Naparstnica (roślina) - Użyteczne Właściwości I Zastosowania Naparstnicy, Kwiatów Naparstnicy. Foxglove żółty, Fioletowy, Wełnisty

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Naparstnica

Przydatne właściwości naparstnicy

Naparstnica jest aktywnie wykorzystywana w medycynie od XVIII wieku, to właśnie wtedy jej dobroczynne właściwości zostały po raz pierwszy zidentyfikowane przez oficjalną naukę. Wielu ekspertów uznało tę roślinę leczniczą za jeden z najskuteczniejszych środków terapeutycznych w tamtym czasie. Od połowy XIX wieku mocno wkroczył do rosyjskiego, a następnie radzieckiego przemysłu farmaceutycznego. Ten leczniczy kwiat ma kilka głównych odmian, najczęściej stosowanych do uzyskiwania leków o różnym działaniu.

Głównym surowcem leczniczym są liście rośliny. Zwykle zbiera się je w pierwszym roku uprawy, po osiągnięciu wymaganej wielkości. W liściach naparstnicy obecne są glikozydy nasercowe, takie jak digitoksyna, digoksyna, lanatozydy A, B, C, D, E i inne. Naukowcy zwracają uwagę na wysoką aktywność biologiczną digoksyny i lanatozydu C. To one w dużej mierze decydują o przydatności kwiatu w walce z różnymi chorobami układu krążenia.

Starożytni lekarze stosowali to zioło lecznicze w leczeniu obrzęków piersiowych i brzusznych oraz epilepsji. Ponadto naparstnica od dawna jest stosowana w medycynie ludowej jako środek przeciwbólowy w stanach zapalnych skóry. Zabroniono jednak stosowania z niego leków do zwalczania stanów zapalnych narządów wewnętrznych, krwawień i ostrej gorączki.

Aplikacja Foxglove

Leki naparstnicy są jednymi z najskuteczniejszych leków stosowanych w leczeniu przewlekłej niewydolności serca i ciężkich zaburzeń krążenia. Medycyna szeroko wykorzystuje tę roślinę do likwidowania obrzęków wynikających z zaburzeń pracy serca, jest przydatna przy nadciśnieniu i tachykardii. Preparaty na bazie tego leczniczego kwiatu są również przepisywane na ostre choroby zakaźne, migotanie przedsionków, tyreotoksykozę i normalizację czynności mięśnia sercowego.

Z liści naparstnicy i naparstnicy purpurowej farmaceuci uzyskują krystaliczną gitoksynę i digitoksynę, a także rdzawe, czyli sumę wszystkich glikozydów. Tradycyjna medycyna wykorzystuje do leczenia wszystkie zmielone części rośliny: łodygi, kwiaty, liście. Świetnie nadają się do przygotowywania wywarów i naparów wspomagających pracę serca.

Leki na bazie naparstnicy zmniejszają duszność, znacznie poprawiają ogólne samopoczucie pacjenta i pomagają w normalizacji tętna. Często takie leki są stosowane w przypadku stwardnienia naczyń wieńcowych, wad zastawki mitralnej, dystrofii mięśnia sercowego, nadciśnienia. Lekarze zabraniają ich stosowania przez długi czas, ponieważ niektóre składniki rośliny mają tendencję do gromadzenia się w organizmie, co może prowadzić do poważnych konsekwencji.

Kwiaty naparstnicy

Kwiaty mają dziwaczny kształt tuby w kształcie dzwonu. Zwykle są zebrane w jednostronne, wielkokwiatowe długie grono. Kolorystyka różnych odmian roślin może się znacznie różnić od siebie. Ze względu na elegancki kształt i jasny kolor kwiat jest często używany do celów dekoracyjnych. Tradycyjna medycyna wykorzystuje kwiaty tej rośliny leczniczej wraz z pozostałymi częściami nadziemnymi. Są częścią wielu nalewek i wywarów.

Liście naparstnicy

Liście są najczęściej stosowanym pierwiastkiem leczniczym w tej roślinie. Do celów medycznych zbiera się je zwykle w pierwszym roku rozwoju, a najlepiej po południu. Po zbiorze liście są suszone w suszarkach w temperaturze nie wyższej niż sześćdziesiąt stopni lub na świeżym powietrzu pod markizami, układając je cienką warstwą. Przygotowane surowce należy przechowywać w ciemnym i suchym miejscu, gdyż zwilżone mogą utracić swoje właściwości biologicznie czynne.

O korzystnych właściwościach liści decyduje wysoka zawartość w nich glikozydów nasercowych, które podczas przechowywania i pod wpływem enzymów są przenoszone na inne związki. Liście zawierają również kwasy organiczne, flawonoidy, cholinę. Liście są szeroko stosowane do przygotowywania różnych leków nasercowych.

Dość często liście rośliny są używane w przepisach na tradycyjną medycynę, w szczególności proszek z nich pomaga w histerii i niektórych innych zaburzeniach nerwowych. Ponadto jest aktywnie wykorzystywany do wczesnego gojenia się ran. Należy pamiętać, że liście kwiatu są silnym lekarstwem, dlatego zawsze należy przestrzegać dokładnej dawki.

Jak wyhodować naparstnicę?

Ten kwiat ogrodowy jest najczęściej rozmnażany przez nasiona. Najlepszy czas na uprawę tego typu to wiosna, około kwietnia-maja. Nasion nie należy głęboko zakopywać, a jedynie trochę posypać ziemią. Pojawienie się pierwszych pędów można przyspieszyć, jeśli nasiona zostaną wcześniej namoczone przez tydzień. Należy je wysiewać w rzędach w odstępie 45 cm, aby dorosłe rośliny nie umarły z powodu braku miejsca. Jeśli sadzonki są zbyt częste, należy je przerzedzić, w przeciwnym razie kwiaty rośliny będą małe, a rośliny miododajne będą krótkie.

Początkowo sadzonki rozwijają się powoli, dlatego zbieranie (przesadzanie) odbywa się dopiero po półtora miesiąca w odległości 5 cm od siebie. Pod koniec maja sadzonki sadzi się na stałe. Należy pamiętać, że naparstnica uwielbia żyzne, luźne, przepuszczalne gleby. Jeśli rośnie w miejscach o stojących wodach źródlanych, kwitnienie może nie wystąpić.

Pielęgnacja naparstnicy polega na odchwaszczaniu, spulchnianiu gleby i podlewaniu przy suchej pogodzie. Kilka razy w sezonie roślinę można karmić złożonymi nawozami mineralnymi. Dobre efekty daje również ściółkowanie ziemi trocinami, które należy przeprowadzić jesienią. Najlepsze i najbardziej stabilne okazy są wcześniej oznaczane, aby zebrać od nich nasiona do rozmnażania.

Roślina jest podatna na różne choroby. Jeśli plamistość liści można usunąć za pomocą preparatów grzybobójczych zawierających miedź, to zgnilizna szypułkowa i zgnilizna korzeni są nieuleczalne. Choroby wirusowe są również bardzo niebezpieczne, co można łatwo rozpoznać po zwijaniu liści rurką. W takich przypadkach roślinę należy natychmiast usunąć.

Nalewki z naparstnicy

Nalewki należą do głównych postaci dawkowania tej rośliny. Do ich przygotowania wykorzystuje się całą nadziemną część naparstnicy, chociaż najczęściej stosuje się liście. Nalewki z tego zioła w połączeniu z innymi lekami są skuteczne w leczeniu niewydolności serca, zastawek serca i innych chorób. Spowalniają tętno, zwiększają kurczliwość mięśnia sercowego i zwiększają wypełnienie serca krwią.

Wyciśnięty sok z kwiatów był używany przez uzdrowicieli ludowych do leczenia stwardnienia piersi u kobiet. Maści i nalewki niektórych odmian tego zioła leczniczego stosowano zewnętrznie w postaci popłuczyn. Były dobre na skrofuły lub choroby skóry.

Rodzaje naparstnicy

Występuje kilka form ogrodowych rośliny, różniących się wysokością pnia, kolorem kwiatów, budową korony i ich umiejscowieniem w kwiatostanie. Ponadto u różnych rodzajów kwiatów liście mają inny kształt, wielkość, charakter żyłkowania i intensywność pokwitania blaszki liściowej.

Foxglove żółty rośnie głównie w środkowej i południowo-zachodniej części Europy. Gatunek ten jest rośliną wieloletnią, osiągającą wysokość jednego metra. Ma gładkie liście i łodygi oraz jasnożółte kwiaty, stąd nazwa. Żółty naparstnica jest aktywnie wykorzystywany w projektowaniu krajobrazu. Praktycznie nie ma wzmianek o jego zastosowaniu w medycynie tradycyjnej.

Naparstnica purpurowa jest najpowszechniejszym i najbardziej efektownym gatunkiem roślin. Ma prostą, cylindryczną łodygę, duże i piękne fioletowe kwiaty. Osiąga wysokość do 120 cm Gatunek ten występuje głównie w Europie śródziemnomorskiej, południowej, zachodniej i środkowej. Znajduje szerokie zastosowanie w medycynie ludowej i farmakologii. W szczególności gitoksyna i digitoksyna są ekstrahowane z liści.

Odwary i napary z tego zioła leczniczego wspomagają skuteczne gojenie się ran i pomagają w histerii. Warto również zwrócić uwagę na obecność w roślinie minerałów, kwasów organicznych, saponin, flawonoidów, witamin i kilku innych przydatnych składników.

Wełniana naparstnica jest najzwyklejszym w swoim rodzaju. Ma mniejsze kwiaty niż inne gatunki. Mimo to jest aktywnie wykorzystywany w medycynie. Dzięki zawartości acetylodigitoksyny i celanidu z naparstnicy pozyskuje się leki regulujące pracę mięśnia sercowego. Liście tej rośliny mają największą moc leczniczą. Tradycyjna medycyna wykorzystuje je w leczeniu chorób serca i wodobrzusza.

Naparstnica wielkokwiatowa to wieloletnia roślina zielna, osiągająca wysokość jednego metra. Jego korzeń jest krótki, łodyga prosta. Jego liście osiągają 20 cm długości i są koloru jasnozielonego. Naparstnica wielkokwiatowa jest jedną z pięciu najczęściej stosowanych w medycynie odmian tej rośliny. Na jego podstawie wytwarza się wiele leków nasercowych. Jest często stosowany w leczeniu niewydolności krążenia.

Liście tego zioła leczniczego zawierają wiele przydatnych składników: glikozydy nasercowe, saponiny steroidowe, sole mineralne, garbniki, kwasy fenolokarboksylowe, irydoidy. W celach leczniczych liście najlepiej zbierać pod koniec sierpnia i na początku września.

Wieloletnie naparstnica. Ten gatunek obejmuje dużą liczbę odmian. Znajdują szerokie zastosowanie jako skuteczny lek i elegancki element dekoracyjny. Naparstnice wieloletnie posiadają unikalny zestaw składników przydatnych dla organizmu człowieka, dzięki czemu od kilku stuleci stosowane są w medycynie ludowej i urzędowej. W uprawie są bardzo bezpretensjonalne, znoszą brak światła słonecznego i dobrze znoszą mrozy.

Przeciwwskazania do stosowania naparstnicy

Należy pamiętać, że substancje zawarte w kwiatku naparstnicy mają tendencję do odkładania się w organizmie, a nadmierne stężenie zawartych w nim glikozydów może spowodować zatrucie. Roślina ta jest bardzo trująca, dlatego samoleczenie może prowadzić do zatrucia organizmu, którego objawami są arytmia, nudności, biegunka, zasinienie warg i wymioty. Wszelkie preparaty naparstnicy należy przyjmować wyłącznie na zalecenie lekarza i zawsze pod jego nadzorem.

Zioło to jest kategorycznie przeciwwskazane dla osób z rozpoznaniem chorób serca, niewydolności wieńcowej, zawału mięśnia sercowego, chorób zakaźnych i bradykardii. Ze względu na toksyczność zabrania się sadzenia go w pobliżu placówek dziecięcych.

Autor artykułu: Sokolova Nina Vladimirovna | Fitoterapeuta

Wykształcenie: Dyplom z „medycyny ogólnej” i „terapii” uzyskany na Uniwersytecie Pirogov (2005 i 2006). Szkolenie zaawansowane na Wydziale Fitoterapii Uniwersytetu Przyjaźni Ludów w Moskwie (2008).