Rodzaje Pasożytów W Organizmie Człowieka

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Rodzaje pasożytów w organizmie człowieka

Istnieje wiele pasożytów, które mogą żyć w ludzkim ciele. Występują na całym świecie, ale najczęstszymi z nich są robaki pasożytujące w ludzkim jelicie (robaki pasożytnicze). Jednak pasożyty mogą żyć w ludzkim ciele prawie wszędzie: w płucach, wątrobie, mózgu, oczach, pod skórą itp.

Niemal każdego dnia każdy człowiek narażony jest na ryzyko zarażenia, ponieważ pasożyty otaczają ludzi wszędzie: składają jaja i larwy w wodzie, w ziemi, w powietrzu, w żywności.

Rodzaje pasożytów

Najczęstsze rodzaje pasożytów:

• Owsik
• Toksokara
• Ascaris
• Tęgoryjca i nekator
• Szeroka wstążka
• Tasiemiec bydła (tasiemca)
• Tasiemiec wieprzowy
• Echinokok
• Alveococcus
• Lamblia
• Histologiczna ameba
• Gnatostoma
• Trichinella
• Schistosoma

Owsik

Owsiki to najbardziej znane pasożyty w jelitach. Choroba wywoływana przez owsiki nazywa się enterobiasis. Cierpią na to nie tylko ludzie, ale także wielkie małpy. Dzieci są narażone na zwiększone ryzyko infekcji owsikami. Według różnych źródeł stopień ich zaangażowania w owsicę w wieku przedszkolnym waha się od 25 do 90%.

Owsiki przenoszone są z jednej osoby na drugą. Do zakażenia dochodzi poprzez uścisk dłoni, ubranie i wszelkie przedmioty dotykane przez chorego, pod warunkiem, że po kontakcie ręce nie zostały umyte, a jaja owsika dostały się do ust (zdarza się to szczególnie często podczas posiłków). Muchy i karaluchy mogą przenosić jaja tych nicieni, wysiewając nimi pożywienie. Owsiki żyją w jelicie cienkim, jelicie ślepym, okrężnicy. Łączą się w jelicie krętym, po czym samica wydostaje się z odbytu przez odbyt i składa jaja w odbycie.

Objawy owsicy to swędzenie okolicy odbytu, odurzenie organizmu (reakcje alergiczne, wyczerpanie, zmęczenie), niedokrwistość, wzrost poziomu eozynofilów we krwi, bezsenność i bóle brzucha.

W celu pozbycia się enterobiozy stosuje się leki przeciwrobacze, np. Pirantel, Dekaris, Vormil, Vermox, Piperazin, Nemozol, itp. Dawkowanie i przebieg leczenia dobiera lekarz.

Aby uniknąć ponownej infekcji, ważne jest, aby ręce były czyste, myły je po wizycie w miejscach publicznych, po skorzystaniu z toalety, przed jedzeniem itp. Paznokcie należy krótko przyciąć, pościel i bieliznę dokładnie zdezynfekować, a mieszkanie czyścić codziennie.

Dowiedz się więcej o owsikach.

Toksokara

Toxocara to pasożyt z grupy nicieni. Choroba wywoływana przez toksokarę nazywana jest „toksokarozą”. Ta inwazja u ludzi może być larwalna (oczna i trzewna), a także jelitowa. Choroba jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie.

Do zakażenia Toxocara dochodzi, gdy jaja robaka dostają się do przewodu pokarmowego człowieka. Jest to najczęściej widoczne podczas jedzenia pokarmu lub wody zanieczyszczonej psimi odchodami. Kontakt z chorymi zwierzętami jest nie mniej niebezpieczny. Naturalnymi nosicielami Toxocar są koty i psy, lisy i wilki. W ludzkim ciele larwa robaka migruje przez naczynia krwionośne i może osiedlić się w dowolnym narządzie. Od tego będą zależeć objawy choroby.

Najczęściej toksokaroza objawia się reakcjami alergicznymi (obrzęk Quinckego, wysypka skórna, astma oskrzelowa). Podczas zaostrzenia choroby możliwy jest wzrost temperatury ciała do 38 ° C, ale objawy zatrucia organizmu są słabo wyrażone. Możesz podejrzewać toksokarozę przez powiększone węzły chłonne.

• Toksokaroza występuje najczęściej w postaci trzewnej, występuje z uszkodzeniem narządów wewnętrznych (jelita, układ oddechowy, zastawki serca). Osoba może odczuwać ból brzucha, prawego podżebrza, zaburzenia dyspeptyczne i nudności.
• Jeśli układ oddechowy jest uszkodzony, osoba doświadcza duszności, suchego kaszlu i ataków astmy.
• Jeśli toksokar osiedli się na zastawkach serca, oznacza to, że pacjent ma osłabienie, sine palce i trójkąt nosowo-wargowy, duszność.
• Postać skórna charakteryzuje się swędzeniem, uczuciem ruchu pod skórą, stanem zapalnym skóry i błon śluzowych.
• W postaci neurologicznej pasożyt wywołuje rozwój zapalenia opon mózgowych i samej tkanki mózgowej. Przejawia się to bólami głowy, nudnościami i wymiotami, drgawkami i innymi zaburzeniami neurologicznymi.

W leczeniu toksokarozy stosuje się leki przeciwrobacze (mebendazol i albendazol), a także terapię patogenetyczną i objawową.

Więcej na temat toksokarozy.

Ascaris

Ascaris jest glistą pasożytniczą w jelicie cienkim. Choroba wywoływana przez te pasożyty nazywa się glistnicą.

Właścicielem glisty i źródłem infekcji jest chory. Wraz z jego odchodami jaja robaków dostają się do gleby, gdzie dojrzewają do larw. Następnie ta gleba jest przenoszona na żywność lub do rąk osoby, aw przypadku nieprzestrzegania zasad higieny osobistej i złego przetwarzania owoców, warzyw i jagód - w przewodzie pokarmowym. Dzieci i mieszkańcy wsi są bardziej podatni na infekcje.

Ascariasis przejawia się w różnych fazach swojego rozwoju na różne sposoby. W fazie migracji larw przez organizm następuje wzrost temperatury ciała, pojawia się suchy kaszel, świszczący oddech w płucach, powiększają się węzły chłonne. Dzieci cierpią na glistnicę bardziej niż dorośli. Alergiczne reakcje skórne są charakterystycznym objawem glistnicy.

Podczas pasożytnictwa w jelitach u pacjenta występują zaburzenia dyspeptyczne, luźne stolce zastępowane są zaparciami, pojawiają się częste bóle brzucha, nudności i wymioty. Ze strony układu nerwowego obserwuje się napady histerii, bezsenność, zmęczenie psychiczne i bóle głowy.

W leczeniu glistnicy na etapie migracji larw pacjentom przepisuje się leki, takie jak Tiabendazol, Lewamizol. Podczas pasożytnictwa robaków w jelitach pacjentom przepisuje się Pirantel, Dekaris, Mebendazole, Piperazine.

Więcej o glistach.

Hookworm i nekator to dwa gatunki obleńców, które należą do rodziny Ancylostomatidae i powodują chorobę zwaną tęgoryjcem.

Istnieją dwa sposoby zarażenia organizmu człowieka tymi pasożytami - fekalno-ustny (picie skażonej wody, owoców, warzyw) oraz przezskórny w kontakcie z glebą (penetracja następuje przez skórę).

Objawy kliniczne ankylostomozy: wysypka grudkowo-pęcherzykowa, duszność i kaszel, utrata apetytu, nudności, bóle brzucha, luźne stolce, niedokrwistość z niedoborem żelaza.

Leczenie ogranicza się do przyjmowania leków przeciwrobaczych (Pirantel, Vermox, Levamisole) i eliminacji anemii preparatami żelaza.

Szeroka wstążka Szeroki tasiemiec należy do tasiemców z rzędu Pseudophyilidea. Te pasożyty żyją w jelicie cienkim ludzi i ssaków, które jedzą ryby. Zakażenie tasiemcem wywołuje rozwój choroby, takiej jak dyfylobotrioza. Istnieje 12 rodzajów tasiemców, które mogą pasożytować w organizmie człowieka, jednak najczęstszym jest tasiemiec szeroki. Do zakażenia dochodzi podczas spożywania surowych i nieprzetworzonych termicznie, lekko solonych ryb lub kawioru, który zawiera jaja robaków. Objawy obecności pasożyta w jelitach: nudności, bóle brzucha, niedokrwistość. W ciężkich przypadkach rozwija się niedrożność jelit. Aby pozbyć się pasożyta, pacjentom przepisuje się Praziquantel lub Niclosamide. Po ukończeniu kursu terapeutycznego drugie badanie jest obowiązkowe na obecność robaka w organizmie. W razie potrzeby powtarza się stosowanie leków przeciwrobaczych. Więcej o difylobotriozie.

Tasiemiec bydła (tasiemca) Tasiemiec bydlęcy to tasiemiec, należący do rodziny Teniidów. W fazie larwalnej atakuje bydło, aw fazie tasiemca żyje w organizmie człowieka (w jego jelitach). Tasiemiec wywołuje chorobę zwaną teniarinchiasis, z reguły w organizmie pacjenta występuje jeden pasożyt. Zakażenie człowieka następuje drogą pokarmową po spożyciu słabo poddanego obróbce cieplnej mięsa (wołowiny). Klinicznie choroba objawia się nudnościami, nieumiarkowanym apetytem, bólem brzucha, niestabilnymi stolcami i reakcjami alergicznymi, takimi jak pokrzywka. Aby usunąć bydlęcy tasiemca z organizmu, najczęściej przepisuje się Fenasal (rzadziej Biltricid). Jednocześnie pacjent powinien przestrzegać diety bez żużla, stosować oczyszczające lewatywy, przyjmować środki przeczyszczające. Po zastosowaniu środka przeciwrobaczego robak ginie i w naturalny sposób opuszcza organizm człowieka. Czasami jego długość może dochodzić do 12 m. Dowiedz się więcej o byczym łańcuchu.

Tasiemiec wieprzowy Tasiemiec wieprzowy odnosi się do pasożytniczych tasiemców, które infekują organizm ssaków. Nosicielami pośrednimi mogą być świnie, psy, króliki, wielbłądy, ale ostatecznym właścicielem jest zawsze mężczyzna. Jeśli w ciele człowieka znajduje się dorosły pasożyt, mówi się o takiej chorobie, jak tenioza. Kiedy pasożyt znajduje się w organizmie pacjenta w stadium larwalnym, choroba nazywana jest „wągrzycą”. Infekcja tasiemcem wieprzowym występuje podczas spożywania mięsa wieprzowego nieprzetworzonego termicznie. Czasami źródło cysticercini wysiewa ręce lub wodę. Pacjent z teniozą stanowi zagrożenie epidemiologiczne zarówno dla siebie (zakażenie przez larwy mózgu, skóry, oczu, mięśni szkieletowych), jak i dla innych. Objawy teniozy: bóle brzucha, utrata apetytu, rozstrój stolca, bóle głowy, częste zawroty głowy, omdlenia (niezwykle groźna jest tenioza mózgu i oczu). W celu leczenia teniozy pacjent trafia do szpitala. Pod nadzorem lekarzy przepisuje mu leki przeciwrobacze (prazikwantel, niklosamid), po czym 2 godziny później pacjent przyjmuje przeczyszczający roztwór soli, który pozwala mu pozbyć się stawów i jajeczek robaka. W leczeniu wągrzycy oczu i mózgu konieczna jest interwencja chirurgiczna. Przeczytaj więcej o tasiemcu wieprzowym.

Echinokok

Echinococcus to tasiemca z rzędu cyklofilidów. Dorosłe osobniki pasożytują w jelitach psów i kotów i występują u szakali i wilków. Dla ludzi larwy pasożytów są niebezpieczne, co może powodować poważną chorobę - bąblowicę.

Larwy mogą infekować ludzkie narządy wewnętrzne, tworząc w nich cysty echinokokowe. Osoba na bąblowce pełni rolę żywiciela pośredniego. Zakażenie odbywa się poprzez kontakt (w trakcie cięcia tusz, podczas interakcji z chorym zwierzęciem) lub pokarmowy (przy stosowaniu skażonej żywności lub wody). Zagrożone są osoby zajmujące się hodowlą zwierząt lub mające stały kontakt ze zwierzętami.

Objawy mogą nie pojawiać się przez wiele lat. Po zakończeniu fazy bezobjawowej w miejscu wprowadzenia larwy pojawiają się bóle, swędzenie skóry i możliwa jest pokrzywka. Ponadto cierpi na tym funkcjonowanie narządu, w którym pasożytuje larwa echinococcus. Podczas ropienia torbieli obserwuje się wzrost temperatury ciała i gorączki.

Całkowite wyleczenie bąblowicy jest możliwe tylko chirurgicznie. Torbiel jest odklejana, uważając, aby nie uszkodzić jej błony. Jeśli pęcherz jest bardzo duży, zostaje przebity, a zawartość wyssana. Przed i po operacji pacjentowi przepisuje się leki przeciwpasożytnicze: prazikwantel, albendazol, mebendazol. W przypadku radykalnego usunięcia torbieli rokowanie na powrót do zdrowia jest korzystne.

Przeczytaj więcej o bąblowicy.

Alveococcus to robak z grupy cestode. Robak wykrzykuje zagrażającą życiu chorobę alweokokozy, która charakteryzuje się tworzeniem się ogniska pierwotnego w wątrobie z późniejszym rozprzestrzenianiem się przerzutów do innych narządów.

Do zakażenia dochodzi, gdy onkule pasożyta dostają się do ust. Może się to zdarzyć podczas polowania, w procesie rozbioru tusz dzikich zwierząt, w kontakcie ze zwierzętami domowymi, podczas jedzenia nieprzetworzonych jagód i ziół z lasu.

Objawy alweokokozy sprowadzają się do bólu w prawym podżebrzu, odbijania, nudności. Często pojawia się swędzenie, reakcje alergiczne. Nie wyklucza się ropienia guza pasożytem i jego przebicia do jamy brzusznej lub opłucnej. Przerzuty Alveococcus można znaleźć w mózgu i płucach.

Leczenie choroby jest szybkie, ale należy je uzupełnić lekami przeciwpasożytniczymi (lewamizol, mebendazol).

Lamblia Giardia (inna nazwa giardii) to pasożyt wiciowaty należący do zakonu diplomonadids. Giardia wywołuje chorobę zwaną „lambliozą” i pasożytuje w jelicie cienkim ludzi, a także wielu innych ssaków, a nawet ptaków. Zakażenie lambliami następuje drogą fekalno-ustną: pożywienie, woda i kontakt z domem. Najważniejsze z punktu widzenia przenoszenia jest użycie surowej wody, skażonej żywności, używanie przedmiotów publicznych zaszczepionych cystami Giardia. Wiodącymi objawami lambliozy są nudności, bolesne odczucia w jamie brzusznej, zaburzenia stolca i nadmierne gazy. Ponadto pacjenci cierpią na reakcje alergiczne, zatrucia i zaburzenia nerwicowe. Terapię lambliozy przeprowadza się za pomocą leków przeciwpierwotniaczych (Tinidazol, Metronidazol itp.), A także z włączeniem do schematu leczenia enzymów, środków żółciopędnych i enterosorbentów. Dowiedz się więcej o lambliozie.

Histologiczna ameba Histologiczna ameba jest pierwotniakiem pasożytniczym wywołującym chorobę zwaną pełzakowicą. Choroba objawia się tworzeniem się wrzodów w jelicie grubym, a następnie uszkodzeniem innych narządów wewnętrznych. Zakażenie amebą następuje drogą kałowo-ustną, po przedostaniu się dojrzałych cyst z wody lub pokarmu do przewodu pokarmowego człowieka. Możliwość kontaktowego przenoszenia pasożytów przez nieumyte ręce. Muchy mogą być nosicielami ameb. Innym sposobem rozprzestrzeniania się amebiazy jest droga płciowa (stosunek analny). Objawy amebiazy: obfite śluzowe stolce, bóle brzucha, krew w stolcu, utrata masy ciała, anemia. Ponadto amebiaza pozajelitowa charakteryzuje się tworzeniem się ropni w narządach dotkniętych pasożytami (płuca, mózg, wątroba itp.). W leczeniu amebiazy jelitowej przepisuje się tynidazol, metronidazol, ornidazol. Jeśli pacjent ma nietolerancję na metronidazol, zastępuje go erytromycyna lub doksycyklina. Czas trwania terapii zależy od ciężkości przebiegu pełzakowicy.

Gnatostoma Chorobę zwaną gnatostomozą wywołują larwy i dojrzałe płciowo nicienie Gnathostoma spinigerum. Do zakażenia dochodzi podczas spożywania nieprzetworzonych ryb, mięsa żab lub ptaków, a także picia nieprzegotowanej, niezanieczyszczonej wody. Objawy choroby objawiają się kaszlem i bólem w miejscu penetracji larwy pod skórą, miejscowym stanem zapalnym i wzrostem temperatury ciała. Charakterystyczny jest silny obrzęk i swędzenie. Z reguły po tygodniu od wystąpienia objawów ustępują, ale z biegiem lat powracają. Niebezpieczne uszkodzenie gałki ocznej i mózgu, często kończy się śmiercią. Leczenie polega na przyjmowaniu leków przeciwrobaczych (najczęściej przepisywany jest albendazol) i operacji. Podczas zabiegu usuwa się pasożyty spod skóry.

Trichinella Trichinella to okrągłe robaki pasożytnicze, które żyją w mięśniach (okoruchowych, żucia, przepony) w fazie larwalnej oraz w świetle jelita cienkiego w wieku dorosłym. Choroba wywoływana przez włośnicę nazywa się „włośnicą”. To jest śmiertelne. Do zakażenia człowieka dochodzi w wyniku spożycia surowego lub słabo przetworzonego mięsa zwierząt dzikich i domowych. Objawy obejmują utratę apetytu, wymioty, biegunkę i ból brzucha. W przyszłości łączą się bóle mięśni, obrzęk powiek, wysypka na skórze, temperatura ciała wzrasta do 40 ° C. Leczenie inwazji pasożytniczej przeprowadza się za pomocą Mintezol, Vermox, Albendazole. W tym samym czasie przepisywane są leki przeciwhistaminowe i kortykosteroidy w razie potrzeby. Przeczytaj więcej o włośnicy.

Schistosoma Schistosomy to przywry z rodzaju przywr. Wywołują chorobę zwaną schistosomatozą. Do infekcji człowieka dochodzi podczas kąpieli, prania odzieży lub podlewania ziemi wodą z larwami schistosomów. Są w stanie przeniknąć do organizmu człowieka nawet przez nieuszkodzoną skórę i błony śluzowe. Objawy w ostrym stadium choroby objawiają się wzrostem temperatury do wysokiego poziomu, swędzeniem skóry i pojawieniem się grudek na całym ciele. Gdy choroba stanie się przewlekła, zakażona osoba może wykazywać objawy zapalenia jelita grubego, gruczołu krokowego, zapalenia okrężnicy, wodobrzusza, wodonercza itp. W leczeniu choroby stosuje się leki przeciwrobacze: Niridazol, Praziquantel, Metriphonate itp. W przypadku powikłań schistosomatozy układu moczowo-płciowego konieczna jest interwencja chirurgiczna. Istnieje wiele pasożytów, które mogą szkodzić ludzkiemu organizmowi. Większość z nich dostaje się do organizmu właściciela przez przewód pokarmowy, jeśli nie jest przestrzegana bezpieczna technologia przygotowywania żywności i nie są przestrzegane podstawowe procedury higieniczne.

Autor artykułu: Danilova Tatyana Vyacheslavovna | Infekcjonista

Wykształcenie: w 2008 roku uzyskał dyplom z medycyny ogólnej (medycyna ogólna) na Rosyjskim Badawczym Uniwersytecie Medycznym im. Pirogowa. Od razu przeszedł staż i otrzymał dyplom terapeuty.