Neuropatia Tunelowa

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 21:47

Neuropatia tunelowa

Wszystkie neuropatie tunelowe reprezentują dość poważne uszkodzenie typowych nerwów obwodowych, które występuje z powodu ich silnego ucisku w typowych zwężeniach anatomicznych. Należą do nich otwory w więzadłach, szczeliny rozcięgna, kanały włóknisto-mięśniowe i sztywne tunele kostno-włókniste. Za główną przyczynę predysponującą do rozwoju tej dolegliwości uważa się pewne zawężenie dowolnego zwykłego anatomicznego tunelu, przez który przechodzą nerwy.

Udowodniono, że dość wąskie kanały anatomiczne często mogą być głównym czynnikiem uwarunkowanym genetycznie, często przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Jednak innym powodem rozwoju neuropatii tunelowej są specyficzne wady wrodzone. Należą do nich dodatkowe problemy zwłóknieniowe ścięgien i mięśni, a także szczątkowe ostrogi kostne.

Prezentowane zaburzenie często objawia się, gdy te czynniki sprzyjające zaczynają działać, gdy pojawia się akromegalia, cukrzyca lub niedoczynność tarczycy, a także różne obciążenia zawodowe, sportowe i domowe tylko jednej grupy mięśni.

Na przykład ciągła mikrouraza wiązki nerwowo-naczyniowej występująca w wąskim kanale często przyczynia się do nieuniknionego rozwoju typowego aseptycznego zapalenia. Prowadzą do ciężkiego miejscowego obrzęku określonej tkanki tłuszczowej. Taki obrzęk wywołuje bardziej niebezpieczną kompresję struktur anatomicznych. Z tego widać, że błędne koło się zamyka, następuje postęp i chronologia procesu.

Ból jest głównym objawem neuropatii tunelowej. Bóle często mogą mieć charakter napadowy lub bolesny, strzelać, przybierać palący odcień, aw wielu przypadkach towarzyszą im poważne zaburzenia wrażliwości w miejscu bezpośredniego unerwienia zajętego nerwu.

Należy wspomnieć, że przy znacznym naruszeniu nerwów biorących udział w specyficznym unerwieniu mięśni czasami możliwe jest szybkie zmęczenie, spadek siły i atrofia mięśni. Rozwój zaburzeń naczyniowych jest możliwy przy ucisku żył i tętnic. Objawia się to obniżeniem lokalnej temperatury z bladością lub zauważalną sinicą skóry. Obserwuje się również obrzęk.

Jak pozbyć się neuropatii tunelowej?

Podstawowym współczesnym leczeniem typowych neuropatii tunelowych jest obniżenie ciśnienia, czyli odbarczenie treści konkretnego kanału anatomicznego. Pomaga to poprawić krążenie krwi, co pociąga za sobą regenerację bezpośredniej otoczki mielinowej konkretnego uszkodzonego nerwu.

Tylko przy odpowiednim i terminowym leczeniu można mieć nadzieję na całkowity i szybki powrót do zdrowia. Terapia ta polega zwykle na pewnym trybie ochronnym, koniecznym wprowadzeniu nowoczesnej zawiesiny sterydów precyzyjnie w pożądany anatomicznie zwężony kanał. W innych cięższych przypadkach konieczna będzie operacja w celu odbarczenia określonych struktur nerwowych. W takim przypadku wycina się ważny kanał włóknisty i przeprowadza się niezbędną rewizję nerwu.

W przypadku neuropatii tunelowej operacja jest dość skuteczna i nie jest niebezpieczna. W większości przypadków prowadzi do całkowitego przywrócenia wszystkich funkcji samego uszkodzonego nerwu, a także do szybkiego ustąpienia zespołu silnego bólu.

Niebezpieczny zespół cieśni nadgarstka jest uważany za jedną z najczęstszych postaci neuropatii tunelowej. Rozwój tej choroby jest zwykle spowodowany pewnym uciskiem na przyśrodkową powierzchnię nadgarstka nerwu pośrodkowego, dokładnie tam, gdzie znajduje się wąski sztywny tunel utworzony przez więzadło poprzeczne i kości nadgarstka.

W tym kanale, wraz z samym nerwem pośrodkowym, przechodzą te ścięgna, które są bezpośrednio zaangażowane w obowiązkowe zgięcie wszystkich palców dłoni. Ponadto w większości przypadków tego zespołu dochodzi do nagromadzenia płynu i znacznego zwiększenia objętości typowych osłonek maziowych. To one otaczają te ścięgna.

Takie nasilenie objawów neuropatii tunelowej może często wahać się od prawie niezauważalnej do bardzo ciężkiej. Bez terminowego prawidłowego leczenia przebieg tej choroby zawsze ma niebezpieczny postęp. Najczęściej rozpoznaje się go u kobiet w wieku powyżej 30-35 lat. Za jedną z najczęstszych przyczyn uważa się niespecyficzne zapalenie typowych kaletek maziowych, czyli zapalenie ścięgien i pochwy.

Regularne zginanie palców, które jest zawodową cechą na przykład dojrzałek, również wywołuje zespół cieśni nadgarstka. Niektóre leki, urazy, a nawet ciąża mogą prowadzić do zwiększenia ilości płynu w pochwie maziowej.

Autor artykułu: Mochalov Pavel Alexandrovich | d. m. n. terapeuta

Edukacja: Moskiewski Instytut Medyczny. IM Sechenov, specjalność - „Medycyna ogólna” w 1991 roku, w 1993 roku „Choroby zawodowe”, w 1996 roku „Terapia”.