Szczepienie Przeciw Krztuścowi: Terminy I Rodzaje Szczepionek, Przeciwwskazania, Powikłania

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Szczepionka przeciw krztuścowi

Napady kaszlu, które towarzyszą krztuścowi, mogą wywołać rozwój nerwicy u prawie każdego, nawet osoby zdrowej psychicznie. Co więcej, żadne leki nie radzą sobie z kaszlem. Chociaż we współczesnym świecie odnotowuje się znacznie mniej powszechne przypadki krztuśca, nadal występują. Ponadto choroba jest szczególnie niebezpieczna dla małych dzieci.

Lekarze sugerują podanie szczepionki przeciw krztuścowi.

Większość rodziców od razu ma kilka pytań:

• Czy ta szczepionka jest potrzebna, jeśli choroba nie jest rozpowszechniona?
• Jak szczepienie wpływa na zdrowie dziecka?
• Co musisz wiedzieć o szczepionce przeciw krztuścowi?
• Jakie są konsekwencje po jego wprowadzeniu i jak sobie z nimi radzić?

Na te pytania szczegółowo odpowiemy w naszym artykule.

Zadowolony:

• Czy konieczne jest podanie szczepionki przeciw krztuścowi?
• Termin szczepienia. Gdzie jest podawana szczepionka przeciw krztuścowi?
• Przeciwwskazania do szczepienia przeciwko krztuścowi
• Możliwe komplikacje
• Przydatne porady
• Co może być szczepionką przeciw krztuścowi?
• Często Zadawane Pytania

Czy konieczne jest podanie szczepionki przeciw krztuścowi?

Bakteria wywołująca chorobę szybko traci żywotność w warunkach zewnętrznych, ale gdy dojdzie do infekcji, pozbycie się choroby jest prawie niemożliwe. Pałka krztuśca żyje na otaczających obiektach tylko przez kilka minut. Czynniki takie jak światło słoneczne, dezynfekcja pomieszczenia, a nawet zwykłe sprzątanie bez użycia specjalistycznych środków mogą je zabić.

Krztusiec to choroba zakaźna o ostrym przebiegu, której towarzyszy napadowy kaszel. Czynnikiem wywołującym krztusiec jest pałeczka Borde-Zhangu (bordetella). Źródłem rozprzestrzeniania się infekcji jest chory. Choroba jest przenoszona przez unoszące się w powietrzu kropelki.

Okres inkubacji choroby trwa 3-15 dni i nie towarzyszą mu żadne objawy. Okres nieżytowy trwa 14 dni. W tym czasie pacjent ma suchy kaszel, temperatura ciała wzrasta do 38 ° C, pojawia się lekki katar.

Następny okres nazywany jest „spazmatycznym”. Jego czas trwania to 4 tygodnie. W tym czasie pacjent cierpi na napadowy kaszel, któremu towarzyszy krótkotrwałe zatrzymanie oddechu i często kończy się wymiotami.

Ostatni okres choroby nazywany jest etapem ustąpienia. Trwa około 2 tygodni. W tym czasie ataki kaszlu zaczynają stopniowo zanikać.

Powody założenia szczepionki przeciw krztuścowi są następujące:

• Choroba ma długi przebieg, któremu towarzyszy napadowy kaszel, którego nie można wyeliminować za pomocą leków.
• Kaszel charakteryzuje się odwetem. Podczas następujących po sobie wstrząsów kaszlu dziecko próbuje wdychać powietrze przez zwężoną głośnię. W rezultacie wydaje świszczący dźwięk.
• Odporność nie jest przekazywana z kobiety na dziecko po urodzeniu, nawet jeśli kiedyś chorowała.
• Do tej pory nie znaleziono leku, który łagodziłby napadowy kaszel pacjenta. Leczenie ogranicza się do leczenia objawowego.
• Dzieci w wieku poniżej jednego roku bardzo mocno tolerują chorobę. W tej grupie wiekowej ryzyko śmierci jest niezwykle wysokie.

• Przed rozpoczęciem kampanii masowych szczepień w ZSRR odnotowano epidemie krztuśca wśród dzieci. Ponadto choroba najczęściej dotykała dzieci poniżej 5 roku życia.
• Dzięki temu, że powstała szczepionka przeciw krztuścowi, śmiertelność niemowląt zmniejszyła się 45-krotnie.
• Raz przeniesiona infekcja nie daje odporności na całe życie.
• Krztusiec jest niebezpieczny ze względu na powikłania, w tym pęknięcie błony bębenkowej, zapalenie płuc, krwotok w spojówce oka, powstanie przepukliny pępkowej i wypadanie odbytu.

Szczepienie nie gwarantuje również, że dana osoba nie dostanie krztuśca. Jednak w przypadku zakażenia choroba będzie miała łagodny przebieg i nie spowoduje poważnych powikłań. Leczenie krztuśca jest znacznie droższe dla rządu niż masowa kampania szczepień.

Termin szczepienia. Gdzie jest podawana szczepionka przeciw krztuścowi?

Szczepienie przeciw krztuścowi jest częścią rutynowego harmonogramu szczepień. Szczepionka jest jedną z pierwszych podawanych dziecku, ponieważ krztusiec jest najgroźniejszą chorobą dzieci poniżej pierwszego roku życia. Jeśli dziecko zostanie zarażone przed podaniem mu szczepionki, jest pilnie hospitalizowane.

Terminy szczepień przeciwko krztuścowi są następujące:

• Trzy miesiące - pierwsze szczepienie w skojarzeniu ze szczepionkami przeciw tężcowi i błonicy (DTP).
• 4,5 miesiąca - ustawienie drugiej szczepionki.
• Sześć miesięcy - ustawienie trzeciej szczepionki. Nie możesz wejść na szczepionkę wcześniej niż 1 miesiąc po poprzednim szczepieniu.
• Po 18 miesiącach dzieciom pokazano ponowne szczepienie, co przyczynia się do powstania bardziej stabilnej odporności.

Szczepionkę przeciw krztuścowi wstrzykuje się domięśniowo w przednio-zewnętrzną część uda. Dawka wynosi 0,5 ml.

Przeciwwskazania do szczepienia przeciwko krztuścowi

Należy zaznaczyć, że po wykonaniu szczepienia ryzyko zakażenia krztuścem utrzymuje się, gdyż po kilku latach jego działanie słabnie. Ponadto infekcja może wystąpić, jeśli dziecku zostanie podana szczepionka niskiej jakości. Jednak w praktyce zdarza się to bardzo rzadko.

Podanie szczepionki można odroczyć pod następującymi warunkami:

• Dziecko cierpi na ostrą chorobę lub jego choroba przewlekła się pogorszyła. Dopóki stan dziecka się nie ustabilizuje, nie zostanie zaszczepione.
• Jeśli poprzednie szczepienie spowodowało ciężkie reakcje alergiczne, dalsze podawanie szczepionki należy przerwać.
• Przeszkodą we wstrzyknięciu są choroby układu nerwowego, które mają tendencję do postępu.
• Jeśli dziecko miało już krztusiec, szczepionka nie jest mu podawana przez jakiś czas.

Niewielki katar i łagodny ból gardła nie są przeciwwskazaniami do szczepienia. Jeśli jednak lekarz uzna to za konieczne, odroczy zaplanowane szczepienie.

Możliwe komplikacje

W Federacji Rosyjskiej dzieci w wieku poniżej 6 lat otrzymują złożoną szczepionkę o nazwie DTP. Oprócz składnika krztuścowego zawiera komórki chroniące organizm dziecka przed tężcem i błonicą.

Szczepionki mogą być żywe, ale inaktywowane. Nazywa się je również szczepionkami pełnokomórkowymi, ale istnieją również szczepionki podzielone składające się z fragmentów krztuśca. W naszym kraju stosuje się szczepionki inaktywowane, które mają swoje zalety i wady.

Należy zaznaczyć, że DPT to jedna ze szczepionek, która najczęściej wywołuje negatywne reakcje organizmu. Wynika to z obecności w nim składnika krztuścowego.

Miejscowe skutki uboczne obejmują:

• Hyperemia skóry w miejscu wstrzyknięcia.
• Pojawienie się bolesnego guza pod skórą. Zwykle uszczelka nie powinna mieć więcej niż 2,5 cm średnicy.

Ogólne reakcje organizmu są następujące:

• Wzrost temperatury ciała, który czasami może osiągnąć wartości 38,5 ° C
• Ogólne złe samopoczucie i osłabienie.

Z reguły po kilku godzinach reakcje te ustępują samoistnie. Jeśli jednak temperatura dziecka utrzymuje się przez długi czas lub uszczelka przekracza 2,5 cm średnicy, konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Przyjmowanie leków wymaga następujących komplikacji szczepień:

• Powstawanie aseptycznego nacieku.
• Pojawienie się wysypki w miejscu wstrzyknięcia. Możliwą reakcją alergiczną na szczepienie jest obrzęk Quinckego i wstrząs anafilaktyczny.
• Ze strony układu nerwowego możliwe są również reakcje negatywne, które objawiają się głośnym płaczem, wzmożonym niepokojem i zaburzeniami snu.
• Po wprowadzeniu szczepionki może wystąpić reakcja encefalopatyczna, która objawia się 2-3 dni po szczepieniu. Wyraża się konwulsjami, gorączką, utratą przytomności. Jeśli reakcja jest słaba, dziecko może odczuwać drganie mięśni i drżenie kończyn.
• Niezwykle rzadkim powikłaniem jest zapalenie mózgu.
• Jeśli dziecku wstrzyknięto szczepionkę niskiej jakości lub ma słaby układ odpornościowy, grozi to rozwojem krztuśca po szczepieniu.

Konsultacja specjalisty, a także wysokiej jakości badanie dziecka przed i po szczepieniu pomogą zminimalizować ryzyko powikłań. Rodzice powinni wcześniej upewnić się, że w domu jest lek, który pozwala obniżyć temperaturę dziecka.

Przydatne porady

Rodzice muszą zebrać jak najwięcej informacji o tym, jaka szczepionka zostanie podana ich dziecku. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, jakie mogą być reakcje organizmu po jego ustawieniu i jak skuteczniej sobie z nimi radzić.

Możliwe, że rodzicom przydadzą się następujące informacje, o których lekarz może zapomnieć podczas wizyty:

• Oprócz badania przez pediatrę dobrze jest, aby dziecko zostało zbadane przez neurologa. To wyeliminuje choroby układu nerwowego.
• Po szczepieniu możesz dalej chodzić z dzieckiem, jeśli pogoda jest dobra.
• W dniu szczepienia należy odmówić kąpieli. W razie potrzeby możesz wziąć prysznic. Pocieranie miejsca wstrzyknięcia jest surowo zabronione. Nie możesz pływać na otwartej wodzie. Czas zabiegów wodnych nie powinien przekraczać 10 minut.
• Najlepiej odmówić odwiedzania zatłoczonych miejsc. Zminimalizuje to ryzyko zarażenia się innymi infekcjami. Wskazane jest, aby nie zapraszać gości do domu.
• Niemożliwe jest po szczepieniu wprowadzenie nowego produktu spożywczego do menu dziecka. Pozwoli to uniknąć alergii.

Nie ma innych porad i wskazówek dotyczących zmiany stylu życia.

Co może być szczepionką przeciw krztuścowi?

Szczepionka całokomórkowa zawiera żywe bakterie, ale są one sztucznie osłabiane. Szczepionki typu split zawierają fragmenty krztuśca. Szczepionki podzielone są mniej dotkliwe, ale droższe. Dlatego państwo zapewnia swoim obywatelom budżetowe szczepienia całokomórkowe.

Szczepionka nazywa się DTP, co oznacza „adsorbowana błonica-tężec krztuścowy”. 1 ml szczepionki zawiera 20 miliardów pałeczek krztuśca, co odpowiada 2 dawkom.

Analogi szczepionek pełnokomórkowych:

• Tritanrix, który zawiera składniki chroniące przed tężcem, błonicą, krztuścem, wirusowym zapaleniem wątroby typu B oraz Haemophilus influenzae.
• Bubo-kok, którego uzupełnieniem jest jedynie składnik chroniący przed wirusowym zapaleniem wątroby typu B.

Szczepionki dzielone:

• Infanrix jest analogiem DPT zawierającym dokładnie te same składniki.
• Infanrix Hexa, oprócz składników na krztusiec, błonicę i tężec, zawiera przeciwciała przeciwko Haemophilus influenzae, polio i wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Szczepionka Geksavac daje podobny efekt.
• Pentavac zapewnia ochronę przed błonicą, krztuścem, tężcem, polio i Haemophilus influenzae.

Szczepionka przeciw krztuścowi jednoskładnikowa jest również stosowana w Europie, ale nie jest stosowana w Rosji.

Często Zadawane Pytania

• Czy szczepionka przeciw krztuścowi jest podawana dorosłym? Nie, szczepienia dla dorosłych nie są dostępne. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci. Dorośli, poza przewlekłym kaszlem, nie mają innych powikłań choroby. Kobiety w ciąży również nie są szczepione przeciwko krztuścowi.
• Jak długo utrzymuje się odporność na krztusiec? Szczepionka jest ważna przez 3-5 lat. Chociaż komórki mogą krążyć w ciele dziecka nawet przez 12 lat z rzędu.
• Czy po szczepieniu mogę dostać krztuśca? Tak, to ryzyko pozostaje. Dzieje się tak, ponieważ szczepionka była nieodpowiedniej jakości lub minęło wiele lat od szczepienia. Dlatego młodzież i dorośli mogą zachorować na krztusiec, ale ich choroba jest łatwa.

Dla porównania: przed opracowaniem szczepionki krztusiec pochłonął ogromną liczbę żyć dzieci. Dlatego po jej wprowadzeniu na masy ludzie uważali szczepionkę przeciw krztuścowi za prawie magiczny sposób na uratowanie życia dziecka. Należy zauważyć, że od tego czasu niewiele się zmieniło, a szczepionka jest jedynym sposobem ochrony dziecka przed śmiertelną chorobą.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.