Hirudoterapia - Leczenie Pijawkami W Domu

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Hirudoterapia - leczenie pijawkami w domu

Pierwsze wzmianki o terapii pijawkami pochodzą z trzeciego tysiąclecia pne. Procedura hirudoterapii jest przedstawiona na freskach starożytnego Egiptu, a później w swoich pracach pisali o tej technice słynni uzdrowiciele Hipokrates i Awicenna. W XVII wieku hirudoterapia osiągnęła szczyt popularności w Starej Europie: w tamtych czasach za przyczynę wszystkich chorób uważano „złą krew”, którą trzeba było wypuszczać skalpelem lub pijawkami.

Statystyki medyczne mówią, że w latach 1829-1836 33 miliony pijawek zostało użytych w samej Francji i 7 milionów w Anglii. Dla porównania Półwysep Brytyjski był wówczas domem dla nieco ponad dwóch milionów ludzi. Co ciekawe, głównym dostawcą pijawek do Europy (około 70 milionów rocznie) była Rosja z jej ogromnymi stawami.

Jak każda metoda leczenia, hirudoterapia powinna być stosowana mądrze, ostrożnie i w dawkach, a prywatni lekarze w XIX wieku z dowolnego powodu podawali swoim pacjentom pijawki, czasami do dwustu na raz na pacjenta, co prowadziło do zdyskredytowania hirudoterapii. Młodzi specjaliści z pogardą odrzucili tę technikę jako barbarzyński relikt przeszłości. Boom pijawek skończył się, a wraz z nim minęło zainteresowanie pijawkami lekarskimi, ale tylko na razie.

W 1884 roku angielski lekarz John Haycraft odkrył enzym hirudynę w ślinie pijawek i opisał jego terapeutyczne działanie przeciwzakrzepowe, a już w 1902 roku pojawiły się pierwsze leki na bazie hirudyny. I choć na początku trzeciego tysiąclecia ludzkości udało się dokładnie zbadać właściwości pijawek i opracować syntetyczne analogi prawie wszystkich użytecznych substancji, z których składa się ich ślina, to samego zabiegu hirudoterapii nie da się niczym zastąpić, a korzyści z niego płynące są ogromne. Dlatego terapia pijawkami nie traci na aktualności do dziś.

Zadowolony:

• Wpływ hirudoterapii na organizm człowieka
• Jakie pijawki są używane do hirudoterapii?
• Wskazania do hirudoterapii
• Leczenie pijawkami w domu
• Skutki uboczne i powikłania hirudoterapii
• Przeciwwskazania do hirudoterapii

Wpływ hirudoterapii na organizm człowieka

Pijawki przyczepione do ciała w odpowiednich punktach mają następujące rodzaje terapeutycznego działania na organizm człowieka:

• Refleksogenne - w tym sensie hirudoterapia jest podobna do akupunktury. Pijawki lądują na biologicznie aktywnych punktach powiązanych z określonymi narządami i układami i robią to świadomie. Przygryzanie skóry i wysysanie krwi ma znacznie silniejszy wpływ stymulujący na punkt aktywny niż osadzanie igieł metodą Su-Jok lub Zhen-Chiu;

• Krwotoczne - jedna pijawka zasysa w jednym zabiegu od 5 do 10 ml krwi, w zależności od czasu trwania sesji i wielkości robaka, ponadto krwawienie z rany trwa kolejne 6-24 godziny po usunięciu pijawki, gdyż wstrzyknięte substancje zakłócają krzepnięcie krwi. W ten sposób następuje skuteczne usunięcie zastoju i odblokowanie małych naczyń, ściśniętych obrzękiem i zatkanych zakrzepami;
• Zmniejszenie przekrwienia - hialuronidaza, enzym pijawki, otwiera drogi drenażu i wspomaga aktywny przepływ limfy w chorych tkankach i narządach, dzięki rozpadowi kwasu hialuronowego i odporności na ludzką heparynę. W ten sposób podczas zabiegu hirudoterapii znacznie zwiększa się przepuszczalność błon komórkowych i uzyskuje się najgłębszy efekt drenujący;
• Antykoagulant - kolejny ważny enzym pijawki, hirudyna, normalizuje krzepliwość krwi, przeciwdziała tworzeniu się skrzepów krwi, działa przeciwniedokrwieniu i przyczynia się do nasycenia komórek tlenem. Ale to niedotlenienie komórkowe jest główną przyczyną wszystkich niezapalnych patologii, w tym onkologii;
• Immunostymulujące - efekt miejscowy uzyskuje się dzięki bakteriom żyjącym w przewodzie pokarmowym pijawek, które wnikają do rany i wywołują u człowieka odpowiedź immunologiczną. Zwiększa się liczba limfocytów, aktywowane są makrofagi i wzmacniane są mechanizmy obronne organizmu;
• Hipotensyjne - aktywny przepływ limfy, likwidacja obrzęków, uwolnienie zablokowanych naczyń i naczyń włosowatych w połączeniu z faktycznym zmniejszeniem ilości krwi w wyniku odsysania prowadzi do naturalnego obniżenia ciśnienia krwi;
• Przeciwzapalne - pijawki nie tylko pomagają komórkom odpornościowym radzić sobie z drobnoustrojami i bakteriami, promując syntezę interleukin i usuwając bariery histohematogenne, ale także uwalniają do krwi substancje, które są podobne w działaniu do antybiotyków i niszczą patogeny w centrum uwagi, w miejscu pijawki;
• Lek przeciwbólowy - pijawka wstrzykuje do rany substancje, które działają miejscowo jako środek przeciwbólowy, a także zwiększają poziom endorfin i obniżają poziom bradykininy. Zatem hirudoterapia może pomóc radzić sobie z bólami mięśni, stawów i głowy;

• Anti-sclerotic - substancje wydzielane przez pijawkę przyspieszają rozkład tłuszczów, normalizują gospodarkę lipidową krwi oraz pomagają obniżyć poziom LDL („złego” cholesterolu). Dlatego hirudoterapia jest wskazana w otyłości i miażdżycy naczyniowej;
• Regeneracja - zabieg hirudoterapii aktywuje procesy regeneracji komórek, co przyczynia się do szybkiego powrotu do zdrowia po urazach tkanek miękkich i stawów;
• Neurotroficzne - substancje zawarte w ślinie pijawek utrzymują witalność neuronów, stymulują ich rozwój i aktywność, co oznacza, że wspomagają mózg i wzmacniają układ nerwowy jako całość.

Ślina pijawek lekarskich zawiera następujące substancje biologicznie czynne:

• Hirudyna;
• Inhibitory plazminy, trypsyny, alfa-chymotrypsyny, chymazyny, elastazy, subtylizyny, katepsyny, kalikryniny, proteaz obojętnych dla granulocytów i czynnika krzepnięcia krwi 10;
• Enzymy hialuronidaza, apyraza, destabilaza, kolagenaza, esteraza cholesterolu, triglicerolindaza;
• Prostanoidy, leki przeciwhistaminowe, przeciwbólowe i wiele innych.

Jakie pijawki są używane do hirudoterapii?

W naturze występuje ponad czterysta gatunków tych pierścienic: od najmniejszych, kilkumilimetrowych, do czterdziestocentymetrowych olbrzymów. Ale do celów leczniczych używa się tylko pijawki lekarskiej (Hirudo Medicinalis) i jej trzech podgatunków. Są uprawiane w warunkach laboratoryjnych i sprzedawane za pośrednictwem sieci aptek.

Nawet jeśli jesteś dobrze zorientowany w zoologii i potrafisz „rozpoznać” pożądaną pijawkę wzrokiem, nie powinieneś udawać Duremara z opowieści o Pinokiu i Złotym Kluczu i udawać się do stawu z siatką na motyle. Pijawki żyjące w naturze są prawie zawsze pełne, ponieważ wymagają nasycenia tylko raz na półtora do dwóch lat, a ofiar nie brakuje. Niemożliwe jest określenie na oko stopnia sytości, dlatego najprawdopodobniej będziesz musiał trzymać „zwierzaki” przez kilka lat, zanim zgodzą się cię ssać.

Wskazania do hirudoterapii

Konieczne jest rozpoczęcie leczenia pijawkami od badania i konsultacji z lekarzem, ponieważ technika ta nie zawsze jest aktualna i ma wiele przeciwwskazań. Wykwalifikowany hirudoterapeuta, mając w ręku Twoją dokumentację medyczną i wyniki badań, będzie w stanie dokładnie określić, czy pomogą Ci pijawki, gdzie, w jakiej ilości i na jak długo je umieścić, ile sesji musisz przeprowadzić. Pacjentom z poważnymi chorobami lub kontuzjami zaleca się wykonywanie zabiegów w szpitalu pod nadzorem lekarza, gdyż podczas sesji mogą wystąpić niepożądane skutki i powikłania.

Ale są też takie choroby, w przypadku których dozwolone jest leczenie pijawkami w domu:

• Nadciśnienie tętnicze, migrena, przewlekłe bóle głowy i klimakteryjne uderzenia gorąca - pijawki umieszcza się pionowo w okolicy wyrostków sutkowatych za małżowinami usznymi, jak najdalej od przebiegających w pobliżu żył;
• Zakrzepica, zakrzepowe zapalenie żył i żylaki - pijawki umieszcza się bezpośrednio nad chorą żyłą lub węzłem żylnym, chyba że skóra w tym miejscu jest zbyt cienka - wówczas pijawki należy układać obok siebie, w odległości 1 cm, po obu stronach chorej żyły;
• Miejscowe procesy zapalne, urazy, siniaki, obrzęki, krwiaki - bezpośrednio ognisko zapalenia i wokół niego;
• Choroby wątroby i dróg żółciowych - pijawki umieszcza się na kości ogonowej oraz w okolicy prawego podżebrza;
• Niewydolność nerek i zapalenie nerek - tuż nad lędźwiami;
• Panaryt na paznokciach, furunculosis i inne ropienia - obok ogniska, na najbardziej bolesnym obszarze.

Można przeprowadzić domowe zabiegi hirudoterapii i przy alkoholizmie, utracie sił, chronicznym zmęczeniu, a także w celu przyspieszenia rehabilitacji po urazach i operacjach, w tym na sercu, ale wymaga to dokładnego zbadania i konsultacji z lekarzem.

Lista chorób, które można leczyć pijawkami w takim czy innym stopniu:

• Dolegliwości płucne - astma oskrzelowa, przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli, zapalenie opłucnej, zapalenie płuc, gruźlica;
• Zmiany skórne - łuszczyca, neurodermit, egzema, łysienie, trądzik, trądzik różowaty, piodermia, czyrak;
• Choroby układu sercowo-naczyniowego - dusznica bolesna, niedokrwienie, nadciśnienie, miażdżyca, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, dystonia wegetatywno-naczyniowa;
• Patologie przewodu pokarmowego - zapalenie żołądka, zapalenie żołądka i dwunastnicy, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, marskość i stłuszczenie wątroby, zapalenie jelit, wrzód żołądka;
• Choroby nerek i dróg moczowych - odmiedniczkowe zapalenie nerek, kamica moczowa, zapalenie pęcherza, przewlekła niewydolność nerek;
• Choroby kobiece - mięśniaki i erozja szyjki macicy, endometrioza, dysfunkcja i torbiele jajników, zespół napięcia przedmiesiączkowego i ciężka menopauza, niepłodność wtórna, niedrożność jajowodów, zrosty w miednicy małej, mastopatia;
• Choroby męskie - przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, gruczolak prostaty, zaburzenia erekcji i impotencja;
• Choroby układu hormonalnego - cukrzyca, otyłość, dna moczanowa, torbiele tarczycy, choroby nadnerczy;
• Problemy neurologiczne - zapalenie korzonków nerwowych, osteochondroza, przepuklina kręgosłupa i stawów, niedowłady i porażenia, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, migreny, zaburzenia snu;
• Choroby narządów laryngologicznych - zapalenie nerwu słuchowego, zapalenie zatok, przewlekły nieżyt nosa i zapalenie ucha środkowego;
• Urazy - stłuczenia, złamania, zwichnięcia, krwiaki;
• Wady kosmetyczne - cellulit, zmarszczki, trądzik, trądzik różowaty, wiotkość skóry.

Hirudoterapii nie należy traktować jako samodzielnej i jedynej metody leczenia - dużo skuteczniejsze jest połączenie leczenia pijawkami i akupunkturą, fizjoterapią, homeopatią i tradycyjną farmakoterapią. Ponadto działanie leków można znacznie wzmocnić, umieszczając pijawkę w miejscu wstrzyknięcia podskórnego.

Leczenie pijawkami w domu

Każdy może przeprowadzić domowy zabieg hirudoterapii, nie ma w tym nic skomplikowanego. Ale przed rozpoczęciem leczenia należy skonsultować się z lekarzem i ustalić dokładną liczbę pijawek, miejsce i czas sesji.

Procedura hirudoterapii składa się z kilku etapów:

1. Przygotowanie skóry. Umyj obszar zabiegowy mydłem dla dzieci i energicznie pocieraj suchą gazą do uzyskania lekkiego zaczerwienienia, aby zaostrzyć apetyt pijawek, a do mycia nie używaj kosmetyków o silnym zapachu - to je odpycha.
2. Umieszczanie pijawek. Weź pijawkę czystą fiolką lub probówką i delikatnie przenieś ją w żądane miejsce za pomocą przedniej przyssawki. Jeśli pijawka nie chce ugryźć, weź kolejną lub spróbuj posmarować skórę słodką wodą lub lekko nakłuć sterylną igłą, aby wypłynęła krew. Przy umieszczaniu pijawek w punktach aktywnych metodą hirudorefleksoterapii piercing jest obowiązkowy.
3. Proces krwotoku. W momencie wgryzania się przez skórę (na głębokość 1,5-2 mm) pojawia się lekkie pieczenie, które ustępuje po 10-20 sekundach, gdy tylko zadziałają środki przeciwbólowe z gruczołów ślinowych. Pijawka jest zasysana przez obie przyssawki i sama pozostaje na skórze, dzięki czemu pęcherzyk można usunąć. Jeśli nie chce ssać krwi (ruchy falujące są prawie niewidoczne na ciele), należy zwilżyć palec ciepłą wodą i delikatnie głaskać pijawkę od góry do dołu po grzbiecie.
4. Zakończenie procedury. Po 30-60 minutach pijawka zostanie nasycona i zniknie sama, ale jeśli zgodnie ze wskazaniami pacjent potrzebuje krótszej sesji (15-25 minut, mniej to bezcelowe), należy usunąć zasysaną pijawkę. Aby to zrobić, po prostu przyłóż bawełniany wacik zamoczony w dowolnym agresywnie pachnącym płynie - alkoholu, occie, jodzie, amoniaku - na przednią przyssawkę. Jeśli to nie zadziała, możesz odkurzyć pijawkę dymem papierosowym. Wyciągnięcie, przecięcie lub wyrwanie go jest absolutnie niemożliwe - wszelkie gwałtowne działania powodują, że pijawka tylko mocniej wgryza się w skórę.
5. Okres po sesji. Przez 6-24 godziny z rany będzie trwać lekkie krwawienie w kształcie trójramiennej gwiazdy. Jest to normalne, a nawet przydatne. Wystarczy zmienić sterylne tampony lub opatrunki. W żadnym wypadku nie dezynfekuj ani nie smaruj miejsca ugryzienia niczym. Mała blizna całkowicie zniknie w ciągu 2-3 tygodni.
6. Wykorzystanie pijawek. Karmione pijawki należy zniszczyć umieszczając je w pojemniku z chloraminami. Nawet jeśli nie są w pełni usatysfakcjonowani, ustawienie kolejnego pacjenta po kilku miesiącach może spowodować zakażenie tymi patogenami, które były we krwi pierwszego pacjenta (gronkowce, gruźlica, HIV i wiele innych).

Średnio na jedną sesję zabiegową potrzeba od dwóch do pięciu pijawek, rzadziej - dziesięciu. Nie zaleca się nakładania więcej niż czterech sztuk na głowę. Przed przystąpieniem do zabiegu hirudoterapii można wykonać zastrzyki podskórne preparatów leczniczych, aby podczas sesji przyspieszyć ich przenikanie do krwiobiegu i rozprzestrzenianie się po całym organizmie. A po takim zabiegu krew wysysana przez pijawki, a także one same mogą służyć jako surowiec do maski medycznej.

Jak prawidłowo przechowywać pijawki?

Sam pomysł trzymania pijawek w domu wydaje się wątpliwy, ponieważ nawet jeśli są one używane do leczenia tego samego pacjenta, będziesz musiał poczekać co najmniej półtora roku, aż znów poczują głód. Jeśli jednak zabiegi przeprowadzane są regularnie przez lata, możesz trzymać w domu kilka pojemników i oznaczyć je datami ostatniego użycia pijawek.

Wszystkie zmartwienia związane z utrzymaniem pijawek to zmiana wody dwa razy w tygodniu. Woda powinna być czysta, osiadła, jak u ryb akwariowych. Podczas zmiany i mycia puszek należy dokładnie przejrzeć wszystkie osoby, aby uporządkować zmarłych i chorych, jeśli jacyś nagle zostaną znalezieni. O niezdrowej pijawce świadczy mętna woda - nawet pomimo obecności w niej produktów odpadowych pijawek woda powinna być przeźroczysta.

Litrowy słoik pomieści do osiemdziesięciu osób, a trzylitrowy - do dwustu. W pokrywie należy wykonać kilka otworów wentylacyjnych, ale takie, aby pijawki nie mogły się czołgać. Najlepszą opcją jest drobna, trwała siatka. Korpus słoika najlepiej owinąć papierem i trzymać pijawki w ciemnym miejscu o komfortowej, chłodnej temperaturze.

Skutki uboczne i powikłania hirudoterapii

Niepożądane reakcje na terapię pijawkami są rzadkie, oto lista możliwych powikłań:

• Zapalenie węzłów chłonnych - zapalenie i powiększenie węzłów chłonnych w wyniku zbyt aktywnej pracy. Zwykle ustępują same w ciągu kilku tygodni, ale jeśli zapaleniu węzłów chłonnych towarzyszy gorączka i ból, należy zwrócić się o pomoc do lekarza - mogą być wymagane antybiotyki;
• Miejscowe reakcje alergiczne - obrzęk, ból i swędzenie w miejscu umieszczenia pijawek, rany, które nie goją się przez długi czas. Ten efekt uboczny można łatwo złagodzić, przyjmując leki przeciwhistaminowe;
• Typowe reakcje alergiczne to wysypka, pokrzywka, duszność, aw ciężkich przypadkach obrzęk Quinckego i wstrząs anafilaktyczny. Potrzebna jest pilna pomoc i dalsze leczenie pijawkami nie może zostać przeprowadzone;
• Ciemnienie skóry i wyraźne blizny - czasami w miejscu ukąszenia zmienia się pigmentacja skóry, wtedy trzeba zastosować terapię próżniową lub zastrzyki z krwiobiegu;
• Przedłużone krwawienie - może wskazywać na hemofilię - zaburzenie krzepnięcia krwi. Takim pacjentom nie zaleca się w przyszłości uciekania się do hirudoterapii;
• Masywne krwiaki są prawie zawsze wynikiem niewłaściwego umieszczenia pijawek, zbyt blisko dużych żył.

Przeciwwskazania do hirudoterapii

Istnieją choroby i stany, w których leczenie pijawkami jest przeciwwskazane:

• Ciąża;
• Hemofilia;
• Niedociśnienie;
• Astenia;
• Wyniszczenie;
• Niedokrwistość z niedoboru żelaza;
• Tendencja do reakcji alergicznych i historia obrzęku Quinckego lub wstrząsu anafilaktycznego;
• Ostre choroby zakaźne, którym towarzyszy gorączka;
• Ciężkie stany niedoboru odporności, w tym AIDS;
• Zatrucie organizmu truciznami i metalami ciężkimi;
• Niektóre choroby onkologiczne (wymagana konsultacja z onkologiem).

Autor artykułu: Alekseeva Maria Yurievna | Terapeuta

Edukacja: od 2010 do 2016 Praktykant szpitala terapeutycznego Centralnego Oddziału Lekarsko-Sanitarnego nr 21, Miasto Elektrostal. Od 2016 roku pracuje w Centrum Diagnostycznym nr 3.