Astygmatyzm U Dzieci - Co To Jest? Jak Traktować?

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Astygmatyzm u dzieci

Astygmatyzmu u dzieci nie można uznać za wyrok śmierci na dziecko. Zaburzenie to często wiąże się z nierównomiernym wzrostem gałki ocznej i innych struktur narządów wzroku, które biorą udział w załamaniu światła. Po takiej diagnozie nie należy panikować. Ta choroba dobrze reaguje na terapię lekową. Nie musisz też rezygnować z wykonywania specjalistycznych ćwiczeń i noszenia okularów korekcyjnych. Zintegrowane podejście umożliwia mózgowi prawidłowe formowanie obrazu, który otrzymuje z narządów wzroku. Jeśli zignorujesz terapię, po 18 roku życia osoba będzie potrzebować operacji. Pozwoli ci to zmienić strukturę oka, ale nie wpłynie na widzenie.

Zadowolony:

• Astygmatyzm - co to jest?
• Odmiany astygmatyzmu
• Przyczyny astygmatyzmu
• Objawy astygmatyzmu
• Diagnoza astygmatyzmu
• Leczenie astygmatyzmu
• Prognoza
• Zapobieganie

Astygmatyzm - co to jest?

Astygmatyzm to upośledzenie wzroku, któremu towarzyszy utrata przejrzystości obiektów, na które patrzy osoba. Dzieje się tak, ponieważ soczewka lub rogówka zmienia swoją normalną krzywiznę. Promienie świetlne nie są prawidłowo załamywane. W rezultacie na tylnej części oka, gdzie powstaje punkt obrazu, powstaje jednocześnie kilka punktów. Niektóre z nich znajdują się na siatkówce, podczas gdy inne skupią się poza nią. Dlatego osoba widzi rozmazany obiekt.

Struktura narządu wzroku jest dość złożona. Aby zrozumieć, jak osoba z astygmatyzmem widzi przedmioty, musisz zrozumieć działanie dwóch układów oczu: refrakcyjnego i postrzegającego. Układ refrakcyjny koryguje i kieruje wiązki światła w taki sposób, aby tworzyć obraz obiektu na siatkówce. System postrzegania jest reprezentowany przez pręty i stożki. Jeden koniec odbiera obraz, a drugi przekazuje go do nerwu wzrokowego. Z kolei nerw wzrokowy „tłumaczy” obraz do mózgu.

Aby osoba mogła normalnie widzieć obraz obiektu, systemy postrzegania i załamywania światła muszą działać poprawnie.

• Wszystkie konstrukcje, przez które przechodzą promienie światła, muszą być przezroczyste. Zaćma, zmętnienie rogówki, krwotok do ciała szklistego lub jakiekolwiek zapalenie narządu wzroku może spowodować naruszenie ich przezroczystości.
• Pręty i stożki muszą prawidłowo spełniać swoje funkcje.
• Światło padające na struktury oka musi zostać załamane pod odpowiednim kątem. Zapewnia to współczynnik załamania światła, który różni się w różnych strukturach oka: dla rogówki wynosi 1,37, dla soczewki - 1,38, a dla jądra soczewki - 1,4.

Astygmatyzm rozwija się, gdy światło jest załamywane pod niewłaściwym kątem. W wyniku tego naruszenia powstaje tak zwany „efekt krzywego lustra”. Promienie światła przechodzą kolejno przez kilka struktur. Najpierw uderzyli w rogówkę, potem w soczewkę, a następnie w siatkówkę. Rogówka gałki ocznej ma kształt półkuli i przypomina kopułę. Soczewka jest reprezentowana przez wypukłą soczewkę po obu stronach. Soczewka opiera się na więzadłach, które rozciągają się w razie potrzeby. W ten sposób narząd wzroku reaguje na zmiany oświetlenia i kieruje wiązkę promieni do siatkówki, do centralnego punktu widzenia.

Przy normalnym widzeniu promienie światła są jednakowo załamywane i uderzają w siatkówkę. Jeśli dana osoba ma krótkowzroczność, promienie padają na obszar przed siatkówką, a jeśli osoba jest dalekowzroczna, skupiają się za siatkówką. Kiedy zakrzywienie soczewki lub rogówki jest zaburzone, ostrość się zmienia. Zamiast kropki na siatkówce tworzy się plamka. Ten stan nazywa się astygmatyzmem. Ponadto nie można wykluczyć krótkowzroczności lub nadwzroczności.

W przypadku astygmatyzmu dotyczy to 4 głównych południków, które znajdują się w punktach 3, 6, 9 i 12 (jeśli weźmiemy pod uwagę struktury gałki ocznej jako tarczę zegara). W tym przypadku pacjent otrzymuje taki obraz, jakby patrzył przez słup wody.

Jeśli choroba rozwija się u dzieci poniżej pierwszego roku życia, przyzwyczajają się do rozmytych obiektów i nie skarżą się dorosłym. Choroba jest często rozpoznawana, gdy dziecko zaczyna uczyć się pisać i czytać. Nie widzi liter, które rozmywają się przed nim. Natomiast wczesna diagnoza choroby pozwala na terminowe rozpoczęcie leczenia i uporanie się z istniejącym problemem.

Odmiany astygmatyzmu

W zależności od przyczyny astygmatyzmu może być wrodzony i nabyty.

W zależności od załamania głównych południków (prostopadłych do płaszczyzny oka) astygmatyzm może mieć następujące typy:

• Astygmatyzm bezpośredni, gdy południki pionowe przede wszystkim załamują promienie świetlne.
• Astygmatyzm odwrócony, gdy południk poziomy ma maksymalną moc refrakcyjną.
• Astygmatyzm z ukośnymi osiami, w których główne południki są oddalone od pionowej i poziomej osi rogówki.

Rozróżnij również prawidłowy i nieprawidłowy astygmatyzm. Przy prawidłowym astygmatyzmie główne południki przebiegają względem siebie w temperaturze 90 ° C.

Prawidłowy astygmatyzm jest najczęściej patologią wrodzoną i dzieli się na proste, złożone i mieszane:

• Przy prostym prawidłowym astygmatyzmie patologiczne załamanie promieni zachodzi w 1 głównym południku, podczas gdy pozostałe działają normalnie. Astygmatyzm hiperopiczny prowadzi do tego, że osoba postrzega przedmiot jako pacjenta z dalekowzrocznością, ale także rozmyty. Prosty astygmatyzm krótkowzroczny powoduje, że osoba postrzega obraz jako pacjenta z krótkowzrocznością, ale też jest rozmyty.
• Złożony astygmatyzm charakteryzuje się tym, że dwa główne południki nieprawidłowo zniekształcają promienie świetlne. Jednocześnie wyróżnia się złożony nadwzroczny i złożony astygmatyzm krótkowzroczny.
• W przypadku astygmatyzmu mieszanego jeden południk tworzy dalekowzroczność, a drugi krótkowzroczność.

Osobno wyróżnia się nieregularny astygmatyzm, w którym główne meridiany nakładają na siebie promienie świetlne. Ten typ astygmatyzmu jest najczęściej nabywany. Jeśli dojdzie do upośledzenia, wzrok będzie bardziej cierpieć.

Wrodzony astygmatyzm prawidłowego typu, który nie pogarsza widzenia więcej niż 0,5-1 dpt, nie wymaga rozpoczynania kompleksowej terapii, gdyż jest uważany za zjawisko fizjologiczne.

Istnieje kilka stopni astygmatyzmu:

1. Mniej niż 3 dpt to słaby stopień.
2. Od 3 do 6 dpt - średni.
3. Więcej niż 6 dpt to wysoki stopień.

Jeśli w czasie choroby pojawiają się wady rogówki, mówią o astygmatyzmie rogówki. Kiedy choroba rozwija się z powodu patologii soczewki, wskazują one na astygmatyzm soczewki.

Przyczyny astygmatyzmu

W dzieciństwie astygmatyzm, który nie prowadzi do wad wzroku, jest wariantem normalnym. Rozwija się z powodu nierównomiernego rozwoju rogówki i soczewki. W takim przypadku należy upewnić się, że ostrość wzroku nie zmniejszy się o mniej niż 1 dioptrię.

Nie więcej niż 10% dzieci wymaga leczenia. W tym przypadku choroba ma najczęściej wrodzony charakter i jedno z rodziców cierpi na astygmatyzm.

Prawdopodobieństwo rozwoju patologii wzrasta w następujących przypadkach:

• Ta osoba jest albinosem.
• Osoba ma barwnikowe zwyrodnienie siatkówki.
• Dziecko urodziło się z zespołem alkoholowym.
• Ludzka rogówka ma kształt stożka, a nie półkuli.
• U ludzi nerw wzrokowy jest słabo rozwinięty.
• Pacjent ma wrodzoną deformację szczęk i zębów, która wpływa na ścianę oczodołu i gałkę oczną.

Wszystkie te patologie są wrodzone. W takim przypadku dziecko będzie cierpieć z powodu obu oczu z różnym stopniem intensywności.

Nabyty astygmatyzm może rozwinąć się w następujących przypadkach:

• Powstałe urazy rogówki, w wyniku których na jej powierzchni powstały blizny.
• Przełożone interwencje chirurgiczne na narządach wzroku.
• Podwichnięcie soczewki z powodu zerwania więzadła Zinn.
• Niedobór witaminy A.
• Zapalenie rogówki i spojówek
• Choroby o charakterze zakaźnym, które mogą prowadzić do zapalenia oka.

Objawy astygmatyzmu

Jeśli dziecko ma mniej niż 2-3 lata, dość problematyczne jest zrozumienie, że rozwija się astygmatyzm. Jest to szczególnie ważne w przypadku tych dzieci, u których choroba nie jest zbyt rozwinięta.

Następujące objawy mogą wskazywać na umiarkowany i ciężki astygmatyzm:

• Dziecko podchodzi bardzo blisko ekranu telewizora podczas oglądania kreskówki.
• Aby obejrzeć zabawkę, dziecko przechyla głowę, mruży oczy lub rozciąga kąciki oczu palcami.
• Podczas próby umieszczenia przedmiotu na powierzchni będzie chybił.
• Oczy dziecka szybko się męczą, pociera je dłońmi lub często zamyka oczy, aby rozładować napięcie.
• Podczas zabawy dziecko wpada na obce przedmioty.

Kiedy dziecko doświadcza stresu wzrokowego, na przykład podczas odrabiania pracy domowej, pojawiają się następujące skargi:

• Na ból głowy, który będzie się koncentrował w tylnej części głowy i brwiach.
• Zmęczenie, które przychodzi szybko.
• Niemożność widzenia obiektów znajdujących się w oddali.
• Podwójne widzenie.
• Na piasku w moich oczach.
• Zaczerwienienie i pieczenie oczu.

W szkole podstawowej dziecko będzie opóźniać naukę od rówieśników, ponieważ w jego oczach jest zapisany podwójny. Wpływa to na czytanie, liczenie itp.

Diagnoza astygmatyzmu

Astygmatyzm jest diagnozowany przez okulistę. Lekarz jest w stanie rozpoznać patologię nawet u niemowlęcia, co jest możliwe przy zastosowaniu metody skiaskopii (badanie w ciemni). Dzięki badaniu możliwe jest nie tylko ustalenie faktu obecności astygmatyzmu u dziecka, ale także ustalenie rodzaju i stopnia załamania światła.

Ostrość wzroku jest określana po ukończeniu przez dziecko trzeciego roku życia i może komunikować się werbalnie z lekarzem.

Jeśli podejrzewasz wady wzroku, dziecku mogą zostać pokazane takie badania jak:

• Komputerowa refraktometria, która pozwala poznać rodzaj choroby i stopień jej rozwoju. Ta technika jest dokładniejsza niż skiascopy.
• Wizometria, która odbywa się bez użycia soczewek i przy ich użyciu.
• Inspekcja lampy szczelinowej. Struktury oka są badane pod wielokrotnym powiększeniem. Technika ta ma na celu wyjaśnienie czynnika etiologicznego, który doprowadził do rozwoju astygmatyzmu.
• Keratometria. Badanie to pozwala zmierzyć krzywiznę rogówki za pomocą specjalnego urządzenia i technologii komputerowej. Dzięki tej technice możliwe jest zdiagnozowanie stożka rogówki i stożka rogówki.

• Oftalmoskopia. Ta procedura pozwala zbadać dno pacjenta i zwizualizować na nim określone zmiany patologiczne.

  Rzadziej wykonuje się badanie ultrasonograficzne gałki ocznej. Metoda ta dostarcza informacji o stanie siatkówki (pozwala na wizualizację zmian bliznowatych, krwotoków lub ich odwarstwienia).

Leczenie astygmatyzmu

Do 18 roku życia dziecka, u którego zdiagnozowano astygmatyzm, można zalecić leczenie zachowawcze. Operacja nie jest wykonywana przed osiągnięciem tego wieku. Kierunki leczenia:

Korekcja wzroku odbywa się za pomocą okularów. Należy do nich włożyć soczewki cylindryczne. Pozwalają na prawidłowe skupienie wiązek światła na siatkówce. Na początkowych etapach używania okularów dziecko odczuwa pewien dyskomfort. Mogą uniemożliwić mu oglądanie filmów 3D, a także uprawianie aktywnego sportu. Jednak soczewki poniżej 10 roku życia nie są zalecane.

Jeśli u dziecka zdiagnozowano rogówkową postać choroby, pokazuje się mu noszenie soczewek ortokeratologicznych. Są niewygodne i wytrzymałe, więc noszą je tylko na nocny odpoczynek. Soczewki pozwalają znormalizować krzywiznę soczewki. Jeśli ostrość wzroku dziecka przekracza 1,5 dpt, to takie soczewki nie są noszone.

Leczenie niedowidzenia i astenopii. Aby poradzić sobie z niedowidzeniem, to znaczy spadkiem wzroku na tle leniwego oka (chory narząd wzroku jest po prostu wyłączany przez mózg, ponieważ niewygodne jest dla niego zobaczenie zamazanego obrazu), należy rozpocząć leczenie tak wcześnie, jak to możliwe. Pożądane jest rozpoczęcie terapii do ukończenia przez dziecko 6 roku życia. W wieku 11 lat lub starszych leczenie będzie nieskuteczne. Nawet operacja nie pomoże uporać się z problemem.

Niedowidzenie nie zawsze ma oczywiste objawy. Czasami percepcja kolorów dziecka jest upośledzona lub ostrość wzroku w jednym oku może się pogorszyć. Jednak niedowidzenie jest powikłaniem astygmatyzmu i dlatego wymaga leczenia. W tym celu wykonuje się terapię pleopową. Przyklejane jest zdrowe oko, a dziecko posadzane jest za pomocą specjalnego urządzenia „Ambliokor”. Z jego pomocą oko pacjenta jest stymulowane wiązką lasera, kolorem, światłem, falami elektromagnetycznymi. Pacjentom pokazano również fizjoterapię, na przykład elektroforezę leków.

Astenopia jest kolejnym powikłaniem astygmatyzmu i wyraża się szybkim męczliwością narządu wzroku, słabą ostrością wzroku i niewyraźnym postrzeganiem przedmiotów. Aby poradzić sobie z naruszeniem, wskazane jest stosowanie leków, takich jak atropina. Nie trwają długo, ale pozwalają złagodzić skurcz mieszkania. Ponadto dziecko powinno ćwiczyć na specjalnych urządzeniach z wykorzystaniem synaptofonu i trenażera akomodacyjnego.

Stworzenie warunków do normalnego odżywiania narządu wzroku. Aby poprawić odżywianie struktur oczu, stosuje się leki i gimnastykę.

Krople stosowane w celu poprawy odżywiania oczu:

• Quinax. Zapobiegają zmętnieniu soczewki.
• Emoksypina. Krople te są przeciwutleniaczami, pomagają zmniejszyć przepuszczalność naczyń gałki ocznej, zapobiegają tworzeniu się w nich mikroskopijnych skrzepów krwi i poprawiają stan błony komórkowej.
• Ujala. Te krople poprawiają przejrzystość soczewki oka.

Leki do wkraplania do oczu powinny być przepisane przez lekarza. Leczenie odbywa się na kursach 2-3 razy w roku.

Gimnastyka dla oczu odbywa się przy użyciu wysokiej jakości oświetlenia. Ćwiczenia poprawiające odżywianie oczu:

• Obrót gałek ocznych zgodnie z ruchem wskazówek zegara i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
• Obrót oczu po trajektorii przypominającej cyfrę 8.
• Ruch oczu w górę, w dół, w lewo iw prawo. W każdej pozycji musisz pozostać przez 10 sekund.
• Dosunięcie palca do czubka nosa. W takim przypadku musisz go uważnie monitorować.
• Rozpatrzenie obiektów znajdujących się w pobliżu, a następnie przeniesienie wzroku na linię horyzontu. Musisz wytrzymać wzrok przez 30 sekund.
• Zmrużone oczy. W tym przypadku druga osoba musi nazwać kolory, a sam pacjent musi je sobie wyobrazić na swoich oczach.

Operacja

Najczęściej astygmatyzm leczy się soczewkami. Operację można wykonać, gdy struktury oka przestaną rosnąć (nie wcześniej niż 16 lat).

Rodzaje interwencji chirurgicznej:

• Keratomy. W tym przypadku na rogówce wykonuje się nacięcia, co prowadzi do jej rozbieżności i zmiany kąta załamania. Ta procedura pomaga radzić sobie z astygmatyzmem mieszanym i krótkowzrocznym.
• Termokeratokoagulacja. Rogówkę unosi się za pomocą specjalnej gorącej igły. Ta metoda pozwala radzić sobie z dalekowzrocznym astygmatyzmem.
• Termakeratoplastyka za pomocą lasera. Podczas zabiegu na rogówce powstają oparzenia, przez co jest ona bardziej wypukła.
• Przewodząca keratoplastyka. W takim przypadku na rogówkę nie działa laser, ale promieniowanie o częstotliwości radiowej.
• Fotorefrakcyjna keratektomia. Rogówka poddawana jest bardzo precyzyjnemu działaniu, co umożliwia zmianę jej kształtu.
• Metoda LASIK. Korekta kształtu rogówki polega na odcięciu jej najcieńszej warstwy w dotkniętym obszarze. Procedura trwa nie dłużej niż kwadrans. Wykonywany jest dla osób, których wzrok przekracza 4 dpt. Operacja nie wymaga znieczulenia ogólnego.
• Implantacja soczewki fakijnej. Zabieg ten przeprowadza się tylko wtedy, gdy astygmatyzm jest duży i nie ma możliwości wykonania zabiegu laserem.
• Keratoplastyka. W trakcie zabiegu usuwa się własną rogówkę, zastępując ją dawcą lub sztucznie stworzoną.

Po każdej operacji wzrok powinien zostać przywrócony w ciągu 2 godzin. Jednak przez kolejne 6 miesięcy osoba może cierpieć na światłowstręt i łzawienie, może odczuwać wrażenie obcego ciała w oku. Dopóki tkanki nie zostaną całkowicie odnowione, nie należy przebywać w pobliżu ognia, nie odwiedzać sauny i łaźni, nie wykonywać ciężkiego wysiłku fizycznego. Około 2 na 10 pacjentów boryka się z powrotem krótkowzroczności lub nadwzroczności, która była obecna przed zabiegiem.

Czy można wyleczyć astygmatyzm?

Aby stwierdzić z całą pewnością, czy można wyleczyć astygmatyzm konkretnego dziecka, wystarczy lekarz, po postawieniu diagnozy. Niektóre formy choroby nie wymagają leczenia i same ustępują. Krzywizna może powrócić do normy, gdy dziecko dorośnie. Niektórzy pacjenci do 18. roku życia wymagają leczenia zachowawczego. Zapobiegnie utracie wzroku i astenopii. W innych przypadkach wymagana jest operacja.

Prognoza

Jeśli dziecko ma wrodzony astygmatyzm, z roku na rok całkowicie znika lub staje się mniej intensywny. W wieku 7 lat stopień wad wzroku ustabilizował się, ale może się stopniowo zmniejszać. Wysoki stopień astygmatyzmu bez leczenia prowadzi do zeza i niedowidzenia.

Zapobieganie

Środki zapobiegawcze w przypadku astygmatyzmu:

• Gdy dziecko osiągnie sześć miesięcy, musisz regularnie zabierać go na badanie do okulisty.
• Dziecko musi umieć wykonywać ćwiczenia oczu.
• Ważne jest, aby miejsce pracy było dobrze oświetlone.
• Konieczne jest masowanie okolicy szyi, pływanie, prysznic kontrastowy.
• Dziecko musi dobrze się odżywiać.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.