Bakterie Helicobacter Pylori W żołądku - Objawy, Przyczyny, Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-31 10:02

Przyczyny, postacie i objawy Helicobacter pylori

Kilkadziesiąt lat temu dokładna przyczyna rozwoju wrzodów żołądka i jelit była nieznana medycynie. Prawie pół wieku temu naukowcy odkryli negatywny wpływ Helicobacter pylori, bakterii żyjącej w przewodzie pokarmowym człowieka. Układ odpornościowy utrzymuje swoje stężenie w dopuszczalnych granicach, ale w sprzyjających warunkach bakteria namnaża się, uszkadzając błonę śluzową przewodu pokarmowego.

Helicobacter pylori to wyjątkowa szkodliwa bakteria wywołująca poważną chorobę Helicobacter pylori. Taka niebezpieczna choroba żołądka jest również charakterystyczna dla dwunastnicy. Ta niezwykła bakteria żyje w specjalnej części odźwiernika żołądka, dzięki czemu stała się tzw. Udowodniono, że z łatwością wytrzymuje silne, niszczące działanie typowego kwaśnego środowiska żołądka. Za pomocą wici bakteria ta łatwo porusza się w ścianach śluzowych żołądka, a także może się na nich przyczepiać.

Helicobacter pylori wywołuje liczne choroby przewodu pokarmowego. Podczas rozmnażania te mikroorganizmy mają szkodliwy wpływ na wszystkie komórki żołądka, co prowadzi do różnych procesów zapalnych. Należą do nich nie tylko zapalenie żołądka i wrzody, ale także rak. Dziś zniszczenie tak niebezpiecznych bakterii pozwala zapobiec nieuchronnemu rozwojowi wielu patologii.

Zadowolony:

• Co oznacza „Helicobacter pylori”?
• Objawy Helicobacter
• Przyczyny zakażenia Helicobacter pylori
• Jak wygląda Helicobacter pylori?
• W jaki sposób przenoszona jest bakteria Helicobacter pylori?
• Dlaczego bakterie są niebezpieczne?
• Diagnostyka
• Leczenie i zapobieganie helicobacteriosis
• Konsekwencje braku leczenia

Co oznacza „Helicobacter pylori”?

Bakteria Helicobacter pylori jest szeroko rozpowszechniona w populacji ludzkiej. Istnieją statystyki, z których wynika, że ma go 60% ludzi. Agresywna dla innych mikroorganizmów kwasowość soku żołądkowego nie stanowi dla niego żadnego zagrożenia. To zwykłe siedlisko bakterii, w którym istnieje od wielu lat niszcząc błonę śluzową przewodu pokarmowego. Efekt ten staje się czynnikiem wpływającym na rozwój wrzodów żołądka i jelita cienkiego, nieżyt żołądka, dwunastnicy, w skomplikowanych przypadkach, łącząc te choroby. Długotrwałe owrzodzenie może przekształcić się w guz rakowy.

Nie wszystkim zakażonym nosicielom choroby nie zaleca się terapii antybiotykowej. Minimalna ilość bakterii nie może zaszkodzić ludzkiemu organizmowi, ponieważ są powstrzymywane przez układ odpornościowy. W niektórych przypadkach odporność jest osłabiona.

Czynniki osłabiające ochronę:

• nadmierny stres fizyczny;
• przeciążenie psycho-emocjonalne;
• infekcje;
• nadużywanie złych nawyków;
• Siedzący tryb życia;
• niezdrowa dieta: włączenie do diety wędzonek, marynat, przypraw, kwaśnych potraw, które podrażniają błonę śluzową i powodują na niej defekty;
• naruszenie diety: rzadkie posiłki w dużych ilościach, sucha karma.

W początkowych stadiach choroby rozwija się zapalenie błony śluzowej żołądka, które następnie przekształca się w wrzód. Choroba wrzodowa grozi perforacją ściany żołądka i jelit, rozwojem krwawienia lub patologią onkologiczną. Przemiany te pociągają za sobą zmiany strukturalne w innych narządach przewodu pokarmowego: w wątrobie, w trzustce.

Do 1970 roku uważano, że stany zapalne przewodu pokarmowego i wrzody żołądka wywołują czynniki stresowe i naruszają dietę. Aby udowodnić, do czego prowadzi infekcja Helicobacter pylori, jej badacz, australijski naukowiec B. Marshall, wypił koncentrat tej kultury. W trakcie badania stwierdzono, że po kilku dniach wystąpił u niego nieżyt żołądka. Za swoją pracę Barry Marshall i jego zespół otrzymali w 2005 roku Nagrodę Nobla.

Podczas diagnozowania chorób żołądka i jelit gastroenterolog kieruje pacjenta na badanie diagnostyczne. Celem diagnostyki jest znalezienie czynnika wywołującego infekcję i ocena spowodowanych nią szkód.

Metody diagnostyczne:

• analiza soku żołądkowego;
• biopsja błony śluzowej żołądka;
• biochemiczne badanie krwi;
• Test PCR do wykrywania przeciwciał przeciwko Helicobacter pylori w surowicy krwi.

Reakcja łańcuchowa polimerazy pomoże wykryć infekcję nawet przy minimalnych stężeniach bakterii w organizmie człowieka.

Objawy Helicobacter

Głównymi niepokojącymi objawami, które bezpośrednio wskazują na zakażenie bakterią Helicobacter pylori, są często powtarzające się silne bóle żołądka. Często ból jest zlokalizowany na czczo i zmniejsza się po jedzeniu. Takie objawy wskazują na powstawanie wrzodów i erozję na ścianach.

Należy wspomnieć, że przy Helicobacter pylori pacjenci często skarżą się na zgagę i uczucie ciężkości w żołądku, a także można zaobserwować słabą strawność tłustych potraw mięsnych. W zaawansowanych stanach można zauważyć nudności, aw rzadkich przypadkach wymioty. Aby określić obecność bakterii, stosuje się specjalny test, który za pomocą reakcji biochemicznych określa zawartość immunoglobulin w surowicy krwi. Ponadto wskazana jest endoskopia i test oddechu.

Nawet jeśli w trakcie diagnozy nie wykryto jeszcze czynnika wywołującego zakażenie, osoba zakażona bakterią zauważa krótkotrwałe objawy niestrawności.

• Jak objawia się klinika choroby:
• Głodny ból o małej intensywności, lepszy po jedzeniu;
• Nudności, rzadziej wymioty;
• Odbijanie;
• Wzdęcia, wzdęcia.

Jest całkiem możliwe, że intensywność tych objawów zmniejszy się, a przez wiele lat człowiek będzie miał pewność, że ton jest zdrowy, ale jeśli czynniki ryzyka się pokrywają, kolonia bakteryjna aktywuje swoją destrukcyjną pracę. Są to palenie, nadużywanie alkoholu, infekcje i inne przyczyny obniżające odporność.

Po odkryciu wiodącej roli Helicobacter w rozwoju chorób gastroenterologicznych częstość nawrotów zapalenia żołądka i choroby wrzodowej zmniejszyła się 10-12 razy. Obecnie bez diagnostyki na obecność bakterii w organizmie pacjenta leczenie tych chorób się nie rozpoczyna.

Przyczyny zakażenia Helicobacter pylori

Przyczyny zakażenia Helicobacter pylori" /> Przyczyny zakażenia Helicobacter pylori >

Bakteria w ogóle nie może żyć na wolnym powietrzu. Z reguły w kontakcie przenosi się przez ludzką ślinę i śluz. Do zakażenia dochodzi zwykle drogą domową, poprzez naczynia i standardowe środki higieny osobistej, a także przez pocałunki. Wiadomo, że rodzina i przyjaciele, którzy mają częsty kontakt z pacjentem, są zawsze zagrożeni.

Kiedy taka bakteria dostanie się do żołądka człowieka przez przełyk, nie umiera pomimo działania kwasu solnego. Bakterie łatwo przenikają przez błony śluzowe, niszcząc tkanki, powodując zakłócenie normalnego funkcjonowania. W tym przypadku błona śluzowa żołądka ulega zapaleniu, a następnie rozwija się erozja, zapalenie żołądka i wrzody. Uważa się, że nieleczone ryzyko raka żołądka znacznie wzrasta.

Ponieważ najbardziej prawdopodobną drogą przedostania się bakterii do organizmu człowieka jest kontakt ze śliną i śluzem pacjenta, istnieją następujące przyczyny infekcji:

• Pocałunki;
• Używanie zwykłych naczyń, środków higieny osobistej;
• Przenoszenie bakterii z matki na dziecko.

Krewni, przyjaciele i członkowie rodziny nosiciela są najczęściej narażeni na infekcję. Przenoszenie bakterii z jednego nośnika do drugiego wzrasta wraz z nieprzestrzeganiem podstawowych norm higieny, niskim poziomem kultury. Zagrożeni są mieszkańcy mieszkań komunalnych, schronisk, instytucji socjalnych, a także lekarze. W krajach rozwiniętych ryzyko rozwoju heliobakteriozy jest znacznie mniejsze niż w krajach o niskim standardzie życia. W Rosji społeczna mapa rozmieszczenia Helicobacter jest paradoksalna - w zamożnych rodzinach często spotyka się przypadki wrzodów i zapalenia żołądka z powodu zakażenia tą bakterią.

Jak wygląda Helicobacter pylori?

Przy tak częstym występowaniu choroby całkiem naturalne jest pytanie, czym jest Helicobacter pylori? Oto krótki opis mikroorganizmu: jest to bakteria w kształcie spirali z wici na jednym końcu. Te wici pomagają Helicobacter poruszać się w układzie pokarmowym, zakotwiczyć na błonie śluzowej żołądka. Bakteria jest w stanie przekształcić swój kształt ze spirali na owalny lub okrągły.

Termin helicobacter pylori pochodzi od nazwy miejsca jej lokalizacji - żołądka odźwiernika. Bakterie są przystosowane do życia w kwaśnym środowisku soku żołądkowego, istnieją bez tlenu. Aby kwas solny żołądka nie uszkadzał helicobacter, wydziela specjalne enzymy, otaczając się nim, neutralizując sok żołądkowy. Wici drobnoustroju przenikają przez błonę śluzową do komórek warstwy ciemieniowej, zaburzając integralność środowiska ochronnego.

Charakterystyka aktywności bakterii byłaby niepełna bez opisu patogenezy Helicobacter pylori. To właśnie komórki warstwy ciemieniowej żołądka i jelit są źródłem pożywienia dla bakterii. Niszczy je, jednocześnie uwalniając amoniak i substancje toksyczne, zatruwając organizm produktami jego życiowej aktywności. System obronny organizmu w postaci neutrofili stara się zniszczyć patogenne drobnoustroje, ale także kieruje swoją energię do komórek błony śluzowej, z którymi bakterie już oddziałują.

Penetrując ubytki błony śluzowej, kwas solny aktywnie oddziałuje na niedostosowane do tego tkanki, powodując owrzodzenie. Jak długo żyje Helicobacter pylori? Bakteria może istnieć w odźwiernikowym odcinku żołądka iw opuszce żołądka przez kilka dziesięcioleci, aż do przejścia przez pacjenta kuracji antybiotykowej. Żyje poza ciałem człowieka przez bardzo krótki czas i bardzo szybko umiera.

W jaki sposób przenoszona jest bakteria Helicobacter pylori?

Zakażenie Helicobacter pylori następuje poprzez kontakt, poprzez ślinę nosiciela zakażenia. Jest całkiem możliwa, choć znacznie rzadziej, inna droga zakażenia pokarmowego: poprzez pokarm lub płyn. Ta infekcja nie jest przenoszona przez unoszące się w powietrzu kropelki. Droga zakażenia kontakt-gospodarstwo domowe umożliwia uznanie Helicobacter za „drobnoustrój rodzinny”, gdy występuje u jednego członka rodziny z dużym prawdopodobieństwem (w 95% przypadków), że u pozostałych również występuje heliobakterioza.

Najbardziej prawdopodobne sposoby przenoszenia bakterii:

• jatrogenny - w procedurach diagnostycznych z użyciem niedostatecznie przetworzonych narzędzi, w endoskopii;
• fekalno-ustne - gdy zanieczyszczone produkty, woda, która miała kontakt z kałem nosiciela infekcji, dostanie się do organizmu człowieka;
• ustno-ustne - z pocałunkami, przy użyciu czyjejś szczoteczki do zębów, niemytych sztućców w stołówkach i kawiarniach.

Teoretycznie istnieje możliwość przenoszenia bakterii ze zwierząt domowych: świń, krów, kotów i psów, a także z małp.

Dlaczego bakterie są niebezpieczne?

Istnieją dwa mechanizmy patogennego działania Helicobacter pylori na organizm ludzki.

Dlaczego bakterie są niebezpieczne:

• endotoksyny helicobacter pylori mają negatywny wpływ na tkanki, uszkadzając od wewnątrz śródbłonek wyściełający naczynia, wpływając na mięśnie gładkie;
• po ekspozycji na nią aktywują się reakcje immunologiczno-zapalne, pojawiają się związane z nimi patologie.

Pod wpływem bakterii układ pokarmowy staje się funkcjonalnie niedoskonały, ponieważ funkcja ochronna błony śluzowej żołądka zostaje zakłócona, a substancje, które wcześniej do niej nie weszły, są wchłaniane do krwi. Długie istnienie Helicobacter pylori w żołądku powoduje zaburzenie motoryki przewodu pokarmowego, zaburzenie syntezy hormonów stymulujących perystaltykę żołądka i jelit.

Kolonie bakterii wypierają pożyteczne mikroorganizmy układu pokarmowego, wywołując rozwój dysbiozy. Długotrwały przebieg przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka wywołany przez nią prowadzi do atrofii błony śluzowej i powstania na niej ognisk metaplazji, gdy typowe pokrycie ściany żołądka i jelit przekształca się w atypowe komórki. Oprócz tych zmian zmniejsza się wydzielanie soku żołądkowego, który pełni funkcję ochronną, zapobiegającą rozwojowi nowotworów. Wszystkie te czynniki stymulują rozwój raka żołądka, rzadziej jelita.

Niebezpieczeństwo tego stanu polega na tym, że pacjent może nie odczuwać silnego bólu, zwłaszcza jeśli rak występuje na tle zanikowego zapalenia żołądka. Znacznie częściej odczuwa niechęć do pokarmów białkowych, osłabienie, drażliwość, depresję, traci zainteresowanie otoczeniem.

Diagnostyka

U niektórych pacjentów z helikobakteriozą pewne objawy mogą nie być obserwowane. Do określenia obecności bakterii stosuje się specjalne testy. Przedstawiono analizę histologiczną i specjalną ureazę w celu identyfikacji Helicobacter pylori.

Badanie cytologiczne polega na uzyskaniu odcisków wymazów, które są pobierane podczas endoskopii, przy czym procedura ta wymaga również wycięcia biopsji błony śluzowej specjalnego odcinka żołądka. Z reguły biopsję pobiera się celowo z tych obszarów, w których wizualnie są najbardziej wyraźne odchylenia od norm. Specjalista w takich obszarach może zaobserwować przekrwienie i obrzęk. Często spiralne helikobakterie znajdują się w środku śluzu.

Takie badanie cytologiczne określa trzy główne stopnie zanieczyszczenia błon śluzowych bakteriami. Jeśli jest mniej niż 20 ciałek drobnoustrojów, diagnozowane jest słabe zanieczyszczenie, które nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzkiego. Infiltracja komórkowa jest również wykrywana, gdy mikroorganizmy są wykrywane w rozmazach i komórkach plazmatycznych.

W zależności od ilości niektórych elementów komórkowych można pośrednio ocenić wyrażany stopień aktywności i proces zapalny. Ponadto takie badanie ujawnia procesy proliferacyjne w błonach śluzowych, dysplazję i metaplazję, a także różne formacje złośliwe. Jednak metoda cytologiczna nie daje wyobrażenia o budowie błon śluzowych.

Za skuteczną metodę ekspresową, opartą głównie na aktywności przedstawionych mikroorganizmów, uważa się specjalny test ureazy. Wykonany jest przy użyciu specjalnego żelu nośnikowego zawierającego mocznik, specjalny środek bakteriostatyczny i specjalną rolkę fenolową jako niezbędny wskaźnik. Ten wskaźnik pH pozwala na wyciągnięcie dokładnych wniosków na temat konkretnego stanu błony śluzowej żołądka. W tym teście umieszcza się również biopsję błony śluzowej pobraną z endoskopii.

W niezwykle rzadkich przypadkach test daje fałszywie ujemne wyniki, co jest możliwe przy osłabieniu infekcji H. pylori. Aby zwiększyć niezawodność, specjaliści zwykle stosują metody histologiczne i ureazowe. Po zabiegu antybakteryjnym należy je powtórzyć. W razie potrzeby można przepisać powtórny cykl terapii skojarzonej typu anty-Helicobacter, co pozwoli uniknąć szybkich nawrotów choroby.

Specjalny test oddechowy jest nieinwazyjny i bezpieczny. Pozwala w łatwy sposób określić stopień zasiedlenia populacji błon śluzowych przez te mikroorganizmy. Taka analiza jest uważana za optymalną dla pełnej kontroli terapii eradykacyjnej. To badanie należy wykonać na czczo. Najpierw pobiera się specjalne próbki wydychanego powietrza w tle, a następnie, po lekkim śniadaniu, stosuje się podłoże testowe.

Opracowano różne metody histologiczne, aby szybko wykryć Helicobacteria w próbkach biopsyjnych, umożliwiając jednoczesne badanie zmian morfologicznych. Jasna metoda barwienia Giemsa jest najbardziej dostępna i prosta. W tym teście mikroorganizmy są wyraźnie widoczne na powierzchni nabłonka oraz w głębi jamek. Inna histologiczna metoda dokładnej hybrydyzacji DNA jest czuła i wysoce specyficzna. Pozwala na identyfikację wielu szczepów Helicobacter pylori.

Do diagnozy stosuje się również inne techniki. Obejmują one metody immunologiczne i mikrobiologiczne, reakcję łańcuchową polimerazy i oznaczanie antygenu w kale. Z reguły do analizy pobierane są wyniki krwi i endoskopii, a także bada się oddychanie i kał.

Temat: Test Helicobacter pylori: rodzaje testów i dekodowanie

Leczenie i zapobieganie helicobacteriosis

Główne leczenie helikobakteriozy polega głównie na długotrwałym wdrożeniu niezbędnej kompleksowej terapii, która ma na celu zniszczenie szkodliwych mikroorganizmów w ludzkim żołądku (więcej o schemacie leczenia).

To właśnie ten stan jest niezbędny do pełnego wyleczenia wszystkich nadżerek i wrzodów na błonach śluzowych. Nawet jeśli objawy choroby się nie pojawią, nie jest to całkowite wyleczenie. Bakterie są w stanie nie manifestować się przez długi czas, podczas gdy pozostają na ścianach żołądka w stanie biernym.

Należy zauważyć, że na rozwój tej choroby ma bezpośredni wpływ styl życia danej osoby. Przy paleniu i nadużywaniu alkoholu, przy niewłaściwej diecie i ciągłym przeciążeniu nerwowym, ryzyko infekcji znacznie wzrasta. W leczeniu pacjenta wskazana jest kompleksowa terapia, w tym stosowanie nowoczesnych antybiotyków i specjalnych leków w celu przywrócenia błon śluzowych.

Obowiązkowe leczenie jest wskazane w przypadku maltoma żołądka, zanikowego zapalenia żołądka, resekcji żołądka w przypadku form onkologicznych, a także w stanach wrzodowych żołądka i dwunastnicy. Można go stosować nie tylko podczas zaostrzeń, ale także w remisji choroby.

Wszystkie schematy leczenia tej infekcji Helicobacter pylori muszą koniecznie obejmować co najmniej trzy leki. Są to zazwyczaj dwa starannie dobrane antybiotyki i specjalny inhibitor pompy protonowej. W przypadku podwójnego schematu leczenie w większości przypadków będzie nieskuteczne. Dlatego doświadczeni specjaliści zawsze wybierają potrójny schemat zwalczania. Czas trwania tego zabiegu wynosi siedem dni. Pariet jest uważany za jeden z najszybciej działających leków przeciwwydzielniczych i przeciwbakteryjnych. Jest objęty kompleksową terapią, przepisywaną co najmniej dwa razy dziennie. Już pierwszego dnia takiego leczenia zauważalny jest niezawodny efekt przeciwwydzielniczy. Nie ma też potrzeby stosowania tego leku przed rozpoczęciem antybiotyków, co jest niewątpliwą zaletą.

Aby zapobiec infekcji tą infekcją, zaleca się codzienne przyjmowanie syropu z dzikiej róży przez jeden miesiąc. Dawka powinna wynosić 1 łyżeczkę. Po zakończeniu kuracji należy zrobić dwutygodniową przerwę iw razie potrzeby powtórzyć profilaktyczne przyjmowanie leku.

Za równie ważny krok uważa się również przestrzeganie surowych zasad higieny. Zawsze myj ręce przed każdym posiłkiem, nie używaj brudnych naczyń i ręczników. Nie należy używać środków higieny osobistej innych osób. W przypadku wykrycia helikobakteriozy u jednego członka rodziny wszyscy pozostali członkowie rodziny podlegają obowiązkowemu badaniu.

Jak leczyć Helicobacter pylori w żołądku?

Konieczne jest połączenie leków, aby przyspieszyć pozytywną dynamikę leczenia, ponieważ bakteria szybko dostosowuje się do działania leku.

Grupy leków:

• antybiotyki: Azytromycyna, Klarytromycyna, Lewofloksacyna, cefalosporyny, Amoksycylina, Flemoxin Solutab, Augmentin, Amoxiclav;
• preparaty bizmutowe do tworzenia ochrony uszkodzonych tkanek żołądka i jelit: De-Nol;
• blokery pompy protonowej w celu zmniejszenia produkcji kwasu solnego: Omeprazol, Omez, Ultop, Pantoprazole, Nolpaza, Rabeprozole.

Oprócz stosowania leków pacjentowi przepisuje się dietę terapeutyczną, która przewiduje częste posiłki frakcyjne, z wyłączeniem pikantnych tłustych potraw nasyconych przyprawami. Nie wolno palić, pić alkoholu, włączać do diety słodyczy, wody gazowanej.

[Wideo] Dr. Berg - HELICOBACTER PILORI: leczenie BEZ antybiotyków. 6 naturalnych środków na Helicobacter:

Przeczytaj więcej: Skuteczne leczenie Helicobacter pylori

Konsekwencje braku leczenia

Ważne jest, aby wiedzieć, do czego samoleczenie heliobakteriozy prowadzi lub ignoruje jej objawy. Dopiero trafna diagnoza, przeprowadzona pod kierunkiem gastroenterologa, pozwoli na odróżnienie heliobakteriozy od innych patologii przewodu pokarmowego czy innych schorzeń somatycznych. Tylko lekarz może określić czas trwania leczenia, dobrać leki z uwzględnieniem przeciwwskazań i skutków ubocznych, na podstawie wyników kompleksowej diagnozy.

Zaniedbanie własnego zdrowia grozi powstaniem nowotworów złośliwych żołądka i dwunastnicy, perforacją wrzodów i rozwojem sepsy.

Udowodniono związek między heliobakteriozą a następującymi chorobami:

• miażdżyca naczyń wieńcowych i mózgu;
• naczyniowa postać migreny;
• Choroba Raynauda;
• choroby autoimmunologiczne: atopowe zapalenie skóry, trądzik różowaty, łysienie plackowate (łysienie), niedokrwistość z niedoboru żelaza.

Wątpliwy jest związek heliobakteriozy z rozwojem cukrzycy, astmy oskrzelowej i reumatoidalnego zapalenia stawów.

Ponieważ bakteria jest przyczyną pojawienia się poważnych patologii, nie należy być nieodpowiedzialnym nawet za minimalne objawy kłopotów.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.