Mononukleoza U Dorosłych - Oznaki I Objawy Przewlekłej Mononukleozy U Dorosłych, Konsekwencje

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Oznaki i objawy przewlekłej mononukleozy u dorosłych

Mononukleoza lub gorączka gruczołowa, dławica monocytarna, choroba Pfeifer itp. To choroba wywoływana przez wirusa Epsteina-Barra. Charakterystyka kliniczna obejmuje gorączkę, uogólnioną limfadenopatię, zapalenie migdałków, powiększenie wątroby i śledziony, charakterystyczne zmiany w morfologii krwi. W niektórych przypadkach choroba może przybrać postać przewlekłą.

Wirus Epsteina-Barra - jest ludzkim wirusem limfotropowym typu B, należącym do grupy wirusów opryszczki. Może przez długi czas ukrywać się w komórkach zakażonej osoby w postaci uśpionej infekcji, dlatego źródłem infekcji jest chory lub nosiciel wirusa. Zasadniczo osoby poniżej 40 roku życia są chore, po chorobie wszyscy rozwijają silną odporność na mononukleozę.

Wirus jest uwalniany do środowiska od ostatnich dni okresu inkubacji. Czas trwania - 6-18 miesięcy. Mechanizm przenoszenia wirusa Epstein-Barr przenoszony jest drogą powietrzną, poprzez pocałunek, brudne ręce, naczynia, artykuły higieniczne. Transfuzja krwi i poród od zakażonej matki.

Istnieje wysoki stopień podatności na infekcje, ale w przypadku infekcji mogą rozwinąć się zarówno łagodne, jak i niewyraźne postacie kliniczne. Rozprzestrzenianie się infekcji występuje wszędzie, nie ma epidemii, zwiększa się zachorowalność u dziewcząt w wieku 14-16 lat i chłopców w wieku 16-18 lat. W przypadku zakażenia wirusem w starszym wieku choroba nie ma wyraźnych objawów.

Ponieważ zwykle u większości osób dorosłych w wieku 30-35 lat powstała już specyficzna odporność, przebieg kliniczny choroby jest rzadki. Wdychanie powietrza z wirusem u ludzi uszkadza komórki nabłonka górnych dróg oddechowych, gardła gardła. Rozwija się umiarkowane zapalenie błony śluzowej, wraz z przepływem limfy infekcja przedostaje się do pobliskich węzłów chłonnych, co przyczynia się do pojawienia się zapalenia węzłów chłonnych.

We krwi wirus wychwytuje limfocyty B i zaczyna się aktywnie rozprzestrzeniać. W rezultacie powstają reakcje o określonym charakterze i powstaje patologiczne uszkodzenie komórek. Patogen jest transportowany naczyniami krwionośnymi w całym organizmie, docierając do ważnych narządów. Wirus Epstein-Barr żyje w ludzkim ciele przez całe życie, jeśli odporność spada, przejawia swój negatywny wpływ.

Czasami można zauważyć osłabienie, złe samopoczucie, objawy nieżytowe, a jeśli nie podejmiesz działań i nie ustalisz dokładnej diagnozy w takich przypadkach, następuje stopniowy wzrost objawów. Narasta osłabienie, wzrasta temperatura, przekrwienie błony śluzowej nosa, trudności w oddychaniu, ból gardła i ból gardła. W ostrym okresie następuje zwiększone pocenie się, zatrucie.

n

Pacjenci skarżą się na bóle mięśni, bóle głowy, bóle przy połykaniu. Gorączka dręczy pacjenta przez kilka dni, a nawet miesiąc przebieg może być inny. Po tygodniu choroba powinna przejść fazę zaostrzenia. Objawia się ogólne zatrucie, zapalenie migdałków, obrzęk węzłów chłonnych, powiększenie wątroby i śledziony.

Stan pacjenta może ulec znacznemu pogorszeniu. W gardle można znaleźć nieżytowe, wrzodziejące i martwicze wyrostki, zawilgocenie lub pęcherzykowe bóle gardła z intensywnym zaczerwienieniem błony śluzowej migdałków, żółtawą i kruchą płytką. Badanie ujawnia ziarnistość tylnej ściany gardła i krwotoki z błony śluzowej.

Od pierwszych dni choroby dochodzi do licznych zmian gruczołów (poliadenopatia). Wzrost węzłów chłonnych można łatwo wykryć w prawie każdym obszarze dostępnym do badania palpacyjnego. Najczęściej dotyczy to węzłów potylicznych, podżuchwowych. W trakcie badania palpacyjnego określa się gęstość węzłów chłonnych, zwykle są one gęste, ruchliwe, bezbolesne lub z łagodnym bólem.

Występuje obrzęk otaczającej tkanki, zażółcenie twardówki i skóry, wydobywa się ciemny mocz i pojawia się niestrawność. Występują częste plamy, grudki i różne wysypki, miejsce ich lokalizacji jest inne. Wysypka mija szybko, nie ma swędzenia, pieczenia skóry. Ostry okres trwa około 2-3 tygodni. Następnie przychodzi czas na stopniowe ustępowanie objawów klinicznych i rozpoczyna się proces przywracania normalnej, życiowej aktywności organizmu.

Temperatura ciała zostaje znormalizowana, objawy dławicy zanikają, wątroba i śledziona nabierają swoich naturalnych wymiarów. Zdarza się, że jeszcze przez kilka tygodni pojawiają się oznaki adenopatii i stanu podgorączkowego. Przy przewlekłym nawracającym przebiegu okres choroby wydłuża się.

Konsekwencje mononukleozy u dorosłych

Powikłania związane z mononukleozą mogą być nieobecne lub bardzo poważne, czasami choroba kończy się śmiercią. Jedną z przyczyn śmierci jest pęknięta śledziona. Znane są przypadki rozwoju ciężkiego zapalenia wątroby, tachykardii, psychozy i zapalenia nerek.

Występuje paraliż mięśni twarzy, nerwy czaszkowe.

Czasami po drodze trzeba leczyć zapalenie płuc, aby uporać się z obrzękiem powiek. Możliwe zwężenie krtani (niedrożność dróg oddechowych), wymagające pilnej operacji. Leczenie należy przeprowadzić w odpowiednim czasie, jeśli przy pierwszych oznakach choroby, aby zwrócić się o pomoc do lekarza, można uniknąć konsekwencji mononukleozy.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.