Niedoczynność Tarczycy U Dzieci - Wrodzona, Subkliniczna Niedoczynność Tarczycy U Dzieci

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Niedoczynność tarczycy u dzieci

Niedoczynność tarczycy u dzieci to stan, w którym tarczyca produkuje hormony (tarczyca), ale jest ich za mało. Rozwija się, gdy nie wystarczają one do zaspokojenia normalnych potrzeb organizmu. Należy zauważyć, że choroba występująca w dzieciństwie różni się nieco od tej występującej u dorosłych i szybciej prowadzi do nieodwracalnych stanów. Dlatego zaraz po narodzinach dziecka, zwykle w ciągu pierwszych dwóch dni, pobiera się od niego krew w celu zbadania poziomu hormonów tarczycy, a mianowicie wykonuje się badanie przesiewowe pod kątem TSH, T4, przeciwciał przeciwtarczycowych i tyreoglobuliny.

Co więcej, tylko w pierwszych tygodniach rozwoju wewnątrzmacicznego hormony matki oddziałują na płód, a od 12 tygodnia produkuje on własne hormony tarczycy, gdyż zaczyna funkcjonować jej własny gruczoł tarczycy. Ponieważ ich niedobór prowadzi do niedorozwoju psychicznego i fizycznego, w pediatrii przywiązuje się dużą wagę do niedoczynności tarczycy. Im młodsze dziecko, tym ta choroba jest dla niego bardziej niebezpieczna, a czasami może stanowić realne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia dziecka.

Niedoczynność tarczycy u dzieci może być wrodzona lub nabyta. Jeśli chodzi o stopień nasilenia, występuje przejściowy, subkliniczny i wyraźny niedobór produkcji hormonów stymulujących tarczycę. Jeśli klasyfikujemy chorobę ze względu na poziom zaburzeń produkcji hormonów, możemy wyróżnić 3 typy: tyrogenny, przysadkowy i podwzgórzowy.

Zadowolony:

• Objawy niedoczynności tarczycy u dzieci
• Wrodzona niedoczynność tarczycy u dzieci
• Subkliniczna niedoczynność tarczycy u dzieci

Objawy niedoczynności tarczycy u dzieci

Należy rozumieć, że objawy niedoczynności tarczycy u dzieci różnią się od objawów podobnej choroby u dorosłych, wśród nich można wyróżnić następujące objawy:

• Endemiczny kretynizm, głuchota, spastyczność mięśni, deformacja szkieletu, karłowatość, niedorozwój gonad i upośledzenie umysłowe obserwuje się u tych niemowląt, które otrzymały od matki mniej hormonów stymulujących tarczycę nawet we wczesnych stadiach ciąży. Ale najczęściej w pierwszych tygodniach życia dziecka niedoczynność tarczycy nie objawia się w żaden sposób.
• Duża masa urodzeniowa, zwłaszcza gdy dziecko waży ponad 4 kilogramy, obrzęk powiek, języka i twarzy, a także ciężki oddech i szorstki płacz - wszystkie te objawy dają lekarzom możliwość podejrzenia niedoczynności tarczycy jeszcze przed wynikiem badania przesiewowego na obecność hormonów.
• U niektórych noworodków można zaobserwować długotrwałe gojenie się rany pępowinowej, a także przedłużającą się żółtaczkę i słaby odruch ssania. Czasami dziecko ma przepuklinę pępkową.

• Letarg ogólny, senność i osłabienie mięśni pojawiają się później, gdy dziecko trochę się postarzeją. Co więcej, objawy nie będą zbyt wyraźne, pod warunkiem, że dziecko będzie karmione piersią.
• Opóźnienie wzrostu i masy ciała, a także późne gojenie się ciemiączka, opóźnienie w czasie ząbkowania - wszystko to powinno ostrzec pediatrę o rozwoju niedoczynności tarczycy.
• Niemal zawsze dzieci z tą chorobą nie zaczynają długo trzymać głowy, siadają, stoją i przewracają się, to znaczy umiejętności nie są dobrze uformowane.
• Bradypsychia jest wyraźnym objawem niedoczynności tarczycy. Ten objaw wyraża się w fakcie, że emocje dziecka są skąpe i bezbarwne. Praktycznie nie wykazuje zainteresowania otaczającym go światem: nie ma buczenia, wymowy sylab, a następnie słów. Na późniejszych etapach rozwoju dziecka nie bawi się samodzielnie, zamyka się i nie nawiązuje kontaktu.
• Uszkodzenie mięśnia sercowego, rozwój anemii, częste zaparcia, bladość skóry i niska temperatura ciała - to wszystko objawy niedoczynności tarczycy u dzieci po okresie niemowlęcym.
• Zmniejszona odporność.

Jeśli chodzi o dorastające dzieci, niedoczynność tarczycy objawia się następującymi objawami:

• Znaczny przyrost masy ciała, aż do otyłości.
• Opóźnienie wzrostu szkieletu.
• Późne dojrzewanie.
• Nagłe wahania nastroju, wyraźne negatywne reakcje.
• Zmniejszone wyniki w nauce w wyniku spowolnienia myślenia i uwagi.
• Ochrypły głos.
• Rzadki puls.
• Wypadanie włosów i suchość skóry.

Ponieważ niedoczynność tarczycy prowadzi do dość poważnych problemów, konieczna jest jej szybka diagnoza i właściwe leczenie.

Wrodzona niedoczynność tarczycy u dzieci

Wrodzona niedoczynność tarczycy u dzieci to upośledzenie funkcji tarczycy, aw konsekwencji niewystarczająca produkcja hormonu tyreotropowego u noworodków. Dziewczęta częściej cierpią z tego powodu niż chłopcy.

Wrodzona niedoczynność tarczycy nie występuje samoistnie; wiele przyczyn prowadzi do tego stanu:

• Jeśli dojrzewanie tarczycy, jej wzrost i rozwój na etapie, gdy płód znajduje się w łonie matki, jest zaburzony, wówczas możemy mówić o dziedzicznych przyczynach, które doprowadziły do rozwoju niedoczynności tarczycy.
• Zdarza się, że samej tarczycy brakuje wrażliwości na jod, zdarza się, że zaburzony jest „transport” substancji niezbędnych do produkcji hormonów. Wszystko to nieuchronnie doprowadzi do niedoczynności tarczycy.
• Istnieją jeszcze cięższe choroby endokrynologiczne, które wiążą się z uszkodzeniem określonego obszaru mózgu odpowiedzialnego za regulację produkcji hormonów (podwzgórze).
• Oporność na hormony tarczycy może również objawiać się i na tym tle rozwija się niedoczynność tarczycy. Nie wszystkie dzieci cierpią na takie problemy, ale tylko te, których matka przyjmowała leki przeciwtarczycowe. Dotyczy to czasu, gdy kobieta nosiła płód.

Nie ma sensu rozważać objawów wrodzonej niedoczynności tarczycy, ponieważ są one absolutnie podobne do wszelkich innych objawów choroby. Ale rodzice, słysząc taką diagnozę, nie powinni wpadać w panikę, lekarze mają obowiązek wyjaśnić im, że jeśli natychmiast rozpoczną terapię, leczenie będzie bardzo skuteczne. Jednocześnie nic nie zagraża życiu i zdrowiu dziecka. Najczęściej przepisywane są preparaty sodowe lewotyroksyny. Efekt będzie widoczny po tygodniu odpowiedniej terapii w rozsądnych dawkach.

W takim przypadku dziecko z wrodzoną niedoczynnością tarczycy powinno być obserwowane nie tylko przez pediatrę, ale także neurologa i endokrynologa. Opóźnień w rozwoju psychicznym i fizycznym można uniknąć tylko dzięki złożonemu wysiłkowi wszystkich lekarzy i systematycznemu monitorowaniu małego pacjenta.

Subkliniczna niedoczynność tarczycy u dzieci

Do subklinicznej niedoczynności tarczycy u dzieci dochodzi przy dominującym poziomie TSH, natomiast T4 pozostaje w normie. Podobnie jak wszystkie inne typy tej choroby, subkliniczna niedoczynność tarczycy występuje częściej u dziewcząt. Ponadto w dzieciństwie dobrze reaguje na leczenie.

Jako przyczynę subklinicznej niedoczynności tarczycy można wyróżnić autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, w którym dochodzi do zniszczenia komórek tarczycy.

Jeśli subkliniczna niedoczynność tarczycy zostanie wykryta w odpowiednim czasie, to po przejściu leczenia nie będzie już potrzebował żadnej terapii. Objawy to: niska temperatura ciała, odmowa piersi, suchość skóry, obrzęk twarzy i powiek. Dotyczy to noworodków i niemowląt.

Ale dość często u starszych dzieci obserwuje się subkliniczną niedoczynność tarczycy. Może powodować problemy ze wzrostem kości i aktywnością mózgu. Często występuje pogorszenie widzenia. Podobnie jak w przypadku każdego innego rodzaju niedoczynności tarczycy, hormony tarczycy są przepisywane w przypadku typu subklinicznego. W takim przypadku dawkę należy obliczyć indywidualnie. Nie warto rozpoczynać choroby, gdyż na późniejszych etapach progresji może ona znacznie obniżyć standard życia dziecka i doprowadzić do wymiernych problemów w jego rozwoju.

Autor artykułu: Sokolova Praskovya Fedorovna | Pediatra

Wykształcenie: Dyplom w specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany na Wołgogradzkim Państwowym Uniwersytecie Medycznym. Specjalistyczny certyfikat został natychmiast otrzymany w 2014 roku.