Sekwestracja Przepukliny Dysku - Przyczyny, Objawy I Leczenie

2024 Autor: Josephine Shorter | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 17:51

Sekwestracja przepukliny dysku

Sekwestracja przepukliny dysku to wypadnięcie dysku poza kanał kręgowy. W tym przypadku jądro miażdżyste zwisa jak kropla ze szczeliny międzykręgowej. Najczęściej sekwestracja przepukliny prowadzi do tego, że włóknista torebka pęka, a jądro wypływa. Nie wyklucza się uszkodzenia rdzenia kręgowego i rozwoju mielopatii kompresyjnej, ponieważ przepuklina osiąga bardzo imponujący rozmiar (12 mm lub więcej).

Sekwestracja przepukliny dysku w 80% przypadków prowadzi do niepełnosprawności pacjenta. Sekwestracja przepukliny jest końcowym etapem tworzenia przepuklin krążków międzykręgowych według klasyfikacji Decolux AP, która została zaproponowana w 1984 roku i pozostaje aktualna w tym czasie.

W zależności od kierunku, w którym wypada sekwestracja, rozróżnia się następujące typy przepuklin:

• Przepuklina przednio-boczna. W tym przypadku wypadnięcie jądra miażdżystego znajduje się poza przednim półkolem trzonu kręgu. Sekwestr złuszcza lub przebija więzadło podłużne przednie kręgosłupa, powodując objawy neurologiczne.
• Przepuklina boczna tylna. Taka przepuklina wychodzi przez tylną połowę pierścienia włóknistego.
• Przepuklina środkowa i ratunkowa. Pierwsza przepuklina jest izolowana w linii środkowej, a druga przepuklina znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie linii środkowej.
• Przepuklina boczna lub boczna zamknięta. Taka przepuklina znajduje się po stronie tylnego więzadła podłużnego.

Zadowolony:

• Przyczyny sekwestracji przepukliny dysku
• Objawy sekwestracji
• Leczenie przepukliny sekwencyjnej

Przyczyny sekwestracji przepukliny dysku

Sekwestracja przepukliny dysku jest wynikiem zniszczenia krążka międzykręgowego, które najczęściej występuje na tle osteochondrozy.

Możliwe przyczyny powstawania sekwestracji i wypadania jądra miażdżystego są następujące:

• Anomalie w rozwoju kręgosłupa, w tym: zespół Klippla-Feila, zespolenie kręgów, kręgi w kształcie klina itp.
• Nadmierny nacisk na kręgosłup.
• Uraz kręgosłupa. Ciężkie stłuczenia kręgosłupa, złamania i inne urazy są niebezpieczne.
• Podnosić ciężary.
• Otyłość.
• Intensywne ćwiczenia fizyczne lub ciężka praca fizyczna.
• Zaburzenia metaboliczne. Obejmuje to choroby, takie jak cukrzyca i niedoczynność tarczycy.
• Dziedziczna predyspozycja.
• Pogorszenie odżywiania pierścienia włóknistego spowodowane obecnością złych nawyków.
• Cechy aktywności zawodowej. Ryzykiem powstania przepukliny kręgosłupa są kierowcy, księgowi, osoby pracujące przy komputerze itp.

• Krzywizna kręgosłupa (lordoza, kifoza itp.), Nierównomierne obciążenie kręgosłupa, które może wystąpić np. Przy dysplazji stawów biodrowych.

Jednak wczesna osteochondroza jest głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia przepukliny sekwestrowej. Z powodu zmian zwyrodnieniowo-dystroficznych występujących w kręgosłupie dysk zaczyna tracić wilgoć. Wpływa to negatywnie na jego elastyczność. Z biegiem czasu dysk zmniejsza się i nie jest w stanie wytrzymać obciążeń, które są na nim umieszczone, a mianowicie zwiększonego nacisku kręgów. W rezultacie nawet niewielki wysiłek fizyczny może zranić dysk, prowadząc do jego przemieszczenia, a następnie powstania sekwestracji.

Objawy sekwestracji

Objawy sekwestracji przepukliny dysku są dość intensywne, więc po prostu nie można na nie nie zwracać uwagi:

• Pacjenci skarżą się na silny ból pleców, który najczęściej charakteryzują jako lumbago. Ból jest bardzo intensywny, zmuszają osobę do szybkiej pomocy medycznej.
• Ruch kończyn jest ograniczony. Jeśli przepuklina znajduje się w odcinku szyjnym lub w górnej części klatki piersiowej, dotyczy to rąk, a jeśli w dolnej części pleców lub kości krzyżowej, to nogi.
• W miarę postępu choroby rozwija się paraliż jednej lub obu kończyn.
• Drętwienie kończyn to kolejny objaw wskazujący na sekwestrację przepukliny.
• Na ramieniu lub nodze, z której wyciśnięto wiązkę nerwów, obserwuje się spadek temperatury. Skóra może stać się bardziej sucha lub odwrotnie, może wystąpić zwiększona potliwość.
• W miarę postępu choroby, pod warunkiem braku odpowiedniej opieki medycznej, nasila się zanik tkanki mięśniowej chorej kończyny.
• Ponieważ układ odpornościowy zaczyna wytwarzać przeciwciała do walki z utworzoną sekwestracją (układ odpornościowy postrzega ją jako ciało obce), pojawią się objawy zatrucia. Występuje ogólne osłabienie, bóle stawów i mięśni, nudności.

Ponadto objawy sekwestrowanej przepukliny dysku w dużej mierze zależą od tego, gdzie się znajduje: w odcinku szyjnym, piersiowym lub lędźwiowym. Przede wszystkim dotyczy to miejsca lokalizacji bólu (w dolnej części pleców, w kości krzyżowej, bóle głowy, bóle w klatce piersiowej). Po drugie, cierpią różne kończyny: ręce lub nogi. Po trzecie, istnieją różne komplikacje, które wywołują zamaskowane przepukliny jednej lub drugiej części kręgosłupa. Tak więc, jeśli ognisko patologiczne znajduje się w kręgosłupie lędźwiowym, wówczas u pacjenta może rozwinąć się zespół ogona końskiego, a jeśli przepuklina znajduje się w odcinku szyjnym kręgosłupa, nie wyklucza się całkowitego paraliżu i zatrzymania oddechu.

Leczenie przepukliny sekwencyjnej

Leczenie sekwestrowanej przepukliny może być zarówno operacyjne, jak i farmakologiczne. Nie będzie można definitywnie uniknąć interwencji chirurgicznej w przypadku powikłań: zespołu korzeniowego, dyskogennej mielopatii, zespołu tętnic kręgowych z TIA. Jednak lekarze nie spieszą się z interwencją chirurgiczną, ponieważ ryzyko powikłań pooperacyjnych (krwawienie, infekcja rdzenia kręgowego, uraz korzenia kręgosłupa itp.) Jest wysokie. Z reguły nie można odmówić operacji tylko w 10-15% przypadków, aw 90% przypadków możliwa jest korekta medyczna istniejącej choroby.

Pacjentowi przepisuje się leki zwiotczające mięśnie, leki z grupy NLPZ, hormonalne leki glukokortykoidowe, kompleksy witaminowo-mineralne z naciskiem na witaminy z grupy B. Korektę leków należy uzupełnić metodami fizjoterapeutycznymi, w tym: UHF, elektroforezą z nowokainą, prądami diadynamicznymi.

Rokowanie przy rozpoczęciu leczenia w odpowiednim czasie jest korzystne, pod warunkiem, że deficyt neurologiczny został szybko wyeliminowany. W przypadku przedłużającej się mielopatii, nawet skuteczne usunięcie zamkniętej przepukliny doprowadzi do niepełnosprawności pacjenta.

Autor artykułu: Volkov Dmitry Sergeevich | c. m. n. chirurg, flebolog

Wykształcenie: Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medycyny i Stomatologii (1996). W 2003 roku uzyskał dyplom Centrum Medycyny Dydaktyczno-Naukowej Wydziału Administracyjnego Prezydenta Federacji Rosyjskiej.