Dlaczego Polipy W Nosie Są Niebezpieczne? Czy Można To Wyleczyć Bez Operacji? Objawy, Operacja Usunięcia Polipów W Nosie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 09:51

Dlaczego polipy w nosie są niebezpieczne? Objawy, leczenie i usuwanie

Polipy nosa są łagodnymi, zaokrąglonymi nowotworami, które są wynikiem przerostu błony śluzowej wyściełającej jamę nosową. Z wyglądu mogą wyglądać jak grzyby, groszek lub winogrona.

Według statystyk polipy nosa są najczęstszym powikłaniem przewlekłego nieżytu nosa. Na świecie, według różnych źródeł, cierpi na nie od 1 do 4% ludzi, większość nosicieli to mężczyźni. Tworzą narośla 4 razy częściej niż kobiety. Jeśli zwrócimy się do struktury wyrostków, to u dzieci przeważają polipy antrochoanalne (powstałe z błony śluzowej wyściełającej zatoki szczękowe), aw populacji dorosłej - sitowe (utworzone z błony śluzowej wyściełającej błędnik sitowy).

Głównym zagrożeniem związanym z polipami nosa jest to, że nieleczone mogą skrócić życie pacjenta o około 6 lat. Faktem jest, że żadne krople zwężające naczynia krwionośne nie będą w stanie ułatwić oddychania przez nos polipami. Z tego powodu człowiek musi cały czas oddychać ustami, co znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia różnych chorób układu oddechowego, a także zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania na astmę.

Zadowolony:

• Objawy polipów w nosie
• Przyczyny polipów w nosie
• Dlaczego polipy w nosie są niebezpieczne?
• Rozpoznanie polipa w nosie
• Odpowiedzi na popularne pytania
• Leczenie polipów nosa
• Usuwanie polipów w nosie laserem
• Endoskopowe usuwanie polipów nosa

Objawy polipów w nosie

Objawy wskazujące na obecność polipów na błonie śluzowej nosa są następujące:

• Oddychanie przez nos jest trudne lub niemożliwe. Osoba doświadcza ciągłego zatoru. Takie trudności wynikają z faktu, że tkanki błony śluzowej rozrosły się i zablokowały (całkowicie lub częściowo) światło oddechowe kanału nosowego;
• Kiedy dochodzi do wtórnej infekcji, gruczoły śluzowe zaczynają ciężko pracować. Z tego powodu produkcja śluzu u pacjenta wzrasta, w zaawansowanych przypadkach może mieć ropne zanieczyszczenia;
• Osoba zaczyna częściej kichać. Ta ochronna reakcja organizmu wynika z faktu, że polip podrażnia rzęski pokrywające ściany błony śluzowej nosa. Biorą to za ciało obce i próbują oczyścić nos kichaniem;

• Bóle głowy. Wynika to z wielu czynników. Po pierwsze, organizm, w tym mózg, zaczyna cierpieć na brak tlenu. Po drugie, znacznie zarośnięte formacje naciskają na zakończenia nerwowe, powodując naturalną reakcję bólową. Po trzecie, ból głowy może być spowodowany procesem zapalnym zachodzącym w zatokach przynosowych (w labiryncie klinowym, szczękowym, sitowym lub w zatoce czołowej);
• Zaburzenia funkcji węchu. Przy znacznie zarośniętych polipach można zaobserwować całkowitą utratę wrażliwości na zapachy. Objaw ten wynika z faktu, że przerośnięta tkanka łączna zaburza funkcjonowanie receptorów odpowiedzialnych za postrzeganie aromatów;
• Duże polipy nosa mogą wpływać na odczucia smakowe pacjenta, a nawet powodować nieprzyjemny smak w ustach;
• W dzieciństwie edukacja może powodować powstawanie wad zgryzu. Jeśli polip pojawia się w pierwszym roku życia, utrudnia to karmienie, ponieważ dziecko nie może normalnie ssać i połykać pokarmu. W efekcie dziecko cierpi na chroniczne niedożywienie, które prowadzi do utraty wagi i ogólnego niedożywienia;
• Zmiana głosu, rozwój nosa. W wyniku zakłócenia przepływu powietrza przez drogi nosowe pacjent zaczyna mówić do nosa. Ponadto wiadomo, że nos jest narządem bezpośrednio zaangażowanym w tworzenie dźwięków mowy.

Nasilenie objawów zależy od etapu, na którym następuje:

• Na pierwszym etapie wyrostek jest niewielki, dlatego obejmuje tylko górną przegrodę nosową. Pacjent doświadcza niewielkiego przekrwienia błony śluzowej nosa, co często jest postrzegane jako powszechny ARVI. Jednak już na początkowych etapach polip może wywołać rozwój zapalenia ucha środkowego, zapalenia migdałków lub zapalenia migdałków;
• Drugi etap polipowatości nosa charakteryzuje się dalszą proliferacją tkanki łącznej. Pacjent zaczyna odczuwać trudności z wąchaniem, zmienia się jego głos i nabywane są dźwięki z nosa. Kiedy formacja dociera do przewodu słuchowego, mowa zaczyna się zniekształcać, pogarsza się słuch. Jeśli nie będziesz szukać pomocy na tym etapie, zmiany patologiczne mogą pozostać na zawsze;

• Trzeci etap charakteryzuje się całkowitym zablokowaniem przewodu nosowego, objawy nabierają pełnej siły. Kiedy dochodzi do infekcji, temperatura ciała wzrasta. Ponadto pacjenci cierpią na bóle głowy i zwiększone zmęczenie. Utrzymująca się wydzielina z nosa znacznie obniża jakość życia.

Przyczyny polipów w nosie

Zanim przejdziemy do listy przyczyn prowadzących do pojawienia się polipów, należy zrozumieć mechanizm ich powstawania. Kiedy wirus lub bakteria dostanie się do organizmu człowieka, mnożą się czynniki zakaźne. To powoduje oderwanie komórek błony śluzowej nosa. Osoba zaczyna cierpieć na przekrwienie, trudności w oddychaniu, obfite wydzielanie z nosa. Jeśli układ odpornościowy działa normalnie, a dana osoba otrzymuje odpowiednie leczenie, to po około tygodniu następuje całkowite wyleczenie.

Kiedy proces jest chroniczny, dochodzi do miejscowych zaburzeń odporności, a błona śluzowa w celu zwiększenia odporności na chorobę stara się zwiększyć zajmowany obszar. Jedynym sposobem, aby to sobie uświadomić, jest zacząć rosnąć i gęstnieć. Najczęściej proces ten zachodzi w zatokach przynosowych. W pewnym momencie jest mało miejsca na dzielące się komórki i wchodzą do jamy nosowej i tworzy się polip.

Dlatego specyficznymi przyczynami prowadzącymi do proliferacji błony śluzowej nosa są:

• Infekcje i przeziębienia, którym towarzyszy katar i występują dość często;
• Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych - zatok czołowych, sitowia, zatok;
• Alergiczny katar (katar sienny);
• Choroby takie jak astma oskrzelowa, mukowiscydoza, zespół Younga, zespół Churga-Straussa, mastocytoza nosa, zespół Kartagenera, nietolerancja aspiryny;
• Dziedziczna predyspozycja do polipowatości;
• Zbyt wąskie kanały nosowe, zaburzenia w budowie przegrody nosowej;
• Patologiczne niepowodzenia w działaniu układu odpornościowego.

Oznacza to, że polipy nosa są chorobą polietiologiczną, na którą jednocześnie wpływa anatomia nosa, przewlekłe zapalenie zatok i alergie.

Dlaczego polipy w nosie są niebezpieczne?

Niebezpieczeństwo przerostu błony śluzowej nosa polega przede wszystkim na rozwoju powikłań. Kiedy nic nie utrudnia naturalnego oddychania przez nos, powietrze dostające się do płuc jest nawilżane i ogrzewane. Ponadto usuwane są z niego cząsteczki kurzu, które pozostają na błonie śluzowej, a następnie są naturalnie usuwane. Polipy uniemożliwiają swobodny przepływ powietrza przez przewód nosowy, co zmusza osobę do oddychania przez usta.

W efekcie powietrze nie ma czasu na odpowiednie nagrzanie się, co wywołuje choroby takie jak:

• Zapalenie płuc;
• Zapalenie oskrzeli;
• Zapalenie krtani;
• Zapalenie tchawicy;
• Zapalenie gardła;
• Zapalenie krtani i tchawicy.

W wyniku naruszenia naturalnej komunikacji między zatokami pacjent cierpi na przewlekłe zapalenie zatok.

Im większy wzrost, tym bardziej naciska na naczynia krwionośne tkanki nosogardła, powodując w ten sposób zapalenie migdałków i tworzenie migdałków, wzrost migdałków podniebiennych z objawami dławicy piersiowej. Również upośledzenie krążenia krwi może prowadzić do rozwoju kliniki przewlekłego zapalenia migdałków. Jeśli chodzi o naruszenia z przewodu słuchowego, zwiększony nacisk na niego prowadzi do rozwoju zapalenia ucha środkowego lub zapalenia ucha środkowego.

Rozpoznanie polipa w nosie

Lekarz może podejrzewać, że pacjent ma polipa w nosie po głosie nosowym, nawet jeśli sam pacjent nie skarży się na trudności w oddychaniu przez nos. Jeśli w dzieciństwie uformuje się polip, sam wygląd dziecka poinformuje o tym lekarza. U takich dzieci usta są stale otwarte, żuchwa opadająca, fałdy trójkąta nosowo-wargowego są wygładzone.

Aby wyjaśnić diagnozę, wykonuje się rinoskopię, podczas której lekarz bada jamy nosowe za pomocą specjalnego lusterka. Polipy są zewnętrznie mięsistymi, szpiczastymi lub pojedynczymi naroślami.

Aby ocenić stopień ich rozwoju, czasami zaleca się wykonanie tomografii komputerowej zatok przynosowych. Ta procedura jest obowiązkowa dla pacjentów, którzy mają zaplanowany zabieg. To wyniki tomografii dostarczą chirurgowi informacji o zakresie przyszłej interwencji. Jeśli tomografia komputerowa jest z jakiegokolwiek powodu niemożliwa, pacjent powinien zostać prześwietlony.

Oprócz wykrycia obecności polipów należy wykluczyć lub potwierdzić współistniejącą infekcję. W tym celu pobiera się kulturę bakteryjną z nosa i gardła, wykonuje się faryngoskopię, otoskopię i mikrolaryngoskopię. Wymagane jest również pobranie krwi do analizy klinicznej. Jeśli istnieje podejrzenie alergicznego charakteru wzrostu, zaleca się przeprowadzenie testów alergicznych.

Wszystkie procedury diagnostyczne są przepisywane przez otolaryngologa.

Odpowiedzi na popularne pytania dotyczące polipów nosa

• Czy muszę usuwać polipy w nosie? Polipy są straszne ze względu na powikłania, takie jak bezdech senny, zaostrzenie astmy, przewlekłe zapalenie zatok. Chirurgia to jedyny sposób na usunięcie polipów nosa. Warto jednak zwrócić uwagę na takie nowoczesne metody usuwania, jak wypalanie laserem i endoskopowa resekcja golarką. Jeśli chodzi o terapię zachowawczą, ma na celu przede wszystkim wyeliminowanie przyczyny proliferacji błony śluzowej nosa. Zabieg leczniczy stanowi etap przygotowawczy przed operacją;
• Czy polipy w nosie można ogrzać? Nie możesz podgrzewać polipów. Jest to nie tylko absolutnie nieskuteczna procedura, ale w pewnym stopniu nawet niebezpieczna, ponieważ istnieje duże ryzyko poparzenia błony śluzowej. Rozgrzania nie należy mylić z termicznym usuwaniem polipa za pomocą włókna krzemionkowego. Ta procedura jest wykonywana przez lekarza w warunkach szpitalnych;
• Czy można leczyć polipy nosa bez operacji? Leczenie bez operacji może mieć na celu zapobieganie nawrotom polipów lub jeśli istnieją określone przeciwwskazania do operacji. Jednak ważne jest, aby zrozumieć, że jeśli polip już uformował się w jamie nosowej, nie będzie w stanie wyeliminować się bez interwencji chirurgicznej.

Leczenie polipów nosa

Zachowawcza terapia polipowatości nosa ma na celu przede wszystkim wyeliminowanie czynników wpływających na zwiększoną proliferację błony śluzowej. Może to być cała gama zabiegów, jakie oferuje współczesna medycyna: laseroterapia, zastrzyki, terapeutyczne rozgrzewki, przyjmowanie leków.

Tylko chirurg otolaryngolog może wybrać optymalny schemat leczenia. Czasami wymagana jest dodatkowa konsultacja z alergologiem-immunologiem.

Tak więc leczenie zachowawcze sprowadza się do:

• Wyeliminuj wpływ czynników prowokacyjnych, które mają pozytywny wpływ na zgrubienie i wzrost warstwy śluzowej. Ważne jest, aby unikać kontaktu z wszelkiego rodzaju alergenami (domowe, pyłkowe, lecznicze, zawodowe);
• Eliminacja wszystkich procesów infekcyjnych i zapalnych w nosogardzieli;
• Zgodność z dietą z wyjątkiem pokarmów alergizujących oraz pikantnych i słonych. Kawa i alkohol są zabronione. Bardzo pożądane jest zaprzestanie przyjmowania NLPZ, a także żywności zawierającej konserwanty, barwniki, salicylany;
• Regularne płukanie jamy nosowej roztworami soli, np. Dolphin, Aqua-Maris, Marimer, Goodwada, Physiomer, Dr. Theiss Alergol, Otrivin-More;
• Specjalna gimnastyka przywracająca oddychanie przez nos według Strelnikovej, zgodnie z metodą Butejki, niezależny masaż nerwu trójskładnikowego;
• Korekta leków przeciwalergicznych i immunologicznych.

Innym niechirurgicznym leczeniem polipów jest obróbka termiczna, polegająca na ogrzewaniu formacji za pomocą włókna krzemionkowego wprowadzanego do nosa. Temperatura dochodzi do 70 ° C, co prowadzi do odrzucenia polipów po około trzech dniach. Jeśli pacjent nie jest w stanie samodzielnie wydmuchać nosa, lekarz usunie oderwane polipy pęsetą.

Takie leczenie jest wskazane, jeśli dana osoba ma następujące przeciwwskazania:

• Nadciśnienie;
• Choroba niedokrwienna serca;
• Niewydolność serca;
• Zaburzenia krzepnięcia krwi;
• Ciężka astma oskrzelowa.

Leczenie lekami hormonalnymi jest wykonywane, jeśli jakakolwiek interwencja chirurgiczna jest całkowicie wykluczona. W dużych dawkach pacjent otrzymuje doustne kortykosteroidy przez 3 tygodnie. Lub są wstrzykiwane bezpośrednio do wzrostu. Jednak ta metoda leczenia polipów nosa stwarza duże ryzyko nawrotów.

Ponadto terapia hormonalna jest niebezpieczna ze względu na jej powikłania, w tym uzależnienie organizmu, działanie immunosupresyjne, zahamowanie czynności nadnerczy. Rezultat stosowania środków hormonalnych przychodzi bardzo szybko, ale po chwili pacjent znów poczuje pogorszenie. Jeśli ta terapia jest często praktykowana, zdrowie osoby jest zagrożone.

Medyczna polipotomia

Konieczne jest bardziej szczegółowe omówienie leczenia polipowatości nosa za pomocą hormonów. Najczęściej lekarze używają do tego prednizonu. Jego działanie opiera się na zmniejszeniu tempa podziału komórek, co nie pozwala na dalsze opadanie błony śluzowej, a sam przerost ulega zniszczeniu z czasem. Ta technika nosi nazwę „polipotomii lekowej”. Jednak aby uzyskać pozytywny efekt, pacjent będzie musiał przyjmować bardzo duże dawki prednizonu codziennie i przez długi czas. To złagodzi polipy, ale doprowadzi do innych poważnych problemów zdrowotnych, na przykład wrzodów żołądka, otyłości, spadku siły odpornościowej itp.

Dlatego istnieje inna opcja polipotomii za pomocą środków hormonalnych - wprowadzenie ich bezpośrednio do samego wyrostka. W ten sposób można doprowadzić do zniszczenia polipa i uniknąć poważnych komplikacji związanych z przyjmowaniem hormonów do środka. Wybór konkretnego leku i jego dawkowania przeprowadzany jest indywidualnie dla każdego pacjenta.

Pacjentowi podaje się do dwóch wstrzyknięć w odstępie dwóch tygodni. Przyczynia się to do śmierci przerośniętych tkanek błony śluzowej i jest usuwany z organizmu podczas wydmuchiwania. Jeśli technika wykonywania polipotomii medycznej nie została naruszona, a dawka i sam lek zostały wybrane prawidłowo, doprowadzi to do znacznej poprawy samopoczucia pacjenta po 30-60 dniach.

Dobrze zaprojektowany program rehabilitacji odłoży kolejny nawrót choroby o kilka lat. Niestety, hormony nie są w stanie całkowicie wyeliminować ryzyka ponownej proliferacji błony śluzowej.

Usuwanie polipów w nosie laserem

Wypalanie przerostu za pomocą wiązki lasera jest jedną z nowoczesnych metod interwencji chirurgicznej. Odbywa się to za pomocą sprzętu laserowego i endoskopu z kamerą.

Wśród zalet leczenia laserowego:

• Szybkość operacji;
• Brak silnego bólu;
• Brak ryzyka krwawienia podczas operacji;
• Brak ryzyka infekcji;
• Wizualna kontrola wykonywanych czynności;
• Niskie prawdopodobieństwo nawrotu choroby;
• Krótki okres rekonwalescencji (nie więcej niż 4 dni);
• Możliwość zabiegu ambulatoryjnego.

Wśród wad leczenia laserowego polipów nosa:

• Niemożność wyeliminowania wielu narośli;
• Niemożność otwarcia zatok nosa i usunięcia znajdującej się w nich polipowatej tkanki, co może wywołać nawrót.

Wskazania i przeciwwskazania do laserowego usuwania polipów nosa

Wśród przeciwwskazań do laseroterapii:

• Obturacyjne zapalenie oskrzeli;
• Wiele narośli polipowatych;
• Okres rodzenia dziecka;
• Okres kwitnienia.

Wskazaniem do interwencji jest pojedynczy polip nosa z towarzyszącymi objawami. Dodatkowo mała inwazyjność umożliwia przeprowadzenie operacji u pacjentów z astmą oskrzelową.

Jak idzie operacja?

W dniu wykonywania zabiegu pacjent musi powstrzymać się od jedzenia. Istota operacji jest następująca: lekarz wstrzykuje środek miejscowo znieczulający, po czym w miejsce istniejącego wzrostu wprowadza się endoskop wyposażony w kamerę, a także sprzęt laserowy. Wiązka nagrzewa komórki polipa i zaczynają odparowywać. Krwawienie nie występuje z powodu natychmiastowego uszczelnienia naczyń (koagulacji).

Po zakończonej operacji chory pozostaje pod opieką lekarską przez kolejny dzień, choć niekiedy po kilku godzinach wypuszcza się do domu. W ciągu najbliższych 4 dni musi udać się do lekarza, aby monitorować proces gojenia błony śluzowej nosa. W okresie rekonwalescencji konieczne jest wykluczenie alkoholu, odwiedzanie łaźni parowych i łaźni, a także powstrzymanie się od dużej aktywności fizycznej, aby zminimalizować ryzyko krwawienia pooperacyjnego.

Ile kosztuje laserowe usuwanie polipów nosa?

W konkretnej klinice koszt laserowego usuwania polipów nosa będzie różny. Ale średnio cena wynosi 16000 rubli, co sprawia, że operacja jest dość przystępna dla większości populacji.

Endoskopowe usuwanie polipów w nosie za pomocą golarki

Functinal Endoscopic Sinus Surgery to nowa technologia wykorzystująca najnowocześniejszy sprzęt endoskopowy. W ten sposób chirurdzy byli w stanie przeprowadzić mało traumatyczne interwencje z wyjątkowo niskim ryzykiem powikłań. Dzięki tej procedurze formacja zostanie całkowicie usunięta z organizmu, co zmniejsza prawdopodobieństwo ponownego wzrostu o 50%. Ponadto nie ma to żadnego wpływu na zdrową tkankę.

Decydując się na taką procedurę, należy preferować endoskopowy FESS. To właśnie ta operacja umożliwia nawigacyjne sterowanie działaniem golarki (lub mikrochłaniacza). Tylko takie podejście pozwala całkowicie oczyścić wnękę labiryntu kratowego. Znaczenie globalnego czyszczenia ma na celu zminimalizowanie ryzyka nawrotów. W końcu, jeśli istnieją obszary tkanki polipowatej, to po krótkim czasie (od 3 miesięcy do sześciu miesięcy) odrośnie ponownie. W rezultacie nowe interwencje i straty finansowe. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na doświadczenie lekarza z tak nowoczesnym sprzętem.

Istnieje kilka możliwości wykonania interwencji przy użyciu sprzętu endoskopowego:

• Instrumenty endoskopowe + (nie pozwalają oczyścić najmniejszych komórek, a także tych głęboko położonych);
• Endoskop + golarka;
• Endoskop + golarka + nawigacja (metoda optymalna).

Jednak pomimo wszystkich zalet takiej interwencji nie można jej zrealizować, jeśli:

• Poważne naruszenia narządów wewnętrznych;
• Infekcje w ostrej fazie;
• Zaostrzenia alergii, astmy oskrzelowej lub obturacyjnego zapalenia oskrzeli;
• Choroba niedokrwienna serca lub niewydolność serca;
• Nadciśnienie tętnicze, ciężkie złe samopoczucie wymagają pewnego opóźnienia w interwencji.

Zalety i wady metody

Wśród zalet leczenia endoskopowego polipów nosa za pomocą golarki:

• Nie są wymagane nacięcia, zabieg wykonuje się endonosowo;
• Pełna kontrola nad własnymi działaniami lekarza;
• Uzyskanie dostępu do trudno dostępnych obszarów nosa;
• Brak urazów zdrowych tkanek;
• Brak krwawienia;
• Szybka ulga, którą zgłasza do 80% pacjentów;
• Operacja w szpitalu, krótki pobyt na oddziale szpitalnym (od 3 dni do tygodnia).

Wśród wad procedury:

Brak możliwości wyeliminowania prawdziwej przyczyny proliferacji, co prowadzi do ryzyka jej ponownego pojawienia się (w 50% przypadków).

Jak idzie operacja?

Pole, w którym odbędzie się interwencja, jest monitorowane przez lekarza na monitorze. Aby wykonać procedurę, lekarz będzie potrzebował:

• Sama golarka (oczyszczacz lub mikrodebrider), która wycofa wyrostek i odetnie go u samej podstawy;
• Endoskop optyczny z różnymi poziomami nachylenia;
• Oświetlacz czołowy;
• Lustra nosowe.

Do zabiegu konieczne będzie wprowadzenie pacjenta w stan znieczulenia ogólnego, gdyż umożliwia to całkowite otwarcie zespolenia, a także poprawę drenażu. Chociaż czas rekonwalescencji po operacji jest nieco dłuższy w porównaniu z innymi metodami usuwania polipów, ryzyko nawrotu w tym przypadku jest znacznie mniejsze. Jeśli tak się stanie, jest znacznie opóźnione w czasie.

Gdy znieczulenie zacznie działać, do ust pacjenta zostanie wprowadzona specjalna plastikowa rurka, która pozwoli mu na dalsze oddychanie. Zatoki otwiera się za pomocą specjalnych narzędzi, po czym usuwa się z nich wszystkie polipy i zmodyfikowane tkanki. Dzięki FESS istnieje doskonała możliwość korekcji przegrody nosa w przypadku jej skrzywienia, a także wykonania biopsji tkanki. Pod koniec zabiegu jamę nosową zamyka się wacikami. Można je zdjąć po 12 godzinach.

Przygotowanie przedoperacyjne

• Zbliżająca się interwencja wymaga określonego programu przygotowawczego. Należy przejść wszystkie wymagane przez lekarza badania i wykonać tomografię komputerową zatok, dodatkowo można zlecić wykonanie koagulogramu, badania krwi na biochemię oraz poradnię. Ważne jest ustalenie potrzeby wstępnego badania endoskopowego, które dostarczy chirurgowi informacji o zbliżającej się operacji i ją zoptymalizuje.
• Tydzień przed interwencją. W przypadku ciężkiej polipowatości pacjentowi przepisuje się prednizolon na 7 dni. Dzienna dawka wynosi 40 mg. Jeśli zostanie znaleziona aktywna infekcja, należy ją wyeliminować. Ważne jest, aby całkowicie wykluczyć przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, aspiryny i witaminy E. Wynika to z faktu, że mają one negatywny wpływ na szybkość krzepnięcia krwi.
• Dzień przed operacją. Pacjent może zjeść kolację, ale jedzenie nie powinno być ciężkie. Gdy do zabiegu pozostało 6 godzin, zabronione jest jedzenie i picie. Jeśli jesteś spragniony, możesz wypłukać usta.

Okres pooperacyjny

W tym czasie na pierwszy plan wysuwa się właściwa higiena jamy nosowej. Faktem jest, że po interwencji aktywność nabłonka rzęskowego zmniejsza się, błona śluzowa jest uszkodzona i nie jest w stanie w pełni wytworzyć tajemnicy ochronnej. Staje się to korzystną pożywką dla bakterii. Po usunięciu waty w nosie tworzą się strupy krwi i fibryny.

Możesz usunąć tylko skórki, które są w przeddzień nosa, surowo zabrania się wydmuchiwania nosa lub jedzenia gorących potraw. O powodzeniu operacji świadczą bóle głowy i bolesność w niektórych okolicach twarzy. Węch można przywrócić w ciągu 30 dni.

W okresie pooperacyjnym mogą wystąpić powikłania: krwawienie, nawrót polipa, tworzenie zrostów i dodanie infekcji.

Aby zapobiec przerostowi tkanek, należy przepłukać nos roztworami soli, które zostały wymienione powyżej, a także stosować leki przeciwhistaminowe, w tym Loratadin, Claritin, Tsetrin, Zodak, Erius itp.

Ponadto konieczne jest stosowanie aerozoli na bazie hormonów:

• Nasobek;
• Beconase;
• Beklometazon;
• Rhinoclenil;
• Fliksonase
• Asmanex;
• Nazarel;
• Aldecin;
• Benarin;
• Avamis;
• Nazonex.

Dieta jest nie mniej ważna w zapobieganiu nawrotom. Nabiera szczególnego znaczenia podczas kwitnienia roślin. Dlatego w tym okresie należy przestać jeść potencjalnie niebezpieczne produkty, na przykład orzechy i owoce morza.

Pacjent musi koniecznie odwiedzać lekarza laryngologa prowadzącego co 12 tygodni. Należy to robić przez cały rok. Ponadto wskazana jest obserwacja przez alergologa-immunologa.

Autor artykułu: Lazarev Oleg Vladimirovich | ENT

Wykształcenie: W 2009 roku uzyskał dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” na Państwowym Uniwersytecie w Pietrozawodsku. Po odbyciu stażu w Regionalnym Szpitalu Klinicznym w Murmańsku uzyskał dyplom z Otorynolaryngologii (2010)