Guz Tarczycy - Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Guz tarczycy

Guz tarczycy to złośliwy guzek, który rozwija się z komórek C nabłonka narządu. Nie jest wykluczone, że gruczoł może zostać uszkodzony przez przerzuty guzów zlokalizowanych w innych narządach.

Według statystyk w 90% przypadków guz tarczycy ma charakter złośliwy. Stwierdzono, że u 5% pacjentów z różnymi patologiami tarczycy po otwarciu wykryto nowotwór onkologiczny, który nie został rozpoznany w ciągu życia. Niemniej, pomimo tak szerokiego rozprzestrzeniania się choroby, a 5,6% osób na 100 000 populacji ma guza (dane za 2001 rok), śmierć w wyniku raka tarczycy jest rzadka. Faktem jest, że ta patologia ma pewne cechy, a mianowicie: rośnie powoli, rzadko daje przerzuty i równie rzadko zakłóca pracę innych narządów.

Najczęściej guz rozpoznaje się u kobiet w wieku od 40 do 60 lat. U mężczyzn choroba rozwija się 3,5 razy rzadziej.

Choroba jest najczęściej wywoływana przez następujące czynniki:

• Długotrwały nadmiar w organizmie poziomu hormonu TSH, który działa pobudzająco na narząd.
• Promieniowanie jonizujące organizmu, które jest szczególnie niebezpieczne w młodym wieku.
• Choroby autoimmunologiczne.
• Ekspozycja na promieniowanie rentgenowskie zwiększa ryzyko guza tarczycy o 5–10 razy. Okres, jaki upływa od napromieniowania do powstania guza tarczycy, zależy od wieku pacjenta, u którego wykonano badanie rentgenowskie. Tak więc, jeśli promieniowanie zostało przeprowadzone w dzieciństwie, guz może pojawić się po 10-12 latach. Jeśli w okresie dojrzewania, to po 20-25 latach. Jeśli ekspozycja na promieniowanie była zapewniona w wieku dorosłym, guz może pojawić się po 30 lub więcej latach.
• Genetyczne predyspozycje do powstawania nowotworów. Tak więc w wyniku mutacji genów 10q11-q12, D10S170, A rozwinie się guz brodawkowaty. W wyniku mutacji genów 18847, A powstaje guz pęcherzykowy. Guz rdzeniasty rozwinie się z powodu mutacji onkogenu RET, 10q11.2, A,

Główne objawy, które mogą wskazywać na guz tarczycy to: trudności w połykaniu pokarmu, kaszel, ból gardła, chrypka itp.

Zadowolony:

• Klasyfikacja guzów tarczycy
• Objawy guza tarczycy
• Przyczyny guza tarczycy
• Diagnostyka guzów tarczycy
• Leczenie guza tarczycy

Klasyfikacja guzów tarczycy

Klasyfikacja guza tarczycy jest następująca:

• Złośliwe guzy nabłonkowe.
• Łagodne guzy nabłonkowe.
• Guzy nienabłonkowe.

W zależności od histologicznej postaci guza wyróżnia się następujące nowotwory tarczycy:

• Guz pęcherzykowy - częstość od 15 do 20%.
• Najczęściej występuje guz brodawkowaty (60 do 70% przypadków).
• Medullary - stanowi około 5% przypadków.
• Anaplastyczny - występowanie wynosi od 2 do 3% przypadków.
• Guzy mieszane występują w 5–10 przypadkach.
• Chłoniaki 2 do 3% przypadków.

Pęcherzykowy guz tarczycy

Guz ten jest drugą po raku brodawkowatym najczęstszą postacią zmiany złośliwej tarczycy. Najczęściej diagnozuje się go u ludzi mieszkających w krajach, w których występuje ostry brak jodu w żywności.

W ich komórkach pęcherzykowych rozwija się nowotwór, który stanowi integralną część zdrowej tarczycy.

Guz pęcherzykowy najczęściej nie rozprzestrzenia się do węzłów chłonnych, ale jego komórki są zdolne do przerzutów do płuc, kości i innych narządów.

Złośliwy guz tarczycy

Nowotwory złośliwe tarczycy to raki brodawkowate, pęcherzykowe, rdzeniowe i anaplastyczne.

• Najczęstszym nowotworem złośliwym jest rak brodawkowaty. Formacja rośnie powoli, często obejmując w procesie patologicznym węzły chłonne zlokalizowane na szyi. Ten guz dotyczy tylko jednego płata tarczycy. Śmiertelność w guzach brodawkowatych tarczycy jest niska, a leczenie najczęściej jest skuteczne.
• Rak rdzeniasty wywodzi się z komórek gruczołowych, które wytwarzają hormon regulujący poziom wapnia we krwi (kalcytonina). Dlatego jego obecność można podejrzewać na podstawie wysokiej zawartości kalcytoniny i antygenu rakowo-płodowego we krwi. Guz ten często powoduje przerzuty, które znajdują się w wątrobie, płucach, węzłach chłonnych i innych narządach. Często przerzuty są rozpoczynane już w momencie pierwszego rozpoznania guza. Prognozy dotyczące leczenia raka rdzeniastego są często złe.

• Rak anaplastyczny występuje bardzo rzadko. Charakteryzuje się szybkim i agresywnym wzrostem, wczesnymi przerzutami zarówno do węzłów chłonnych, jak i odległych narządów. Dlatego leczenie tego typu guza jest trudne.

Łagodny guz tarczycy

Łagodne guzy tarczycy to:

• Gruczolaki, które tworzą się z nabłonka pęcherzykowego, tworząc twarde guzki. Guzki mogą łączyć się w wole.
• Cysty, czyli formacje zawierające wewnątrz płynną kapsułkę. Cysty mogą pojawić się w dowolnym miejscu tarczycy.

Objawy guza tarczycy

Objawy guza tarczycy są następujące:

• Poczucie, że w okolicy szyi jest powiększona masa. Najczęściej występuje z jednej strony i charakteryzuje się szybkim wzrostem.
• Szyja w miejscu, w którym znajduje się gruczoł, będzie nieco obrzęknięta.
• Pojawiają się bóle zlokalizowane w okolicy gruczołu i mogą promieniować do uszu.
• Głos się zmienia, pojawia się chrypka.
• Trudności w połykaniu jedzenia.
• Możliwe problemy z oddychaniem. Często pojawia się krztuszenie, kaszel, duszność.
• Kaszel nie jest związany z infekcjami dróg oddechowych i jest stale obecny. Ustalono, że jeśli guz tarczycy osiągnął stadium 4, to w 61% przypadków wysyła przerzuty do płuc.

Bolesne odczucia, które pojawiają się podczas ruchów połykania, działają stymulująco na gruczoły gardła i krtani. W efekcie pacjent ma ciągłe uczucie guza w gardle.

Innym objawem guza tarczycy jest niedoczynność tarczycy. Stan ten wynika z faktu, że zdrowa tkanka gruczołu staje się coraz mniejsza, co prowadzi do zmniejszenia ilości wytwarzanych hormonów.

Następujące objawy wskazują na rozwój niedoczynności tarczycy:

• Szybka męczliwość;
• Letarg, senność, apatia;
• Wypadanie włosów, szorstkość głosu.

Przeciwnie, guz pęcherzykowy tarczycy prowadzi do zwiększonej pracy narządu, co wywołuje rozwój nadczynności tarczycy.

W tym przypadku objawy patologii to:

• Nadmierna potliwość;
• Problemy ze snem;
• Utrata masy ciała;
• Drgawki;
• Zmniejszony apetyt.

W starszym wieku ogólne objawy guza tarczycy są wyraźniejsze niż u młodzieży. Ponadto choroba postępuje szybciej.

Przyczyny guza tarczycy

Ustalono, że guz tarczycy pojawia się w 80% przypadków u pacjentów, którzy mają już wola.

Można wyróżnić następujące przyczyny guzów tarczycy:

• Przewlekłe zapalenie narządów.
• Należący do płci żeńskiej i wieku powyżej 40-50 lat.
• Brak jodu w organizmie, jego niska zawartość w pożywieniu.
• Przewlekłe zapalenie lub guzy piersi i narządów płciowych.
• Genetyczne predyspozycje do guzów endokrynologicznych.
• Wpływ promieniowania rentgenowskiego lub promieniowania jonizującego na całe ciało, aw szczególności na szyję i głowę. To promieniowanie jest szczególnie niebezpieczne w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
• Obecność gruczolaka tarczycy, który może przerodzić się w nowotwór złośliwy.
• Dziedziczne schorzenia genetyczne (zespół Gardnera, zespół Cowdena, rodzinna polipowatość itp.).
• Wzrosty hormonalne w organizmie kobiety występujące w okresie ciąży, podczas karmienia oraz w okresie menopauzy.

Najczęściej, aby powstał guz, konieczne jest jednoczesne wpływanie na kilka czynników.

Diagnostyka guzów tarczycy

Rozpoznanie guzów tarczycy rozpoczyna się od badania palpacyjnego narządu w gabinecie endokrynologa. W obecności edukacji lekarz będzie mógł wyczuć pojedyncze lub wiele gęstych guzków o różnych rozmiarach. Nowotwory złośliwe najczęściej przylegają do otaczających tkanek, mają nierówną powierzchnię i małą ruchliwość.

Stopień zaawansowania guza można określić wykonując scyntygrafię tarczycy. Podobne informacje można uzyskać po wykonaniu tomografii komputerowej.

Możesz wyjaśnić rozmiar guza i liczbę węzłów za pomocą diagnostyki ultrasonograficznej. Jednak to badanie nie dostarczy informacji na temat natury procesu onkologicznego.

Skan MRI pozwala zidentyfikować łagodny lub złośliwy guz u pacjenta. Ale ostateczne potwierdzenie diagnozy jest niemożliwe bez biopsji cienkoigłowej tarczycy z dalszym badaniem histologicznym powstałej biopsji.

Badanie krwi ujawni wzrost ESR, anemię. Jeśli dana osoba ma podwyższony poziom hormonu kalcytoniny we krwi, pozwala to podejrzewać rdzeniową postać guza.

Leczenie guza tarczycy

Leczenie guza tarczycy zależy od tego, jaką postać choroby ma dana osoba i na jakim etapie rozwoju się znajduje. Możliwe jest zarówno samodzielne, jak i złożone zastosowanie następujących metod:

Interwencja operacyjna

Chirurgia to jedna z wiodących metod leczenia raka tarczycy. Nie przeprowadza się go tylko w przypadku wykrycia formacji anaplastycznej.

Wycięcie jednego płata tarczycy nazywa się lobektomią. Można to przeprowadzić tylko wtedy, gdy guz jest mały i nie wykracza poza granice narządu. Zaletą tego zabiegu jest to, że pacjent nie musi w przyszłości przyjmować leków hormonalnych. W końcu jeden płat gruczołu pozostanie z nim i będzie działał.

Tyroidektomia polega na usunięciu całego narządu. W takim przypadku pacjent będzie musiał przyjmować hormony tarczycy przez całe życie i będzie to musiało być wykonywane codziennie. Najczęściej podczas operacji usuwa się węzły chłonne szyjne.

Terapia jodem radioaktywnym

Leczenie polega na destrukcyjnym działaniu na komórki gruczołowe tarczycy i guzy radioaktywnego jodu (jod-131). W organizmie lek zbiera się w tkankach gruczołu i niszczy nietypową tkankę guza. Jednocześnie nie ma to wpływu na inne narządy.

Tę metodę stosuje się po operacji w celu zniszczenia pozostałej tkanki i przerzutów.

Szczególnie skuteczne jest prowadzenie leczenia jodem radioaktywnym w stadium 4 guza pęcherzykowego lub brodawkowatego. Aby wzmocnić efekt, pacjentowi przepisuje się równoległe podawanie hormonu stymulującego tarczycę.

Leczenie lekami hormonalnymi

Można przepisać leki hormonalne, aby utrzymać normalne funkcjonowanie organizmu i zapobiec dalszemu wzrostowi nieprawidłowych komórek, które mogły pozostać po operacji.

Radioterapia

Radioterapia jest stosowana w leczeniu guzów anaplastycznych tarczycy. Wpływ dotyczy tylko samej edukacji. Kurs trwa kilka tygodni, 5 dni w tygodniu. Zmniejsza to ryzyko nawrotu guza po operacji, a także spowalnia tempo dojrzewania przerzutów (jeśli guz wyrósł na inne tkanki).

Rokowanie jest najkorzystniejsze pod warunkiem terminowego rozpoczęcia leczenia i nieosiągnięcia przez guz maksymalnych rozmiarów. Najgorsze rokowanie w przypadku guzów anaplastycznych i chłoniaków. Śmierć pacjentów najczęściej następuje w ciągu sześciu miesięcy od wystąpienia choroby. Zwiększone ryzyko przerzutów to guz rdzeniasty, który wysyła atypowe komórki do odległych narządów.

Autor artykułu: Bykov Evgeny Pavlovich | Onkolog, chirurg

Wykształcenie: ukończyła rezydenturę w Rosyjskim Naukowym Centrum Onkologicznym. N. N. Błochin”i uzyskał dyplom w specjalności„ Onkolog”