Naczyniak Krwionośny - Rodzaje I Objawy Naczyniaka Krwionośnego

Naczyniak krwionośny jest wrodzoną wadą rozwoju naczyń krwionośnych warstwy skóry właściwej. Uważa się to za wyraźną wadę kosmetyczną. Takie wady są dość niebezpieczne dla życia pacjenta. Każde uszkodzenie, które uszkadza powierzchowne naczynia, nieuchronnie prowadzi do krwawienia, ciężkiego lub mniej poważnego.

Najbardziej niebezpieczna sytuacja występuje, gdy naczyniak jamisty jest uszkodzony, który ma duże ubytki i jest związany z głęboko położonymi naczyniami. Uszkodzony naczyniak tętniczy może powodować krwawienie tryskające. Owrzodzenie można również określić jako poważne powikłanie. Rozwój zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył stanie się źródłem wielkich problemów.

U chłopców naczyniaki krwionośne występują 2-3 razy rzadziej niż u dziewcząt. Naczyniaki są wykrywane natychmiast po urodzeniu, czasami w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia.

Naczyniaki są zwykle zlokalizowane na głowie i szyi lub w okolicy ślinianki przyusznej.

Istnieją zarówno pojedyncze, jak i wielokrotne naczyniaki krwionośne. Wraz z lokalizacją naczyniaków krwionośnych w kroczu i zewnętrznych narządach płciowych dochodzi do częstych owrzodzeń, w wyniku których guz goi się sam.

Rodzaje naczyniaków krwionośnych

Naczyniak może wpływać na różne narządy i części ciała. Współczesna medycyna wyróżnia kilka typów naczyniaków krwionośnych.

Naczyniak wątroby jest częstym nowotworem wątroby, który można wyeliminować tylko przy pomocy chirurga. Naczyniak wpływa na każdą część wątroby i możliwy jest jego wzrost. Może rozszerzyć się poza wątrobę i uszkodzić inne pobliskie ważne narządy, ściskając je.

Naczyniak nerki jest łagodnym nowotworem, który występuje dość rzadko.

Naczyniak rdzeniowy (naczyniak krwionośny kręgosłupa) jest bardzo częstą chorobą kręgosłupa. Może powstawać zarówno na odcinku piersiowym środkowym, jak i dolnym. Aktywne guzy z objawami klinicznymi są rzadkie. Szczególnie niebezpieczny jest naczyniak krwionośny trzonu kręgosłupa, który powoduje silny ból, może zmniejszyć siłę lub całkowicie zniszczyć beleczki kostne kręgosłupa, które służą jako podparcie.

Naczyniak na wardze często występuje u dzieci na tkankach naczyniowych i śluzowych, jest łagodnym nowotworem.

Prosty naczyniak krwionośny ma zwykle kolor czerwony lub niebiesko-fioletowy, znajduje się na powierzchni, granice są wyraźnie określone, wpływają na skórę i kilka milimetrów podskórnej warstwy tłuszczu, zwykle rośnie na boki. Rzadko naczyniak krwionośny jest nierówny, lekko wystający ponad skórę (zwykle jest gładki). Jednym z objawów naczyniaka krwionośnego jest to, że jeśli go naciśniesz, blednie na krótki czas, a następnie ponownie nabiera koloru.

Naczyniak jamisty zwykle znajduje się pod skórą, jest ograniczoną formacją guzkową, o konsystencji miękko-elastycznej. Składa się z różnych ubytków - ubytków wypełnionych krwią. Naczyniaki jamiste wyglądają jak formacje guza, na wierzchu skóry o normalnym kolorze, czasem sinicowym. W miarę wzrostu guza skóra staje się niebiesko-fioletowa. Po naciśnięciu naczyniaka krwionośnego ustępuje i jednocześnie blednie (z powodu wypływu krwi). Wraz z krzykiem i kaszlem zwiększa się naczyniak krwionośny.

Naczyniak złożony jest zwykle połączeniem naczyniaków powierzchownych i podskórnych (prostych i jamistych). Jest wykrywany w zależności od przewagi jednej lub drugiej części guza naczyniowego. Wygląd i konsystencja znowu zależą od tkanek zawartych w jego składzie.

Metody leczenia naczyniaka krwionośnego

Nie ma potrzeby leczenia naczyniaka krwionośnego, chyba że guz znacznie się powiększy. W centrum medycznym Delta Clinic eksperci zalecają, aby w celu kontroli i wzrostu guza w postaci nieaktywnej (poniżej 3 cm), systematycznie obserwowanej przez lekarza, przeprowadzać badanie USG co 6-12 miesięcy.

W przypadku szybkiego wzrostu naczyniaka wątroby konieczna jest operacja. Do usuwania naczyniaków stosuje się różne metody - resekcja wątroby, złuszczanie naczyniaków, stwardnienie naczyniaków, krioterapia, elektrokoagulacja. W przypadku naczyniaka zewnętrznego zwykle stosuje się zachowawcze metody leczenia.