Dysbioza Pochwy - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Dysbakterioza pochwy

Dysbioza pochwy to niezapalna infekcja pochwy, w której normalna flora pochwy zostaje zastąpiona przez związki bakterii beztlenowych.

Ta patologia jest szeroko rozpowszechniona i jest wykrywana u 21-33% kobiet, które przychodzą do ginekologa. W zależności od nasilenia dysbiozy jej objawy mogą być jasne lub ukryte. Choroba często ma długotrwały charakter nawracający, nie dotyczy zakażeń przenoszonych drogą płciową.

Wzrost i rozwój flory bakteryjnej i grzybowej zawsze zachodzi w świetle pochwy. Jednak proces ten nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia kobiety, ponieważ jest kontrolowany przez poziom hormonów, układ odpornościowy i dostępną pożyteczną mikroflorę. Zdecydowana większość pałeczek kwasu mlekowego (pałeczki doderleiny) znajduje się w pochwie. Ich udział wynosi około 95%. Tworzą wokół siebie kwaśne środowisko, zapobiegając w ten sposób namnażaniu się tam innych mikroorganizmów.

Jeśli mechanizmy kontrolne zawiodą, następuje uporczywa zmiana śluzu pochwy, pałeczki Doderlein giną lub ich liczba spada i powstają sprzyjające warunki do wzrostu i rozwoju patogennej flory. To, w uproszczonej wersji, jest mechanizmem rozwoju dysbiozy pochwy.

Zadowolony:

• Przyczyny dysbiozy pochwy
• Objawy dysbiozy pochwy
• Diagnostyka dysbiozy pochwy
• Leczenie dysbiozy pochwy

Przyczyny dysbiozy pochwy

Dysbioza pochwy nigdy nie jest wywoływana przez żaden drobnoustrój. Rozwój procesu zapalnego następuje w wyniku działania asocjacji drobnoustrojów. Najczęściej takimi patogenami są gardnerella, mykoplazma, mobilinus. Nazywa się je bakteriami beztlenowymi, ponieważ nie potrzebują tlenu do wzrostu i rozwoju.

Przyczyny dysbiozy pochwy, w której dochodzi do niekontrolowanego wzrostu patogennej flory, mogą być następujące:

Wewnętrzne przyczyny dysbiozy pochwy:

• Klimakterium. W tym czasie następuje mniejszy wzrost i rozmnażanie bakterii kwasu mlekowego, ponieważ zmniejsza się ilość estrogenu wytwarzanego w organizmie kobiety.
• Okres rodzenia dziecka. W tym przypadku wzrost bakterii kwasu mlekowego jest zmniejszony pod wpływem zwiększonej objętości progesteronu. Ponadto uruchamiany jest naturalny proces obniżania odporności organizmu kobiety, aby zapobiec odrzuceniu płodu.
• Bakteryjne zapalenie pochwy może wynikać z aborcji lub stresu hormonalnego dla organizmu, takiego jak poronienie.
• Procesy zanikowe w błonie śluzowej pochwy również przyczyniają się do zakłócenia jej mikroflory. Ta patologia nazywa się kraurosis sromu.
• Dysbioza jelitowa. Kiedy mikroflora jelitowa jest zaburzona, zmienia się mikroflora pochwy.
• Zaburzenia hormonalne.
• Obecność polipa lub torbieli w pochwie.

• Wrodzone wady rozwojowe układu rozrodczego.
• Choroby endokrynologiczne.

Zewnętrzne przyczyny dysbiozy pochwy:

• Niekontrolowane, nieracjonalnie długie lub niezależne stosowanie leków przeciwbakteryjnych. Wiadomo, że antybiotyki nie są selektywne i mają szkodliwy wpływ na wszystkie bakterie w organizmie.
• Leczenie lekami z grupy cytostatyków, leków przeciwgrzybiczych lub radioterapii. Patologia w tym przypadku rozwija się z powodu zmniejszenia obrony immunologicznej.
• Naruszenie zasad higieny intymnej lub ich zaniedbanie.
• Nadmierna higiena, w szczególności podmywanie, nadmierne używanie mydła.
• Deformacje szyjki macicy, pochwy lub mięśni dna miednicy, które powstały po porodzie lub operacji.
• Ciała obce w pochwie.
• Stosowanie higienicznych tamponów, zakładanie diafragmy, nasadki szyjnej lub wkładki wewnątrzmacicznej.
• Używanie produktów plemnikobójczych.
• Zmiana stałego partnera seksualnego.
• Utrzymanie aktywnego życia seksualnego.
• Obecność procesu zapalnego w układzie rozrodczym.

Osobno warto zwrócić uwagę na taki powód rozwoju dysbiozy pochwy, jako naruszenie układu odpornościowego. Spadek naturalnych mechanizmów obronnych organizmu może mieć wiele przyczyn, są to: wszelkie infekcje, wszelkie choroby niezakaźne, wpływ czynników endogennych i egzogennych. Dlatego każdy wpływ, który negatywnie wpływa na układ odpornościowy, może stać się wyzwalaczem w rozwoju choroby.

Objawy dysbiozy pochwy

Objawy dysbiozy pochwy mogą się znacznie różnić.

Najczęściej kobiety zauważają następujące objawy, które mogą wskazywać na obecność procesu patologicznego:

• Wyładowanie z dróg rodnych, które może być obfite lub rzadkie. Często mają nieprzyjemny zapach, który nasila się po intymności, a także podczas kolejnej miesiączki. Zapach amoniaku lub zapach zgniłej ryby powstaje z pochwy z powodu aktywnej aktywności życiowej warunkowo patogennej flory, w szczególności gardnerella. Jeśli proces dysbiozy pochwy jest na wczesnym etapie rozwoju, wydzielina będzie płynna, skąpa, z szarawym odcieniem.
• Swędzący. To jest przerywany objaw, który może nie występować. Jednak większość kobiet zgłasza zwiększone swędzenie podczas menstruacji.
• Bolesne odczucia podczas intymności.
• Na tle ropnej wydzieliny możliwe jest przyklejenie warg sromowych mniejszych.

• Uczucie pieczenia po i podczas oddawania moczu.

Gdy proces patologiczny trwa u kobiety przez długi czas, objawy stają się bardziej wyraźne:

• Leucorrhoea zaczyna zmieniać swoją konsystencję. Stają się bardziej lepkie, w składzie są podobne do masy twarogowej.
• Kolor wyładowania zmienia się i przyjmuje ciemnozielony odcień.
• Wyładowanie jest równomiernie rozprowadzane wzdłuż ścian pochwy, staje się lepkie i żylaste.
• Zwiększa się liczba wydzielin, można ich zebrać do 20 ml dziennie w ilości 2-4 ml
• Ryzyko rozwoju zapalenia pochwy wzrasta, ponieważ patogenna flora dołącza do flory oportunistycznej.
• Wokół sromu występuje umiarkowane swędzenie.
• Możliwe naruszenie procesu oddawania moczu. Staje się częstsze i bardziej bolesne.

W takim przypadku widoczne oznaki procesu zapalnego mogą nie zostać zaobserwowane. Błona śluzowa pochwy nie ulega zmianie, ma jednolity różowy kolor. Kolposkopia również nie daje pozytywnych wyników.

U części kobiet objawy dysbiozy pochwy utrzymują się przez długi czas, a niektóre kobiety odczuwają zmiany tylko okresowo, pod wpływem niekorzystnych czynników.

Diagnostyka dysbiozy pochwy

Rozpoznanie dysbiozy pochwy należy do ginekologa. Zbiera wywiad pacjentki, dowiaduje się o jej dolegliwościach. Podczas badania lekarz wizualizuje jednorodną wydzielinę na ścianach pochwy. Mogą być białawe lub szarawe. Czasami z pochwy wydobywa się nieprzyjemny rybi zapach.

Konieczne jest pobranie wymazu z pochwy. Pozwala na wizualizację złuszczonych komórek nabłonka, do których przyczepiają się patogenne bakterie (komórki kluczowe). Zwykle te komórki nie powinny. Ponadto w przypadku dysbiozy pochwy komórki nabłonka będą dominować nad leukocytami, a liczba pręcików Dederlein zostanie zmniejszona.

Dodatkowo określa się kwasowość środowiska pochwy. Odbywa się to za pomocą specjalnego paska testowego. Na dysbakteriozę wskazuje wzrost kwasowości środowiska do 4,5 i więcej.

Innym objawem diagnostycznym wskazującym na dysbiozę jest pojawienie się zapachu zgniłej ryby po dodaniu zasady potasowej do leukorotycznej pochwy.

Lekarz może postawić diagnozę, jeśli kobieta ma trzy z czterech pozytywnych kryteriów diagnostycznych:

• Obecność kluczowych komórek w rozmazie;
• Zapach stęchłej ryby podczas wykonywania reakcji z użyciem leucorrhoea;
• Kwasowość powyżej 4,5;
• Wizualizacja specyficznej leucorrhoea podczas badania.

Jeśli istnieją wskazania, kobieta jest kierowana na konsultację do innych specjalistów, takich jak: endokrynolog, wenerolog, gastroenterolog itp.

Leczenie dysbiozy pochwy

Terapia rozpoczyna się natychmiast po postawieniu diagnozy. Sukces leczenia zależy bezpośrednio od prawidłowego doboru leków.

Leczenie dysbiozy pochwy odbywa się w dwóch etapach:

• Po pierwsze, konieczne jest osiągnięcie normalizacji warunków rozmnażania pałeczek kwasu mlekowego w pochwie. Aby to zrobić, konieczne jest pobudzenie zarówno odporności miejscowej, jak i ogólnej, uporządkowanie tła hormonalnego, pozbycie się błony śluzowej pochwy z obfitości patogennej flory.
• Drugi etap to bezpośrednia odbudowa normalnej flory.

Aby osiągnąć te cele, konieczne będzie znormalizowanie kwasowości środowiska pochwy w celu wyeliminowania czynników chorobotwórczych. Leczenie partnera seksualnego nie ma sensu, ponieważ dysbioza pochwy nie jest przenoszona drogą płciową.

Tak więc w leczeniu dysbiozy pochwy kobiecie podaje się następujące zalecenia lekarskie:

• Stosowanie tabletek i czopków. Najczęściej lekarze przepisują lek taki jak Trichopolum z substancją czynną - metronidazolem. Ten lek pomaga wyeliminować bakterie beztlenowe. Leki z wyboru to również: Ornidazol, Tinidazol, Clindamycin. Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 10 dni.

  Pacjenci powinni być poinformowani o możliwych skutkach ubocznych podczas przyjmowania leków w środku. Można je zmniejszyć, jeśli są stosowane miejscowo. Być może powołanie takich czopków dopochwowych jak: Flagil, Neo-Penotran, Klion-D, Trichopol, Clindacin. Lekarze przepisują również instalację tamponów z nałożonymi na nie kremami lub żelami: Dalatsin, Rosamet, Metrogyl-gel, Rozex.

• Terapia witaminowa. Podczas leczenia czopkami przeciwbakteryjnymi pokazano kobietę przyjmującą witaminę C w zwiększonej dawce. Wspomaga to aktywację sił odpornościowych, przyspiesza gojenie się uszkodzonych błon śluzowych i zmniejsza przepuszczalność naczyń.
• Wykonywanie instalacji pochwowych. Przez 7 dni, raz dziennie, konieczne będzie wprowadzenie do pochwy tamponów nasączonych kwasem mlekowym lub borowym o stężeniu 2%. Stworzy to kwaśne środowisko, które jest niekorzystne dla namnażania się bakterii beztlenowych.
• Leki przeciwalergiczne. Często oprócz leczenia ogólnego lekarze przepisują leki przeciwhistaminowe takie jak: Cetrin, Suprastin, Tavegil.
• Przywrócenie prawidłowej flory pochwy. Ostatnim punktem w leczeniu dysbiozy pochwy jest dopochwowe podawanie produktów biologicznych. W tym celu stosuje się świece: Bifikol, Bifidumbacterin, Atzilakt, Lactozhinal. Przebieg leczenia z reguły nie przekracza 10 dni.

Dzięki kompetentnemu podejściu do leczenia dysbiozy pochwy przywrócona zostaje normalna mikroflora z późniejszym brakiem nawrotów choroby.

Autor artykułu: Lapikova Valentina Vladimirovna | Ginekolog, reproduktolog

Wykształcenie: Dyplom położnictwa i ginekologii uzyskany na Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Medycznym Federalnej Agencji ds. Opieki Zdrowotnej i Rozwoju Społecznego (2010). W 2013 roku ukończył studia podyplomowe na N. N. N. I. Pirogova.