Szczepionka Przeciw Błonicy I Tężcowi Dla Dorosłych - Skutki Uboczne

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Szczepionka przeciw błonicy i tężcowi dla dorosłych

Błonica i tężec to choroby zakaźne, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla życia ludzkiego. Śmierć następuje z powodu poważnego uszkodzenia układu nerwowego. Podanie szczepionki pozwala zapobiegać rozwojowi tej patologii i ratować życie zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Błonica i tężec dotykają ludzi nieszczepionych. Dlatego nie powinno być wątpliwości co do szczepień dzieci. Tylko szczepienie może uratować życie zarażonej osoby.

Zadowolony:

• Dlaczego powinieneś dostać zastrzyk przeciw tężcowi?
• Kiedy należy podać szczepionkę?
• Przeciwwskazania do szczepień przeciwko błonicy i tężcowi
• Co można, a czego nie można zrobić po szczepieniu?
• Reakcja na szczepienie
• Odpowiedzi na popularne pytania

Dlaczego powinieneś dostać zastrzyk przeciw tężcowi?

Szczepionka przeciw tężcowi znajduje się na liście szczepień obowiązkowych, które są wymienione w kalendarzu krajowym. Faktem jest, że pomimo sukcesów współczesnej medycyny nie można było pozbyć się infekcji.

Rzeczy, które każdy powinien wiedzieć o tężcu:

• Czynnik wywołujący chorobę może istnieć zarówno w organizmie człowieka, jak iw jelitach zwierząt. Wraz z odchodami dostaje się do zbiornika i do gleby. Zwiększa to prawdopodobieństwo infekcji w przypadku uszkodzenia skóry.
• Bakterię reprezentuje pałeczka Gram-dodatnia. Kiedy znajdzie się w niekorzystnych dla siebie warunkach, przekształca się w spory. W tej postaci czynnik wywołujący infekcję może istnieć około 100 lat. Zarodniki nie boją się niskich temperatur, przeżywają gotowaną wodę przez 3 godziny, mikroby świetnie czują się w glebie.
• Jeśli dana osoba miała kiedyś tężec, ma naturalną obronę, która trwa przez całe życie. Za drugim razem osoba nie może zachorować.
• Tężec prowadzi do śmierci dzieci w 96% przypadków, dorośli umierają w 16-80% przypadków.

Kiedy należy podać szczepionkę?

DPT to szczepionka chroniąca przed tężcem. Oprócz anatoksyny tężcowej zapewnia ochronę przed błonicą i krztuścem. Szczepionka jest uwzględniona w krajowym harmonogramie szczepień. Plan jest inny dla dzieci i dorosłych.

Szczepienie dzieci

Dzieciom podaje się DPT 5 razy. Następnie dziecko rozwija silną odporność na chorobę. Będzie go chronił przez 10 lat.

Wiek, w którym dziecko powinno otrzymać szczepionkę przeciw tężcowi:

• 3 miesiące.
• 4,5 miesiąca.
• 6 miesięcy.
• 1,5 roku.
• 6-7 lat.

Aby odporność pozostała na wymaganym poziomie, szczepienie należy powtarzać co 10 lat. Po raz pierwszy powtórne szczepienie nastolatka miało 14 lub 16 lat.

Podanie szczepionki dorosłym

Dorośli otrzymują szczepionkę przeciw tężcowi zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Federacji Rosyjskiej nr 174 z 17 maja 1999 r. Wiek, w którym osoba powinna otrzymać następne szczepienie:

• W okresie 18-27 lat.
• Miedzy 28 a 37 lat.
• Od 48 do 57 lat.
• Osoby powyżej 58 roku życia otrzymują szczepionkę co 10 lat.

Jeżeli osoba była szczepiona wcześniej, to co 10 lat wstrzykuje się jej toksoid tężcowy w ilości 1 dawki. Jeśli nie otrzymał szczepienia, wstrzykuje mu się 2 dawki leku w odstępie 1 miesiąca. Następna szczepionka zostanie dostarczona za 10 lat.

Następujące kategorie obywateli otrzymują szczepienia niezawodnie:

• Studeny.
• Żołnierze w wojsku.
• Budowniczowie.
• Pracownicy na kolei.
• Koparki.

Ponadto, jeśli dana osoba mieszka na obszarze epidemiologicznie niekorzystnym dla tężca, musi zostać zaszczepiona.

Przeciwwskazania do szczepień przeciwko błonicy i tężcowi

Nie ma wielu przeciwwskazań do podania szczepionki przeciw tężcowi, gdyż nie prowadzi to do poważnych powikłań. Absolutnym zakazem jest wprowadzenie szczepionki osobom, u których wcześniej wystąpił wstrząs anafilaktyczny lub obrzęk Quinckego, a także poważne uszkodzenia neurologiczne. Inne przeciwwskazania są tymczasowe, po których można podać szczepionkę.

Obejmują one:

• Alergia w ostrej fazie. Może to być skaza, egzema, astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry, alergie domowe, alergie pokarmowe.
• Przewlekłe choroby w ostrej fazie, na przykład patologie płuc, stany niedoboru odporności itp.
• Wzrost temperatury ciała powyżej normalnych wartości.
• Okres karmienia piersią, ciąża.
• Alergia jest wieloczynnikowa.

Jeśli dziecko urodzi się przedwcześnie, nadal będzie musiało dostać zastrzyk przeciw tężcowi, ponieważ nie jest to przeciwwskazanie. Dzieci i dorośli cierpiący na alergie są szczepieni pod postacią leków przeciwhistaminowych. Są akceptowane lub przedstawiane z wyprzedzeniem. Po podaniu szczepionki leki przeciwhistaminowe należy przyjmować jeszcze przez kilka dni.

Szczepienie awaryjne

Jeśli nie wiadomo, kiedy dana osoba otrzymała szczepionkę przeciw tężcowi i czy w ogóle ją otrzymała, ale wystąpił stan nagły z ryzykiem zakażenia, pacjent otrzymuje szczepienie interwencyjne. Ponadto szczepienie jest wykonywane pod warunkiem, że od jego ostatniego wprowadzenia minęło ponad 5 lat.

Szczepienie interwencyjne przeprowadza się w następujących przypadkach:

• Rozległe oparzenia i odmrożenia.
• Urazy: rany cięte, kłute i cięte, rany postrzałowe.
• Ukąszenia dzikich i domowych zwierząt.
• Ropne rany.
• Operacje wykonywane na żołądku lub jelitach.
• Porody, które zostały przeprowadzone w domu lub poza oddziałem szpitalnym.
• Przerwanie ciąży przez kobietę.

Szczepienie kobiet w ciąży

W I i II trymestrze ciąży szczepionki przeciw tężcowi nie podaje się kobietom. Jednak podczas operacji awaryjnej lek na tężec jest przepisywany bezbłędnie. Szczepienie przeprowadza się nie przy użyciu standardowego szczepienia, ale przy użyciu immunoglobulin.

Jeśli kobieta jest na etapie planowania ciąży, szczepionkę podaje się jej co najmniej 30 dni przed zbliżającym się poczęciem. Zapewni to noworodkowi przeciwciała, które otrzyma od matki. Będą krążyć w jego krwi przez pierwsze 2 miesiące życia. Jeżeli od podania ostatniej szczepionki przeciw tężcowi minęło mniej niż 5 lat, nie ma potrzeby szczepienia.

Pod warunkiem, że poród odbywa się na obszarach niekorzystnych dla tężca, kobiety w ciąży są szczepione ponownie na 2 tygodnie przed zbliżającym się porodem.

Co można, a czego nie można zrobić po szczepieniu?

Po podaniu szczepionki w organizmie zaczną być wytwarzane przeciwciała. Będą chronić człowieka przed chorobą. Ponowne szczepienie stymuluje produkcję przeciwciał. Pojedyncza dawka nie zapewnia niezawodnej ochrony, Dlatego wymagane jest wielokrotne podawanie szczepionki w określonych odstępach czasu. Produkcja immunoglobulin w organizmie może prowadzić do pewnych reakcji z jego strony, dlatego należy stosować się do zaleceń lekarza.

Zabroniony:

• Alkoholu nie należy spożywać dzień przed podaniem szczepionki i 3 dni po jej podaniu.
• Nie zaleca się spożywania pokarmów, które mogą wywołać reakcję alergiczną: wszystkie owoce cytrusowe, miód, ryby i owoce morza, wyroby cukiernicze i ciastkarskie, czekolada, kawa i kakao, słodkie napoje gazowane.
• Przez 3 dni osoba nie powinna uprawiać sportu ani przeciążać organizmu.
• Zabrania się odwiedzania sauny i łaźni, nie można chodzić na basen.
• Należy powstrzymać się od chodzenia w zatłoczone miejsca, na przykład do przychodni, sklepu, teatru itp.

Po podaniu szczepionki dozwolone są następujące działania:

• Możesz wziąć prysznic.
• W miejsce wstrzyknięcia można nałożyć jałowy opatrunek.
• Możesz brać leki na alergie.
• Musisz przestrzegać lekkiej diety: pić jak najwięcej wody, jeść świeże warzywa i owoce, zboża, produkty mleczne.

Reakcja na szczepienie

Organizm reaguje na wprowadzenie jakiejkolwiek szczepionki, ponieważ przeciwciała zaczynają być w niej intensywnie produkowane. Ten proces jest szczególnie aktywny po pierwszym szczepieniu w życiu. Chociaż szczepionka przeciw tężcowi nie jest wysoce reaktywna, nadal mogą wystąpić pewne objawy. Jeśli nie stanowią zagrożenia dla życia, uważa się to za wariant normy. Najczęściej pacjenci łatwo tolerują zastrzyk przeciw tężcowi.

Lokalne reakcje mogą wyglądać następująco:

• Zaczerwienienie obszaru skóry w miejscu wstrzyknięcia.
• Pojawienie się pieczęci w miejscu wstrzyknięcia.
• Formacja guzków.

Po kilku dniach wszystkie reakcje ustąpią samoistnie, nie ma potrzeby podejmowania specjalnych środków. Oprócz wymienionych objawów temperatura ciała osoby może nieznacznie wzrosnąć, czasami pojawia się letarg, wzrost osłabienia i senność. Dzieje się tak z następujących powodów:

• Szczepionka boli. Po wstrzyknięciu można odczuwać ból w miejscu wstrzyknięcia. Zwykle po 2-3 dniach wszystkie nieprzyjemne doznania ustępują samoistnie. Ból pojawia się, gdy szczepionka dostanie się do tkanki tłuszczowej. Lek powoli przedostaje się do krwiobiegu, powodując reakcję zapalną, której objawem jest miejscowy wzrost temperatury, bolesność i obrzęk. Jeśli ból powoduje silny dyskomfort, możesz zażyć lek z grupy NLPZ, na przykład Ibuprofen lub Indometacynę.
• Ręka boli. Ręka boli po wstrzyknięciu w ramię lub pod łopatką. Wynika to z przenikania leku do tkanki podskórnej. Szczepionka zawiera wodorotlenek glinu, który powoduje stan zapalny. Kiedy lek zostanie całkowicie rozpuszczony, ból ustąpi. Aby przyspieszyć ten proces, można zastosować maść troksevasin w miejscu wstrzyknięcia, a także wziąć NLPZ.
• Powstaje guz. Ponieważ w miejscu podania szczepionki nie ma obfitości naczyń krwionośnych, lek nie rozpuści się natychmiast. Dlatego jego wprowadzeniu towarzyszy utworzenie pieczęci. To normalne. Szczepionka powoli przedostanie się do krwiobiegu, co zapewni prawidłowe wytworzenie odporności. Jeśli cała dawka leku natychmiast rozpuści się we krwi, organizm po prostu ją zniszczy, a osoba pozostanie bez ochrony. Czas do całkowitej resorpcji szczepionki, a co za tym idzie guzków, wynosi 1-2 miesiące.
• Mięśnie puchną. Obrzęk jest spowodowany miejscowym stanem zapalnym. Skóra staje się czerwona, puchnie, lekko obolała. Obszar zaczerwienienia nie powinien mieć więcej niż 8 cm średnicy, a rozmiar guza nie powinien być większy niż 2 cm.
• Temperatura ciała wzrasta. Temperatura ciała może osiągnąć 39,5 ° C. Powinien trwać nie dłużej niż 3 dni. Jeśli temperatura ciała wzrośnie do 40 ° C, należy zasięgnąć porady lekarza. Taka reakcja jest hipertoksyczna i niebezpieczna.

Rzadko, ale nadal mogą wystąpić reakcje takie jak: zapalenie oskrzeli, nieżyt nosa, zapalenie gardła. W badaniu krwi można wykryć leukopenię i agranulocytozę. Ze strony układu sercowo-naczyniowego mogą wystąpić zaburzenia, takie jak przyspieszenie akcji serca. U niektórych pacjentów zwiększa się wydzielanie śliny, pojawiają się wymioty i nudności, a stolec staje się płynny.

Najrzadsze reakcje organizmu obejmują drgawki, utratę mowy i częściowy paraliż.

Komplikacje

Po otrzymaniu zastrzyku przeciwtężcowego mogą wystąpić komplikacje. Istnieją dwie opcje ich kursu: typ natychmiastowy i typ opóźniony. W pierwszym przypadku u osoby rozwija się reakcja alergiczna objawiająca się swędzeniem skóry i pokrzywką, może wystąpić obrzęk Quinckego lub wstrząs anafilaktyczny. W drugim przypadku pacjent ma dysbiozę jelitową i chorobę posurowiczą. Opóźniona reakcja jest spowodowana naruszeniem zasad aseptyki podczas wstrzyknięcia lub niewłaściwym przechowywaniem samej szczepionki.

• Ropień lub ropowica. Powikłanie to objawia się silnym bólem, wzrostem temperatury ciała i początkiem objawów zatrucia.
• Zapalenie nerwu. Zapalenie nerwu jest wynikiem dostania się szczepionki do nerwu. U człowieka praca narządów wewnętrznych jest zakłócona, które są unerwione przez dotknięty nerw. Ramię, biodro, łopatka mogą boleć, ruchy kończyn są utrudnione.

Odpowiedzi na popularne pytania

• Dlaczego tężec jest śmiertelny? Istnieje kilka przyczyn śmierci pacjentów - złamanie kręgosłupa, ustanie czynności serca, uduszenie.
• Jakie komplikacje ma tężec? Do powikłań należą: drgawki ze złamaniami kości, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, niedodma płucna, posocznica, ucisk i deformacja kręgosłupa.
• Jakie są różne rodzaje szczepionek? Podczas rutynowego szczepienia stosuje się szczepionkę DTP (krztusiec, błonica, tężec), ADS (błonica i tężec), ADS-M (mała dawka leku na tężec i błonicę), Infanrix (tężec, błonica i krztusiec), szczepionka jest produkowana w Belgii Tetrakok (uzupełnieniem szczepionki jest lek na polio, wyprodukowany we Francji). Jeśli wymagane jest nagłe ustawienie szczepionki, stosuje się lek AC, czyli toksoid tężcowy.
• Jak długo trwa całkowite wyleczenie z tężca ? 45 do 60 dni.
• Jeśli rodzice odmawiają podania dziecku szczepionki przeciw tężcowi, czy mogą być do tego zmuszeni? Nie, jeśli rodzice piszą odmowę na piśmie, dziecko nie otrzymuje szczepionki.
• Czy dorośli otrzymują szczepionki przeciw tężcowi za opłatą? Gdzie mogę to położyć? Szczepienie jest bezpłatne, wykonuje się je w dowolnej placówce medycznej, na przykład w FAP lub poliklinice w miejscu zamieszkania.
• Jakie są rokowania dla tężca? Rokowanie w dużej mierze zależy od postaci choroby, jeśli jest uogólniona, to rokowanie jest niekorzystne. Ważny jest również czas trwania okresu inkubacji, im krótszy, tym gorzej. Jeśli infekcja ma łagodny przebieg, osoba całkowicie wyzdrowieje z choroby. Przy piorunującym przebiegu tężca pacjenci najczęściej umierają.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.