Ropień Pośladków Po Wstrzyknięciu - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Ropień pośladków po wstrzyknięciu

Ropień po wstrzyknięciu to powikłanie, które występuje po podaniu leku domięśniowo lub dożylnie. W wyniku infekcji skóry i mięśni w miejscu wstrzyknięcia pojawia się ropne ognisko. Ważne jest, aby odróżnić ropień występujący po wstrzyknięciu od ropowicy. W przypadku ropnia ropne ognisko ma ograniczoną lokalizację, dobrze rozpoznawalną granicę oddzielającą go od zdrowej tkanki. W przypadku ropowicy ta granica jest rozmyta, obszar zapalenia jest znacznie większy.

Zadowolony:

• Przyczyny patologii
• Najczęstsza lokalizacja ropni po wstrzyknięciu
• Objawy i objawy ropnia po wstrzyknięciu
• Powikłania ropnia pośladkowego
• Diagnostyka
• Leczenie ogólne
• Leczenie operacyjne
• Zapobieganie

Przyczyny patologii

Głównym powodem pojawienia się ropnia po wstrzyknięciu jest rażące naruszenie zasad antyseptyki.

Sposoby wprowadzenia infekcji do tkanek ludzkiego ciała:

• Niedostatecznie leczone ręce personelu medycznego;
• Niesterylne materiały eksploatacyjne do wstrzyknięć (strzykawka, lek do wstrzykiwań, serwetki);
• Skóra pacjenta nie jest dobrze leczona przed i po podaniu leku.

W wyniku naruszenia bezpieczeństwa podczas wstrzyknięcia pojawiają się poważne komplikacje.

Etiologiczne przyczyny powstawania ropnia:

• Naruszenie techniki wstrzyknięcia - użycie strzykawki insulinowej do wstrzyknięcia domięśniowego, niewystarczająco głębokie wprowadzenie igły (konieczne jest wprowadzenie igły na co najmniej 2/3 jej długości);
• Naruszenie zasad podawania leków, na przykład domięśniowe podanie leku przeznaczonego do wlewu dożylnego lub podania podskórnego. Z powodu tak poważnego błędu leki nie tylko nie rozpuszczają się, ale także tworzą aseptyczny lub zakaźny naciek.
• Wysoka koncentracja zastrzyków w jednym miejscu przy długim okresie leczenia;
• Gruba warstwa tłuszczu podskórnego u otyłych pacjentów;
• Długotrwałe stosowanie leków drażniących (siarczan magnezu, środki przeciwbakteryjne);
• Powstanie krwiaka w wyniku penetracji igły do naczyń włosowatych i większych naczyń;
• Drapanie swędzącego obszaru wstrzyknięcia rękami pacjenta;
• Obecność ropnej skóry lub chorób autoimmunologicznych;
• Historia alergii;
• Zmniejszona odporność u osób zakażonych wirusem HIV, u osób starszych.

Najczęstsza lokalizacja ropni po wstrzyknięciu

Ponieważ większość zastrzyków wykonuje się w mięśniu pośladkowym, który ma rozwiniętą warstwę tłuszczu, to właśnie w tym mięśniu powstaje znaczna liczba ropni. Tkanka tłuszczowa jest najbardziej sprzyjającym środowiskiem dla wzrostu kolonii drobnoustrojów, które do niej weszły.

Innym obszarem, w którym często tworzą się ropnie po wstrzyknięciu, jest przednia lub boczna powierzchnia uda. To właśnie w nim pacjenci wstrzykują lek, którzy są zmuszeni do samodzielnego wstrzykiwania.

Objawy i objawy ropnia po wstrzyknięciu

Im głębszy jest ropień, tym mniej widocznych jest objawów zapalenia. Niemniej jednak bolesne odczucia podczas mechanicznego działania na obszar objęty stanem zapalnym mogą być bardzo silne.

Ropień po wstrzyknięciu charakteryzuje się klasycznymi objawami procesu zapalnego, powikłanego powstawaniem ropy.

Lokalne manifestacje

Typowe objawy zapalenia

Obrzęk i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia; Przekrwienie skóry nad ropniem; Bolesność podczas działania mechanicznego na początku procesu, silny ból bez ucisku podczas rozwoju choroby; Hipertermia w miejscu zapalenia, skóra nad nim jest gorąca; Obecność fluktuacji - podczas badania palpacyjnego i naciskania palcami jednej ręki na dotknięty obszar, palce drugiej ręki są uniesione; Powstają przetoki ze skomplikowanym ropnym zapaleniem, rozprzestrzeniające infekcję na zewnątrz i do wewnątrz tkanek.

Zmniejszona wydajność; Letarg, słabość; Zwiększone zmęczenie; Znaczna hipertermia (do 39-40 ° C); Nadpotliwość.

Rozwój ropnia i przetok to ostatnie etapy procesu zapalnego. Zanim dojdzie do ropnej fuzji tkanek, powstaje naciek. Jeśli jego leczenie rozpocznie się w odpowiednim czasie, w wielu przypadkach można uniknąć powstania powszechnego ropnego ogniska.

Im wyraźniejszy proces ropny, tym ostrzejsze są objawy zatrucia, ponieważ duża ilość toksyn dostaje się do krwiobiegu.

Powikłania ropnia pośladkowego

Charakterystyczną cechą ropnia po wstrzyknięciu jest tworzenie się wokół nacieku specjalnej torebki (błony ropnej). Dzięki temu proces zapalny ogranicza się do swojej przestrzeni, bez rozprzestrzeniania się na zdrową tkankę. Nadmierne gromadzenie się ropy i wynikający z tego ucisk na tkanki w zaawansowanych przypadkach prowadzi do pęknięcia otoczki kapsułki. Konsekwencją tego jest rozprzestrzenianie się ropy do struktur śródmiąższowych, do mięśni i przestrzeni między nimi. Powstaje rozległa ropowica, przetoki zewnętrzne i wewnętrzne.

Phlegmon powstaje częściej niż inne powikłania. W skomplikowanych przypadkach rozwija się posocznica (zatrucie krwi) i poliomyelitis.

Diagnostyka

Aby postawić diagnozę, w wielu przypadkach lekarz ma wystarczającą ilość danych z badania wizualnego, badania palpacyjnego dotkniętego obszaru, analizy skarg pacjenta.

Badania laboratoryjne:

• Ogólna analiza krwi;
• Ogólna analiza moczu;
• Wysiew bakteriologiczny nacieku na mikroflorę;
• Biochemia moczu.

Badania instrumentalne:

• Ultradźwięki do oceny rozpowszechnienia zapalenia;
• CT, MRI (obrazowanie komputerowe lub rezonans magnetyczny) - stosowane są w diagnostyce rozległych ropnych uszkodzeń tkanek.

Leczenie ogólne

Przepisując leczenie, lekarz koncentruje się na czynniku wywołującym infekcję wykrytą w wyniku hodowli bakteryjnej oddzielonej od rany, a także na nasileniu stanu pacjenta. Zwykle jednocześnie przepisywane są leki przeciwbólowe i przeciwbakteryjne. Ograniczenie terapii do samego leczenia zachowawczego nie zawsze prowadzi do pożądanego rezultatu. Ropień może wywołać rozległą martwicę, posocznicę. W wielu przypadkach skuteczne leczenie wymaga otwarcia ropnego ogniska i aseptycznego przetwarzania jego jamy.

Leczenie na początkowym etapie tworzenia się nacieku:

• Zakończenie wstrzyknięcia w dotknięty obszar, nagłe rozpoczęcie terapii;
• Zastosowanie fizjoterapii (elektroforeza gamma-globulin, leczenie prądami dynamicznymi);
• Wprowadzenie do obszaru infiltracji enzymów proteolitycznych;
• Dynamiczna obserwacja rozwoju nacieku - jeśli podczas USG znajdzie się w nim płyn, z silnym bólem i obrzękiem tkanek, zaleca się leczenie chirurgiczne.

Leczenie operacyjne

Samoleczenie podczas tworzenia się ropnia po wstrzyknięciu jest surowo zabronione, a także taktyka wyczekująca. Szybko tworzy się ropna fuzja tkanek miękkich, tworzy się martwica, a obszar zapalenia rozszerza się.

Najbardziej skuteczną chirurgiczną techniką leczenia jest nekrektomia chirurgiczna, czyli wycięcie nieżywotnej tkanki.

Etapy interwencji:

• Tworzenie głównego szwu.
• Nekroliza enzymatyczna.
• Odsysanie próżniowe ropy z drenażem.
• Późniejszy spłukiwanie podchlorynem sodu i enzymami proteolitycznymi.

Ostatni etap pomaga zapobiegać wtórnej infekcji. Taka zamknięta metoda leczenia przyczynia się do szybkiego gojenia się tkanek dotkniętych ropniem.

Wcześniej stosowana metoda leczenia otwartego bez tworzenia szwu pierwotnego w 30% przypadków doprowadziła do zakażenia pacjentów. Najczęstszym źródłem zakażenia był Pseudomonas aeruginosa.

Nakłucie ropnia pośladka, które było powszechne wcześniej, nie ma już znaczenia jako metoda leczenia. Taka manipulacja wywołuje komplikacje w postaci ropowicy, ropnych smug, przejścia procesu do postaci przewlekłej.

Zapobieganie

Ropień po wstrzyknięciu pośladków pozostawia nieestetyczną bliznę z utworzeniem dołu na skórze i deformacją tkanki tłuszczowej.

Środki zapobiegawcze zapobiegające powikłaniom po wstrzyknięciu:

• Ścisłe przestrzeganie dawkowania, zgodność leków, szybkość podawania i częstość podawania;
• Przestrzeganie zasad podawania leków - pełna penetracja igły w tkankę mięśnia pośladkowego;
• Ścisłe przestrzeganie zasad antyseptyki, stosowanie sterylnych materiałów eksploatacyjnych, staranne traktowanie miejsca wstrzyknięcia i rąk osoby wykonującej wstrzyknięcie;
• Dokładne określenie topografii wstrzyknięcia, co jest trudne w leczeniu otyłych pacjentów z wyraźnym tłuszczem podskórnym w miejscu wstrzyknięcia;
• Masaż relaksacyjny poprawiający wchłanianie leków;
• Zakaz wprowadzania narkotyków w to samo miejsce.

Po wykonaniu zabiegu operacyjnego pacjent pozostaje pod opieką lekarską przez 10-14 dni. W przypadku braku chorób somatycznych rokowanie wyleczenia jest korzystne. Rehabilitacja polega na odbudowie skóry, aktywności mięśni kończyn oraz zwiększeniu zdolności do pracy pacjenta.

Należy wspomnieć, że ponad 90% wszystkich powikłań po wstrzyknięciu ma podłoże bakteryjne. Staphylococcus aureus jest uważany za główny czynnik wywołujący wszelkiego rodzaju ropienie. Pseudomonas aeruginosa jest również powszechny. Z reguły po otwarciu ogniska infekcji po 3 opatrunkach zmniejsza się ilość wysiewu Staphylococcus aureus, a wzrost wysiewu Pseudomonas aeruginosa wskazuje na ponowne zakażenie. W raczej rzadkich przypadkach można znaleźć bakterie z rodzaju Escherichia coli i Proteus.

Wcześniej odnotowano niebezpieczne przypadki infekcji beztlenowej Clostridium, których ostatnio nie obserwowano. Ścisłe przestrzeganie pewnych zasad techniki podawania leku, techniki iniekcji oraz przestrzegania zasad aseptyki zapewnia pełną ochronę przed nieprzyjemnym wystąpieniem ropnia po wstrzyknięciu. Wszyscy współcześni eksperci zalecają, jeśli to możliwe, ograniczenie prowadzenia takich procedur w domu.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktycznej i Naukowej Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej.