu skokowego i stopy (zwichnięcia, podwichnięcia, zerwanie więzadeł, złamania).
• Choroby dystroficzne (deformująca artroza stawu skokowego).
• Zapalne choroby stawów.
• Choroba ścięgna Achillesa.

Choroby związane z urazem kostki stopy

Najczęściej urazy stawu skokowego są związane z urazami, które występują, gdy stopa jest schowana do wewnątrz lub na zewnątrz, gdy osoba spada z wysokości na pięty, gdy stopa zostaje uszkodzona przez ciężkie przedmioty, które spadły na stopę. Spośród nich najczęściej rejestruje się uszkodzenia więzadeł i złamania kostek. Bezpośrednio po urazie pojawia się obrzęk, który wiąże się z pęknięciem naczyń krwionośnych.

Traumie zawsze towarzyszy silny ból. Jeśli obie kostki są złamane, to z powodu podwichnięcia stopy stopa jest przemieszczana do wewnątrz lub do tyłu. Często przy badaniu palpacyjnym można zidentyfikować fragmenty kości. Kiedy stopa jest uciskana, naczynia krwionośne pękają i pojawiają się rozległe krwiaki z tyłu stopy.

Kiedy aparat więzadłowy jest uszkodzony wraz ze złamaniem kostki, kość skokowa zostaje przemieszczona, tworząc zwichnięcie stawu.

Podwichnięcie stawu skokowego występuje u osób otyłych lub w przypadku osłabienia (uszkodzenia) aparatu więzadłowego, które można powtarzać kilkakrotnie. Przy częstych podwichnięciach chrząstka stawowa zaczyna ulegać uszkodzeniu, co ostatecznie prowadzi do rozwoju artrozy.

Skręcenia więzadeł są powszechne w praktyce urazowej. Występuje, gdy niezręczny ruch podczas chodzenia lub biegania, gdy cały ciężar ciała jest przenoszony na jeden staw. Słuszne byłoby stwierdzenie, że nie rozciągnięcie, ale zerwanie całego więzadła lub części jego włókien.

Przy lekkim skręceniu więzadła ulegają erozji na poziomie mikroskopowym. Znaczna ilość włókien może również ulec erozji. W przypadku ciężkiego urazu więzadło może całkowicie pęknąć. Czasami jest to niezależna choroba. Ale często całkowitemu zerwaniu więzadeł towarzyszą zwichnięcia, podwichnięcia i złamania. Obiektywnie pojawia się obrzęk stawu, pojawia się silny ból, czasami pojawia się krwiak tkanek miękkich.

Zerwanie więzadła jest diagnozowane na podstawie prześwietlenia. Zdjęcie rentgenowskie pokazuje przemieszczenie i złamania stawów. Za pomocą rezonansu magnetycznego można zobaczyć obraz warstwy po warstwie więzadeł, ścięgien, złamań i pęknięć.

Leczenie urazów więzadeł opiera się na kilku postulatach:

• Zabezpieczyć staw przed naprężeniami (nałożenie środków mocujących - bandaże ośmiokierunkowe, opatrunki gipsowe, szyny, orteza).

• Łagodzenie bólu i obrzęku za pomocą leków (niesteroidowe leki przeciwzapalne i blokada nowokainy), nakładanie bandaży uciskowych i zimnych okładów.
• Ewakuacja krwi wlanej do jamy stawu w przypadku kontuzji.
• Zabiegi rehabilitacyjne (terapia ruchowa, masaż i stosowanie technik fizjoterapeutycznych w postaci prądów diadynamicznych, aplikacje parafinowe, terapia UHF itp.).

Więzadła dobrze rosną razem nawet po całkowitym zerwaniu. Jeśli zerwanie więzadła jest nieznaczne (na poziomie mikro), wystarczy opatrunek chłodzący i odpoczynek. Z reguły powrót do zdrowia trwa do 10 dni.

W przypadku zerwania znacznej części włókien więzadła należy przez 10 dni nosić urządzenie mocujące - ortezę. Ortezy ograniczają ruchomość kończyny, zmniejszając tym samym obciążenie stawu i przyspieszając czas rekonwalescencji. Możesz założyć ośmiokierunkowy bandaż lub szynę na 2 do 3 tygodni. Konieczne jest przeprowadzenie terapii ruchowej. Zabieg trwa około 1 miesiąca.

Przy całkowitym zerwaniu więzadła zakłada się gips lub szynę gipsową. Jeśli całkowitemu pęknięciu towarzyszy złamanie i / lub zwichnięcie stopy, wówczas unieruchamiane są jednocześnie 2 stawy - kostkę i kolano.

Przy rozległych krwotokach w stawach i tkankach okołostawowych wykonywana jest interwencja chirurgiczna (zszycie więzadeł i usunięcie uszkodzonej tkanki).

Deformująca artroza stawu skokowego (choroba zwyrodnieniowa stawów)

Deformująca artroza jest dość poważną chorobą, która prowadzi do niepełnosprawności i niepełnosprawności. Najczęściej choroba rozwija się po urazach kostek kości piszczelowej, złamaniach głowy kości strzałkowej i urazach kości skokowej. Nieprawidłowości wynikające z urazów podczas ruchu uszkadzają powierzchnie stawowe, co powoduje bóle stawów i mięśni.

Staw puchnie, występuje ograniczenie jego ruchliwości i naruszenie chodu. Zapalenie i zniszczenie stawu zaczyna się od chrząstki stawowej, a kończy się jej grubą deformacją. Zmniejsza się zdolność pacjenta do pracy, często występuje niepełnosprawność.

Głównymi objawami choroby zwyrodnieniowej stawów są ból i obrzęk, który nasila się podczas chodzenia. Występuje chrupnięcie w stawie. Ruchliwość stawów jest stopniowo ograniczana iz czasem osiąga znaczne poziomy.

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów ma na celu zapobieganie wystąpieniu stanu zapalnego w stawie (uśmierzenie bólu, zmniejszenie obrzęku), co powinno poprawić jego funkcję motoryczną.

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zmniejsza poziom zapalenia stawu i łagodzi ból. Są reprezentowane przez bardzo szeroką gamę leków: indometacynę, diklofenak, ibuprofen, Aertal, Voltaren, Navalis itp.
• Normalizacja procesów metabolicznych w tkance chrzęstnej (chondroprotectors glukozamina i siarczan chondroityny). Substancje te pomagają naprawić uszkodzoną tkankę chrzęstną i poprawiają produkcję płynu stawowego. Ich działanie jest szczególnie wyraźne w początkowych stadiach choroby zwyrodnieniowej stawów, a ich stosowanie jest całkowicie bezużyteczne przy prawie całkowitym zniszczeniu chrząstki (III etap).

Chondroprotektory są dostępne w postaci zastrzyków, maści, kremów i żeli. Ich przedstawiciele: Artra, Rumalon, Structum, Alflutop itp.

Artretyzm

Dna, toczeń rumieniowaty układowy i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa powodują zapalenie stawu skokowego. Zapalenie stawów występuje, gdy drobnoustroje dostają się do uszkodzonego stawu z krwi i limfy.

Zapalne zapalenie stawów występuje z wyraźnymi objawami: silnym bólem, sztywnością rano, obrzękiem i zaczerwienieniem w okolicy stawów, podwyższoną temperaturą ciała, znacznym spadkiem aktywności fizycznej.

Istnieje wiele przyczyn zapalenia stawów skokowych. Tak więc w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa, w wyniku zwiększonego poziomu agresji własnego układu odpornościowego na jego tkanki, w tkankach stawu powstaje proces zapalny. Elastyczne struktury tkanki łącznej zaczynają być zastępowane tkanką kostną, co prowadzi do całkowitego unieruchomienia stawu.

W przypadku dny kryształy kwasu moczowego odkładają się w tkankach stawu. Wokół stawu tworzą się ziarniniaki dnawe.

Najczęstszą postacią zapalenia stawów jest pourazowe zapalenie stawów. Występuje w przypadku uszkodzenia więzadeł, kości, chrząstki i torebki stawowej.

Reaktywne zapalenie stawów występuje, gdy infekcja z innych narządów dostanie się do stawu. Najczęściej z jelit i układu moczowo-płciowego. Obecnie choroba nie jest w pełni poznana. Uważa się, że dużą rolę odgrywają predyspozycje genetyczne.

Temat: Wszystkie informacje o zapaleniu stawów!

Choroba zawsze zaczyna się ostro i towarzyszy jej pogorszenie stanu ogólnego. Występuje obrzęk, obrzęk stawu, zmiana koloru skóry. Reaktywne zapalenie stawów często obejmuje zespół objawów: zapalenie błony śluzowej oka, cewki moczowej, jelit i skóry. Leczenie reaktywnego zapalenia stawów obejmuje unieruchomienie stawów, przepisywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i antybiotyków oraz terapię witaminową. Jeśli to konieczne, wstrzykuje się leki do stawu. Efekt terapeutyczny utrwala terapia ruchowa, masaż i fizjoterapia.

Achillite

Ból stawu skokowego może być spowodowany stanem zapalnym ścięgna Achillesa, które występuje podczas przeciążeń u sportowców, wad wrodzonych (skrócenie ścięgna po urodzeniu) oraz kobiet, gdy przy dłuższym noszeniu butów na wysokim obcasie ścięgno zaczyna się skracać, z odkładaniem się soli wapnia w ścięgnie, zapaleniem stawów, w tym dna moczanowa. Chorobie towarzyszy silny ból spowodowany stanem zapalnym miejsca styku kości piętowej i ścięgna Achillesa. Celem leczenia jest złagodzenie stanów zapalnych i bólu, "rozluźnienie" złogów włóknistych, zniszczenie soli wapnia, przywrócenie przepływu krwi: Mianowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (skuteczne miejscowe stosowanie w postaci maści i żeli). Powołanie fizjoterapii (terapia falą uderzeniową).

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.