Infekcja Jelitowa Rotawirusa U Dorosłych - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Infekcja jelitowa rotawirusa u dorosłych

Infekcja jelitowa rotawirusa jest ostrą chorobą zakaźną, która atakuje ludzki układ pokarmowy. Oprócz przewodu żołądkowo-jelitowego w proces patologiczny mogą być również zaangażowane narządy układu oddechowego.

W wieku dorosłym chorobę rozpoznaje się rzadziej niż u dzieci. Jednak przypadki zakażenia rotawirusem u osób w średnim i starszym wieku są zgłaszane przez lekarzy. Infekcja rotawirusem objawia się wzrostem temperatury ciała, zaczerwienieniem gardła, wymiotami, bólem brzucha, biegunką. Leczenie nieskomplikowanego przebiegu choroby odbywa się w domu, ale wymaga wykonania kilku obowiązkowych punktów, w tym: odpowiedniego nawodnienia, przyjmowania leków zawierających enzymy, enterosorbentów. Według uznania lekarza, można przepisać leki przeciwwirusowe.

Infekcja rotawirusem, ze względu na jej powszechne występowanie, jest słusznie nazywana grypą jelitową lub cholerą mniejszą. Tylko ARVI jest gorsze od infekcji rotawirusami pod względem częstości występowania. Około 40% wszystkich przypadków to noworodki i dzieci poniżej 3 roku życia. Każdego roku z powodu infekcji umiera ponad 600 000 ludzi na całym świecie. W miarę starzenia się osoby podatność na zakażenie rotawirusem znacznie spada, ale prawdopodobieństwo przedostania się wirusa do organizmu pozostaje.

Choroba często charakteryzuje się ogniskami w tej samej rodzinie lub społeczności. Dlatego jeśli w domu jest chore dziecko, z dużym prawdopodobieństwem reszta rodziny zachoruje. Jednak u dorosłych choroba jest najczęściej łagodna i nie wymaga hospitalizacji.

Zadowolony:

• Przyczyny zakażenia rotawirusem u dorosłych
• Objawy zakażenia rotawirusem u dorosłych
• Diagnostyka zakażenia rotawirusem
• Leczenie infekcji rotawirusami
• Zapobieganie infekcji rotawirusem u dorosłych
• Ciąża i zakażenie rotawirusem

Przyczyny zakażenia rotawirusem u dorosłych

Infekcja rotawirusem u osoby dorosłej rozwija się po przedostaniu się do jego organizmu cząsteczki wirusa z rodziny Reoviridae, rodzaju Rotavirus. W organizmie żywiciela wirus jest w stanie tworzyć wiele kombinacji, które determinują szeroką gamę szczepów rotawirusów, które są wydzielane przez chorego do środowiska zewnętrznego. Jednak ponad 90% wszystkich infekcji rotawirusami na świecie dotyczy pięciu następujących szczepów: G1P8, G2P4, G4P8, G3P8, G9P8.

Źródłem rozprzestrzeniania się choroby jest zarażona osoba, która wraz z kałem wypuszcza wirusa do środowiska zewnętrznego. Wydalanie wirusa zaczyna się jeszcze zanim u zarażonej osoby pojawią się pierwsze oznaki choroby. Osoba pozostaje zaraźliwa nawet po zatrzymaniu głównych objawów infekcji. Trwa to do 20 dni od momentu zakażenia.

Ponieważ zakażenie rotawirusem jest głównie chorobą wieku dziecięcego, to dzieci zarażają osobę dorosłą. Najczęściej dzieje się to podczas opieki rodziców nad chorymi dziećmi. Jednak nadal nie można wykluczyć innego źródła rozprzestrzeniania się drobnoustrojów chorobotwórczych. Chociaż przypadki zakażenia rotawirusem zgłaszane są przez cały rok, szczyt choroby przypada na wiosnę i zimę.

Głównym mechanizmem przenoszenia jest kał i usta. Może być realizowany na różne sposoby, wśród których dominuje droga kontaktowo-domowa. Masowe rozprzestrzenianie się choroby jest spowodowane wodno-pokarmową drogą przenoszenia wirusa.

Jeśli chodzi o możliwość rozprzestrzeniania się wirusa w powietrzu (z cząstkami kurzu lub śluzu), nie ma zgody w tej sprawie i pozostaje otwarta.

Tak więc rotawirus jest niezwykle zakaźnym mikroorganizmem, który może dostać się do środowiska zewnętrznego tylko w jeden sposób - z kałem chorego. Kał wirusów zawiera ogromną ilość, więc mogą one łatwo pojawić się na klamkach drzwi, dłoniach człowieka, jego ubraniach, artykułach gospodarstwa domowego itp. Z tych powierzchni wirusy przedostają się do jamy ustnej, w wyniku czego przez przewód pokarmowy docierają do jelita cienkiego. co rozwija się choroba. Do wystąpienia infekcji potrzeba bardzo niewielu wirusów. Dlatego jeśli ktoś z rodziny ma infekcję jelitową, prawdopodobieństwo jej rozprzestrzenienia jest niezwykle wysokie.

Na ryzyko zakażenia rotawirusem narażone są osoby wykonujące następujące zawody: pracownicy gastronomii, nauczyciele i wychowawcy, pracownicy wodociągów, sprzedawcy. Dlatego nie należy myśleć, że infekcja rotawirusem jest chorobą wieku dziecięcego. Prawdopodobieństwo infekcji występuje przez całe życie. Wirusy zachowują swoją żywotną aktywność podczas długotrwałego zamrażania, ale szybko giną po ugotowaniu. W środowisku zewnętrznym, w wodzie, na jedzeniu, w kale, wirusy mogą żyć od 1 do 3 miesięcy. Wykazują umiarkowaną odporność na środki dezynfekujące.

Objawy zakażenia rotawirusem u dorosłych

Okres inkubacji nie trwa długo. Najczęściej trwa od 15 godzin do 5 dni, ale średni czas wystąpienia pierwszych objawów choroby wynosi 1-2 dni po zakażeniu. Choroba rozwija się ostro, szczyt jej objawów obserwuje się po 12 godzinach.

Wszystkie objawy zakażenia rotawirusem u dorosłych są znacznie łatwiejsze niż u dzieci.

Jeśli choroba ma nieskomplikowany przebieg, będzie charakteryzować się następującymi objawami:

• Odurzenie organizmu może być całkowicie nieobecne lub nieistotne. Przejawia się to wzrostem osłabienia, pogorszeniem apetytu.
• Temperatura ciała wzrasta, ale rzadko osiąga wartości gorączkowe. Najczęściej utrzymuje się w 38 ° C. Po jednym dniu reakcja hipertermiczna znika.
• Biegunka trwa od 3 dni do tygodnia. Z reguły ogranicza się do 5 epizodów luźnych stolców dziennie i może mu towarzyszyć dudnienie w żołądku.
• Taboret nabiera papkowatej konsystencji.
• Ból brzucha jest łagodny i przebiega zgodnie z rodzajem skurczów. Są zlokalizowane głównie w pępku i okolicy nadbrzusza.
• Wymioty są najczęściej nieobecne, mogą być pojedyncze i umiarkowane.

Jednak u dorosłych choroba nie zawsze jest łagodna.

W niektórych przypadkach mogą wystąpić następujące objawy:

• Silne odurzenie organizmu. Osoba staje się ospała, ma bóle i bóle stawów, wzrasta pocenie się, znika apetyt, przeszkadzają silne bóle głowy.
• Wysoka temperatura ciała. W ciągu pierwszych 3 dni od początku choroby może zemścić się na 39 ° C, a nawet więcej. Przy ciężkim przebiegu choroby podwyższona temperatura ciała może utrzymywać się do tygodnia.
• Biegunka w ciężkiej chorobie może wystąpić do 14–20 razy na jedno uderzenie. Taboret będzie cienki, pienisty i śluzowy. Wydziela kwaśny zapach, kolor stolca jest żółty lub żółto-zielony. Im cięższa biegunka, tym większe ryzyko odwodnienia.
• U 70% pacjentów oprócz uszkodzenia przewodu pokarmowego rozwija się zespół oddechowy. W tym przypadku występuje zaczerwienienie błony śluzowej podniebienia miękkiego, katar, ból gardła, zapalenie tylnej ściany gardła.
• Wymioty powtarzają się kilka razy dziennie i pogarszają przebieg choroby.
• Ból brzucha jest umiarkowany, ale palpacja okolic jelit będzie się nasilać.

W przypadku wystąpienia takich objawów infekcji jelitowej należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Cechy przebiegu zakażenia rotawirusem u pacjentów osłabionych

Sok żołądkowy osoby dorosłej ma zwiększoną aktywność chemiczną w porównaniu z sokiem żołądkowym dziecka. Dlatego bakterie i wirusy są w nim niszczone znacznie szybciej. Wynika to z faktu, że dorośli rzadziej niż dzieci cierpią na infekcje jelitowe. Co więcej, nawet po wystąpieniu infekcji choroba przebiega łatwiej i rzadko powoduje powikłania.

Należy pamiętać, że dla niektórych osób zakażenie rotawirusem może być dość trudne.

Obejmują one:

• Osoby cierpiące na patologie w układzie pokarmowym.
• Osoby, które niedawno przeszły operację i są w fazie rekonwalescencji.
• Osoby przyjmujące cytostatyki.
• Osoby powyżej 60 roku życia.
• Osoby zakażone wirusem HIV i z obniżoną odpornością.

Jeśli zakażenie rotawirusem zostanie zdiagnozowane u pacjentów z grupy ryzyka, powinni oni pozostawać pod ścisłym nadzorem lekarza. Pod warunkiem, że choroba jest dla nich trudna, wymagana jest hospitalizacja.

Niebezpieczne objawy

Lekarze identyfikują grupę tzw. Niebezpiecznych objawów zakażenia rotawirusem. Nie ma znaczenia, czy wystąpią u osoby dorosłej, czy u dziecka, objawy te wymagają konsultacji z lekarzem.

Następujące objawy wskazują na ciężki przebieg infekcji i konieczność umieszczenia pacjenta w szpitalu:

• Pojawienie się krwi w kale, ich czarne zabarwienie. Kał może wydzielać silny, nieprzyjemny zapach, a stołek może przybrać metaliczny odcień. Wszystkie te objawy wskazują na wewnętrzne krwawienie z jelit, które wymaga pilnej hospitalizacji pacjenta.
• Zwiększona biegunka do 10 razy dziennie i wymioty do 7 razy dziennie. Przy tak intensywnym wydalaniu płynu z organizmu zwiększa się toksyczny wpływ wirusów na organizm. Pacjent pilnie wymaga dożylnego uzupełnienia elektrolitów i płynów.
• Silny ból brzucha. W klasycznym przebiegu zakażenia rotawirusem ból brzucha jest nieobecny lub nie przeszkadza zbytnio osobie. Jeśli ból przybiera na sile, istnieje możliwość, że ściana jelita jest uszkodzona.
• Pojawienie się wysypek na ciele. Plamy na ciele mogą wskazywać na dur brzuszny, który czasami daje objawy podobne do objawów infekcji rotawirusem.

Diagnostyka zakażenia rotawirusem

Taka choroba, jak zakażenie rotawirusem, lekarz może podejrzewać tylko na podstawie kwestionowania skarg pacjenta i jego zewnętrznego badania. Jednak standardowe metody laboratoryjne nie wystarczą do potwierdzenia diagnozy. Od pacjenta pobiera się krew i mocz do analizy ogólnej i klinicznej w celu określenia ogólnego stanu jego zdrowia. Kał wysyłany jest na coprogram.

Aby potwierdzić obecność rotawiurów w ludzkim ciele, jego stolec jest wysyłany do badań w całej grupie jelitowej. Dzięki temu można wykluczyć choroby o podobnych objawach: czerwonkę, salmonellozę, escherichiozę i inne infekcje przewodu pokarmowego. Pokazano również wykrywanie antygenu rotawirusa w kale za pomocą reakcji aglutynacji lateksu. To właśnie ta metoda badawcza prowadzi do określenia choroby.

Pozwala zdiagnozować zakażenie rotawirusem za pomocą serologicznego badania krwi. Organizm ludzki wytwarza przeciwciała do zwalczania infekcji. Można je wykryć metodą PCR (genotypowanie rotawirusów we krwi pacjenta). ELISA, RSK i RTGA będą pouczające nie wcześniej niż 2 tygodnie po wystąpieniu choroby, kiedy poziom przeciwciał we krwi wzrośnie kilkakrotnie.

Leczenie infekcji rotawirusami

Infekcja rotawirusem u dorosłych jest najczęściej leczona ambulatoryjnie. Hospitalizacja jest wymagana tylko wtedy, gdy choroba jest ciężka.

Dieta

Pierwszym punktem realizacji schematu terapeutycznego jest korekta żywieniowa.

Pamiętaj, aby wykluczyć ze swojej diety następujące produkty:

• Produkty mączne.
• Pokarm roślinny zawierający gruboziarnisty błonnik pokarmowy. Dotyczy to owoców, warzyw, jagód, suszonych owoców.
• Zasolenie, wędliny.
• Smażone i tłuste potrawy.
• Przyprawy i przyprawy, wszystkie sosy.
• Całe mleko.
• Bogate buliony.
• Napoje alkoholowe.

Faktem jest, że wszystkie te produkty pobudzają jelita, co oznacza, że biegunka będzie miała przedłużony przebieg.

Zalecane produkty do stosowania:

• Śluzowate zupy.
• Rozdrobnione chude mięso.
• Buliony warzywne.
• Ryba gotowana lub gotowana na parze o niskiej zawartości tłuszczu.
• Omlet.
• Owsianka śluzowa.

Takie produkty oszczędzają podrażnione i zaognione jelita, przyczyniając się do szybkiego powrotu do zdrowia pacjenta. Musisz jeść często, ale w małych porcjach.

Leczenie objawowe i patogenetyczne

Aby przyspieszyć eliminację wirusów z organizmu i złagodzić stan pacjenta, można zalecić przyjmowanie następujących leków:

• Kagocel w celu zwiększenia odporności organizmu.
• Usuwanie zatrucia z organizmu odbywa się poprzez przyjmowanie sorbentów. Leki te mają zdolność wiązania szkodliwych substancji w świetle jelita i usuwania ich na zewnątrz. Ponadto wiele sorbentów może otoczyć ścianę jelita cienką warstwą ochronną, która zapobiega niszczeniu go przez wirusy. Infekcję rotawirusem leczy się lekami takimi jak: Polysorb, Enterosgel, Węgiel aktywny, Filtrum.
• Przywrócenie równowagi wodno-solnej organizmu przy pomocy preparatów Regidron, Oralit, Gastrolit.
• W ciężkim przebiegu choroby konieczne jest dożylne podanie Enterodesis lub Reopolyglucin.
• Aby zatrzymać biegunkę, można zastosować Loperamide, Enterol, Imodium, Enterofuril.
• Jeśli dojdzie do infekcji bakteryjnej, przepisuje się Enterofuril, Alpha Normix lub inne antybiotyki, w zależności od rodzaju konkretnego mikroorganizmu. Jeśli infekcja bakteryjna nie zostanie potwierdzona, antybiotyki na infekcję rotawirusem nie są przepisywane.
• Aby poprawić funkcję trawienia, pokazano spożycie enzymów: kreon, pankreatyna, pangrol.
• Aby znormalizować mikroflorę jelitową, przepisuje się leki takie jak Linex, Acipol, Bifiform, Bifidumbacterin, Hilak Forte itp.
• Do obniżenia temperatury ciała można zastosować Panadol, Ibuklin, Ibuprofen itp. Obniżać temperaturę ciała dopiero wtedy, gdy przekroczy ona 38,5 ° C. Odpowiedź hipertermiczna pozwala organizmowi szybciej wyleczyć infekcję, więc jej wyeliminowanie może wydłużyć czas powrotu do zdrowia.
• Aby zmniejszyć ból i skurcze brzucha, przepisuje się No-shpu lub Spazmalgon.
• Wymioty można wyeliminować, przyjmując Motilium lub Metoklopramid. Należy pamiętać, że powtarzające się epizody wymiotów z zakażeniem rotawirusem są rzadkie. Jeśli zdarza się to więcej niż 4 razy i trwa 2 dni, należy zbadać pacjenta pod kątem innych infekcji.

Samodzielne podawanie leków przeciwbiegunkowych lub przeciwwymiotnych jest niedopuszczalne. Wraz z kałem i wymiocinami z organizmu wypłukiwana jest patogenna flora. Jeśli zatrzymasz ten proces, wirusy pozostaną w jelitach i będą się dalej namnażać, powodując kolosalne szkody dla zdrowia pacjenta. Dlatego lekarz decyduje o powołaniu tych leków.

Leczenie w domu

Oczywiście infekcje jelitowe to choroby wymagające wizyty u lekarza.

Jeśli jednak nie ma takiej możliwości, a choroba ma nieskomplikowany przebieg, możesz samodzielnie podjąć następujące kroki:

• Weź węgiel aktywny. Na każde 10 kg masy ciała weź jedną tabletkę.
• Pij Smecta. Dozwolone są 4 saszetki dziennie.
• Weź Polysorb - 1-2 saszetki.

Uzupełnianie zapasów płynów, usuwanie zatrucia

Uzupełnianie zapasów płynów utraconych przez organizm jest warunkiem wstępnym, którego muszą przestrzegać wszyscy pacjenci bez wyjątku. Oprócz wody podczas biegunki i wymiotów organizm traci potrzebne mu sole i minerały. Dlatego jedynym zaleceniem w przypadku wszystkich infekcji jelitowych jest przyjmowanie leku Rehydron lub Gastrolit. Leki te są dostępne w postaci proszku, który należy rozpuścić w czystej przegotowanej wodzie i przyjmować przez cały dzień.

Jeśli lek nie został znaleziony w domowej apteczce, jego analog można przygotować niezależnie. Aby to zrobić, weź 4 łyżki. l. cukier, łyżeczka soli i łyżeczka sody oczyszczonej. Wszystkie te składniki rozpuszcza się w litrze wody. Niemniej jednak pierwszeństwo powinny mieć roztwory farmaceutyczne wzbogacone o przydatne substancje.

Lekarze nazywają procedurę uzupełniania płynów ustrojowych poprzez nawadnianie doustne. Jeśli nie zastosujesz się do tego punktu leczenia, grozi to rozwojem powikłań. Ważne jest, aby zrozumieć, że środki nawadniające nie wpływają na częstość stolca ani wzorzec wypróżnień. Mają one za zadanie jedynie zapobiegać odwodnieniu i zapobiegać zaburzeniom metabolicznym organizmu.

Zapobieganie infekcji rotawirusem u dorosłych

Jeśli osoba dorosła miała kontakt z pacjentem z zakażeniem rotawirusem, musi podjąć następujące środki zapobiegawcze, aby uniknąć infekcji:

• Umyj ręce i twarz mydłem. Wirusy mogą osadzać się na skórze, skąd mogą łatwo dostać się do ust.
• Zmień rzeczy. Ubrania należy prać w wysokich temperaturach z użyciem proszku do prania. Wszystkie przedmioty (długopisy, telefon komórkowy, torba itp.) Należy przetrzeć roztworami dezynfekującymi, takimi jak alkohol lub wybielacz.
• W celach profilaktycznych możesz wziąć lek immunomodulujący, na przykład Kagocel. To aktywuje siły odpornościowe organizmu i zapobiega przedostawaniu się wirusa do błony śluzowej ściany jelita.
• Musisz zwrócić szczególną uwagę na własne zdrowie. Konieczne jest kontrolowanie stolca, temperatury ciała, monitorowanie własnego zdrowia. Kiedy pojawią się pierwsze objawy choroby, należy skonsultować się z lekarzem i poinformować go o możliwości zakażenia rotawirusami.
• Przeprowadź test firmowy. W aptece możesz kupić szybki test na rotawirusa. Łatwo zrobić w domu. Jeśli wynik jest pozytywny, należy skonsultować się z lekarzem.

Jeśli chodzi o odporność, jest wytwarzana po pojedynczej infekcji, ale jest bardzo słaba i krótkotrwała. Dlatego prawdopodobieństwo, że dana osoba może w najbliższej przyszłości zostać zarażona tym samym szczepem wirusa, pozostaje wysokie. Co więcej, odporność powstaje tylko na jeden typ wirusa, a jest ich siedem (te, które mogą zakażać ludzi). Dlatego infekcji można uniknąć tylko pod warunkiem starannego przestrzegania norm sanitarnych i higienicznych.

Ponieważ dorośli najczęściej zarażają się chorymi dziećmi, muszą znać i przestrzegać zasad opieki nad dzieckiem. Przede wszystkim to wysokiej jakości dezynfekcja. Czyszczenie na mokro w pomieszczeniu, w którym przebywa pacjent, należy wykonywać 2-3 razy dziennie. Ponadto dezynfekcji poddawane są łazienka i toaleta, w których przebywa dziecko lub zarażona osoba dorosła. Rzeczy i pościel pacjenta należy prać w wysokiej temperaturze i prasować. Wszystkie przedmioty użytkowe poddawane są działaniu wrzącej wody lub roztworów dezynfekujących. Co kilka godzin należy wietrzyć pomieszczenie, w którym przebywa pacjent, a po każdym kontakcie z nim należy umyć ręce.

Osoba dorosła z zakażeniem rotawirusem otrzymuje zwolnienie lekarskie na okres od tygodnia do 10 dni. W tej chwili jest źródłem rozprzestrzeniania się infekcji, dlatego musi pozostać odizolowany od zbiorowości. W przypadku skomplikowanego przebiegu choroby zwolnienie lekarskie można wydłużyć do 3 tygodni lub dłużej, w zależności od stanu pacjenta.

Ciąża i zakażenie rotawirusem

Jeśli kobieta w ciąży zostanie zarażona rotawirusami, powinna natychmiast poinformować o tym lekarza. Przy łagodnym przebiegu choroby wirusy praktycznie nie przedostają się do krwiobiegu przyszłej matki, dlatego nie są w stanie zaszkodzić dziecku.

Niebezpieczeństwo to powikłania choroby w postaci biegunki i wymiotów, które grożą odwodnieniem organizmu. Dlatego leczenie powinno odbywać się wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza. Główne metody oddziaływania na organizm w postaci terapii nawadniającej, diety i przyjmowania probiotyków nie są przeciwwskazane na żadnym etapie ciąży, dlatego przy potwierdzaniu diagnozy nie należy panikować. Ważne jest tylko przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarza.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.