Szczepienie HPV - Dlaczego Jest Potrzebne? Powikłania I Przeciwwskazania

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Szczepienie przeciwko wirusowi HPV

Wirus brodawczaka ludzkiego prowadzi do powstawania brodawczaków i brodawek na błonach śluzowych narządów płciowych, na skórze krocza, w pobliżu odbytu, a także w drogach oddechowych.

Istnieje ponad 100 znanych nauce typów wirusa HPV. Główną metodą przenoszenia wirusa jest stosunek płciowy, jednak nie wyklucza się innych dróg zakażenia.

Wirusy te są szeroko rozpowszechnione w populacji ludzkiej. Dlatego po rozpoczęciu aktywności seksualnej wiele osób zostaje nią zarażonych. Ponadto infekcja występuje w dość młodym wieku.

Kiedy dana osoba zostaje zarażona jednym z rodzajów wirusa brodawczaka, nie stanowi już dla niego zagrożenia. Wirus będzie istniał w nabłonku bez wywoływania wyraźnej odpowiedzi immunologicznej organizmu. Nie wyklucza się ponownego zakażenia tym samym typem wirusa.

Zadowolony:

• Szczepionka na brodawczaka
• Choroby wywołane przez HPV
• O potrzebie szczepienia przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego
• O cechach szczepień
• Harmonogram szczepień
• Miejsce wstrzyknięcia szczepionki HPV
• Gdzie mogę się zaszczepić?
• Możliwe komplikacje po inscenizacji szczepionki HPV
• Podanie szczepionki w czasie ciąży
• Przeciwwskazania do podania szczepionki przeciwko wirusowi HPV
• Cena leku

Szczepionka na brodawczaka

Współczesny przemysł farmakologiczny oferuje dwa rodzaje szczepionek przeciwko HPV: jedna z nich chroni przed 4 typami wirusów (6, 11, 16, 18), a druga przed 2 typami (16, 18). Pierwsza szczepionka nosi nazwę Gardasil (wyprodukowana przez MSD - Merck Sharp i Domu B. V, Holandia), a druga to Cervarix (wyprodukowana przez GSK Biologicals, Belgia).

Preparat nie zawiera samego DNA wirusa, a jedynie fragmenty jego otoczki (część białkowa). Jednak to wystarczy, aby organizm wytworzył przeciwciała, które zapobiegną infekcji w kontakcie z nosicielem wirusa. Dzięki temu, że szczepionka nie zawiera fragmentów DNA wirusa, jest całkowicie bezpieczna dla zdrowia człowieka i nie prowadzi do infekcji.

Wodorotlenek glinu jest podstawowym składnikiem szczepionek, który jest niezbędny do produkcji przeciwciał przeciwko wirusom brodawczaka ludzkiego. W preparacie obecne są antybiotyki, drożdże i konserwanty.

Niezależnie od rodzaju szczepionki (od 2 typów wirusów lub od 4) każdy z nich jest sterylny. Lek jest zamknięty w jednorazowej strzykawce lub butelce. Pojedyncza dawka to 0,5 ml

Cervarix jest dostępny w 2 fiolkach, które należy przechowywać w niskiej temperaturze. Temperatura powietrza nie powinna przekraczać 2–8 ° C powyżej zera, ale szczepionki nie należy zamrażać. Jeśli warunki przechowywania nie są przestrzegane, lek traci swoją jakość.

Obie szczepionki przeszły wszystkie niezbędne badania kliniczne i nie ma wątpliwości co do ich skuteczności. Dają stuprocentową ochronę człowieka przed 16 i 18 typami wirusów brodawczaka, które mogą wywołać rozwój raka. Gardasil dodatkowo pomaga zapobiegać infekcjom 11 i 6 typami wirusów, które prowadzą do pojawienia się brodawek narządów płciowych.

Ponadto znane nauce typy 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 i 59 HPV mają podobną budowę do typów 16 i 18, dlatego wprowadzenie szczepionki chroni również w pewnym stopniu przed zakażeniem tymi dziesięcioma typami wirusów. … Ryzyko rozwoju onkologii u zaszczepionej osoby zmniejsza się do 5-10%.

Szczepionkę można podawać młodzieży, zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Jednak szczepione są głównie dziewczęta, ponieważ prowadzi to do przerwania łańcucha przenoszenia wirusa. W rezultacie populacja mężczyzn również otrzymuje ochronę, choć pośrednio.

W Stanach Zjednoczonych szczepi się wszystkich: zarówno dziewczynki, jak i chłopcy. Niemniej jednak nie każde państwo jest w stanie zapewnić swojej ludności szczepionkę, ponieważ jest to dość kosztowna pozycja wydatków budżetowych.

Choroby wywołane przez HPV

Nie lekceważ szkód zdrowotnych, jakie może spowodować HPV. Wirusy mogą prowadzić do rozwoju infekcji narządów płciowych, które najczęściej mają łagodny przebieg i mogą same przejść.

Jednak niektóre infekcje mogą wywoływać raka narządów płciowych zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet, w tym:

• Rak zewnętrznych narządów płciowych;
• Rak szyjki macicy i pochwy;
• Rak penisa;
• Rak głowy i szyi;
• Rak odbytu;
• Tworzenie się brodawek narządów płciowych wokół odbytu i krocza;
• Brodawczakowatość krtani.

Im wyższy poziom rozwoju medycyny w kraju, tym mniejsza śmiertelność populacji z powodu chorób onkologicznych wywoływanych przez HPV. Z reguły w 80% przypadków można im zapobiec. Jeśli jednak państwo nie działa w tej dziedzinie, to śmiertelność wśród młodych ludzi pozostaje dość wysoka. Faktem jest, że wirus wywołuje degenerację komórek macicy i pochwy, powodując neoplazję (uważa się ją za przedrakową). Jeśli ten proces pozostanie niewykryty i nie zostanie poddany terapii, to po kilku latach (15-20) u osoby rozwinie się onkologia.

HPV typu 6 i 11 w 90% przypadków prowadzi do powstania łagodnych kłykcin i brodawczaków, a HPV typu 16 i 18 może wywołać raka.

W związku z tymi okolicznościami w Federacji Rosyjskiej od 2006 roku dozwolone jest wprowadzenie szczepionki przeciw HPV.

O potrzebie szczepienia przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego

Szczepionkę zaleca się podawać dziewczętom od 12 roku życia, ponieważ z czasem wirus brodawczaka ludzkiego może prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy. Ponadto choroba rozwija się u kobiet w dość młodym wieku. Udowodniono, że rak szyjki macicy jest wywoływany przez HPV, a nie przez inne choroby. Terminowe szczepienie jest w stanie niezawodnie chronić przed onkologią.

O cechach szczepień

Wprowadzenie szczepionki jest możliwe dla młodych ludzi obojga płci w wieku poniżej 26 lat. Dziewczętom i chłopcom zaleca się wystawianie go w wieku 9-14 lat, a dziewczętom i chłopcom w wieku 18-26 lat. Lekarze praktykujący w Federacji Rosyjskiej zdecydowanie zalecają szczepienie dzieci poniżej 12 roku życia. WHO wydaje następujące zalecenia w tym zakresie:

• 10-13 lat
• 16-23 lata.

Jeśli dziecko nie odbyło stosunku płciowego i nie spotkało wirusa brodawczaka ludzkiego, wówczas szczepienie pozwala mu maksymalnie chronić go przed konsekwencjami infekcji. W związku z tym w krajach UE i Ameryce szczepionkę podaje się dokładnie w wieku 10-14 lat. Chociaż, jeśli kobiety nie są zakażone wirusem HPV, szczepienie jest możliwe przed ukończeniem 26 lat.

W okresie dojrzewania rozwija się silniejsza odporność na wirusy niż w przypadku wprowadzenia szczepionki w starszym wieku. Dlatego im szybciej to zrobi, tym większe szanse na ochronę dziecka przed zachorowaniem na raka szyjki macicy czy raka prącia w przyszłości.

Tylko szczepionka Gardasil jest dozwolona dla mężczyzn. Faktem jest, że nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących wprowadzenia Cervarix u chłopców.

Jeżeli gwarantuje się, że dziecko nie odbyło stosunku płciowego, przed podaniem szczepionki nie są wymagane żadne dodatkowe testy. W przypadku, gdy młodzi ludzie i dziewczęta mają już doświadczenie życia intymnego, konieczne jest przeprowadzenie badań w celu wykrycia HPV typu 11, 16 i 18. Gdy w organizmie nie ma wirusów, można podać szczepionkę.

Jeśli infekcja już wystąpiła, jej ustawienie jest bez znaczenia. Niemniej jednak badania przeprowadzone w Rosji wykazały, że kiedy kobiety poniżej 35 roku życia otrzymują szczepionkę, mogą skuteczniej walczyć z HPV. Dlatego większość praktykujących ginekologów zaleca, aby nie rezygnować ze szczepień, nawet jeśli zostanie ustalony fakt zakażenia.

Trzykrotna szczepionka zapewnia 100% ochronę przed HPV po 30 dniach. Jednak z jego pomocą nie będzie można ochronić się przed innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Oczywiście szczepionka nie zapewnia ochrony przed niechcianymi ciążami.

Nie ma doświadczenia w podawaniu szczepionek Cervarix i Gardasil osobom w wieku powyżej 26 lat. Dlatego nie ma obiektywnych danych na temat powstawania odporności u osób starszych.

Harmonogram szczepień

Aby szczepionka umożliwiła organizmowi wytworzenie wysokiej jakości odporności przeciwko wirusowi HPV, należy ją wstrzyknąć co najmniej 3 razy.

1. Schemat podawania szczepionki Gardasil: 0 - 2 - 6. Oznacza to, że po podaniu pierwszej dawki, drugą 2 miesiące później, a trzecią 6 miesięcy po dacie pierwszego szczepienia. W razie potrzeby odstęp czasowy między pierwszą a drugą szczepionką można skrócić do 4 tygodni, a od 2 do 3 szczepionek do 12 tygodni.
2. Schemat podawania szczepionki Cervarix: 0 - 1 - 6. Oznacza to, że drugą dawkę podaje się miesiąc później, a trzecią sześć miesięcy po pierwszym szczepieniu. Skompresowany schemat podawania leku przedstawia się następująco: 0 - 1 - 2,5.

Obecnie trwają badania nad możliwością wdrożenia innego schematu podawania leków.

Jeżeli dana osoba otrzymała 1 dawkę, a kolejne dwie nie zostały podane, wówczas powtarzanie cyklu szczepień nie jest wskazane. Konieczne będzie jedynie odłożenie brakującej ilości szczepionek w odpowiednim czasie.

Gdy po pierwszym i drugim szczepieniu zaszczepiona osoba miała niezabezpieczoną intymność, nie należy martwić się infekcją. Już nawet poziom przeciwciał, które powstały w organizmie po wprowadzeniu 1 i 2 dawek, wystarczy do wytworzenia ochrony przed HPV. Trzecie szczepienie jest potrzebne, aby „utrwalić” wynik. Dlatego ostatnie szczepienie jest możliwe bez dodatkowych testów na wirusa brodawczaka.

Lekarze nie zalecają zamiany jednej szczepionki na inną (Cervarix na Gardasil i odwrotnie). Taka substytucja nie jest wykluczona tylko wtedy, gdy w ogóle nie ma możliwości dostarczenia wymaganej szczepionki na czas.

Podczas szczepienia przeciwko HPV można jednocześnie podać takie szczepienia jak:

1. DPT z Tetrakok, Infanrix i Pentaxim.
2. Szczepionka przeciw polio, taka jak Pentaxim.
3. Podanie szczepionki przeciwko WZW B.

W przypadku jednoczesnego podawania kilku szczepień, wstrzyknięcia należy wykonywać w różnych miejscach i przy użyciu różnych strzykawek. Zabrania się mieszania szczepionek w 1 strzykawce.

Miejsce wstrzyknięcia szczepionki HPV

Lek podaje się wyłącznie domięśniowo. Jeśli zostanie wstrzyknięty podskórnie, odporność nie powstanie. Szczepionka wstrzyknięta do mięśnia jest częściowo wchłaniana do krwi. Pozwala to na produkcję wymaganej ilości przeciwciał, które są odporne na wirusa.

Możliwe jest podanie szczepionki w ramię lub udo. W tych miejscach jest mało tłuszczu podskórnego, a mięśnie dobrze rozwinięte, więc wstrzyknięcie będzie łatwe.

Jeśli szczepionka zostanie podana dożylnie, doprowadzi to do nadmiernej reakcji. W rezultacie układ odpornościowy niszczy białko otoczki wirusa, a przeciwciała przeciwko niemu nie będą miały czasu na rozwój.

Jeśli szczepionka zostanie wstrzyknięta pod skórę, wówczas dawka leku zbyt wolno przedostaje się do krwiobiegu, co również prowadzi do zniszczenia antygenów przez siły układu odpornościowego. Ponadto podanie podskórne jest niebezpieczne z powodu pojawienia się bolesnego stwardnienia. Taka bryła będzie się rozpraszać bardzo długo - przez wiele tygodni.

W przypadku wstrzyknięcia szczepionki w pośladek istnieje wysokie ryzyko wstrzyknięcia do nerwu kulszowego. Ponadto warstwa tłuszczowa w tym obszarze jest na tyle duża, że lek zbyt wolno przedostaje się do krwiobiegu.

Gdzie mogę się zaszczepić?

Istnieje wiele organizacji, które mogą dostarczać szczepionki przeciwko HPV, w tym:

• Poliklinika w miejscu zamieszkania.
• Ośrodki onkologiczne.
• Oddziały ginekologiczne w szpitalach.
• Specjalistyczne ośrodki szczepień.
• Prywatna klinika lub centrum medyczne.

Prywatne kliniki zapewniają swoim klientom wizytę domową zespołu medycznego, która ma szereg pozytywnych aspektów:

• Osoba będzie chroniona przed kontaktem z chorymi;
• Zmniejsza się ryzyko zarażenia się chorobami zakaźnymi, takimi jak ARVI lub grypa;
• Szczepionka zostanie podana osobie w komfortowych warunkach.

Możliwe komplikacje po inscenizacji szczepionki HPV

Z reguły szczepionka jest bardzo dobrze tolerowana przez pacjentów i nie wywołuje działań niepożądanych.

Najczęściej obserwuje się następujące drobne komplikacje:

• Bolesność w miejscu wstrzyknięcia;
• Wygląd pieczęci;
• Swędzenie w miejscu szczepienia;
• Hyperemia skóry.

Niezwykle rzadko zdarza się, że szczepieni mają podwyższoną temperaturę ciała, bóle głowy i osłabienie. Ze strony układu pokarmowego zaburzenia takie jak biegunka, wymioty, nudności, ból w okolicy nadbrzusza itp.

Jeśli chodzi o reakcje miejscowe, nie wymagają one specjalnego leczenia i po kilku dniach same ustępują. Temperatura może wzrosnąć do 38 ° C, dlatego w przypadku złego samopoczucia można zażyć środek przeciwgorączkowy. Pomocne mogą być leki takie jak nimesulid, paracetamol, ibuprofen itp.

Jeśli dana osoba ma skłonności do reakcji alergicznych, wówczas szczepionkę należy podać w osłonie przeciwhistaminowej. W tym celu odpowiednie są takie leki jak: Zyrtec, Erius, Telfast. Lepiej jest odmówić stosowania leków pierwszej generacji (Suprastin lub Difenhydramina), ponieważ powodują one znaczną liczbę skutków ubocznych.

Istnieją dowody na wzrost częstości występowania omdleń u zaszczepionej młodzieży. Z reguły po rozpoczęciu dojrzewania dochodzi do omdlenia. Jednak takie dzieci wymagają dokładniejszego nadzoru lekarskiego. Należy zauważyć, że gdy szczepionkę podaje się dziewczętom w wieku 16-26 lat, nie obserwuje się omdlenia.

Przypadki przedawkowania są nadal nieznane.

Szczepionka nie prowadzi do zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego, istnieje jednak ryzyko bezpłodności.

Odporność na HPV utrzymuje się przez co najmniej 6 lat.

Podanie szczepionki w czasie ciąży

Brak danych dotyczących podawania szczepionki kobietom w ciąży. Jednak nauka zna przypadki podawania leków dziewczętom na stanowisku. Jednocześnie nie stwierdzono negatywnego wpływu na płód. Dotyczy to tylko szczepionki Gardasil. Dozwolone jest również wstrzykiwanie matkom karmiącym. Niemniej jednak lekarze nadal zalecają rezygnację ze szczepienia do końca laktacji.

Nie ma doświadczenia w stosowaniu szczepionki Cervarix u kobiet w okresie laktacji.

Przeciwwskazania do podania szczepionki przeciwko wirusowi HPV

• Obecność reakcji alergicznych na pierwsze wstrzyknięcie leku.
• Obecność alergii na składniki szczepionki.

Szczepionki nie należy również podawać w okresie zaostrzeń chorób przewlekłych, aż do osiągnięcia stanu remisji. Każda ostra choroba jest tymczasowym przeciwwskazaniem.

Jeżeli w momencie podania szczepionki dana osoba jest zarażona wirusem HPV, ale choroba ma łagodny przebieg, wówczas należy leczyć leki przeciwwirusowe oraz leki zwiększające odporność.

Cena leku

Gardasil można kupić w cenie od 5500 do 8500 rubli. Koszt Cervarix to 3500-5500 rubli. Różnica w cenie sprowadza się dokładnie do miejsca dostarczenia szczepionki.

Aby nie ryzykować własnego zdrowia, należy szczepić się wyłącznie w sprawdzonych placówkach medycznych, w których warunki przechowywania leku są w 100% przestrzegane.

Autor artykułu: Lapikova Valentina Vladimirovna | Ginekolog, reproduktolog

Wykształcenie: Dyplom położnictwa i ginekologii uzyskany na Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Medycznym Federalnej Agencji ds. Opieki Zdrowotnej i Rozwoju Społecznego (2010). W 2013 roku ukończył studia podyplomowe na N. N. N. I. Pirogova.