Prawidłowe Odżywianie W Przypadku Złamania

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Prawidłowe odżywianie w przypadku złamania

Zadowolony:

• Odzyskiwanie białka w złamaniu
• Wapń i witamina D w diecie złamań
• Czego nie należy jeść ze złamaniem?
• Schemat żywienia przy złamaniach

Dzięki licznym badaniom z zakresu prawidłowego odżywiania i diety udowodniono, że w złamaniach kości o różnym stopniu złożoności ważną rolę odgrywają pokarmy, które przyczyniają się do szybkiego gojenia kości i tkanki chrzęstnej.

Co sprawia, że te produkty mają taką właściwość? Niewątpliwie pewne substancje biorą udział w powstawaniu procesu fuzji kostnej.

Odzyskiwanie białka w złamaniu

Jeśli złamanie kości wiąże się z uszkodzeniem ścięgien i mięśni (jak to zwykle bywa), organizm traci lwią część białka. Aby odbudować ubytek, potrzebne są witaminy B, C, D, wapń, fosfor i cynk. W przypadku niedostatecznego spożycia białka w organizmie człowieka z pożywieniem, zostanie spożyte „rezerwowe” białko krwi. Jeśli nazwiesz ten proces terminem medycznym, wystąpi hipoproteinemia. W rezultacie we krwi będzie mało białka, a ogólny stan organizmu ulegnie pogorszeniu, co doprowadzi do słabego zrostu kostnego i wyjątkowo powolnego tworzenia się nowej tkanki kostnej i chrzęstnej.

W przypadku złamania dużej kości pacjent powinien spożywać do 150 gramów białka dziennie. Połowa z nich jest pochodzenia zwierzęcego, a połowa roślinnego. Może to być mięso, ryby lub jajka. Różne produkty galaretowate, które zawierają żelatynę lub dowolny element tworzący galaretkę, są również dobre do odbudowy kości. Na przykład galaretka wieprzowa lub drobiowa, domowa galaretka i galaretka.

Na temacie: rola galarety i chrząstki kurczaka w odbudowie stawów

Wapń i witamina D w diecie złamań

Wapń i witaminę D należy przypisać substancjom pomocniczym, które wspomagają proces gojenia kości, przede wszystkim, podobnie jak karetka pogotowia, pomagają w szybkim wyzdrowieniu po złamaniu. Jeśli te substancje dostaną się do organizmu w wystarczających ilościach, wówczas proces regeneracji kości przebiega płynnie i szybko.

Pokarmy zawierające wapń obejmują:

• wszystkie produkty mleczne (śmietana, kefir, jogurt, ser, sfermentowane mleko pieczone, jogurt), a zwłaszcza twarożek o niskiej zawartości tłuszczu;
• orzechy, nasiona i rośliny strączkowe (liderem tej grupy jest fasola, a za nią zielony groszek, soczewica i soja, z nasion - sezamu, migdałów i maku, ale tylko te produkty nie są w stanie zaspokoić realnego zapotrzebowania organizmu na wapń);
• warzywa i owoce, zioła i jagody (zawartość w nich wapnia nie jest tak wysoka, ale mają elementy przyczyniające się do jego dobrego wchłaniania, są to szparagi, marchew, wodorosty, brokuły, seler, rzepa, rzodkiewki, truskawki, agrest, jeżyny, winogrona, porzeczki, wiśnie i morele);
• owoce morza (sardynki i łosoś).

Pokarmy bogate w witaminę D obejmują:

• olej rybny (rekordzista pod względem zawartości witaminy D). Co ważniejsze, olej rybny jest źródłem tłuszczów omega-3!
• ryby (dorsz i halibut);
• surowe żółtko jaja, olej roślinny i wątroba;
• owies, lucerna, pokrzywa, mniszek lekarski, pietruszka i skrzyp;
• ziemniaki.

Wiadomo również, że organizm ludzki może samodzielnie syntetyzować witaminę D za pomocą światła ultrafioletowego ze światła słonecznego. Sugeruje to, że nawet z gipsem, podobnym do grubej zbroi, trzeba częściej przebywać „na słońcu”. Pozwoli to na szybszy przebieg procesu naprawy kości.

Witamina C jako ogniwo łączące w diecie złamań

Jednak nie tylko witamina D i wapń pomagają w złamaniach. Zawsze przyjdzie im z pomocą witamina C. Pracę tych trzech składników można porównać do procesu budowy domu, do którego nie wystarczy mieć tylko beton (wapń i witamina D), ale potrzebne jest także wzmocnienie w roli tkanki łącznej, której rolę pełni witamina C. Aby organizm miał go dość, należy spożywać słodką paprykę i owoce cytrusowe. Można je spożywać bez dodatków lub jako świeży sok.

Niestety nie każdy może sobie pozwolić na codzienny sok naturalny, a wtedy apteczny kwas askorbinowy będzie całkiem najlepszą opcją zamienną. Zawiera tę samą witaminę C, ale tylko w puszkach. Występuje również w produktach spożywczych, takich jak pietruszka, czarna porzeczka, świeże owoce dzikiej róży, wiciokrzew, kiwi, rokitnik zwyczajny i jałowiec.

Czego nie należy jeść ze złamaniem?

Istnieje wiele produktów spożywczych, które są niepożądane, a nawet przeciwwskazane do spożycia w przypadku złamania. Można je bezpiecznie przypisać:

• alkohol (zapobiega tworzeniu się komórek kości i tkanki chrzęstnej, prowadzi do zniszczenia kości);
• tłuste potrawy w dużych ilościach (zakłóca wchłanianie wapnia, w wyniku czego po prostu przechodzi przez cały organizm i opuszcza go, nie mając żadnego korzystnego wpływu);
• kawa i mocna herbata;
• napój gazowany;
• czekolada i inne słodkie potrawy.

Schemat żywienia przy złamaniach

W przypadku złamania organizm doznaje dodatkowego obciążenia związanego z procesem gojenia tkanki kostnej, więc i tak nie możesz w tym momencie jeść. Dieta w tym czasie powinna być wyjątkowa. Spożywany płyn nie powinien być mniejszy niż dwa litry dziennie. Zaleca się podzielenie całej dziennej żywności na 5-6 części, tak aby była ona frakcjonowana w ciągu dnia.

Należy pamiętać, że lepiej nie spożywać zbyt wysokokalorycznych pokarmów, ponieważ proces gojenia złamania odbywa się zwykle w łóżku przy niewielkiej aktywności fizycznej, co oznacza, że spalanie tłuszczu będzie przebiegać wyjątkowo wolno. Nadwaga przybrana podczas leczenia doprowadzi następnie do obciążenia nóg.

Kość po złamaniu zwykle goi się po 40-60 dniach. Jednak trudno jest podać dokładną liczbę. Czynnikami wpływającymi na czas gojenia i rehabilitacji są: stan zdrowia pacjenta w chwili złamania i po nim, rodzaj samego złamania, prawidłowe odżywianie czy dieta. To właściwie zaprojektowana dieta jest podstawowym ogniwem w procesie zdrowienia. Często tej kwestii poświęca się niewielką część uwagi, koncentrując się bardziej na przepisanych lekach i środkach przeciwbólowych. Jednak przy prawidłowym odżywianiu poprawia się ogólny stan organizmu, a tworzenie kości i tkanki mięśniowej przyspiesza.

Autor artykułu: Kaplan Alexander Sergeevich | Ortopeda

Wykształcenie: Dyplom ze specjalności „Medycyna ogólna” uzyskany w 2009 roku na Akademii Medycznej. I. M. Sechenov. W 2012 roku ukończył podyplomowe studia z zakresu Traumatologii i Ortopedii w Miejskim Szpitalu Klinicznym im Botkin na Oddziale Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Katastrof.