Choroby Układu Nerwowego - Przyczyny I Objawy Chorób Układu Nerwowego

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Choroby układu nerwowego

Przyczyny i objawy chorób układu nerwowego

Układy nerwowe są odpowiedzialne za pracę i wzajemne połączenie wszystkich układów i narządów ludzkiego ciała. Łączy centralny układ nerwowy, który składa się z mózgu i rdzenia kręgowego, oraz obwodowy układ nerwowy, w skład którego wchodzą nerwy rozgałęziające się z mózgu i rdzenia kręgowego. Zakończenia nerwowe zapewniają aktywność ruchową i wrażliwość wszystkich części naszego ciała. Oddzielny autonomiczny (autonomiczny) układ nerwowy odwraca układ sercowo-naczyniowy i inne narządy.

Choroby układu nerwowego to szerokie i zróżnicowane pole patologii o różnej etiologii i objawach. Wynika to z faktu, że układ nerwowy jest niezwykle rozgałęziony, a każdy z jego podsystemów jest wyjątkowy. Najczęściej dysfunkcja układu nerwowego ma szkodliwy wpływ na funkcje innych narządów i układów wewnętrznych.

Zadowolony:

• Rodzaje chorób układu nerwowego
• Zmiany zwyrodnieniowe układu nerwowego
• Przyczyny chorób układu nerwowego
• Objawy chorób układu nerwowego
• Diagnostyka
• Leczenie chorób układu nerwowego

Rodzaje chorób układu nerwowego

Wszystkie choroby układu nerwowego można podzielić na patologie naczyniowe, zakaźne, przewlekle postępujące, dziedziczne i traumatyczne.

Choroby naczyniowe są niezwykle powszechne i niebezpieczne. Często prowadzą do kalectwa lub nawet śmierci pacjenta. Do tej grupy należą ostre zaburzenia krążenia mózgowego (udary) oraz przewlekła niewydolność naczyniowo-mózgowa, która powoduje zmiany w mózgu. Takie choroby mogą rozwinąć się w wyniku nadciśnienia lub miażdżycy. Choroby naczyniowe układu nerwowego objawiają się bólami głowy, nudnościami i wymiotami, zmniejszoną wrażliwością i upośledzoną aktywnością motoryczną.

Choroby zakaźne układu nerwowego rozwijają się w wyniku patogennego działania różnych wirusów, bakterii, grzybów i pasożytów. Przeważnie dotyczy to mózgu, rzadziej dotyczy to obwodowego układu nerwowego i rdzenia kręgowego. Typowe choroby z tej grupy to zapalenie mózgu, malaria, odra itp. Objawami neuroinfekcji są gorączka, zaburzenia świadomości, silny ból głowy, nudności i wymioty.

Dziedziczne choroby układu nerwowego dzielą się na chromosomalne (komórkowe) i genomowe. Choroba Downa jest najczęstszą chorobą chromosomową układu nerwowego, a patologie genomowe najczęściej dotykają układu nerwowo-mięśniowego. Charakterystycznymi objawami takich zaburzeń są demencja, niemowlęctwo, zaburzenia układu hormonalnego i narządu ruchu.

Urazowe uszkodzenie układu nerwowego następuje w wyniku urazu, zasinienia lub ucisku mózgu lub rdzenia kręgowego. Należą do nich wstrząs mózgu. Towarzyszące objawy to bóle głowy, zaburzenia świadomości, nudności i wymioty, utrata pamięci, obniżona wrażliwość itp.

Zmiany zwyrodnieniowe układu nerwowego

Większość chorób o charakterze dziedzicznym ma objawy kliniczne charakterystyczne dla uszkodzenia układu nerwowego. Dlatego klasyfikacja dziedzicznych chorób nerwowych jest bardzo zróżnicowana i szeroka. Można je podzielić na pięć grup warunkowych.

Pierwsza grupa dziedzicznych chorób nerwowych obejmuje zmiany zwyrodnieniowe ośrodkowego układu nerwowego. Pojawiają się, gdy po okresie normalnego funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego zaczyna się stopniowe niszczenie i śmierć neuronów w dowolnej części układu nerwowego. Druga grupa obejmuje różne formy padaczki. Choroby nerwowo-mięśniowe to trzecia grupa, a czwarta grupa to guzy jednogenowe ośrodkowego układu nerwowego. Piąta grupa obejmuje choroby charakteryzujące się upośledzeniem rozwoju neuronów i ich migracji. Wszystkie te patologie mają różne rodzaje dziedziczenia. Rozważmy bardziej szczegółowo powszechne dziedziczne choroby układu nerwowego.

Choroba Parkinsona zwykle zaczyna się w podeszłym wieku i objawia się postępującym spadkiem ogólnej aktywności ruchowej, drżeniem kończyn (drżeniem), spowolnieniem ruchów, zmianami postawy (sztywność). Możliwy jest rozwój depresji i różnych niepełnosprawności intelektualnych.

Choroba Alzheimera występuje często u osób powyżej 65 roku życia. Wczesnym objawem są zaburzenia pamięci, upośledzona zdolność zapamiętywania. Wraz z rozwojem choroby świadomość osoby jest zdezorientowana, a on sam może wykazywać drażliwość i agresję; wahania nastroju, upośledzona zdolność mówienia i postrzegania mowy (afazja). Zanik świadomości prowadzi do utraty funkcji ciała i śmierci. Pacjenci zwykle żyją średnio 7 lat od diagnozy.

Stwardnienie zanikowe boczne jest postępującą, nieuleczalną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, której etiologia pozostaje nieznana. Górne i dolne neurony ruchowe zlokalizowane w korze ruchowej mózgu oraz przednie rogi rdzenia kręgowego ulegają uszkodzeniom zwyrodnieniowym, powodując paraliż i atrofię mięśni. Tak więc pacjent umiera z powodu infekcji dróg oddechowych lub niewydolności mięśni oddechowych (patrz też: stwardnienie rozsiane).

Pląsawica Huntingtona jest uważana za jedną z najpoważniejszych postępujących chorób zwyrodnieniowych mózgu. Jest to forma hiperkinezji, charakteryzująca się zaburzeniami psychicznymi i mimowolnymi szybkimi ruchami. Choroba jest dość rzadka (10: 100 000), dotyka ludzi w każdym wieku, ale pierwsze objawy pojawiają się zwykle po 30-50 latach.

Choroba Picka jest rzadka, ale postępuje bardzo szybko. Ta choroba ośrodkowego układu nerwowego występuje głównie w wieku 50-60 lat i objawia się zanikiem kory mózgowej. Objawy patologii to demencja, upośledzona zdolność logicznego myślenia, zanik mowy itp. Objawy kliniczne choroby Picka są podobne do choroby Alzheimera, ale całkowita dezintegracja osobowości następuje znacznie szybciej.

Padaczka. Padaczka to przewlekła choroba układu nerwowego i psychiki, która objawia się zarówno w dzieciństwie, jak iw wieku dorosłym. Padaczka ma ogromną liczbę form, w tym:

• Padaczka ogniskowa (związana z lokalizacją);
• Padaczka uogólniona;
• Padaczka z objawami postaci ogniskowej i uogólnionej;
• Zespoły specjalne.

Głównym objawem epilepsji jest napad padaczkowy. Napad padaczkowy może wystąpić z zaburzeniem świadomości lub bez. Napady mogą być również drgawkowe lub niekonwulsyjne, losowe, cykliczne, spowodowane określonymi czynnikami czuciowymi lub trwałe (stan padaczkowy).

Przyczyny chorób układu nerwowego

Wspomniano powyżej, że wśród przyczyn chorób układu nerwowego bardzo często pojawiają się różne patogeny zakaźne:

• Bakterie (pneumokoki, meningokoki, gronkowce, treponema blady i paciorkowce);
• Różne grzyby i pasożyty;
• Wirusy przenoszone drogą powietrzną (arbowirusy).

Również choroby układu nerwowego mogą być przenoszone drogą łożyskową w czasie ciąży (wirus cytomegalii, różyczka) oraz wzdłuż obwodowego układu nerwowego. Na przykład wirus wścieklizny, opryszczka, ostre polio i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych rozprzestrzeniają się w ten sposób.

Wśród częstych przyczyn schorzeń układu nerwowego są również stłuczenia mózgu, guzy w mózgu lub ich przerzuty, zaburzenia naczyniowe (zakrzepica, pęknięcie lub zapalenie), dziedziczenie lub przewlekłe choroby postępujące (choroba Alzheimera, pląsawica, choroba Parkinsona itp.)

Niedożywienie, brak witamin, choroby serca, nerek i endokrynologiczne również wpływają na układ nerwowy. Procesy patologiczne mogą rozwijać się pod wpływem różnych substancji chemicznych: opiatów, barbituranów, leków przeciwdepresyjnych, alkoholu etylowego, trucizn zwierzęcych i roślinnych. Możliwe jest również zatrucie antybiotykami, lekami przeciwnowotworowymi i metalami ciężkimi (rtęć, arsen, ołów, bizmut, mangan, tal itp.).

Objawy chorób układu nerwowego

Objawy chorób układu nerwowego objawiają się na różne sposoby, bardzo często w postaci zaburzeń ruchowych. Charakteryzuje się rozwojem u pacjenta niedowładu (spadek siły mięśni) lub paraliżu, niemożności szybkiego poruszania się, drżeniem, mimowolnymi szybkimi ruchami (pląsawica). Możliwe jest również pojawienie się pozycji patologicznych (dystonia). Możliwe naruszenia koordynacji i mowy, mimowolne skurcze różnych grup mięśni, tiki, wzdrygnięcia. Może również osłabić wrażliwość dotykowa.

Innymi ważnymi objawami chorób układu nerwowego są bóle głowy (migrena), bóle pleców i szyi, rąk i nóg. Zmiany patologiczne wpływają również na inne rodzaje wrażliwości: zapach, smak, wzrok.

Objawiają się choroby układu nerwowego i napady padaczkowe, napady złości, zaburzenia snu i świadomości, aktywność umysłowa, zachowanie i psychika.

Diagnoza chorób układu nerwowego

Rozpoznanie chorób układu nerwowego polega na badaniu neurologicznym pacjenta. Analizie podlega jego świadomość, intelekt, orientacja w czasie i przestrzeni, wrażliwość, refleks itp. Czasami chorobę można wykryć na podstawie wskaźników klinicznych, ale częściej diagnoza wymaga dodatkowych badań. Należą do nich tomografia komputerowa mózgu, która pozwala wykryć nowotwory, krwotoki i inne ogniska choroby. Wyraźniejszy obraz daje obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), a zaburzenia naczyniowe można wykryć za pomocą angiografii i ultradźwięków.

Ponadto do diagnostyki chorób układu nerwowego stosuje się funkcję lędźwiową, rentgen lub elektroencefalografię.

Inne metody badawcze obejmują biopsję, badania krwi i tak dalej.

Leczenie chorób układu nerwowego

Leczenie chorób układu nerwowego uzależnione jest od ich rodzaju i objawów, jest przepisywane przez lekarza i wymaga intensywnej terapii w warunkach szpitalnych.

Aby uniknąć chorób układu nerwowego, infekcje należy zdiagnozować i leczyć na czas, prowadzić zdrowy tryb życia, zrezygnować z alkoholu i narkotyków, dobrze się odżywiać, unikać stresu i przepracowania. Jeśli wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.