Mononukleoza - Przyczyny, Objawy I Diagnostyka Mononukleozy, Konsekwencje, Leczenie I Zapobieganie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Mononukleoza

Przyczyny, objawy i diagnostyka mononukleozy, konsekwencje

Definicja mononukleozy

Mononukleoza zakaźna (mononityczny ból gardła lub gorączka gruczołowa) jest chorobą wywoływaną przez filtrującego wirusa Epsteina-Barra (ludzki wirus B-limfotropowy), który należy do grupy wirusów opryszczki. Może być obecny w komórkach człowieka przez długi czas w postaci utajonej infekcji.

Najczęściej na chorobę podatne są dzieci, ogniska choroby obserwuje się przez cały rok, ale najwięcej zachorowań występuje w miesiącach jesiennych. Raz chorują na mononukleozę, po której rozwija się stabilna odporność na całe życie.

Przyczyny mononukleozy

Choroba jest przenoszona od chorego w ostrym okresie, a przy usuniętych postaciach choroby źródłem wirusa jest również nosiciel wirusa. Zwykle infekcja następuje poprzez bliski kontakt, kiedy wirus przenosi się drogą kropelkową, podczas pocałunku, przenoszenie jest możliwe poprzez transfuzję krwi, podczas podróży komunikacją miejską, przy stosowaniu środków higieny innych osób.

Mononukleoza dotyka dzieci ze słabą odpornością, po stresie, z silnym stresem psychicznym i fizycznym. Po pierwotnej infekcji wirus jest wypuszczany na zewnątrz przez 18 miesięcy. Okres inkubacji wynosi od 5 do 20 dni. Połowa dorosłej populacji jest zarażona w okresie dojrzewania.

U dziewcząt mononukleoza zakaźna występuje w wieku 14-16 lat, a chłopcy są narażeni na chorobę w wieku 16-18 lat. Rzadko choroba dotyka osoby powyżej 40 roku życia, ponieważ przeciwciała przeciwko wirusowi są obecne we krwi dorosłych. Jaki jest powód szybkiego rozwoju infekcji w zakażonym ciele? Podczas ostrej fazy choroby niektóre z zaatakowanych komórek umierają, uwalniając się, wirus infekuje nowe, zdrowe komórki.

Kiedy naruszona zostaje odporność komórkowa i humoralna, dochodzi do nadkażenia i wtórnej infekcji. Zauważono, że wirus Epsteina-Barr jest zdolny do infekowania tkanek limfoidalnych i siatkowatych, powodując pojawienie się uogólnionej limfadenopatii, powiększenia wątroby i śledziony.

Objawy mononukleozy

Mononukleoza charakteryzuje się gorączką, zmianami w gardle (zapalenie migdałków) i węzłami chłonnymi, powiększonymi migdałkami, ciężkim bólem gardła, powiększeniem wątroby i śledziony, zmianami w składzie krwi i czasami może być przewlekły. Od pierwszych dni pojawiają się lekkie złe samopoczucie, osłabienie, bóle głowy i mięśni, bolesne odczucia w stawach, niewielki wzrost temperatury oraz łagodne zmiany w węzłach chłonnych i gardle.

Później pojawia się ból podczas połykania. Temperatura ciała wzrasta do 38-40 ° C, może mieć charakter falujący, takie spadki temperatury utrzymują się przez cały dzień i mogą trwać 1-3 tygodnie. Zapalenie migdałków objawia się natychmiast lub po kilku dniach, jest to nieżytowe z łagodnym obrzękiem migdałków, lakunarne z ostrzejszym stanem zapalnym obu migdałków lub martwicze wrzodziejące z filmem włóknistym jak przy błonicy.

Ostre trudności w oddychaniu i obfite wydzielanie śluzu, lekkie przekrwienie błony śluzowej nosa, pocenie się i wydzielina śluzowa w tylnej części gardła wskazują na rozwój zapalenia błony śluzowej nosa i gardła. U pacjentów z nosogardzieli może zwisać płytka w kształcie włóczni, na migdałkach znajdują się masywne luźne, zsiadłe, biało-żółte naloty.

Chorobie towarzyszą uszkodzenia kątowej szczęki i tylnych węzłów chłonnych szyjnych, najwyraźniej puchną w grupie szyjnej, wzdłuż tylnej krawędzi mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego w postaci łańcucha lub paczki. Średnica węzłów może dochodzić do 2-3 cm, rzadziej powiększają się węzły chłonne pachowe, pachwinowe i łokciowe.

Infekcja wpływa na przepływ limfy krezki jelitowej, powoduje stan zapalny, wywołuje patologiczne wysypki na skórze w postaci plam, grudek, plam starczych. Wysypka pojawia się od 3 do 5 dni po trzech dniach, znika bez śladu. Zwykle nie ma nawrotu wysypki.

Nie ma jednolitej systematyzacji postaci klinicznych mononukleozy zakaźnej, mogą występować nie tylko typowe (z objawami), ale także nietypowe (bezobjawowe) postacie choroby. Badanie histologiczne potwierdza udział w procesie kilku ważnych narządów. Powstaje zapalenie tkanki śródmiąższowej płuc (śródmiąższowe zapalenie płuc), zmniejszenie liczby elementów komórkowych szpiku kostnego (hipoplazja), zapalenie naczyniówki (zapalenie błony naczyniowej oka).

Kliniczne objawy choroby to słaby sen, nudności, bóle brzucha, biegunka, a czasem wymioty. Mononukleoza charakteryzuje się występowaniem guzów dootrzewnowych, wiąże się również z występowaniem chłoniaków limfatycznych u pacjentów z obniżoną odpornością.

Diagnoza mononukleozy

Mononukleoza zakaźna jest dość rozpowszechniona, jej łagodne postacie są trudne do zdiagnozowania. Osobliwością tego wirusa jest to, że woli infekować tkankę limfatyczną, która znajduje się w migdałkach, węzłach chłonnych, śledzionie i wątrobie, dlatego te narządy są najbardziej dotknięte.

Podczas wstępnego badania lekarz określa główne objawy choroby na podstawie skarg. Jeśli podejrzewasz mononukleozę, zalecany jest test krwi (test monospot), który wyklucza inne choroby, które mogą powodować podobne objawy. Dokładność diagnozy jest możliwa tylko po zebraniu danych klinicznych i laboratoryjnych.

We krwi zwykle stwierdza się wzrost liczby limfocytów i obecność atypowych komórek jednojądrzastych we krwi. Badania serologiczne mogą zidentyfikować heterofilne przeciwciała przeciwko erytrocytom różnych zwierząt.

Wirus znajduje się w ślinie:

• po okresie inkubacji infekcji;
• w okresie jego rozwoju;
• 6 miesięcy po wyzdrowieniu;

Wirusy Epsteina-Barr w postaci utajonej przetrwały w limfocytach B i tkance śluzowej błony ustnej i gardła. Izolację wirusa obserwuje się u 10–20% pacjentów, którzy w przeszłości cierpieli na mononukleozę zakaźną. W nowoczesnych laboratoriach diagnostyka laboratoryjna choroby wykonywana jest na nowoczesnym sprzęcie przy użyciu sterylnych narzędzi jednorazowego użytku do pobierania próbek biomateriału.

Pozytywny wynik wyjaśnia obecność infekcji w organizmie, przejście choroby do postaci przewlekłej, a także okres aktywacji procesu zakaźnego. Ujemne wyniki oznaczają brak infekcji we wczesnym okresie choroby. Badania krwi należy wykonywać co trzy dni, aby śledzić postęp infekcji.

Konsekwencje mononukleozy

Powikłania mononukleozy zakaźnej są bardzo rzadkie, ale jeśli tak się stanie, mogą być bardzo niebezpieczne. Powikłania hematologiczne obejmują zwiększoną destrukcję erytrocytów (autoimmunologiczną niedokrwistość hemolityczną), zmniejszoną liczbę płytek krwi obwodowej (trombocytopenia) i zmniejszoną liczbę granulocytów (granulocytopenia).

Pacjenci z mononukleozą mogą doświadczyć pęknięcia śledziony, niedrożności dróg oddechowych, która czasami kończy się śmiercią. Istnieje zagrożenie różnymi powikłaniami neurologicznymi - od zapalenia mózgu, porażenia nerwu czaszkowego, uszkodzenia nerwu twarzowego, aw rezultacie paraliżu mięśni twarzy. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zespół Guillain-Barré, uszkodzenie wielu nerwów (zapalenie wielonerwowe), poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego, psychoza, powikłania sercowe, śródmiąższowe zapalenie płuc są również uważane za powikłania mononukleozy.

Po chorobie dzieci zwykle męczą się przez około pół roku, potrzebują więcej spać, także w ciągu dnia. Tacy uczniowie powinni być mniej obciążeni zajęciami w szkole.

Leczenie mononukleozy i profilaktyka mononukleozy

W leczeniu mononukleozy stosuje się leczenie objawowe. W okresie gorączki stosuje się leki przeciwgorączkowe i pije dużo płynów. Za pomocą leków zwężających naczynia krwionośne, takich jak efedryna, galazolina itp., Można złagodzić trudności w oddychaniu przez nos.

Stosują leki odczulające, które zapobiegają lub osłabiają reakcje alergiczne, interferon, różne immunostymulanty lub inne skuteczne leki przeciwwirusowe, które są w arsenale lekarzy. Pacjentom przepisuje się płukanie gardła ciepłymi roztworami furacyliny, roztworem sody i słoną wodą.

Ibuprofen, paracetamol są zalecane w celu złagodzenia bólów głowy i obniżenia gorączki. W celu wyeliminowania bólu, zmniejszenia obrzęku migdałków, gardła i śledziony wskazane jest przyjmowanie kortykosteroidów, zawsze pod stałą kontrolą lekarza prowadzącego. Specjalne środki zapobiegawcze w przypadku mononukleozy są takie same jak w przypadku ARVI. Ważną rolę odgrywa zwiększenie odporności i mobilizacja sił wewnętrznych organizmu człowieka.

Uważa się, że w leczeniu łagodnych i umiarkowanych postaci choroby pacjent pozostaje w spoczynku, to znaczy w łóżku, umiarkowanym odżywianiu. Konieczne jest wybranie pokarmów dietetycznych, aby nie przeciążać dotkniętej wątroby. Posiłki powinny być ułamkowe (4-5 razy dziennie) z pełną zawartością białek, tłuszczów roślinnych, węglowodanów, witamin.

Dlatego preferowane są produkty mleczne, chude ryby i mięso, owoce, słodkie jagody, warzywa i zupy z nich. Możesz jeść owsiankę, gruby chleb. Dziecko nie może spożywać masła, smażonych, wędzonych, marynowanych potraw, konserw, marynat, gorących przypraw. Spacer na świeżym powietrzu, spokojna, radosna atmosfera w domu i dobry nastrój sprzyjają.

Regularne konsultacje z hepatologiem nie będą przeszkadzać dziecku, konieczne jest zwolnienie z profilaktycznych szczepień. Hipotermia i przegrzanie, aktywność fizyczna, uprawianie sportu są przeciwwskazane, warto angażować się w ćwiczenia fizjoterapeutyczne.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.